.. in a gloomy morning .. เช้ากลางเดือนสิงหาคม เมฆยังคงเยอะ เหมือนหลายเช้าที่ผ่านมา ไม่ว่าที่นี่ หรือที่ ๆ ผมจากมา เช้าฤดูฝนก็คล้าย ๆ กัน มีกลิ่นอับ ๆ ชื้น ๆ และมีเมฆฝนเบ่งบานเต็มท้องฟ้า ไม่ใช่ไม่ชอบหรอกนะฮะ ฤดูฝน ฝนตก มันก็ถูกแล้ว ฤดูฝน เสื้อผ้ามีกลิ่นอับน้ำฝน ก็ถูกแล้ว ฤดูฝน คนจะจิตตกลงเพราะสภาพอากาศภายนอก มันก็คงไม่แปลกอะไร "จะอีกนานรึเปล่าก็ไม่รู้ ?" เขาเปรยอย่างนั้น ผมละจากแก้วกาแฟและหันไปมองเขา เขาไม่ได้มองผม แต่สายตามองเหม่อออกไปด้านนอก เขาอยากออกไปข้างนอก อยากเดิน อยากวิ่ง เขาเป็นนักวิ่งเสมอ ไม่ว่าวันฝนตก หรือวันแดดออก วันฝนตกจะมีถุงก็อปแก๊ปติดไปด้วย คลุมหัวที่ไม่ค่อยจะมีผมของเขา ผมยิ้ม และเดินเข้าไปหา บนเตียงคนไข้ คนที่นั่งอยู่ไม่ได้ดูเหมือนคนไข้เลยสักนิด เขาก็คือคนดี ๆ คนหนึ่ง ที่ยังช่วยเหลือตัวเองได้ไม่สะดวก "คงอีกไม่นานหรอกฮะ เราจะออกไปข้างนอกกันนะฮะ ไปทะเลกันนะพ่อ ไปเดินตอนเช้ากัน ไปนั่งตอนเย็นกัน เหมือนเคย" ผมกอดเขาและบอกกับเขาอย่างนั้น เขาออกเสียงอือ มีโทนเสียงไม่เห็นด้วยในคำพูดผม ที่ว่าคงอีกไม่นาน เขารู้ตัวดีกับสภาพที่ตัวเองเป็นอยู่ อย่างเร็วก็ปลายปี ที่พ่อจะทำอย่างที่ผมบอกได้จริงๆ หรือจะอีกเป็นปี หรือมากกว่านั้น "พ่อพยายามนะฮะ" ผมบอกท่านด้วยคำพูดเดิม ๆ ท่านตอบอือในคออีกครั้ง ครั้งนี้ดูไม่มีโทนเสียงกังขาใด ๆ ทั้ง ๆ ที่เมื่อเช้ามืด เรายังส่งเสียงดังใส่กัน แต่เช้านี้ เรายืนคุยกันเป็นปกติ สภาพพ่อ สภาพผม หรือ คนอื่น ๆ ที่นานวันเข้าก็เหมือนคนที่เป็นโรคที่เรื้อรัง ทั้งสภาพอารมณ์ของคนที่ป่วยไข้อยู่ กับอารมณ์ของคนที่เหนื่อยกับการงานและมาดูแลท่าน เราต้องรับมือกับมันให้ดี มันเกิดขึ้นทุกบ้านที่มีคนป่วยนาน ๆ ผมคิดว่าอย่างนั้น แต่เมื่อมันเกิดขึ้น เราต้องคุยกัน ปรับความเข้าใจกัน ผมกับพ่อเป็นแบบนั้น แม้จะเสียงดังใส่กัน แต่เราฟังกัน .. เอ ผมน่ะฟัง แต่พ่อฟังผมไปเท่าไรนี่ผมไม่ค่อยแน่ใจ พ่อก็ยังคงเป็นพ่อ วันยันค่ำ เช้ายันเย็น แต่ไม่เป็นไร ก็พ่อผมนี่นะ พ่อบอกให้เราให้อภัยแก่กัน ผมบอกให้เรา เห็นใจกันและกัน เราบอกอะไรแก่กันและกันอีกเยอะ และตอนออกมาจากท่าน ค่ำเมื่อวาน ผมก็บอก "รักพ่อนะ" เหมือนเคย และพ่อก็พยายามกอดผม ด้วยแขนข้างที่มีแรง เหมือนเคย ฤดูฝน ยังไงมันก็จะผ่านไป เช้าที่เมฆมากและเศร้าสร้อย ยังไงจะมีแสงอาทิตย์เข้ามา มันเป็นอย่างนั้นเสมอ ปล. แล้วแม่ผมไปไหน ? แม่ปี๊ดแตกและหลบหน้าไปตั้งแต่พ่อลูกเสียงดังใส่กันแล้วละฮะ 5555   Create Date : 16 สิงหาคม 2553 6 comments Last Update : 16 สิงหาคม 2553 7:25:34 น. Counter : 603 Pageviews. Share Tweet

ภาพ - กาแฟเช้านี้ คลิ๊กบนภาพเพื่อดูขนาดจริงฮะ   โดย: ภูติ 16 สิงหาคม 2553 7:18:33 น.

^^ น่ารักจังครับพี่ คุณพ่อคุณลูก อรุณสวัสดิ์นะครับพี่ ^^   โดย: พระจันทร์ของขวัญ (Great_opal ) 16 สิงหาคม 2553 7:25:40 น.

ความรักช่วยให้เรามีชีวิตอยู่ค่ะ ขอให้คุณพ่อหายไว ๆ นะคะ   โดย: kmeereekorn 16 สิงหาคม 2553 14:36:13 น.

เหลือสี่ดาวล่ะยางงเนี่ย? อ้อมแขน ที่มีแรงน้อย แต่ก็ยังอุ่น อ่อนโยนไม่เปลี่ยนแปลง ไม่มีอ้อมแขนไหนวิเศษสุด เท่าอ้อมแขนนี้ ในวันนี้ นะนางฟ้า วันนี้ ที่เราจะดูแลให้ดีที่สุดอย่างไรก็ได้ แม้ท่านจะดื้อบ้าง แต่ก็คงขัดขืนไรไม่ได้มากหรอก หุหุ นอนมานาน คงอยากออกไปวิ่งซนเต็มที ... สู้สู้ \\ /   โดย: พิม IP: 183.89.106.90 16 สิงหาคม 2553 22:39:28 น.

ท่าจะไม่เหลือดาวแล้ว อุตส่าห์ได้เป็นพยาบาลห้าดาวมาหลายเดือน 5555 ไม่อีกที พ่อก็ซึ้งใจจนให้ดาวเพิ่มก็ได้นะ   โดย: ภูติ 16 สิงหาคม 2553 23:34:43 น.

55 กร๊ากก พยายามไปต่อกันดี ๆ นะ คุณป๊า คุณพยาบาล 555 นอนก่อนล่ะ พรุ่งนี้โดนบังคับให้ตื่นเช้าคร้าบ Sweet dremm...kra'   โดย: พิม IP: 183.89.106.90 16 สิงหาคม 2553 23:57:43 น.