สองโมงเช้าครึ่ง

ผมลืมตาเพื่อมาเห็นอากาศเหมือนตอนห้าโมงเย็นครึ่ง

นึกอยากมั่วนอนต่ออีกหน่อย แต่ก็ล้มเลิกความคิด ชีวิตคนโสดค่อนไปทางโฉดอย่างผม ก็มีอะไรต้องทำเหมือนกัน

เพราะอยู่คนเดียว ก็รับผิดชอบชีวิตตัวเองคนเดียว ห้องจะปล่อยจนรกก็ได้ ฝุ่นหนาเตอะก็ได้ ชั้นหนังสือก็สุม ๆ หนังสือกับซีดีไว้ก็ได้

แต่ถึงวันหนึ่ง มันก็ทนไม่ได้อยู่ดี เมื่อวันนั้นมาถึง ผมรู้สึกราวกับเป็นการล้างป่าช้าเลยทีเดียว




ผมลุกจากเตียง อากาศข้างนอกชวนเหงาดีแท้

"เหงามั้ย ?" ผมก้มถามเพื่อนร่วมห้อง

ดูท่ามันจะไม่เหงา เพราะมันกำลังวุ่นวายอยู่กับการพันใยรอบตัวยุงตัวหนึ่ง ไอ้ยุงตัวนั้นมันเพิ่งกินเลือดผมไปเมื่อคืนก่อนผมนอนนี่หว่า

ห้องผมจะมียุงวันละตัวสองตัว ให้พอจำหน้าตากันได้ ท้ายสุดพวกนี้มันก็จะไปจบชีวิตที่พี่แมงมุมตัวนี้ทุกที

ผมคงรอให้มันอิ่มหนำสำราญกับเหยื่อตัวนั้นก่อนสักวันสองวัน แล้วผมค่อยจัดการหยากไย่มันละกัน

ถือว่าเป็นการออกกำลังกายสร้างรังใหม่ทุกสองอาทิตย์ จะได้ไม่ว่างงานเกินไป

เรามีชีวิตร่วมกันได้ ผมว่านะ หากรู้ว่าแต่ละชีวิตมีขอบเขตและความต้องการแค่ไหน

ในห้องผม ผมออกจะเผด็จการอยู่สักนิด แต่เอาเหอะ นายไปอยู่ห้องอื่นไม่ได้หรอกนะ รับรองว่าตายตั้งแต่อาทิตย์แรก

อยู่ด้วยกันนี่ละดีแล้ว .. อืมม ไม่ต้องมามองหน้าเลย ไม่ให้ออกเสียง



ผมแกะถุงบรรจุผงเม็ดกาแฟบดซองใหม่ตีตรายี่ห้อต่างประเทศยี่ห้อหนึ่ง

ดูเหมือนว่าสาขาที่ชอบเปิดในห้างใหญ่บอกความหรูในราคาแก้วละร้อยของมัน จะขายเม็ดกาแฟบดนี้แบบแพงลิบลิ่ว

ผมเคยไปเดินส่องดูราคา แล้วก็เลิกล้มความตั้งใจ นี่มันบวกราคาเข้าไปอีกห้าสิบเปอเซ็นต์เลยนี่หว่า ราคาที่ปั่นไปตามกระแส

ซองนี้ ผมได้มาฟรี เปิดดมดูก็หอมดี

กลิ่นหอมฟุ้งในห้องเหมือนทุกครั้งที่ผมชงกาแฟด้วยผงเม็ดกาแฟบด

ผมนั่งดื่มมันพร้อมกับมองนู่นนี่ไปเรื่อย

ต้นไม้ที่ริมหน้าต่างห้อง ทำให้ภาพที่เห็นดูสดใสขึ้น ระย้าแก้วห้อยตัวเป็นม่านดอกไม้เลยทีเดียว

ต้องขอบคุณเพื่อนอีกครั้ง ที่ส่งมันมาในช่วงอากาศข้างนอกชวนซึมเศร้า



ผมเหลือบมองหนังสือใหม่สองเล่มที่ซื้อมาเมื่อวาน

ครั้งแรกในรอบกี่เดือนก็จำไม่ได้แล้วที่ผมแวะเข้าร้านหนังสือ

ทุกครั้งที่ผมเดินผ่านร้านหนังสือ ผมได้แต่โลมเลียดูหน้าตาเล่มที่อยากอ่าน แต่ก็ไม่ได้เดินเข้าไปซื้อหา

แค่งานที่ต้องอ่านต้องเขียนแต่ละวีค ผมก็แทบจะทำไม่ทันอยู่แล้ว แต่ช่วงหลัง ผมรู้สึกว่าประสิทธิภาพการทำงานของผมลดลง

หรือจริงแล้ว ชีวิตมันต้องสมดุล ต้องมีส่วนอื่นที่น่ารื่นรมย์มาเสริมกันบ้างนอกจากงานที่ต้องอ่านอย่างจำเจ ?

อืมม .. ผมจึงตัดสินใจพิสูจน์สมมติฐานนั้นด้วยการซื้อติดมือมาสองเล่ม



หากสมมติฐานนี้เป็นจริง เจ้าของหนังสือที่ส่งหนังสือเดินทางมาที่ผมเมื่อปีที่แล้ว จะได้หนังสือคืนกลับนะฮะ พร้อมกับสองเล่มนี้ที่จะเดินทางไปถึงพวกคุณด้วยเช่นกัน


กาแฟหมดแก้วแล้ว ผมต้องเริ่มทำอย่างอื่นบ้างแล้ว

หวังว่าวันนี้จะเป็นวันที่ดี

ริมหน้าต่าง

แก้วนี้ เช้านี้ หอมดีเหมือนกัน :)

Create Date : 24 มกราคม 2553
Last Update : 24 มกราคม 2553 10:26:23 น.		8 comments
Counter : 588 Pageviews.
Share Tweet