ทั้งหัวเราะ ทั้งร้องไห้

นั่นคือหลายวันที่ผ่านมาของผม



หลายวันก่อน ผมยืนมึนๆอยู่หน้าร้านอาหารริมชายทะเลแห่งหนึ่ง

ผมไม่ได้ไปเที่ยว หากผมจะไปทะเลสักที่เมื่อมีวันว่าง มันจะเป็นทะเลบ้านผมเท่านั้น

ผมกวาดตาไปตามรายการเครื่องดื่ม ไม่ว่ากี่ร้านที่นี่ก็จะเป็นเครื่องดื่มอัลกอฮอร์เพื่อบริการคนต่างชาติ

แต่เพราะผมเห็นเครื่องทำกาแฟในร้าน ผมจึงมั่นใจเดินเข้ามา ผมมาหากาแฟดื่ม และมันก็ร้อนเกินกว่าจะดื่มกาแฟร้อน

คนขายกำลังกินข้าวและมองผมอย่างเอื่อยเฉื่อย คนแปลกหน้าไม่ใช่สิ่งแปลกสำหรับคนพื้นที่ที่นี่

แต่คำถามที่ผมถาม คงแปลกมากกว่าหน้าผมแน่ ๆ

"ทำกาแฟเย็นด้วยไหมฮะ?"

ผมมีเหตุผลที่ถามนะ ก็ในรายการที่เธอยื่นให้ผมก่อนหน้ามันมีรูปเหมือนเป็นกาแฟร้อนทั้งนั้น

ผมว่าคำถามผมแปลกแล้วนะ คำตอบเธอแปลกยิ่งกว่า

"ลองดู จะเอาอะไรล่ะ?"

ผมกลืนก้อนขำลงคอ .. เออ เธอจะลองทำ ผมก็จะลองเสี่ยงละวะ

ตอนกลับห้องพักและบอกเล่าให้รุ่นพี่ผมฟัง เขาขำก๊ากและสำทับมาว่า แล้วเอ็งก็ยังจะลองนะ แถมดึงกาแฟในมือผมไปดูดอึก ๆ และก็หัวเราะแล้วหัวเราะอีก .. อือ .. ผมพยักหน้า



"คาปูชิโน่เย็นฮะ" นั่นคือสิ่งที่ผมบอกคนขายไป

เธอมองหน้าผม สลับกับมองเมนู แล้วตอบกลับมาว่า

"ทำไม่เป็น"

ถึงตอนนี้ ผมไม่รู้ว่าเธอเห็นสีหน้าอะไรไปจากผม สิ่งที่แสดงออกบนหน้าผมคงแปลกแน่ๆในตอนนั้น จะขำก็ไม่รู้จะขำดีมั้ย ประมาณนั้นกระมัง ผมส่ายหัวเบา ๆ บอกเธอไปว่า

"ฮะ ไม่เป็นไร" ผมยิ้มกว้างให้เธอก่อนออกจากร้าน

ผมว่าเธอน่ารักนะ เธอจริงใจดี หากทำไม่เป็นแล้วดื้อทำ มันคงออกมาไม่ดีแน่ๆ


เล่าถึงตอนนี้ รุ่นพี่ผมหัวเราะดังกว่าเดิม ผมมองกาแฟจาก 7/11 ของผมในมือของเขา นั่นละฮะ กาแฟแก้วนั้นที่ผมได้กลับมา

อืมม แม้ในตอนนี้ ก็ยังมีคำถามติดในใจของผม

แล้วกาแฟเย็นแบบไหนล่ะที่เธอทำได้ ?

เฮ้ย นี่ผมพลาดโอกาสอะไรไปรึเปล่า เธออาจจะทำกาแฟเย็นแบบอร่อยสุดแบบของเธอก็ได้นะ


ก๊ากกกก คราวนี้รุ่นพี่หัวเราะอย่างไม่เกรงใจ ผมจึงต้องเอากาแฟ 7/11 คืนกลับจากมือเขา ก่อนมันจะหมด

ตลกบริโภคน่าเฮีย หัวเราะแล้วก็แบ่งกันด้วยดิ

วันรุ่งขึ้น พวกเรากลับมาทำงาน

เรื่องนี้ยังถูกเล่าอีกสักครั้งสองครั้ง เรียกเสียงหัวเราะเบา ๆ

ก่อนมันจะหายไปจากวงกาแฟในเช้าวันหนึ่ง พร้อมกับข่าวร้าย

ใครบางคน จากเราไปด้วยวัยยี่สิบต้น ๆ

เช้านั้น ผมทำน้ำตาหล่นในกาแฟของตัวเอง

มันไม่เค็ม แต่มันขมขื่นคอ

ผมภาวนาให้ร่างเขาได้กลับบ้านในเร็ววัน

ส่วนเช้านี้ ดูเหมือนอากาศเริ่มดีขึ้น

บรรยากาศรอบตัวพวกเรา สบายมากขึ้น หลังจากปลดภาระหลายอย่างออกไปได้

ส่วนผม .. ผมได้หัวใจมาหนึ่งดวง

แม้กาแฟจะยังขมอยู่ แต่หัวใจรสหวานกรุบ ๆ นั้น ทำให้ผมรู้สึกดี












ไม่ว่าอย่างไร เราก็จะเดินกันต่อไป

เพื่อคนที่จากไป และเพื่อคนที่ยังอยู่