ผมเป็นคนชอบส่งกาแฟให้คนอื่นผมชอบเวลาคนอื่นได้ดื่มกาแฟหอม ๆ เหมือนที่ผมดื่มเขา อาจจะชอบกลิ่นของมันเธอ อาจจะชอบรสขมของมันผม .. ชอบ เวลาเขาและเธอ ชอบมันการให้มีข้อดีเสมอ มันเหมือนลูกบอล มันกระเด้งกลับมาหาผมเสมอแม้ไม่ได้คาดหวังอะไรตอนโยนออกไป แต่แทบทุกครั้งมันจะกระเด้งกลับมาตอนโยนออกไป มันคือความสุขใจที่ได้โยนตอนได้รับกลับ มันเป็นความอิ่มใจที่ได้รับรู้ว่าพวกเขาก็ใส่ใจผม
เช้านี้ กาแฟแก้วนี้ ผมถูกท้าทายมันคือกาแฟยี่ห้อไหน ?ในขวดแก้วที่ผมเคยใส่ผงกาแฟให้ไป ถูกบรรจุกลับด้วยผงกาแฟสีเข้มกว่าเดิม กลิ่นเข้มกว่าเดิมผมหัวเราะตอนได้รับมันกับมือ ตอบกลับไปว่า แล้วผมจะรู้มั้ย ?คนถือมาให้หัวเราะ เธอคงสนุกกับสีหน้างุนงงของผมที่เจอคำท้านั้นเข้าเช้านี้ ผมชงมันดื่มรสเปรี้ยวตอนอึกแรก รสไหม้ของการคั่ว .. กาแฟแบบนี้ผมไม่ค่อยได้ดื่มนักทิ้งไว้ด้วยรสช็อคโกแล็ตในปาก ผมคงได้กาแฟม็อคค่ามาละมั้งเนี่ยแม้ไม่คุ้นกับรสนัก แต่ผมก็ชอบมันคำท้าทาย .. มันรสขม อมหวาน ผมไม่ได้จริงจังกับคำท้านี้เท่าไรนัก และผมคิดว่าอีกฝ่ายก็เช่นกันผมกะว่า ผมจะลองไปเรื่อยๆ จนหมดขวด และบอกว่า"ยังไม่รู้ฮะ ขอชิมอีกขวดได้ไหม " ผมจะบอกเธอและเขาแบบหน้าด้าน ๆ แบบนี้แหละ 55
คลิ๊กบนภาพเพื่อดูขนาดจริงฮะ