Bloggang.com : ช้อนชาสีน้ำเงิน : ร้องไห้จนหลับ ตื่นมา ตาบวมเล๊ยยยยยย

ร้องไห้จนหลับ ตื่นมา ตาบวมเล๊ยยยยยย

น้ำตาคลอตั้งแต่ รู้ว่า เค้าเจียนตายแล้ว
แล้วมันก็หยดติ๋งๆ
จนกระทั้งหลับไป
กว่าจะหลับได้ก็ เกือบๆ ตีสองได้มั้ง

มันช่างโหดร้ายต่อจิตใจชั้นเหลือเกิน

การสูญเสีย ไม่ว่าจะเรื่องอะไร
ก็ทำให้ใจสั่นได้ทั้งนั้น

ไม่เว้นแม้แต่เรื่องนี้

พอหลับก็เอาพวกเขาไปฝัน

ไปร้องไห้ในฝัน

ทำไมชั้นต้องเอาตัวเองไปผัวพันกับเรื่องพวกนี้ด้วยก็ไม่รู้

รู้แต่ ระยะเวลาที่มีให้กัน มันสั้นนัก

ไม่กี่ปี ตั้งแต่รู้จักกันมา

ชั้นรู้สึกว่าเขาเป็นคนดี
เป็นคนวิเศษที่สุดเท่าที่เคยสัมผัสมา

แต่แล้ว ชะตาก็มาเล่นตลก

เขาถูกคนทำร้ายค่ะ

ทำร้าย กรีดแทง และตายอยู่ตรงนั้น

ทั้งอึ้ง ทั้งงง ทั้งหดหู่

จนกระทั้ง พิธีศพของเขามาถึง

น้ำตาไหลเลย

มันอดไม่ได้จริงๆ

ภาพที่เรามโนภาพเอาไว้ มันติดอยู่ในสมอง

จนตอนนี้จะแกะ จะแงะ ยังไงก็ไม่ออก

ภาพสุสาน

ของ

ดัมเบิลดอร์

เพิ่งอ่านจบม่ะคืนง่ะ
เศร้าเจงๆ

น้ำตานองเยย ง่ะ

ปล. อ่านเล่ม 6 จบ ก็หลงรักจินนี่ไปโดยปริยาย หล่อนน่ารักสุดๆ