Bloggang.com : ช้อนชาสีน้ำเงิน : มหาลัยเหมืองแร่

มหาลัยเหมืองแร่

หลังจากที่ได้ฟัง คุณพี่เก้ง จิระ มะลิกุล
แกเล่าเรื่องราว การทำงาน
ยิ่งฟัง ยิ่งทำให้อยากดูหนังเรื่องนี้

คือมีโอกาสได้ไปนั่งฟังแกเล่า
ว่าทำไม ถึงคิดว่าจะหยิบหนังสือเรื่องนี้มาทำเป็นภาพยนต์
อืมมมม
น่าสนใจมากๆ
ทำให้คนไม่ชอบอ่านหนังสือ อย่างอิชั้น อยากไปหามาอ่านเหมือนกันแฮะ
ขอให้มีเวลาว่างก่อนเถอะ ฮึมๆ
(สองเล่มยักษ์ ดาวินชี่ กะ ซาตาน บนหัวนอนแกยังไม่ได้แตะเลยนะเว้ย

)

กลับมาเรื่องพี่เก้ง
พี่แกเล่าได้น่าฟัง น่าสนุก
มีไฟอยากกลับไปอยู่วงการทำหนังทำละครอีกจัง เฮ้อ!!

พี่เก้งเล่าเรื่อง เรือขุด
และการสรรหาคนมาเล่าเรื่องราวบนผืนผ้าใบ
รวมไปถึง เรื่องของ วิธีการทำงาน โอ๊วววววว

แกเล่าว่า เรือขุด ทำเองนะ
เพราะเรือขุดแร่ ในสมัยนั้น ไม่มีหลงเหลือให้เห็นอีกแล้วในปัจจุบันนี้
ก็เลยต้องทำขึ้นมาใหม่
แต่เรือขุดนะ ไม่ใช่เรือแจว
ใหญ่จะตาย
พวกเค้าลงทุนทำกันได้ยังไง
ไหนจะตอนจมท้ายเรือขุดอีก
เล่าว่าทำยังไง ถึงจะให้ ได้ภาพที่ออกมาสมจริง

แถมยังมีเรื่องของ ดินฟ้า อากาศ และน้ำที่จะทำให้เรือลอยน้ำได้อีก
น่าสนุกมากๆ

ฝ่ายศิลปกรรมของเรื่องนี้ เจ๋งจริงๆ หวังว่าจะได้รับรางวัลนะ จะคอยดู

โอยยยย อยากกลับไปทำหนังบ้างโว้ยยยยยย

เมื่อวานมีโอกาสได้ดูหนังเรื่องนี้แล้ว
หลังจากที่ฟังพี่เก้งเม้าท์ๆ ให้ฟัง
จนรู้สึกว่า ก็ดีนะ ที่วันนั้นพลาดดูฟรีไป
แต่ไปเสียเงินดู ก็ไม่เสียหาย
เพราะ หนังลงทุนไปเยอะเลย เห็นว่างั้น
หนังฉายมา 1 อาทิตย์ รายได้ เท่ากัน แฟนฉัน 1 วัน พระเจ้า!!!

จะว่าไปชอบนะ
ทั้งบทพูด บทเล่า
เป็นเพราะพี่เก้ง เคารพบทประพันธ์
ไม่ปรับ ไม่เปลี่ยนอะไรทั้งสิ้น

ชอบคำนี้มากเลย

"ถึงคุณจะเอาผมไปฆ่าให้ตาย ....... ผมก็รักคุณ"

ปล. .... ผู้ชาย พูด กับ ผู้ชาย นะ