จดหมายจากน้องสาวคนดี ถึงพี่ๆ ที่รัก
พี่ๆ ที่รักคะ
หนูนั่งเขียนจดหมายฉบับนี้ ในเช้าวันที่ 4 มีนาคม 48 เวลา 8 นาฬิกา (ขึ้นหัวหยั่งกะจดหมายลาตาย - - ) หนูนั่งอยู่หน้าจอเครื่องคอมตัวเอง ที่ชั้น 24 ตึกซอฟแวร์ปาร์ค วันนี้เป็นวันสุดท้ายแล้ว ที่จะเรียกพื้นที่แห่งนี้ ว่า โต๊ะของหนู เก้าอี้ของหนู คอมของหนู และโทรศัพท์ของหนู
ก่อนอื่น หนูต้องขอโทษ พี่ๆ ทุกคน หากว่าวันเวลาที่ผ่านมา หนูทำอะไรไม่ดี ไม่น่ารัก เป็นตัวป่วน วุ่นวายสารพัด เถียงคำไม่ตกฟาก ดื้อ ซน เกเร แกล้งพี่ แหย่น้อง และอีกมากมายที่ไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาบรรยายความตุ๊เรดของหนูเอง หนูก็ขอโทษ พี่ๆ น้องๆ มา ณ โอกาสนี้ด้วยนะคะ
เขียนๆ ไปน้ำตามันก็จะไหล ใจหายเนอะ หนูอยู่ที่นี่มา ก็จะเข้าปีที่ 5 แล้ว สำหรับหนูบรรยากาศของที่แห่งนี้ หนูคงจะหาที่ไหนอีกไม่ได้ พี่ๆ ทุกคน น่ารักกับหนูเสมอ ตั้งแต่วันแรกที่เราได้รู้จักกัน จนถึงวันสุดท้ายที่หนูจะเดินเล่นในสภาพพนักงานบนชั้น 24 นี้ ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม
ที่นี่ ทำให้หนู อ้วนๆ ผอมๆ อยู่หลายรอบ
ที่นี่ ทำให้หนู หัวเราะ และร้องไห้ไปได้พร้อมๆ กัน
ที่นี่ ทำให้หนู หัวฟู กับงานที่แม้ว่าจะเหนื่อย แต่ก็พร้อมจะทำเสมอ
ที่นี่ ทำให้หนู รู้ว่า ความรักเป็นอย่างไร ความรักที่พี่ๆ มีให้หนู มันมากมายเหลือเกิน
ที่นี่ ทำให้หนู สุขสบาย ทั้งกาย และใจ
ที่นี่ ทำให้หนู รู้จักการทำงาน หาเงิน และเลี้ยงพ่อแม่ ให้หนูรู้จักโตนั่นเอง
ที่นี่ ทำให้หนู มีพี่สาว พี่ชาย และน้องมากมาย ที่เชื่อว่า รักหนู (รึเปล่าหว่า)
และที่นี่ สอนให้หนู เข้มแข็ง และเป็นน้องของพี่ๆ มาได้จนทุกวันนี้
ขอบคุณ ที่แห่งนี้ SIM ที่ทำให้หนูได้เจอกับพี่ๆ
ขอบคุณ พี่ๆ ที่น่ารักกับน้องเสมอ
ขอบคุณน้องๆ ที่คอยเป็นกำลังใจให้พี่
ขอบคุณเพื่อนฝูง ที่ให้ความช่วยเหลือกับเพื่อน
ขอบคุณทุกคนจากใจ จริงๆ ค่ะ
หนทางข้างหน้าจะเป็นยังไง หนูก็ยังไม่รู้ แต่ที่รู้แน่ๆ คือ คงไม่มีอะไรจะสามารถลบภาพของที่แห่งนี้ไปจากใจหนูได้ หนูจะเก็บความรู้สึกดีๆ และภาพของพี่ๆ เอาไว้ในใจ หนูจะจำทุกคน และที่แห่งนี้ ไปชั่วชีวิต (เฮ้ย หนูไม่ได้จะเน่านะ คิดอย่างนั้นจริงๆ )
หากว่าจากนี้ไป เสียงแหลมๆ เล็กๆ นี้ จะหายไปจากโสตประสาทของพี่ๆ บ้าง ตัวป่วนที่คอยเรียกพี่ๆ ยุ่งวุ่นวายกับพี่ ต้องเสียเวลาทำงานไปยุ่งกับหนู อาจจะไม่มีอีกแล้ว แต่หนูยังหวังว่า มันจะยังคงอยู่ในใจของพี่ๆ นะ ถ้าคิดถึงเสียงบาดหู ก็ กริ๊งกร๊ากไปฟังได้นะคะ น่า ...คิดถึงกันนิ๊ดส์ ก็ยังดี นะ นะ อะๆ เอาเป็นว่าหนูจะคอยละกัน คอยวันที่พี่ๆ คิดถึงน้องสาวคนนี้นะ หุหุ
หนูอยากบอกก่อนไปอีกครั้งว่า หนูซาบซึ้งกับทุกคำ ที่พี่ๆ พร้ำสอน ทุกคำพูดที่ให้กำลังใจ ทุกสิ่งทุกอย่าง ที่ช่วยให้หนูเดินอยู่บนทางชีวิตอย่างสบาย หนูไม่รู้จะตอบแทนพี่ๆ ยังไง ก็เลยขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งปวงที่คุ้มครองหนูอยู่ อวยพรให้พี่ๆ ทุกคน มีโชคลาภ (ถูกหวยของฉ่อยกี่กันถ้วนหน้า) สุขภาพแข็งแรง ปลอดภัยจากภยันตราย ตลอดจนมีความสุขทั้งกายและใจ ตราบชั่วนิรันดร์ ค่ะ
รักทุกคนเสมอต้นเสมอปลาย
ช้อนชาสีน้ำเงิน
ถ้าเวลา เป็น สับเซ็ต ของความทรงจำ และความทรงจำเป็น ประกอบไปด้วยสมาชิกใน เซ็ตเป็น สิ่งที่ควรจำ , สิ่งที่ควรจะลืม, สิ่งที่ควรจะลืมแต่ยังจำ, สิ่งที่ควรจะจำดันเสือกลืม แล้ว อยากให้เธอ สร้างเซ็ตขั้นมาใหม่ โดยให้มี สมาชิก ในเป็น สิ่งที่ควรจำ, สิ่งที่ควรจะจำดันเสือกลืม แล้ว ให้เอา เซ็ตทั้งสอง มา อินเตอร์เซ็กกัน ได้ผลรับอย่างไรให้ เอา เก็บไว้เท่านั้นพอ .... จากพี่หยินพี่คนหนึ่ง ขอให้มีความสุขนะครับ
เยี่ยมเลย ตั้งใจทำงานนะจ๊ะ แล้วไปอยู่แผนกไหนของxxx .... ยังงัยก็ขอให้น้องโชคดี สู้ๆ ถูกแล้วที่โอกาสมาต้องรีบคว้าเอาไว้ มันไม่ได้มีมาบ่อยๆ นะ แจ่มมากน้องเอ๋ย ^_^ พี่หนูนา
Create Date : 04 มีนาคม 2548 |
Last Update : 4 มีนาคม 2548 16:00:54 น. |
|
5 comments
|
Counter : 1095 Pageviews. |
|
|
|