|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
ได้หลับเสียที
อ่านตอนที่ 1 ได้ ที่นี่
อ่านตอนที่ 2 ได้ ที่นี่
ในช่วงเวลาเดียวกันนั้นเอง...
ที่จิตใจของผมรวบรวมความกล้า กำกระดาษโพสเทอร์เอาไว้แน่น ยกร่างขึ้นสูงเหนือกิ้งกือในระยะที่มองเห็นได้อย่างเด่นชัด ผมก้มตัวต่ำลงอย่างรวดเร็วจนได้ยินเสียงวูบของคลื่นลม กระทบผ่านรังสีอำมหิตเป็นตัวเร่ง ผมมองเห็นมันยังคงขดตัวแน่นิ่งอยู่อย่างนั้น จนกระทั่งผมแกว่งกระดาษปัดเจ้ากิ้งกือออกจากที่มั่นสุดท้ายในทันที
มันถูกแรงพัดกระเด็นไปไกลจากที่เดิมอยู่โข ข้างลำตัวถลอกปอกเปิกอันเนื่องมาจากแรงเสียดทานกับพื้นไม้ ผมนิ่งดูอยู่สักพัก สายตาเพ่งพินิจอยู่นาน
ใบไม้บนต้นมะม่วงด้านนอกส่งเสียง ปลิวไสวอยู่ในความมืด ไม่นานนักผมก็รู้สึกได้ถึงแรงลมที่พัดผ่านใบไม้เหล่านั้น นำพาความชุ่มชื่นของธรรมชาติเข้าสู่ความทุกข์เนื้อร้อนใจเช่นกัน
"เจ้ามาทำร้ายข้าทำไม ข้าไม่ได้ทำอะไรผิดเสียหน่อย" เจ้ากิ้งกือกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นคลอน ระคนความเจ็บปวดเสียใจ
"เจ้าเข้ามาในเขตแดนของข้าไม่พอ ยังบังอาจมาเริงร่าอยู่ในดินแดนเส้นทางโคจรของข้าอีก ทำให้ข้าเกิดความตกใจไปเสีย 200 เดซิเบล เจ้าคือตัวการแห่งหายนะก่อนนอนทั้งหมดทั้งปวงนี้!" ผมตอบด้วยความเชื่องช้าแต่ไม่ขาดตอน ลมพัดแรงขึ้นจนขนแขนเริ่มมีปฏิกิริยา
"ในถิ่นของข้านั้นขาดแคลนซึ่งอาหาร ข้าเดินทางมาแรมชั่วโมงเพื่อผ่านห้องนอนของท่านจากฟากฝั่งหนึ่งแห่งนครกันสาดที่แสนเวิ้งว้างว่างเปล่า ไปยังนครต้นมะม่วงที่กำลังสุกงอม ใกล้ร่วงหล่นจากกิ่งก้านสู่พื้นดินเต็มที" กิ้งกืออธิบาย ในช่วงเวลาเดียวกันที่เสียงมะม่วงสุกด้านนอกหล่นกระทบลงส่งเสียงดัง ดับสรรพทุกอย่างให้เงียบงันสักครู่ "ข้าไม่ตั้งใจมารบกวนท่าน ข้า ... ข้าขอโทษ ..."
สิ้นสุดคำขอโทษแสนจริงใจ สีหน้าผมเปลี่ยนไป ผมนั่งลงบนเตียงสักพัก และเริ่มทบทวนความคิด เริ่มเข้าใจถึงสัจธรรมของการดิ้นรน
เหงื่อเม็ดสุดท้ายได้ระเหยแห้งไปแล้วตามธรรมชาติ และที่เจ้ากิ้งกือดันมาโผล่อยู่ในห้องนอนของผมกลางดึกก็คงเป็นเพราะธรรมชาติเช่นกัน
เท้าทั้งสองข้างก้าวข้ามร่างเจ้ากิ้งกือไปยังประตูบานสีน้ำตาล แล้วเปิดออกสู่ระเบียง ลมเย็นปะทะเข้าที่ใบหน้าพร้อมความเย็นที่เท้าทั้งสองสัมผัสได้จากพื้นกระเบื้องสีขาว ผมใช้มือผลักประตูเปิดออกกว้างขึ้นจนไฟถนนสีขาวจ้าส่องสว่างสาดเข้าจนแยงตาที่ริมขอบประตู ผมตัดสินใจเดินกลับไปยังเตียงนอนปราการเพื่อพบกับกระดาษโพสเทอร์
คีอานู รีฟส์จ้องมองผมด้วยตาเป็นประกายทุกย่างก้าวจนเราประจันหน้ากัน "เข้าใจผมแล้วสินะ..." เขากล่าวขึ้นอย่างเบาๆ
ผมพยักหน้ารับ
กระดาษถูกหยิบขึ้นมาอีกครั้ง ช้อนเจ้ากิ้งกือขึ้นเบาๆ ลอยลำขึ้นเหนืออากาศอย่างเชื่องช้า ปลายด้านหนึ่งเจ้ากิ้งกือนอนสิ้นแรง ตาของมันจ้องมองดูแสงไฟถนนด้วยความหวัง บัดนี้เราทั้งสองยืนแน่นิ่ง ณ ริมรั้วระเบียง ผมมองที่เจ้ากิ้งกือเป็นครั้งสุดท้าย ครั้งนี้ผมมองด้วยสองตาอย่างจริงใจ
และสำนึกผิดในสิ่งที่ได้ทำลงไปทั้งหมด
ผมยิ้มให้เจ้ากิ้งกือด้วยน้ำตาคลอ พูดกับมันว่า "กิ้งกือ ... วันนี้เราได้เรียนรู้ข้อคิดอีกอย่าง"
"อะไรหรือ?" เจ้ากิ้งกือถามอย่างหมดแรง
"เราได้เรียนรู้ว่า เมื่อเราเดินเหยียบกิ้งกือ นั้นไม่ได้หมายความว่าเราต้องฆ่ามัน ประหนึ่งมันเดินมาเหยียบหัวเราเอง"
"อืม..."
"ลาก่อน และโชคดี กิ้งกือเพื่อนรัก"
เจ้ากิ้งกือลอยละล่องกลางอากาศ ม้วนและบิดตัวสวยงามคล้ายท่ายิมนาสติคทีมชาติ ผ่านความมืดสู่ดวงไฟสีขาว และผ่านดวงไฟสีขาวร่อนลงสู่พื้นถนนเบื้องล่าง
แป๊ะ!
หวังว่ามันคงไม่ตายนะ...
...จบบริบูรณ์...
Create Date : 24 มกราคม 2549 |
|
16 comments |
Last Update : 24 มกราคม 2549 11:18:11 น. |
Counter : 734 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: อพันตรี 24 มกราคม 2549 11:28:34 น. |
|
|
|
| |
โดย: asariss 24 มกราคม 2549 16:35:35 น. |
|
|
|
| |
โดย: มิสส้มนิล (Amani ) 24 มกราคม 2549 16:58:11 น. |
|
|
|
| |
โดย: ChiToSe 26 มกราคม 2549 18:34:01 น. |
|
|
|
| |
โดย: ชัยวัฒน์ IP: 58.11.4.167 27 มกราคม 2549 16:45:21 น. |
|
|
|
| |
โดย: ChiToSe 28 มกราคม 2549 16:57:37 น. |
|
|
|
| |
โดย: »♥--|3aS--♥« IP: 203.130.159.2 3 กุมภาพันธ์ 2549 14:20:15 น. |
|
|
|
| |
โดย: Simon IP: 61.91.230.215 5 กุมภาพันธ์ 2549 12:14:49 น. |
|
|
|
| |
โดย: ++peter++ IP: 58.9.2.96 9 กุมภาพันธ์ 2549 16:02:57 น. |
|
|
|
| |
โดย: ChiToSe 11 กุมภาพันธ์ 2549 0:05:03 น. |
|
|
|
| |
โดย: BAYROCKU 14 กุมภาพันธ์ 2549 11:40:25 น. |
|
|
|
|
|
|
You Always Give Me Rights Make Me See the Truths For This Fascinate Life I Also Got From You
In This Crazy World And the Books of Lies Without You Here With Me I would Defenitely Die....
ส่งหลังไมค์ถึง ++peter++
|
|
|
|
|
|
|
อยู่บนถนนเสี่ยงโดนเหยียบนา
จริงๆ กิ้งกือเค้าไม่ค่อยน่าหยะแหยงนะ
แต่อย่างว่า บางคนก็กลัวเอามากๆ จริงๆ