Bloggang.com : ++peter++ : A Sound of Thunder

A Sound of Thunder

เรื่องมันเริ่มต้นขึ้นเมื่อเวลาสิบโมงกว่าๆ แสงไฟถนนเริ่มแผ่วลง ผ่อนแรงจางหายกลืนไปกับแสงแห่งรุ่งอรุณตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่ทราบ ยังไงก็คงไม่สำคัญอะไร ผมไม่ใคร่สนใจจะเห็นมันมาตั้งนานนมแล้ว

กิจวัตรประจำวันดำเนินไปอย่างเรียบง่ายอย่างที่เคยเป็น เสียงกระทบของแก้วและแปรงสีฟันดังขึ้นเบาๆ แต่กังวานไปทั่วห้องน้ำ เด่นชัดสดใสน่าฟังไม่แพ้เสียงน้ำทะลักออกจากก๊อก ไหลวนอย่างอ้อยอิ่งในถังพลาสติกนั่นเลย ผมเอามือป้ายเอาละอองน้ำบนพื้นผิวเรียบของกระจกออกและมองดูตัวเองในกระจกนั้น ละอองน้ำเม็ดเล็กๆ รวมตัวเป็นหยดน้ำเม็ดโตขนาดใหญ่ ร่วงหล่นในแนวดิ่งตามแรงโน้มถ่วงปรากฏเป็นสายน้อยใหญ่ ไม่เห็นสิ่งใดอยู่เบื้องหน้าทั้งนั้น มันไม่ง่ายเลยที่จะแบกรับภาระเหล่านั้นไว้เองคนเดียว บางทีมันก็รู้สึกเหนื่อยล้า อ่อนแรงจนต้องถอนหายใจยาวนับครั้งไม่ถ้วน เหมือนว่าจะขาดลมไปสักวินาทีใดวินาทีหนึ่ง ความเงียบสงัดบังเกิดขึ้น แต่ไร้ซึ่งการตอบสนองของจิตใต้สำนึก ไร้การตอบสนองของจิตใต้สำนึก ไร้การตอบสนองของจิตใต้สำนึก...

ประตูห้องน้ำปิดไปแล้ว ผมแต่งตัวเสร็จอย่างเหนื่อยหน่าย ดูเหมือนว่าจะนอนหลับเท่าไหร่ก็คงไม่พอ

ช่างเถอะ ถึงเวลาแล้ว

ประตูสีน้ำตาลบานเขื่องกั้นขวางทางอยู่เบื้องหน้า บานไม่ใหญ่ แต่ดูขลัง เชื้อเชิญให้ก้าวผ่านเช่นทุกครั้ง ผมมองดูลูกบิดสำเงินที่อยู่ด้านขวา มันกำลังส่งยิ้มให้ผม จับแล้วบิดไปทางซ้ายนิดหน่อยเท่านั้น อาจจะต้องออกแรงบ้าง แต่มันก็คงคุ้มค่า ผมหวังว่าอย่างนั้น

รอบๆ ตัวแปลกไป มันดูไม่เหมือนกับที่เคยเห็น แม้แต่ในปอดก็ถูกแทนที่ด้วยอากาศที่ไม่เคยสูดดมมาก่อน โชคดีเข้าข้าง ผมยังพบมนุษย์คนอื่นๆ นอกจากตัวผมอยู่อีกมาก เดินขวักไขว่ไปมาอย่างเร่งรีบ สาวเท้าอ้อมซ้ายขวาสร้างอาณาเขตพื้นที่ว่างรอบตัวผมไปอย่างน่าประหลาด ทุกคนดูหน้าตาเหมือนกันไปหมด น้อยคนนักที่จะมองตาผมตอบยามที่ผมเป็นฝ่ายมุ่งรุกเข้าติดต่อก่อน ดูน่าหนักใจนักแม้แต่สุนัขก็ยังเดินหางตก หน้าตาอิดโรยเหมือนหิวโหยไร้อาหารตกถึงท้องมาแสนนาน

เปียกซะแล้ว ฝนตกกะทันหัน ตั้งตัวไม่ทันเลย

ผมยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น ความเปียกผ่านร่างเข้าไปถึงกลางกระดูก มือยันฝาผนังเอาไว้ข้างหนึ่ง อีกข้างหนึ่งจับก๊อกฝักบัวเอาไว้อย่างหลวมๆ ก้มหน้ามองพื้นกระเบื้อง ใบไม้สีเขียวสดดูชื่นตาถูกทับอยู่ใต้ฝ่าเท้า ผมเปลี่ยนทิศทางการวางเท้าเล็กน้อยก่อนจะก้มลงเก็บใบไม้นั้นขึ้นมาดู กลิ่นความสดชื่นเล็ดรอดผ่านสายน้ำกระทบเข้าจมูก ผมหลับตาพริ้มนึกถึงสุนัขตัวเมื่อครู่

ถ้าหากผมไม่พบสุนัขตัวนั้น ผมก็คงไม่รู้สึกคิดถึงมัน
ถ้าหากผมได้พบใบไม้ใบนี้บนพื้นห้องน้ำในบ้านตัวเองอย่างไร้ซึ่งที่มาที่ไป ผมก็คงนึกถึงสิ่งอื่นที่ไม่ใช่สุนัขหางตก
หรืออย่างง่ายๆ ถ้าฝักบัวไม่ได้เปิดทิ้งเอาไว้อย่างนี้ ใบไม้จะเปียกได้อย่างไร

ผมกำใบไม้สีเขียวเอาไว้แน่นก่อนจะตื่นขึ้นมาอีกทีบนเตียงนอนที่เดิม ท่าเดิม ใบไม้ตื่นขึ้นมาพร้อมกับผมเมื่อตอนสิบโมงกว่าๆ แสงไฟถนนเริ่มแผ่วลง ผ่อนแรงจางหายกลืนไปกับแสงแห่งรุ่งอรุณตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่ทราบ

ผมอยากเห็นมันอีกครั้งจังเลย

ใบไม้สีเขียวหายไป ... สุนัขหางตกยืนเห่าเต็มกำลังอยู่ข้างนอก เสียงดังเล็ดรอดเข้ามาจึงถึงแก้วหูของผม กระตุ้นประสาทสัมผัสทั้งห้าให้ชะโงกหน้าออกไปดู

ประตูสีน้ำตาลยังคงเปิดอ้าค้างเอาไว้อยู่

ฝนตกอีกครั้ง...

Create Date : 14 ตุลาคม 2548

Last Update : 14 ตุลาคม 2548 22:22:48 น.

6 comments

Counter : 738 Pageviews.

ทั้งหมดเป็นเพียงความฟันใช่มั้ยอ่ะค่ะ?
ฟันบอกเหตุด้วยน่ะสิ อิ อิ

พี่เล่าเรื่องได้น่าประทับใจมากเลยค่ะ! เป็นนักเขียนรึป่าวคะเนี่ย?!!!

บายจ้า! จุ๊บๆๆๆๆๆ

โดย: chitose IP: 61.91.244.233 วันที่: 15 ตุลาคม 2548 เวลา:7:40:30 น.

มาแย่งเลยเรอะ หุหุ

แต่ก็จริงนะคะ เขียนเก่งกว่าเราอีก T_T

นับถือจริงๆค่ะ

โดย: amani-ka(sokie) IP: 58.9.239.202 วันที่: 15 ตุลาคม 2548 เวลา:13:06:52 น.

thought you would criticize the movie

โดย: Koala~ keyboard sucks IP: 58.136.69.141 วันที่: 15 ตุลาคม 2548 เวลา:21:30:37 น.

It is...

believe me

โดย: ++peter++ IP: 58.9.28.133 วันที่: 15 ตุลาคม 2548 เวลา:22:12:42 น.

เขียนเก่งนะคับ
แต่เรื่องแนวอย่างนี้ ผมจะไม่ค่อยชอบอ่าน

โดย: yyswim

วันที่: 17 ตุลาคม 2548 เวลา:21:00:37 น.

เหอ เหอ เยอะจัด ผมอ่านได้ไท่นาน

โดย: หัวหน้าแก๊งค์ความโ(สด) (lovepick

) วันที่: 17 ตุลาคม 2548 เวลา:21:42:50 น.