ไปดำนากันเห้อออออ
เคยเห็นนาแบบเป็นๆ ไม่ใช่นาแบบที่เห็นผ่านทีวีเวลาคนใหญ่คนโตเค้าไปดำนาโชว์ ไม่ใช่นาแบบขับรถผ่าน เวลาขับรถไปต่างจังหวัด แล้วเคยเห็นคนลงไปดำนาให้ดูกันจะๆ มั่งมะ...
ชีวิตคนเมืองเป็นยังไงกันมั่งหรอ... นอนห้องแอร์ ตื่นเช้ามาอาบน้ำอุ่น ขับรถไปทำงานถึง office นั่งหน้าคอมตั้งแต่เช้าไปยันมืดค่ำ กว่าจะกลับบ้าน รถติดอยู่กลางถนน วันหยุดก้อเดินเล่นอยู่ห้างไหนสักที่ ดูหนัง ร้องเกะ กินร้านอาหาร ครั้งสุดท้ายที่ได้ไปต่างจังหวัดแบบที่ไม่ได้ไปแบบคนเมืองอ่ะ... มันเมื่อไหร่
วันก่อนมีโอกาสหนีงาน(ตัวเอง) ตามหมีไปทำงานแถวอีสานมา วันนั้นตอนเช้ารับปริญญาเสร็จ พอเที่ยงออกมา ถ่ายรูปขำๆฮาๆ กะบรรดาเพื่อนฝูงนิดหน่อย จนบ่ายๆ ไปส่งคุณนายแม่กะพ่อที่บ้าน แล้วก้อเผ่นจากกรุงเทพขับรถมุ่งหน้าไปมหาสารคามกันเลยเพราะว่าวันรุ่งขึ้นหมีต้องไปถ่ายวีดีโอเด็กๆเค้าทำนากัน...
"เด็กทำนา"....อืมมมมมม
เช้าวันรุ่งขึ้นเราแวะรับน้องตากล้องสองคนแล้วก้อรีบบึ่งรถออกจากสารคามไปยโส แต่ไหงขับเท่าไหร่ ไมมันไม่ถึงซักทีล่ะเนี่ย (-*-) แถมดันมาเจอด่าน ที่ไม่รู้จะมาตั้งแถวนี้ทำไม ดูๆมันก้อไม่น่าจะใช่เส้นทางขนไรผิดปกติ แล้วคุณตำรวจก้อถามซะ ถ้าถามอีกนิด มีหวังคงได้มีเหตุลงไปวีนกันได้ มาจากไหน จะไปไหน (อันนี้บ้านๆ) ขอดูใบขับขี่ ทำงานที่ไหน ไปทำไร ทำไปแล้วเอาไปทำไรต่อ แล้วๆๆๆๆ (แล้วเจือกไรด้วยฟระ -*-) ไม่รู้จะถามไรนักหนา หน้าพวกชั้นเหมือนพม่าหนีเข้าเมืองรึไง... แอบเคือง
โรงเรียนที่เราไปถ่ายกัน เป็นโรงเรียนเล็กๆ (ที่จริงจะว่าไปโคดเล็กกันเลยทีเดียว) อันนี้หมายถึงเด็ก อาจารย์ บุคลากร และอาคารเรียนนะ ไม่นับรวมถึงอาณาบริเวณโรงเรียนที่เราคาดว่าใหญ่กว่าโรงเรียนหลายโรงในกรุงเทพซะอีก แถมยังห่างจากอำเภอเมืองแบบขับรถ(ซิ่งๆ)ยังใช้เวลาหลายชั่วโมง
ทั้งโรงเรียนมีเด็ก 35 ครู 4 กะหมาอีก 3 ฟังจบแล้วคิดถึงตัวเอง... เรียนมาตั้งแต่อนุบาลยันจบมหาลัย เด็กทั้งห้องยังมากกว่าเด็กทั้งโรงเรียนของที่นี่ซะอีก
ที่จริงโรงเรียนนี้เคยโดนปิดไปครั้งนึงด้วยข้อหาเล็กเกินไป ไม่คุ้มทุน แต่ชาวบ้านก้อไปเรียกร้องเอาโรงเรียนกลับมาให้ลูกหลานเค้าจนได้ หลังจากนั้นที่นี่เค้าจัดการระบบใหม่ให้เข้ากับเด็กและบุคลากร มีปราชญ์ชาวบ้านมาช่วยๆกันสอน พร้อมกับคอยดูแลลูกหลานของตัวเอง พัฒนาการเรียนการสอนให้เข้ากับวิถีชีวิตปัจจุบันของชาวบ้าน สอนเด็กๆให้เรียนรู้พืชสมุนไพรพื้นบ้าน สอนเด็กๆให้รู้จักทอผ้า ได้ผ้ามาก้อไปสอนตัดเสื้อ สอนเย็บผ้า หรือแม้กระทั่งสอนเด็กๆให้รู้จักรากเหง้าของตัวเองด้วยการ... ทำนา
ถึงตอนนี้ภาพเด็กๆ ที่สนุกสนานกับการดำนาในบ่ายวันนั้น ยังติดตาอยู่เลย
ยังจำได้เลยว่าตอนเช้าที่ขับรถไปที่โรงเรียน ยังถามหมีอยู่เลยว่า ทำไมถึงเลือกที่จะถ่ายที่โรงเรียนนี้ แต่พอขับรถกลับออกจากโรงเรียน... สิ่งที่รู้สึกคือ มันก้อต้องเป็นโรงเรียนนี้แหละ...
นิดนึงๆ... ระหว่างทางกลับมาสารคามที่ชายหนุ่มหลับกันหมดรถ ปล่อยให้หญิงสาวนางเดียวขับรถชิวๆ (แบบของชั้น) กลับมาจนเกือบถึงสารคาม พักรถ แวะเติมน้ำมัน แล้วหมีก้อเปลี่ยนมาขับแทน พอออกรถมาได้สักพัก น้องตากล้องคนนึงก้อพูดขึ้นมาว่า...
"พี่ปูขับรถเหมือนเล่นเกมส์เลย"
อึ้ง...ท่ามกลางเสียงหัวเราะออกแนวโรคจิตของหมีบ้า (-*-) สาบานว่านั่นคำชมใช่ไม๊.... (-_-")
Create Date : 16 กรกฎาคม 2551 |
|
5 comments |
Last Update : 11 พฤษภาคม 2552 10:04:34 น. |
Counter : 730 Pageviews. |
|
|
|
สนุกนะคะ เหนื่อยด้วย แต่ได้กลิ่นลูกทุ่ง กลิ่นโคลน หอมกลิ่นต้นข้าว ชื่นใจค่ะ