Bloggang.com : แพนด้าเริงระบำ : ขน๊ม ขนม VS ห๊อม หอม

ขน๊ม ขนม VS ห๊อม หอม

เวลาเดินผ่านร้านขนมเค้กที่ไหร่
ใจมันลอยตุ๊บป่องๆ ตามกลิ่นไปทันที
เค้าเรียกว่าใจง่ายหรือป่าวนี้.........
ก่อนหน้านี้สัก 2 ปี
ได้วนเวียนอยู่แถวๆ สถาบันราชภัฎสวนดุสิต
ทุกวันอาทิตย์จะมีผู้หญิงคนนึง เดินดุ่มๆ แถวๆนั้นล่ะ
พอตอนเย็นก้อจะหอบหิ้วกล่องเค้กอันเบิ้ม
นั่งแท๊กซี่ไปท่ารถ หอบพะรุงพะรัง
จะมีใครสังเกตมั้ยว่ามีคนคนหนึ่งได้
.....หอบเอาความหอมของเนย.....
......หอบความอร่อยของขนม.......
.......กลับไปทุกวันอาทิตย์.......
ในที่สุด ก้อเป็นผล
.....ได้ความอิ่มใจของคนทำ......
....กับความอิ่มท้องของคนชิม .....
เคยทำขายช่วงปีใหม่ หลังจากจบคอส์ดใหม่ๆ
หลังจากนั้น
ก้อวางมือ เพราะด้วยภารกิจประจำวัน
ทั้งงานราษฎ งานหลวง ทำให้ลืมๆ "ความอิ่ม" ที่เคยมี
จนมาถึงตอนนี้
ความรู้สึก อิ่มใจของคนทำ
ความอิ่มเอมของคนชิม come back แล้ว
ได้ลองทำอีกครั้งหนึ่ง ใน"วันแม่ " ที่ผ่านมา
ตั้งใจทำให้แม่จริงๆ กลับบ้านไปซื้อของ
แต่คราวนี้ไม่ได้ต้องการแลกกับอะไรเลย
ทั้งความอิ่มใจ หรือ อิ่มเอม
แต่อยากแลกกับอมยิ้มของแม่
ที่ชอบว่าจัง "มันจะกินได้หรอ"
.........เดี๋ยวรู้ผลๆ.............
ใช้เวลา 4-5 ชม. ในการปฏิบัติล่า"รอยยิ้ม"
ในที่สุดก้อสำเร็จๆ แต๊น....แต่น
ได้มาแล้ว แต่ไม่ค่อยสวย เลยไม่ถ่ายรูปไว้
พอครั้งที่ 2.....
ความพยายามสำเร็จแล้ว
แต่ว่า"รอยยิ้ม" เนียะ ล่าได้สำเร็จตั้งแต่ครั้งแรกล่ะ
อร่อยไม่อร่อย หรือ ไม่สวยยังไง แม่ก้อบอกว่าอร่อย
แหม่ เป็นวันแม่ที่ความสุขจัง
เค้กครั้งที่ 2
ถ่ายได้ 2 ก้อน อีกก่อนนึง น้องชายเอากลับกทม. ไปล่ะ