Bloggang.com : แมวเซาผู้น่าสงสาร : เดินออกกำลังกายสวนริมน้ำวัดอรุณฯ

วัดอรุณราชวราราม ราชวรมหาวิหาร (The Temple of Dawn) น่าจะเป็นแหล่งท่องเที่ยวภาคบังคับของชาวต่างชาติที่มาเยือนกรุงเทพฯ จำความได้ว่าตอนเด็กมาบ่อย มีญาติมาเที่ยวเมืองหลวงทีไร คุณพ่อต้องพามาชมพระปรางค์วัดอรุณฯ ทุกครั้ง ตอนนี้ย่างเข้าวัยเฒ่าไม่ได้ไปสัมผัสกว่า 20 ปีแล้ว อย่างมากแค่ล่องเรือผ่านเห็นแสงไฟงดงามประดับบนพระปรางค์เท่านั้น

วัดอรุณฯ เป็นวัดโบราณสร้างมาตั้งแต่สมัยอยุธยา ตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกของฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยา เดิมเรียกวัดมะกอก เปลี่ยนมาเป็นวัดแจ้งสมัยพระเจ้าตากสินมหาราช จนกระทั่งรัชกาลที่ 4 ทรงโปรดให้ปฏิสังขรณ์ครั้งใหญ่ และอัญเชิญพระบรมอัฐิรัชกาลที่ 2 มาบรรจุไว้ที่พระพุทธอาสน์ของพระประธานในพระอุโบสถที่พระราชทานนามว่า พระพุทธธรรมมิศราชโลกธาตุดิลก รวมทั้งพระราชทานนามวัดใหม่ว่า วัดอรุณราชวรารามดังที่เรียกกันจนถึงปัจจุบัน

วันดีคืนดีผมเกิดอยากชมวิวบริเวณสวนริมน้ำท่าเรือวัดอรุณฯ (พ.ค.2558) ช่วงที่ไปพระปรางค์ปิดบูรณะซ่อมแซม ไม่เปิดให้นักท่องเที่ยวขึ้นไปชม เลยเดินออกกำลังกายเรียกเหงื่อรอบสวนริมน้ำ สวนสวยเขียวขจีออกแนวสวนจีน รวมทั้งศาลานั่งพักน่าจะได้รับอิทธิพลจากสถาปัตยกรรมจีนด้วยเช่นกัน

บรรยากาศร่มรื่นริมแม่น้ำเจ้าพระยาทำให้ผมสูดลมหายใจได้เต็มปอด ช่วยเรียกความสดชื่นคลายเครียดจากงานตลอดสัปดาห์ มีพลังกลับไปสู้กับงานและการจราจรสาหัสในเมืองกรุงต่อไป