สุภาษิตโบราณของจีน ...
สุภาษิตโบราณของจีน ...
มีบ้านสองครอบครัว...พักอาศัยอยู่ติดกัน
บ้านตะวันออก...รักใคร่ กลมเกลียว อยู่กินอย่างมีความสุข
บ้านตะวันตก...ทะเลาะ วิวาทมีปากเสียงแทบทุกวัน
อยู่มาวันหนึ่ง ...
คนของบ้านตะวันตกมาสอบถามคนของบ้านตะวันออกว่า...
"ทำไมครอบครัวพวกคุณไม่เคยทะเลาะเบาะแว้ง สามารถอยู่กินอย่างกลมเกลียว ?"
คนบ้านตะวันออกบอกว่า..."เพราะครอบครัวพวกเรายอมรับว่า
ตัวเองเป็นคนไม่ดีทำผิดพลาด
จึงยอมอดทนให้กันและกันอยู่รวมกันโดยไม่มีเรื่องมีราว
ส่วนครอบครัวพวกคุณเห็นว่าตัวเองเป็นคนดี จึงทะเลาะทุ่มเถียงถึงขั้นตบตีกัน"
คนบ้านตะวันตกถามว่า..."ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ ?"
คนบ้านตะวันออกบอกว่า..."ถ้าหากมีถ้วยชาใบหนึ่งตกแตก
ครอบครัวพวกคุณซึ่งเห็นว่าตัวเองเป็นคนดี
คนที่ทำแตกไม่ยอมรับผิด พาลพูดว่า 'ใครวางถ้วยชาไว้ตรงนี้'
คนที่วางถ้วยชาไว้ก็ไม่ยอมลดราวาศอก สวนคำว่า 'ฉันวางเอง
แต่นายทำไมซุ่มซ่ามทำตกแตก ?'
ทั้งสองฝ่ายต่างไม่ยอมรับผิด ผลที่สุดต้องมีปากเสียงกัน"
คนบ้านตะวันออกบอกอีกว่า..."แต่ถ้าเป็นครอบครัวพวกเราใครทำถ้วยชาตกแตก
จะพูดด้วยความเสียใจว่า 'ขอโทษ ผมเผลอเรอทำถ้วยตกแตก'
คนที่วางถ้วยชาไว้จะตอบว่า 'เรื่องนี้โทษคุณไม่ได้
ผมไม่ควรวางถ้วยไว้ตำแหน่งนั้นต่างหาก'
เมื่อต่างฝ่ายต่างยอมรับความ ผิดพลาดของตัวเองยังจะทะเลาะกันได้หรือยังไง?"
เมื่อนำใจเขาใส่ใจเราให้เกียรติแก่คนอื่น...คนอื่นยังจะ ไม่ให้เกียรติคุณหรือ
?
รอบกายของพวกเรา...มักพบพานคนอ้างเหตุผลอย่างขึงขัง ถือเหตุผลไม่ยอมใคร
บนถนนหนทาง มีรถยนต์สองคันขับชนกัน ทั้งสองฝ่ายจะลงจากรถเถียงกันหน้าดำหน้าแดง
ถึงแม้พวกเราไม่จำเป็นต้องเหมือนกันคนบ้านตะวันออก ยอมรับว่า
ตัวเองเป็นคนไม่ดีทำผิดพลาด แต่อย่างน้อย "ถือ"เหตุผลด้วย
"อารมณ์สงบ" ก็สามารถหลีกเลี่ยงกรณีพิพาทโดยไม่จำเป็นได้
จากหนังสือ .... อุทยานชำระใจ พานไถเฉิง เขียน น.นพรัตน์ แปล
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
