สม!!

ฉันรู้สึกสมน้ำหน้าตัวเองไงไม่รู้
ก็ตอนอยู่ที่ออฟฟิศที่สิงคโปร์ ทำงานเช้าชามเย็นชาม มาก็เก้าโมงเกือบสิบโมงเข้าไปแล้ว มาถึงก็ชงกาแฟ อ่านนสพ. เล่นเนต
กว่าจะทำงานจริงก็สิบโมงเกือบสิบเอ็ด
อ้าว..กินข้าวอีกแระ ตกเย็นถ้าไม่มีอะไร ก็ไม่จำเป็นต้องเลิกเย็นหรอกนะ หกโมงกว่า ก็กลับได้แล้ว
เหอเหอ...ก็แหม..มันเป็นชีวิตแบบเรื่อยๆ สบายๆ น่ะ

แต่พอมา On Site ที่ Site ของลูกค้า
นี่ตะหาก เป็นเวลาแห่งความรันทด
ก็จะถูกใช้งานต่างๆนานา โดยเฉพาะลูกค้าที่ไต้หวันนี่
เป็นลูกค้าที่รวย จ่ายดี บริษัทฉันเอาอกเอาใจเสียไม่มี
ลูกค้าก็ดีใจหาย(ประชดย่ะ) เอาแต่ใจสุดๆ ประมาณว่า
จะเอาให้ได้ดั่งใจทุกอย่าง ปวดกบาลพิลึก
นี่ทำงานเลิกห้าทุ่มเมื่อคืนก่อน เช้ามาต้องมาให้ถึงเก้าโมงเช้า เพราะมีเทสต์กะ อีกฝ่ายที่ญี่ปุ่น
แม่เจ้า..นึกว่าคืนนี้จะได้กลับเร็วเสียหน่อย
ปล๊าว..สี่ทุ่มค่ะ แล้วไม่ใช่ว่าอยู่ทำอะไรนะยะ
Stand by ย่ะ นั่งตบยุงรออีกฝ่ายเทสต์ เซ็งจะตาย
บางทริปนะ ไม่ได้เห็นเดือนเห็นตะวัน กลางวันข้าวกล่อง
ตกเย็นข้าวกล่อง กลับโรงแรมหัวถึงหมอน หลับคร่อก
ตื่นมา อ้าว...เริ่มทำใหม่กันอีกแล้ว (เจี๊ยก...)

นึกๆดูแล้วก็สมน้ำหน้าตัวเอง พระเจ้าคงรู้ว่าตอนอยู่ออฟฟิศ หล่อนสะกดคำว่า "ทุ่มเท" ไม่เป็น
เอาให้ซึ้งเสียเลย เวลา On Site
เป็นไงล่ะ

Create Date : 28 มกราคม 2548		1 comments
Last Update : 22 มีนาคม 2548 22:34:56 น.
Counter : 280 Pageviews.
Share Tweet