Bloggang.com : นิ้วนาง-เดียนา : เรื่องเล่าจากประสบการณ์ 05

ขอต้อนรับสู่โลกของนิยายยูริ เรื่องจากประสบการณ์ และทำนายดวงชะตา โดย นิ้วนาง-เดียนา-ลำดวนพยากรณ์

<<

ธันวาคม 2563

>>

		1	2	3	4	5
6	7	8	9	10	11	12
13	14	15	16	17	18	19
20	21	22	23	24	25	26
27	28	29	30	31

19 ธันวาคม 2563

เรื่องเล่าจากประสบการณ์ 05

เรื่องเล่าจากประสบการณ์ 05

เรื่องเล่าจากประสบการณ์ 05

ว่าด้วยเรื่อง...หลวงพี่หนุน สุวิชโย วัดพุทธโมกพลาราม สกลนคร

ขอน้อมจิตวันทาบูชาพระคุณครูบาอาจารย์ค่ะ สำหรับเรื่องต่อไปนี้เป็นประสบการณ์ตรงของผู้เขียนค่ะ จะเชื่อหรือไม่ก็ตามแต่ใจนะคะ ไม่ว่ากัน...แต่อย่าปรามาสพระรัตนตรัยนะคะ เพราะโทษหนักมาก อันนี้เตือนด้วยความหวังดีค่ะ

“หลวงพี่หนุน” หรือที่หลายท่านอาจจะเรียกท่านว่า “หลวงพ่อหนุน หรือหลวงปู่หนุน” ด้วยความที่เรียกต่างจากชาวบ้าน ผู้เขียนเคยคิดจะเปลี่ยนสรรพนามให้เหมาะสม ด้วยเกรงว่าบางคนจะมองว่าเราไม่เคารพท่าน จึงพนมมือแล้วกราบเรียนถามต่อหน้ารูปของหลวงพี่...คือคิดถามเองในใจ แล้วได้ยินเสียงหัวเราะอย่างอารมณ์ดี “เรียกหลวงพี่ดีแล้ว ไม่แก่” ผู้เขียนก็เลยคิดเอาเองว่าท่านอนุญาตแล้ว...ก็เลยเรียกแบบเดิมต่อไป

...ส่วนผู้เขียนรู้ได้อย่างไรนั้น ใช้วิชาที่เรียกว่า ‘มโนมยิทธิ’ เรียนมาจากวัดท่าซุงค่ะ ผู้เขียนเป็นพวกปลายแถว ไม่ได้เก่งกาจอะไร สนใจลองหาดูจากอากู๋นะคะ ตอนนี้น่าจะมีผู้ใช้ได้คล่องหลายแสนคนแล้ว มนุษย์ต่างดาวหน้าตาเป็นอย่างไร? ดาวอังคารเป็นอย่างไร? จะเก็งข้อสอบให้แม่นเป๊ะ เรียนแบบง่ายสบายๆ แต่เกรดสวยมาก สมัยเรียนผู้เขียนก็ใช้วิชานี้แหละ

ผู้เขียนรู้จักหลวงพี่หนุนตั้งแต่ปี 2558 ด้วยไปร่วมงานที่พระธาตุพนม จังหวัดนครพนม ซึ่งผู้เขียนน่าจะเคยเจอท่านก่อนหน้านั้นแต่ไม่รู้จัก เพราะเคยร่วมงานธุดงค์ของวัดท่าซุงตั้งแต่ช่วงต้นๆ ติดต่อกันหลายปี จนกระทั่งปี 2559 ได้มีโอกาสไปวัดพุทธโมกฯ เพื่อร่วมพิธีน้อมรับฉัพพรรณรังสี ซึ่งไปกับรุ่นพี่รุ่นน้องที่คุ้นเคยกันหนึ่งรถตู้ เป็นอะไรที่ตื่นเต้นมาก ซึ่งมีช่วงหนึ่งในงาน หลวงพี่หนุนได้เอ่ยผ่านไมโครโฟนว่า “เวลาอธิษฐานต้องอธิษฐานให้แคล้วคลาดปลอดภัยด้วย ขอแค่โชคลาภไม่พอ” ผู้เขียนที่นั่งอยู่แถวกลางๆ อึ้งไป เพราะเพิ่งตัดคำอธิษฐานที่ว่า “แคล้วคลาดปลอดภัย” ออกไปไม่กี่วันก่อนเดินทาง จึงพนมมือไหว้ท่าน รู้ทันทีว่า...หลวงพี่อ่านใจคนได้ ตั้งแต่นั้นทุกครั้งที่มีโอกาสก็จะทำบุญกับท่านเรื่อยมา

ปี 2562 ผู้เขียนได้เดินทางไปทางภาคเหนือกับทัวร์คณะเดิม ซึ่งต้องแวะเข้าจังหวัดน่าน ถนนค่อนข้างคดเคี้ยว ลัดเลาะไปตามภูเขา ถนนแคบรถต้องวิ่งสวนกัน ถ้าพลาดก็อาจจะตกเขา ชวนหวาดเสียวไม่น้อย ประกอบกับข้างหน้ามีรถพ่วงสองตอนหลายคันที่วิ่งช้ามาก ทำให้การแซงเป็นไปด้วยความยากลำบาก กว่าจะผ่านไปได้แต่ละคัน คนขับต้องใจเย็นมากๆ ผลคือ รถตู้หวุดหวิดที่จะเฉี่ยวกับรถยนต์ที่วิ่งสวนมาหลายครั้ง ภายในรถเงียบกริบไม่มีใครคิดจะคุยกันอีก ต่างคนต่างสวดมนต์ในใจ

ตอนที่กำลังแอบลุ้นกันอยู่นั้น ผู้เขียนนึกถึงองค์พระ และครอบองค์แก้วรถตู้ทั้งคัน ตามที่ครูบาอาจารย์เคยสอนสั่ง แต่ก็อดหวั่นใจไม่ได้ เรียกหาเทวดานางฟ้าขอให้ท่านช่วย แล้วนึกเห็นหลวงพี่หนุนมาปรากฏในความคิด แล้วท่านบอกว่า “ไม่เป็นไร ใจเย็นๆ” ใจเลยนิ่งลง แม้คนขับจะแซงชวนหวาดเสียว แต่สุดท้ายก็รอดปลอดภัยถึงจุดหมาย พอเท้าแตะพื้นดินรู้สึกโล่งใจอย่างที่สุด...นั่นเป็นอีกครั้งที่หลวงพี่ท่านมาช่วยชีวิตเอาไว้

ปี 2562 ได้ไปร่วมงานฌาปนกิจหลวงพี่อนันต์ อดีตเจ้าอาวาสวัดท่าซุง ในช่วงค่ำนั้นได้มีโอกาสเจอหลวงพี่หนุน ก่อนที่ท่านจะกลับที่พัก ซึ่งรุ่นน้องที่เดินไปล่วงหน้าได้นิมนต์ท่านไว้ เพราะผู้เขียนกับรุ่นพี่อีกคนไปถึงช้ากว่า ท่านก็เมตตายืนรอ หลังใส่ย่ามหลวงพี่ให้พรยาวมากๆ...ยาวจนรู้สึกแปลกใจ เรียกว่านั่งยองๆ รับพรกันจนเมื่อยนั่นแหละ แต่ก็ไม่ได้เรียนถาม ได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้ในใจ

หลังจากกลับถึงบ้าน ผู้เขียนก็ไม่สบายอาการเหมือนจะเป็นไข้หวัด ก็เลยกินยาแล้วพักผ่อนมากขึ้น ผ่านไปหลายวันอาการก็ไม่ค่อยดีขึ้น แทบไม่มีแรงเอาเลย เวียนหัวเกือบตลอด รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะตาย สมาธิไม่นิ่ง จับภาพพระไม่ได้ มันคิดไม่ออกไปเฉยๆ เลยคิดในใจแบบปลงๆ ว่า ‘ตายก็ตายวะ อย่าตกนรกพอ’ ก่อนหลับตาแล้วกำหนดจิตให้หลับไป ตอนนั้นเหมือนครึ่งหลับครึ่งตื่น รู้สึกเหมือนหลวงพี่หนุนมาสงเคราะห์ ได้ยินเบาๆ ว่า “ตัดร่างกาย แล้วจับภาพพระใหม่” ก็ลองทำแล้วเคลิ้มหลับไป พอตื่นขึ้นร่างกายก็มีกำลัง ไม่กี่วันก็หายเป็นปกติแบบไม่น่าเชื่อ...กราบขอบพระคุณหลวงพี่ค่ะ

ถามว่ารู้ได้อย่างไรว่ากำลังจะตาย เพราะผู้เขียนเคยหวุดหวิดจะตายมาหลายรอบ แต่พระท่านเมตตา ครูบาอาจารย์และนางฟ้าเทวดามาสงเคราะห์ตลอด ก็เลยอยู่รอดมาได้ แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าจะรอดได้นานแค่ไหน เลยไม่กล้าประมาทกับชีวิต...กลัวตกนรก

ส่วนปีนี้ 2563 แม้จะไม่ได้ไปวัดเพราะโควิด-19 แต่ผู้เขียนมีโอกาสร่วมทำบุญกับหลวงพี่หนุนบ่อยๆ ถูกรางวัลเลขท้ายหลายครั้งมากบ้างน้อยบ้าง พอไม่สบายก็หายเร็วขึ้น ไม่นานเป็นอาทิตย์แบบเมื่อก่อน นั่งสมาธิแม้จะไม่นานเป็นชั่วโมง แต่ก็ทรงตัวและนิ่งขึ้นมาก หลายครั้งที่ติดขัดหาทางออกไม่ได้ ผู้เขียนจะยกมือขึ้นแล้วขอต่อหน้ารูปหลวงพี่ ก็จะผ่านปัญหาไปได้แบบงงๆ รู้แต่ว่าท่านสงเคราะห์เรามากจริงๆ

...ซึ่งลูกศิษย์หลายคนจะมีประสบการณ์แตกต่างกันไป อยากรู้ไปหาอ่านได้ค่ะ มีคนเจอเรื่องแปลกๆ เยอะมาก

ส่วนวัดถุมงคลจะไม่เล่า ถึงเล่าก็คงไม่ครบ เพราะท่านมีสารพัดแบบให้เลือกบูชา ผู้เขียนมีพระของท่านจำนวนนับไม่ถ้วน คือชอบมาก มองแล้วมีความสุข จับแล้วจิตใจสงบ หากใจเราเลื่อมใสศรัทธา ทุกอย่างจะง่ายแบบไม่น่าเชื่อ...คนไม่เชื่อจะคิดว่าโม้หรือเพ้อเจ้อ เรื่องแบบนี้ต้องเจอด้วยตนเองค่ะ...อย่าทำตัวเป็นน้ำเต็มแก้ว ในโลกนี้มีเรื่องอีกมากมายที่เรายังไม่รู้ และวิทยาศาสตร์ที่ไปถึงดวงจันทร์ดาวอังคารก็พิสูจน์ไม่ได้

หลวงพี่หนุนเป็นหนึ่งในครูบาอาจารย์ที่ผู้เขียนเคารพมาก ท่านสร้างสาธารณประโยชน์มากมาย มีลูกศิษย์ลูกหาไม่น้อย การได้ทำบุญกับเนื้อนาบุญนั้นจะได้อานิสงส์มหาศาล ที่ผู้เขียนเล่าเป็นแค่บางส่วนเท่านั้น สนใจติดตามข่าวท่านได้ที่ ‘เพจหลวงพ่อหนุน สุวิชโย’ หรือร่วมบุญกับหลวงพี่ได้ที่ ธนาคารกรุงไทย 412-1-46790-6 ชื่อบัญชี พระครูวิชัยสารคุณ (หนุน วิชชัยยา) โมทนาบุญล่วงหน้านะคะ

ขอบคุณที่กรุณาติดตาม

19 ธ.ค. 2563

-ลำดวนพยากรณ์-

Create Date : 19 ธันวาคม 2563

Last Update : 19 ธันวาคม 2563 14:30:14 น.

0 comments

Counter : 3985 Pageviews.

นิ้วนาง-เดียนา

Location :

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

Smember

ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?]

งานเขียนทั้งหมดใน blog นี้ สงวนลิขสิทธิ์ตามกฎหมาย พระราชบัญญัติ พ.ศ.2537 ห้ามนำไปพิมพ์ เผยแพร่ หรือลอกไปกระทำการใดๆ ก็ตาม หากผู้ใดกระทำการผิด เจ้าของ blog จะเอาผิดท่านตามกฏหมาย ได้ทุกกรณี

[Add นิ้วนาง-เดียนา's blog to your web]

Bloggang.com