BlogGang.com : : navagan : *** เกลือศรัทธา *** ศรัทธาในเรื่องราว

*** เกลือศรัทธา *** ศรัทธาในเรื่องราว

เขียน: อนุสรณ์ ติปยานนท์

เกลือศรัทธา เล่าถึงชายคนหนึ่งที่เพิ่งเลิกกับภรรยาที่อยู่กันมานานกว่า 10 ปี

หลังจากหย่าร้างเขาตัดสินใจไปเที่ยวที่ค่ายกักกันชาวยิวเอาช์วิทซ์ในโปแลนด์ แต่เหมืองเกลือวีลิชก้าที่อยู่ใกล้เคียงกลับนำพาบางอย่างที่สูญหายกลับคืนสู่ชีวิตของเขาอีกครั้ง

<<< จากนี้ไปเปิดเผยเนื้อหาสำคัญ ไม่ควรอ่านก่อนอ่านนิยาย >>>

จากเนื้อเรื่องเราจะพบว่า เมื่อชายผู้เป็นตัวละครหลักของเรื่องถูกภรรยาบอกเลิกเขาก็สูญสิ้นศรัทธาต่อทุกสิ่ง

เราไม่แน่ใจว่าทำไมชายคนนี้เลือกไปค่ายกักกันชาวยิวเอาช์วิทซ์ในโปแลนด์ (อาจเพียงแค่เพราะเป็นสถานที่มีชื่อเสียงที่คนทั่วไปรู้จัก) แต่แน่นอนว่าสถานที่แห่งการพรากชีวิตย่อมไม่สามารถคืนชีวิตให้กับชายคนนี้ได้

ในทางกลับกันเหมืองเกลือวีลิชก้า อันเป็นเหมือนของแถมในทัวร์นี้ กลับให้ความหวังและชีวิตของเขาคืนมา

เหมือนที่ตัวละครบรรยายเอาไว้ในเรื่อง เกลือคือส่วนประกอบสำคัญในการทำอาหาร และการกินอาหารคือองค์ประกอบสำคัญของความเป็นครอบครัว
นอกจากนี้เหมืองเกลือยังเป็นจุดหมายให้ผู้คนมารวมตัว เป็นชุมชน มาตั้งแต่โบราณ

ดังนั้นเกลือคือสิ่งที่ทำให้ผู้คนมาพบปะและสานสัมพันธ์กัน

เกลือ = สื่อสัมพันธ์

พล็อตรองว่าด้วยตัวละครสาวชาวสเปน 'ดาเนียลลา' หญิงสาวในครอบครัวผู้ทำ 'ฮามอน' (แฮมที่ทำจากขาหมู) ซึ่งการทำฮามอนต้องใช้เกลือเป็นวัตถุดิบสำคัญ
การที่พ่อของเธอซึ่งเป็นนักทำฮามอนหายไปจากบ้าน ได้สร้างความเปลี่ยนแปลงต่อตัวเธอและแม่ของเธอ

แม่ไม่สามารถสัมผัสเกลือได้อีก
[แม่เธอไม่สามารถสื่อสัมพันธ์กับใครได้อีก]

ดาเนียลลาไม่สามารถรับรสเค็มได้อีกต่อไป
[ไม่สามารถสื่อสัมพันธ์กับพ่อได้อีก]

ดาเนียลลาจึงมาที่เหมืองเกลือนี้เพื่อขอพรให้แม่เธอสัมผัสเกลือได้อีกครั้ง

ในแง่ตัวละครเราจะพบความเหมือนและความต่างของ 'เขา' และ 'ดาเนียลลา' ดังนี้

- เหมือนกัน

เขา = สูญเสียคนในครอบครัว

ดาเนียลลา = สูญเสียคนในครอบครัว

- ต่างกัน

เขา = สูญเสียศรัทธา

ดาเนียลลา = ไม่สูญเสียศรัทธา

การสูญเสียศรัทธาคือการขาดที่ยึดเหนี่ยวทางใจ จิตใจของเขาจึงเคว้งคว้างไร้จุดหมาย ดังนั้นสิ่งที่เยียวยาจิตใจเขาได้คือการพยายามสร้าง 'จุดมุ่งหมายเทียม' อย่างการท่องเที่ยว เพื่อให้จิตใจมีเป้าหมายชั่วคราว

ในอีกมุมหนึ่งการท่องเที่ยว อาจหมายถึงการออกเดินทางเพื่อตามหาศรัทธาที่หายไปของเขาอีกด้วย

ดังนั้น

การมีศรัทธา = การมีที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ

แต่สถานที่ไม่ใช่ศรัทธา เหมือนที่วัดและโบสถ์ไม่ใช่สิ่งที่คนศรัทธา

คำสอนในศาสนา หรือตำนานของศาสดาต่างหาก คือสิ่งที่ทำให้ผู้คนศรัทธา

เช่นกัน เหมืองเกลือเป็นแค่สถานที่ แต่สิ่งที่สร้างศรัทธาคือเรื่องราวเกี่ยวกับมัน เหมือนที่เรื่องราวอันข้องเกี่ยวระหว่างเหมืองเกลือและดาเนียลลาที่ค่อย ๆ สร้างศรัทธาให้กับเขา

ดังนั้นสิ่งที่ทำให้เราศรัทธา คือ 'เรื่องราว'

และจากที่เขียนไปข้างต้นว่าเหมืองเกลือเป็นแหล่งรวมผู้คนซึ่งทำให้เกิดความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์จนกลายเป็นครอบครัว และขยายตัวต่อจนกลายเป็นชุมชน

ดังนั้น 'บ่อเกลือ' เหล่านี้ก็คือ 'บ่อเกิดของเรื่องราว'

เมื่อ

บ่อเกลือ = บ่อเกิดของเรื่องราว

และ

เรื่องราว = ศรัทธา

ฉะนั้น

บ่อเกลือ = บ่อเกิดของศรัทธา

ดาเนียลลา ถ่ายทอดเรื่องราวของความสัมพันธ์กับพ่อให้ เขาฟัง
[ดาเนียลลา ถ่ายทอดศรัทธาในเกลือให้ เขาฟัง]

เขาที่หมกมุ่นในเรื่องราวการหายตัวไปของพ่อดาเนียลลา จึงมีศรัทธาในเกลือขึ้นมาในท้ายที่สุด

เธอส่งต่อเรื่องราว (ศรัทธา) ให้เขาผ่านเรื่องราวของเกลือที่มีอิทธิพลต่อชีวิตของเธอ

กระทั่งการมีความสัมพันธ์ทางเพศ เกลือที่มาในรูปแบบของกลิ่นจากดาเนียลลา ก็ถูกส่งต่อมาให้เขาได้รับรู้

นี่เองที่เป็นสัญญะเน้นย้ำให้เห็นถึงความหมายของเกลือ ในฐานะสื่อกลางในความสัมพันธ์

คำถามคือ แล้วทำไมเขาถึงศรัทธาเกลือ ?

นั่นก็เพราะเขาเรียนรู้จากเรื่องราวของดาเนียลลาว่า เกลือคือองค์ประกอบสำคัญในการสร้างความสัมพันธ์

และในฐานะคนที่เพิ่งถูกตัดขาดความสัมพันธ์อย่างเขา เกลือคือการนำมาซึ่งเรื่องราวของความสัมพันธ์ ซึ่งมันช่วยเยียวยาจิตใจที่โหยหาความสัมพันธ์ครั้งเก่าให้กับเขา

ถ้าสรุปสัญลักษณ์ ดังต่อไปนี้

เกลือ = สื่อสัมพันธ์

ศรัทธา = เครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจ

สิ่งที่ศรัทธา = เรื่องราว

เหมืองเกลือ/บ่อเกลือ = บ่อเกิดของเรื่องราว = บ่อเกิดของศรัทธา

เรื่องราวโดยสรุปของเกลือศรัทธาคือ

เขาขาดเป้าหมายในการมีชีวิตจากการหย่าร้าง
[เขาขาดศรัทธาจากการถูกตัดขาดความสัมพันธ์]

เขาจึงตัดสินใจเดินทางมาท่องเที่ยว
[เขาเดินทางค้นหาศรัทธาที่หายไป]

ที่เหมืองเกลือ เขาได้รับการถ่ายทอดเรื่องราวจากดาเนียลลา
[ที่บ่อเกิดของเรื่องราว เขาได้รับการถ่ายทอดศรัทธาจากดาเนียลลา]

จนเขามีเป้าหมายในชีวิตอีกครั้ง
[จนเขามีศรัทธาอีกครั้ง]

ซึ่งศรัทธาของเขาคือการศรัทธาในเรื่องราวของเกลืออันเป็นสัญญะของการสื่อสัมพันธ์ อันหมายถึงการส่งต่อเรื่องราว

เราจะพบว่าเขามีศรัทธาขึ้นมาเพราะเรื่องราวของผู้อื่น
จากประโยคด้านล่างในหน้า 133

- ผมจะมีชีวิตใหม่นับจากนี้ มีชีวิตใหม่จากเรื่องเล่าของคุณ

และเราจะพบว่าเขามีเป้าหมายในชีวิตอีกครั้ง ซึ่งเป้าหมายที่ว่าคือการ 'ส่งต่อเรื่องราว (ศรัทธา)' ต่อให้ผู้อื่น จากประโยคสุดท้ายของนวนิยาย หน้า 139

- "ผมกลับมาแล้ว ผมอยากพบคุณ มีหลายสิ่งเหลือเกินที่ผมอยากบอกกับคุณ"

เกลือศรัทธาว่าด้วยศรัทธาในเรื่องเล่าและการส่งต่อเรื่องเล่านี้ต่อไป โดยมีเกลือเป็นสัญญะในฐานะตัวกลางของการส่งต่อ

ผมคิดว่าโดยทั่วไปแล้วผู้ที่เป็นนักเขียนย่อมหลงใหลและศรัทธาในเรื่องราวและการถ่ายทอดเรื่องราวเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เพราะงานเขียนก็คือการถ่ายทอดเรื่องราว

ดังนั้นผลงานชิ้นนี้จึงเปรียบเสมือนการแสดงความคารวะถึงความศรัทธาในเรื่องราวต่าง ๆ ทั้งในแง่ของเรื่องราวที่ยิ่งใหญ่ตามประวัติศาสตร์ (อย่างเหมืองเกลือวีลิซก้า) และในแง่ของเรื่องราวปัจเจกเล็ก ๆ (เรื่องของครอบครัวดาเนียลลา)

แต่ในเชิงคุณภาพแล้ว ไม่ว่าเรื่องราวนั้นจะเล็กหรือใหญ่ มันต่างก็สร้างศรัทธาที่ยิ่งใหญ่ได้เหมือนกัน

Create Date : 05 มิถุนายน 2567

Last Update : 5 มิถุนายน 2567 23:10:23 น.

0 comments

Counter : 182 Pageviews.

(โหวต blog นี้)