BlogGang.com : : navagan : *** ฆาตป์ (ฉบับขยับขยาย) ***

*** ฆาตป์ (ฉบับขยับขยาย) ***

เขียน: ชาคริต แก้วทันคำ
สำนักพิมพ์ตำหนัก

ต้องบอกก่อนว่าผมไม่เคยอ่านฆาตป์ฉบับปกติของ ชาคริต แก้วทันคำ มาก่อน ซึ่งทำให้ไม่รู้ว่ามีส่วนไหนที่เพิ่มเติมเข้ามา รีวิวนี้จึงพูดถึงเนื้อเรื่องทั้งหมดในฉบับนี้เท่านั้น

ดังคำอุทิศแด่ 'ริวโนสุเกะ อะคุตะงะวะ' นักเขียนญี่ปุ่นผู้โด่งดังจาก ราโชมอน (อันที่จริงต้องเป็น ‘ในป่าละเมาะ’ ถึงจะถูกต้อง)

ฆาตป์ คือการหยิบเอา เรื่องราวในรูปแบบของ ‘ในป่าละเมาะ’ ของ อะคุตะงะวะ ผสมกับ ‘จันทโครบ’ (ช่วงเจอโจรป่า) แล้วเสริมความเข้มข้นในฐานะนวนิยายที่เดินเรื่องผ่านตัวละคร โดยการใช้ปมเอดิเพิส (หรือปมอิเล็กตรา) เป็นแรงขับเคลื่อนตัวละคร
ซึ่งทั้งหมดนี้ผู้เขียนวางปมเรื่องเอาไว้ได้ดีทีเดียว

จากการออกแบบหน้าปกที่เป็นคำพูดของตัวละครซ้อนทับกันไปมาจนเราแทบจะอ่านไม่ออก แต่มันก็พอทำให้เราเห็นว่ามันคือรูปร่างวงกลมที่เป็นความว่างเปล่าอยู่ตรงกลาง

ซึ่งรูปหน้าปกก็ไม่ต่างกับตัวเรื่องที่เป็นการเล่าผ่านตัวละครต่างๆที่ไม่ตรงกันบ้าง ซึ่งแน่นอนว่ามีการโกหกด้วย แต่ถึงมันไม่ใช่เรื่องจริงทั้งหมด มันก็เผยให้เราได้เห็นรูปร่างอะไรบางอย่างเช่นกัน

ความกลวงเปล่าที่อยู่ตรงกลางอาจเป็นส่วนของเรื่องจริงที่ไม่ได้ถูกเล่า เราไม่รู้ว่ามันเป็นอย่างไร แต่มันก็ถูกเรื่องเล่าที่ทั้งจริงและไม่จริงห้อมล้อมเอาไว้จนพอจะเห็นรูปร่างของความจริง
หรือบางทีมันอาจหมายถึงความกลวงเปล่าของการฆาตกรรมที่ไม่ได้สำคัญไปกว่าเรื่องที่ตัวละครทั้งหลายต้องเผชิญและเลือกที่จะเล่าออกมา

ในเรื่องมีการพูดถึงคำเตือนของคนโบราณว่า ปลูกบ้านแบบสามเส้า (หรือบ้านสามหลังในตำแน่งที่สมมาตรแบบเตาอั้งโล่) จะกลายเป็นเรื่องไม่ดี ในแง่กายภาพ มันคือบ้านของ โช, ราศี และศรีนนท์ และหมายถึงปฏิสัมพันธ์ของทั้งสามด้วย

แต่ในแง่ของตัวละครโชแล้ว มันคือความสัมพันธ์ในสามแบบที่ไม่น่าเกิดขึ้นได้กับราศีเพียงคนเดียว

ซึ่งความสัมพันธ์ 3 แบบของโชที่มีต่อราศีคือ

1. คนรัก

2. น้า (ราศีคือน้องของแม่)

3. พี่น้อง (ราศีกับโชมีพ่อคนเดียวกัน)

พูดถึงแรงขับทางเพศ นวนิยายใส่ประเด็นเข้ามาหลากหลายชวนให้ตีความ อาทิเช่น

โชชอบใช้กุญแจ (อวัยวะเพศชาย) ไขห้องราศี (รุกล้ำเข้าอวัยวะเพศหญิง) เพื่อแอบเข้าไป (ทำในสิ่งที่ถูกห้าม)

ราศีชอบลูบคลำปุ่มแดงข้างซ้ายที่เป็นตัวแทนชายหนุ่มเกล้าผมจุกร่างผู้ใหญ่ (ภาพแทนอวัยวะเพศชาย) ซึ่งเป็นมรดกจากพ่อ

ในหัวข้อ ‘คลำคิดถึง’ หรือที่ชายหนุ่มเกล้าผมจุกบอกว่า ‘ข้าทำได้แค่กุมอาวุธคู่กายในกำมือ’ ก็ชัดเจนในนัยเรื่องเพศ

พูดถึงปมเอดิเพิส (ปมที่ว่าด้วยเด็กชายอยากได้แม่แต่รู้ว่าสู้พ่อไม่ได้จึงเลียนแบบพ่อ หรือเด็กหญิงอยากได้พ่อแต่รู้ว่าสู้แม่ไม่ได้จึงเลียนแบบแม่)

ในกรณีของศรีนนท์ เห็นได้ชัดว่าเธอชอบพ่อเลี้ยงที่เป็นแฟนใหม่แม่ และเธอก็พยายามครอบครองจนสำเร็จ

ในกรณีของราศี คือตอนที่เธอชอบคลำคลึงกล่องไม้เมื่อคิดถึงพ่อ

แต่ในกรณีของโชน่าสนใจกว่าตรงที่ พ่อที่เขามีเป็นต้นแบบ (ชายผู้ควบฐานะ 'ตาเลี้ยง') กลับเป็นคนที่มีพฤติกรรมแอบสมสู่กับคนในครอบครัว เป็นไปได้ไหมว่านี่คือสาเหตุที่ส่งผลให้เขาอยากได้ราศีที่เป็นคนในครอบครัวเดียวกัน

นอกจาก โช, ราศี และ ศรีนนท์ แล้ว อีกหนึ่งตัวละครสำคัญในนวนิยายเรื่องนี้ก็คือ เมืองแม่สอด
แม่สอดไม่ได้เป็นแค่สถานที่ แต่มีความสำคัญในฐานะวิถีชีวิตและวัฒนธรรมที่ตีกรอบตัวละครเอาไว้

โดยภาพรวม ฆาตป์ ว่าด้วยเรื่องราวความรักความสัมพันธ์ต้องห้ามภายในครอบครัว อันเกิดจากคนรุ่นพ่อแม่ที่ส่งผลกระทบต่อคนรุ่นลูกอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

จุดเด่นของเรื่องคือการที่เรื่องราวในแต่ละส่วนย่อยมีทฤษฎีทางจิตวิทยาคอยรองรับการกระทำและแรงขับของตัวละครอยู่

ส่วนใครจะเป็นฆาตกรนั้น ไม่ใช่เรื่องที่น่าสนใจเลย เพราะชีวิตของแต่ละตัวละครเป็นอะไรที่น่าสนใจมากกว่า

ใครกำลังหานวนิยายที่เข้มข้น หนักแน่นด้วยปมของตัวละคร แต่ละบทแต่ละตอนมีอะไรให้ชวนคิด แต่จบเร็วไม่ยืดเยื้อ แนะนำเลยครับ

Create Date : 03 มิถุนายน 2566

Last Update : 3 มิถุนายน 2566 12:51:03 น.

2 comments

Counter : 720 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณLittleMissLuna, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณnewyorknurse, คุณอุ้มสี, คุณ**mp5**

ผูกเรื่องราวให้น่าติดตาม
น่าสนใจมากค่ะ

โดย: อุ้มสี

วันที่: 6 มิถุนายน 2566 เวลา:8:11:13 น.

แวะมาเยี่ยมและส่งกำลังใจครับ

โดย: **mp5**

วันที่: 6 มิถุนายน 2566 เวลา:13:47:29 น.