Bloggang.com : คนเลวที่แสนดี : ทำไมต้องเป็น...คนเลว(ที่แสนดี) 6

ทำไมต้องเป็น...คนเลว(ที่แสนดี) 6

คำเตือนสำหรับตอนนี้ เป็นเหตุการณ์ที่ผู้ใหญ่ควรแนะนำ(อิอิ)

“แด่คนที่ฉันเคยรัก
แด่คนที่เคยซื่อตรง
ที่พาชีวิตฉันพลัดฉันหลง
.....ไม่มีชิ้นดี.....
เธอทำให้ฉันหัวเราะ
เธอทำให้ฉันร้องไห้
เธอทำชีวิตที่มีความหมาย
.....ฉันตายทั้งเป็น.....
ฉันมันไม่ดีตรงไหน
โง่เกินไปหรือเปล่า
แผลที่เธอทำมันลึกมันร้าว
.....มันเข้าไปฝังใจ.....
ฉันมันไม่ดีตรงไหน
จะบ้าจะตายเพราะเธอ
หัวใจยังจำยังคิดเสมอ
.....ถึงเธอคนทำ.....
เธอทำให้ฉันหัวเราะ
เธอทำให้ฉันร้องไห้
แต่คงเป็นคนสุดท้าย
ที่ฉัน....จะยอมให้ทำ”

ฉันยอมรับว่าเสียใจมากกับข่าวที่ได้รับ
ฉันเป็นคนโง่มาตลอดปีกว่าๆ
คนที่ฉันรัก คนที่เป็นพลังใจให้ฉัน
คนที่ทำให้ฉันตั้งหน้าตั้งตารอวันของเรา
แต่มาวันนี้เวลาที่ผ่านมากลับสูญเปล่า
กับความรักครั้งแรกที่เขาสอนให้ฉันรู้จัก
ความรักที่มาพร้อมกับความเจ็บปวดในภายหลัง
.......................................................
พอเขากลับมาฉันก็ไม่รีรอที่จะค้นหาความจริง
ยังไงก็ต้องคุยกันให้รู้เรื่องกันไป....
เขายอมรับว่าสิ่งที่ฉันได้ยินมาเป็นเรื่องจริง
เขามีลูกแล้ว...แต่เขาอ้างว่า
ผู้หญิงคนนั้นคืออุบัติเหตุ....
เขาเล่าว่า ผู้หญิงคนนั้นยังเป็นเด็กอายุแค่ 19 ปี
เขาเมาเลยมีอะไรกับเธอ...จนเธอท้อง(ขอเรียกว่าเธอละกัน)
พอเธอท้องก็ไม่สามารถบอกทางบ้านได้
เพราะเธอเป็นเด็กต่างจังหวัด...
ซึ่งก็นับว่าเป็นคนแถบเดียวกับฉันนั่นเอง
พ่อแม่เธอเป็นคนดุมาก ถ้าเขารู้เรื่องนี้
ทั้งเธอและเขาจะต้องตายแน่ๆ...เขาบอกฉันอย่างนั้น
ซึ่งฉันเองก็รู้สึกเห็นใจเธอ อีกอย่างเธอก็ได้ชื่อว่าเป็นแม่ของลูก
นั่นก็หมายถึง เป็นภรรยาของเขา.....
และก็ได้รับการยอมรับจากพ่อแม่เขา
ได้เข้าไปอยู่ในบ้านเขาพร้อมกับลูก
แล้วฉันล่ะ? ฉันเป็นใคร ?
พ่อแม่ของเขาฉันก็ยังไม่เคยเจอเลยซักครั้ง
ฉันต้องตัดใจ!!!!! แม้จะเจ็บปวดก็ต้องตัดใจ
เขาได้แต่ปลอบใจฉัน และบอกว่าขอเวลาเขาสักพัก
เขาจะเคลียร์ทุกอย่างให้เรียบร้อยเอง
ให้ฉันอยู่เหมือนเดิม เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เขาบอกว่าเขารักฉัน...น่าเชื่อถือจริงๆค่ะ
ทั้งแววตา สีหน้า ทุกอย่างยังเหมือนเดิม
แต่ความรู้สึกฉันมันเปลี่ยนไปแล้ว...
มันเจ็บปวดเหลือเกินในตอนนั้น

หลังจากนั้น ฉันเองก็ยังไม่อาจตัดใจได้ทันที
เขายังคงมาอยู่กับฉัน...ฉันก็ได้แต่ไล่ให้เขากลับไป
กลับไปอยู่กับลูกเมีย กลับไปทำหน้าที่ลูกผู้ชาย
ทำหน้าที่ความเป็นพ่อที่ดี...
แต่เขาก็ไม่ยอมไป จนกระทั่งวันหนึ่ง
สิ่งที่เลวร้ายยิ่งกว่าเดิมก็เกิดขึ้น
เมื่อจู่ๆ เธอมาเคาะประตูห้องปังๆๆๆ
เธอมาตามตัวเขา(สามีของเธอ)
ส่วนฉันก็ได้ชื่อว่าเป็นเมียน้อยซะเต็มตัวเลย
ในวันนั้นที่เธอมาโวยวาย...และทะเลาะกับเขาอย่างรุนแรง
จนฉันไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนอีกแล้ว
เขาก็พาเธอกลับบ้าน...โดยทิ้งฉันไว้คนเดียว
เห็นทีฉันจะต้องตัดสินใจโดยเด็ดขาด
เพราะถ้าขืนอยู่อย่างนั้นเหตุการณ์เดิมๆก็ต้องเกิดขึ้นอีก
ชีวิตฉันในวินาทีนั้น สิ่งที่ฉันคิดได้คือการหนีค่ะ...
ทั้งหนีใจตัวเอง หนีจากคนที่ตัวเองรัก
หนีจากความจริงที่เกิดขึ้น....แล้วฉันจะหนีไปไหน?
ฉันตัดสินใจโทรไปเล่าให้เพื่อนสนิทฟัง
เพื่อนที่แสนดี ที่ฉันนึกถึงเขาในยามสับสน
เพื่อนฉันบอกว่า แกอยากทำรัยก็ทำ
ฉันให้เวลาแกร้องไห้ได้ไม่นานนัก...
ร้องซะให้พอ ถ้าอยากเมาก็ดื่มเข้าไป
อยากโกนคิ้วก็โคนออกให้หมด
อยากโกนหัวก็โกนไปซะ....
แต่พรุ่งนี้แกต้องเลิกร้องไห้...แล้วเริ่มต้นชีวิตใหม่
ฉันยังซาบซึ้งกับการแนะนำของเพื่อนคนนี้อยู่เสมอ
เพื่อนฉันมักทำอะไรประหลาดๆ ให้ฉันยิ้มได้ทุกครั้ง
ฉันดื่มน้ำตาตัวเองแกล้มเบียร์
ดื่มจนหลับไม่ได้สติ...
หลังจากนั้นฉันก็ตัดสินใจหาที่อยู่ใหม่
หางานทำใหม่....!!!!!!!

ต้นเดือนพฤษภาคม 2539
ฉันไปทำงานที่ใหม่ตามคำแนะนำของเพื่อน
เป็นงานบริษัทแห่งหนึ่ง....
ชีวิตใหม่ของฉัน ชีวิตที่ไม่มีเขาอีกต่อไป
ทั้งที่ลึกๆ ข้างในฉันยังคงไม่ลืมเขา
ฉันได้แต่หวังว่า อีกไม่นานคงจะทำใจได้
แต่ว่ากันว่า...คนเราเมื่อไม่หมดกรรม
ก็มักจะหนีกันไม่พ้น...
วันหนึ่งฉันไปเจอกับเขาเข้าโดยบังเอิญ
พอฉันเห็นเขาวินาทีแรก ฉันก็แสร้งทำเป็นไม่เห็น
แล้วรีบเดินหนี....แต่เขาก็ไล่ตามมาจนทัน
สุดท้ายฉันก็ใจอ่อนอีกครั้ง
ถ่านไฟที่ยังดับไม่สนิท คุโชนขึ้นมาอีก
ทั้งที่ฉันได้พยายามหนีจากมา...
แต่ก็หนีไม่พ้น...แล้วเหตุการณ์เดิมๆก็เกิดขึ้น
เหตุการณ์เมียหลวงมาอาละวาดเมียน้อย
เหตุการณ์เสียน้ำตา....
เหตุการณ์ดื่มเพื่อลืมหรือดื่มเพื่อย้อมใจ
และเหตุการณ์หนี!!!!!!!
ฉันเริ่มตั้งหน้าตั้งตาหนีเขาอีกครั้ง
โดยการย้ายที่อยู่ใหม่....อีกแล้วหรือเนี่ย?
แต่ครั้งนี้ เวรกรรมที่ติดตัวมากลับเพิ่มมากขึ้น
คงเป็นเพราะฉันไปแย่งความรักมาจากเธอ
หรืออะไรซักอย่างที่ติดมาแต่ภพก่อนก็เป็นได้
คราวนี้ฉันคิดว่าจะไม่กลับไปหาเขาอีก
ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม ฉันจะไม่ใจอ่อนอีก
ฉันสัญญากับตัวเอง!!!!!!

และแล้ว.......
มิถุนายน ปีพศ. 2540 ฉันจำได้แม่นยำ
จำได้ถึงความเจ็บปวดที่ลูกผู้หญิงคนหนึ่งได้รับ
ถ้าใครที่ไม่เคยเจอเหตุการณ์อย่างฉันคงไม่รู้
ว่ามันเจ็บปวดขนาดไหน
มันเป็นฝันร้ายที่ไม่อาจลืมเลือน....
ฉันตั้งท้อง!!!!!!
โอ้แม่เจ้า!!!!!!!
ถ้าเป็นคุณจะทำอย่างไรกับเหตุการณ์นี้
สำหรับฉันมันผ่านเวลานั้นมาแล้ว....
และไม่อาจกลับไปแก้ไขอดีตได้....
โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ....กับคนเลวที่แสนดี ดีจริงๆนะ!!!!!

Create Date : 14 มีนาคม 2550

Last Update : 30 เมษายน 2550 9:15:22 น.

17 comments

Counter : 406 Pageviews.

ขอบคุณนะค่ะที่แวะไปฟังเพลงที่บล็อก
ขอให้มีความสุขมากๆทั้งครอบครัวค่ะ

โดย: โอน่าจอมซ่าส์

วันที่: 14 มีนาคม 2550 เวลา:10:00:45 น.

จะขอคอมเม้นท์แบบไม่ตรงกับหัวเรื่อง

บ้านน่าอยู่จังค่ะ

เอาไว้จะมาติดตามนะค่ะ

โดย: ฟ้าสีหม่น คืนไร้ดาว

วันที่: 14 มีนาคม 2550 เวลา:10:09:00 น.

เราสามารถเก็บเรื่องราวครั้งเก่าทั้งที่ดีและไม่ดีไว้เป็นประสบการณ์ที่ดี ๆ ให้กับตัวเองได้ค่ะ

เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ

โดย: ใบไม้ร่วงในป่าใหญ่

วันที่: 14 มีนาคม 2550 เวลา:10:09:25 น.

ชอบหนุ่มน้อยที่อยู่ต้องช่องคอมเมนท์นี่แหละครับ
สุดหล่อตัวจริง

โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า

) วันที่: 14 มีนาคม 2550 เวลา:10:33:14 น.

เข้ามาอ่านกลับแวะมาให้กำลังใจค่ะ

โดย: yoko

วันที่: 14 มีนาคม 2550 เวลา:10:35:55 น.

ลุ้นค่ะ
ลุ้นว่าคุณจะตัดสินใจยังไง

โดย: เช้านี้ยังมีเธอ

วันที่: 14 มีนาคม 2550 เวลา:13:28:20 น.

แวะมาอ่านตอนนี้แล้วนะคะ

รอติดตามตอนหน้าค่ะ

เจ้าตัวเล็กน่ารัก โตขึ้นหล่อนะเนี่ย

เอ..ขอหอมสักฟอดได้มะเนี่ย อิอิ

โดย: blue_raindrop

วันที่: 14 มีนาคม 2550 เวลา:15:12:52 น.

อ่ะนะ ลูกชาย น่ารักมาก
อยากมีแบบนี้จัง
แต่ตอนนี้ก็มีแต่ลูกเขาคนนั้น
ป.2 นิกี่ขวบว่ะ นับไม่ถูก

โดย: น้าวัชร (น้าวัชร-จัดให้

) วันที่: 14 มีนาคม 2550 เวลา:15:23:05 น.

แวะมาเยี่ยมครับ

อ่านแล้วรู้สึกเศร้าจังเลยครับ

.........

เด็กชายคนนี้น่ารักดีครับ

อิอิ

โดย: อาคุงกล่อง (อาคุงกล่อง

) วันที่: 14 มีนาคม 2550 เวลา:16:21:09 น.

เหมือนอ่านนิยายเลย

ติดตามตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ

โดย: ทาสบอย

วันที่: 14 มีนาคม 2550 เวลา:16:54:09 น.

มาติดตามเรื่องเล่าด้วยความเข้าใจค่ะ
เพลงก็เพราะนะคะ

โดย: มั บ เ มี ย ง (todayd

) วันที่: 14 มีนาคม 2550 เวลา:18:12:47 น.

สวัสดีค่ะ....ไม่ได้เข้ามาเยี่ยมเสียนานเลย
สบายดีนะคะ

โดย: ม่วงคราม (the violetblue home

) วันที่: 14 มีนาคม 2550 เวลา:18:16:07 น.

สวัสดีค่ะ ดีใจจัง ที่ได้กลับมาอัพบล็อคไดอารี่อีกครั้ง และมีโอกาสได้แวะเวียนมาเยี่ยมเยือนเพื่อนๆชาวบล็อคอีกครั้งค่ะ สบายดีน่ะคะ

วันนี้เจนนี่แวะมาชวนไปร่วมทายผลเจ้าตัวเล็กของเจนนี่ที่บล็อคไดอารี่เจนนี่ค่ะว่า เจ้าตัวเล็กเจนนี่จะเป็น ผู้หญิง หรือ ผู้ชายดี ฮิฮิ อย่าลืมแวะไปร่วมทายน่ะคะ เจนนี่มีของขวัญเล็กๆน้อยๆ มอบให้สำหรับท่านที่ทายถูก เพียง 19 คนแรกด้วยน่ะคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ

โดย: jenny (สาวอิตาลี

) วันที่: 14 มีนาคม 2550 เวลา:18:46:51 น.

การ "ลืม" คือสิ่งเดียวที่มนุษย์พยายามไม่ได้ จงใจก็ไม่ได้ ลืมก็คือลืมจริงๆ แต่หากจะบอกว่าพรุ่งนี้ฉันจะลืม หรือวันต่อไปฉันจะไม่จำ มันเป็นไปไม่ได้ค่ะ แต่เราเลือกจดจำเอาสิ่งดีๆไว้กับตัวเราได้นะคะ

เราเลือกเก็บรับและเรียนรู้ จากความผิดพลาดได้ และคนที่แพ้คงไม่ได้แพ้ทุกวัน คนที่ชนะก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะชนะได้ทุกวันเช่นกันค่ะ

คิดเสียว่าคุณอาจเป็นคู่เวรคู่กรรมกันมา เพราะคู่แท้มันก็มีหลายแบบ เช่น คู่บุญ คู่บารมี หรือคู่เวรคู่กรรม ชาติก่อนคุณอาจทำเขาไว้ ชาตินี้ลยต้องมาชดใชกรรมร่วมกัน เจ็บก็จำมันไว้เป็นบทเรียนค่ะ

เป็นกำลังใจให้คุณก้าวเดินต่อไป เช่นเดียวกับที่คุณแวะไปเป็นกำลังใจให้ฉัน แต่หากจะเทียบกัน เรื่องของฉันคงกลายเป็นเรื่องขี้ผง ซึ่งฉันรู้สึกมีกำลังใจขึ้นมากเมื่อรับรู้ว่าอย่างน้อยๆก็มีคนที่ทุกข์กว่าเรา ขอบคุณจริงๆค่ะ

โดย: บรรณภรณ์

วันที่: 14 มีนาคม 2550 เวลา:19:10:16 น.

*** แวะมาแจกจ่ายความคิดถึง มีความสุขมาก ๆ นะคะ ***

โดย: หน่อยอิง

วันที่: 14 มีนาคม 2550 เวลา:20:18:36 น.

ลูกใครขอหยิกแก้มทีซิ น่าฟัดชะมัด

โดย: หนุ่มปักษ์ใต้

วันที่: 15 มีนาคม 2550 เวลา:8:54:16 น.

//202.142.220.137/rwma/22/2844.wma

น้ำตาและพรหมจรรย์

อ้อย กระท้อน ครับ

โดย: หนุ่มปักษ์ใต้

วันที่: 15 มีนาคม 2550 เวลา:9:12:18 น.