บางสิ่งบางอย่างที่มันเกิดขึ้นในชีวิตเรา เราก็ไม่สามารถรู้ล่วงหน้าได้ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง...ทุกปัญหามีทางแก้ไขเสมอขอบใจนะคะที่แวะไปเยี่ยม blog ของอินบ่อยๆ..ตอนนี้ใจของอินก็ท้อแท้เหมือนกันกำลังพยายามหาหนทางสว่างให้กับตัวเอง...และคิดว่าสักวันอินก็คงจะพบทางออกเช่นกัน
เขียนเก่งจังค่ะ...เรารุ้นะเจ็บเป็นไง..
แต่ตอนนี้พยายามมายจำค่ะ
มีความสุขเสมอด้วยใจสงบ..ในวันนี้ค่ะ
สองพระที่ห่างหายมิลืมเลื่อนนึกถึงเพื่อนเสมอค่ะ
ในพระนี้จึงแวะเยื่อนหา..เพื่อมอบบุญ.สู่มิตร
วันนี้เราไปถวายสังฆทาน..
แผ่เมตตาให้เจ้ากรรมนายเวร
นำบุญมาเผื่อแผ่มิตรสหายค่ะ
การเป็นอยู่ด้วยความว่าง หรือ สุญญตาวิหาร
เราควรจะมีของเราบ้าง พอหมดกิเลส ตัณหา
ก็จะมีความสันโดษ พอใจยินดีที่มีอยู่
ทุกสิ่งที่จะเกิดขึ้น ล้วนเรื่องจริงมิใช่มายา
สาธุ อนุโมทาน..กัลยาณมิตรค่ะ