ทำไมต้องเป็น...คนเลว(ที่แสนดี) 7 ก่อนอื่นอยากบอกทุกท่านที่แวะมา...เจอบทเรียนบทนี้ของฉัน... ในตอนนี้...มันอาจจะดูแย่ในสายตาของท่าน.... ก็บอกแล้วว่าทำไมต้องเป็น....คนเลว(.........)??? การตัดสินใจของฉันในครั้งนี้อาจมีหลายมุมมอง บางคนอาจมองว่า...ช่างเป็นสิ่งที่เลวร้ายแย่ และแย่ๆๆๆ บางคนอาจมองว่า...เป็นการตัดสินใจที่เห็นแก่ตัว แต่อาจมีบางคนที่มองอย่างเข้าใจ...เมื่อได้ประสบด้วยตัวเอง ฉันเองก็อีกคนหนึ่งที่ไม่เคยคิดว่า....ตัวเองจะต้องมาเจอแบบนี้ มันเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดสำหรับฉันในตอนนั้น.... วันที่ 22 มิถุนายน 2540 กับการตัดสินใจแก้ปัญหา ไม่ว่าใครจะคิดอย่างไรก็ตาม แต่ฉันจำเป็นต้องทำ ฉันไปปรึกษาหมอที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ฉันไม่พร้อมที่จะให้เขาเกิดมา...ทั้งที่ตัวเองยังแย่มากในตอนนั้น แม้เด็กคนนั้นจะไม่ผิดอะไร....แต่สักวันเราคงได้เป็นแม่ลูกกัน... ฉันผ่านวันที่ 22 มิถุนายน ปีนั้นมาด้วยความเจ็บปวดทุกข์ทรมาน ฉันขอบอกว่าถ้าไม่เชื่ออย่าลบหลู่สำหรับลูกผู้หญิง...ที่คิดจะทำอย่างฉัน มันเป็นฝันร้ายที่จะตามหลอกหลอนคุณ ไปอีกนานแสนนาน....ไม่ว่าคุณจะหลับหรือตื่น.... ภาพเหล่านั้นมันจะวนเวียนกลับมาหาคุณได้ตลอด.... ตอนนั้นฉันเหมือนคนที่ย่ำแย่เอามากๆ.... ไปทำงานด้วยจิตใจที่เจ็บปวดรวดร้าวอย่างแสนสาหัส ฉันเก็บเรื่องนี้ไว้ในแวดล้อมแคบๆ... มีเพียงเพื่อนๆที่ทำงานสองสามคนที่ได้รับรู้.... เพราะภาพหลอกหลอนเหล่านั้นมันอัดอั้นสุมแน่นในอก... จนฉันจำต้องบอกเล่าให้ใครได้ฟังบ้างเพื่อผ่อนคลาย... ความทุกข์ให้บรรเทาเบาบางลงบ้างแม้จะไม่มากก็ตามที.... ในตอนนั้นดูเหมือนจะเป็นวัยเบญจเพศพอดี ที่ใครๆว่ากันว่าเป็นปีอันตราย.... อีกอย่างฉันเองก็เหมือนมีบาปติดตัว.... มรสุมชีวิตจึงยังไม่หมดลงแค่นั้น.... และเรื่องร้ายๆ ก็เกิดขึ้นกับฉันอีก.... ในเช้าวันหนึ่งขณะที่ฉันเดินทางไปทำงาน ระหว่างนั่งมอเตอร์ไซค์รับจ้างเข้าซอยเพื่อไปที่ทำงานนั้นเอง ฉันประสบอุบัติเหตุ!!!!!!!!! มีรถปิคอัพวิ่งแซงมาด้วยความรวดเร็ว.... ชั่ววูบเดียวจริงๆ ....ฉันเจ็บอีกแล้วคราวนี้.... นี่ละมั๊งที่โบราณว่า เวรกรรมมีจริง...ไม่เชื่ออย่าลบหลู่!!!!!! การประสบอุบัติเหตุในครั้งนั้น ...ทำให้กระดูกแขนข้างขวาหัก.... ...ฉันต้องใส่เฝือกเป็นแรมเดือน... คงถึงจุกหักเหชีวิตอีกครั้ง.... ฉันดูแลตัวเองต่อไปไม่ไหวอีกในเวลานั้น กับความรู้สึกเกรงใจเจ้านาย...ถ้าจะต้องลางานยาวๆ ฉันเลยตัดสินใจลาออกจากงาน.... คราวนี้แม่รู้ข่าวแล้วก็บอกให้ฉันกลับบ้าน.... กลับไปพักใจ พักกาย รักษาตัว..... ฉันจำได้วันที่ฉันไปลาออกเจ้านายยังเอ่ยปากทิ้งท้ายไว้ เจ้านายบอกว่า...”เฮียจะไม่คิดว่าหนูลาออก แต่เฮียให้หนูลาพักร้อน...ไม่มีกำหนด” เจ้านายยังบอกว่าให้ฉันไปรักษาแขนให้หายดี และเรียนหนังสือให้จบ แล้วค่อยกลับมาทำงานกับท่านอีก.... ในตอนนั้นฉันคิดในใจว่าฉันไม่กลับมาอีกแน่นอน.... เพราะฉันอยากทิ้งอดีตไว้อันเจ็บปวดไว้แค่ตรงนั้น.... หลังจากกลับไปพักรักษาตัวอยู่ที่บ้านได้พักใหญ่ๆ อาการทางกายของฉันก็ดีขึ้น.... แต่อาการทางใจมันรักษายากจริงๆ... และนั่นก็ไม่ได้รอดพ้นสายตาแม่ไปได้.... สุดท้ายแม่ก็คาดคั้นจนได้ความจริงจากฉัน แม่ร้องไห้เสียใจ...เพราะฉันเป็นคนที่แสนดีเสมอสำหรับแม่ แต่มาวันนี้...ฉันกลายเป็นคนเลวไปซะแล้ว เป็นเด็กใจแตก...เรียนหนังสือก็ไม่ทันจบแต่... เวลาก็ผ่านมานานเนิ่น.... ตอนนั้นฉันเหลือวิชาเรียนแค่เพียงไม่กี่เล่มด้วยซ้ำ ทั้งๆที่แม่เสียใจจนสุดจะทน...แต่ลูกก็เป็นลูกอยู่วันยังค่ำ แม่ไล่ให้ฉันกลับกรุงเทพเพื่อเรียนต่อให้จบ.... ฉันกลับขึ้นมากรุงเทพอีกครั้ง... คราวนี้ชีวิตฉันจะเจอสิ่งเลวร้ายอีกหรือไม่ รอติดตามตอนต่อไปนะคะ.... ชีวิตก็เหมือนละคร..... แต่ชีวิตจริงไม่มีผู้กำกับเลยไม่รู้ตอนจบว่าจะลงเอยอย่างไร จะมีอะไรเกิดขึ้นกับเราบ้าง จะร้องไห้อีกกี่ครั้ง ยิ้มและหัวเราะอีกกี่หน ว่าแต่ว่า ฮั่นแน่ อย่าเผลอร้องไห้นะคะ... .....แล้วคนเลวคนนี้...ก็ต้องมีความดีกะเค้าบ้างสิน่า.....   Create Date : 15 มีนาคม 2550 19 comments Last Update : 15 มีนาคม 2550 9:46:52 น. Counter : 522 Pageviews. Share Tweet

คนเราไม่เคยมีใคร ที่ไม่เคยผิดพลาดอะไร ขอเพียงแต่เราอย่าท้อ กับมันแค่นั้นเอง สักวันเราจะผ่านพ้นมันไปด้วยดี ขอเป้นกำลังใจให้เสมอนะ   โดย: หนุ่มปักษ์ใต้ 15 มีนาคม 2550 10:21:01 น.

คุณพี่คับ ..... นี่แหละที่เขาเรียกว่า มหรสพ แห่งชีวิต คงต้องมีทุกข์มีสุขคะเคล้ากันไป สู้ๆ คับ   โดย: นิรมาณ 15 มีนาคม 2550 10:26:52 น.

ความเข้มแข็งค่ะ ที่ทำให้เราผ่านทุกเรื่องมาได้   โดย: กาต่ายตากลม (เ พี ย ง ค ว า ม ฝั น ) 15 มีนาคม 2550 10:42:07 น.

ความผิดพลาด คือบทเรียของชีวิต เหมือนที่เค้าว่า ต้องล้มก่อนแล้วถึงจะรู้วิธีที่จะลุก ขอเป็นกำลังใจให้ต่อไปค่ะ   โดย: blue_raindrop 15 มีนาคม 2550 10:47:38 น.

เข้ามาที่บล็อกคุณ 2-3 ครั้งมั้งคะ แต่สารภาพตามตรงว่าไม่เคยอ่านเรื่องราวของคุณเลย แค่แวะเข้ามาทัทายเท่านั้น ต้องขอโทษจริงๆนะคะที่มองข้ามมันไป วันนี้ได้อ่านเรื่องของคุณแล้ว คุณเจอมาเยอะจริงๆค่ะกับชีวืตผู้หญิงคนหนึ่ง แต่ก็ดีใจและชื่นชมนะคะที่คุณยังยืนหยัดและยังสู้อยู่ เป็นกำลังใจให้ค่ะ แล้วจะกลับมาอ่านตอนหน้าค่ะอัพบล็กเมื่อไหร่แวะไปชวนด้วยนะ o/emo35.gif> สู้ต่อไปด้วยพลังใจที่เข้มแข็งนะ เราสองคน   โดย: ฝากเธอ 15 มีนาคม 2550 10:58:24 น.

แม่เจ้าปันคิดว่า ทุกคนคงมีช่วงเวลาสุด ทุกข์ ทำดี และทำเลว แตกต่างกันไป ณ ตอนนี้เรา่ได้ผ่านประสบการณ์เหล่านั้นมาแล้ว ก็คงได้แต่ฝากไว้เป็นอุทาหรณ์ให้แก่คนรุ่นหลังไปพิจารณา เลือกทางที่คิดว่าถูกและดีงามค่ะ   โดย: แม่เจ้าปัน (แม่เจ้าปัน ) 15 มีนาคม 2550 11:50:55 น.

ในที่สุดก็ผ่านมาได้ ใช่มั้ยคะ   โดย: เช้านี้ยังมีเธอ 15 มีนาคม 2550 11:57:09 น.

ผิดเป็นครูอ่ะนะคะ ไม่มีใครไม่เคยทำผิดพลาดหรอกค่ะ อยู่ที่ว่าพลาดแล้วเราจะสามารถประคองชีวิตให้กลับมาอยู่ในวิถีทางที่ถูกต้องเหมาะสม และทำให้ชีวิตที่จะดำเนินต่อไปมีความสุขได้ยังไงมากกว่าอ่ะเนาะ.. ดีใจจังที่ในที่สุดบล้อกก็กลับมาทำให้เราได้พบเจอกันอีกอ่ะนะคะ   โดย: i'm not superman 15 มีนาคม 2550 14:58:39 น.

ผ่านวันเก่า ๆ ที่เลวร้าย เพื่อเจอวันใหม่ที่ดีกว่านะคะ .............   โดย: มั บ เ มี ย ง (todayd ) 15 มีนาคม 2550 18:10:02 น.

เป็นอีกหนึ่งกำลังใจไม่ให้ยอมแพ้นะครับ ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่ให้กับพี่สาวเรา ขอบคูณครับ   โดย: ตะวันออกไม่แพ้ 15 มีนาคม 2550 22:53:59 น.

ตามมาอ่านค่ะ เป็นกำลังใจให้นะค่ะ   โดย: N_BEE810 15 มีนาคม 2550 23:29:08 น.

เราเคยแท้งนะตอนปลายปีที่แล้วนี่เอง ถึงจะคนละสถานการณ์แต่คิดว่าความเจ็บปวดมันเท่ากันค่ะ กับการเสียลูกไป เป็นกำลังใจให้นะค่ะ สู้ ๆๆ   โดย: ความเจ็บปวด (ความเจ็บปวด ) 16 มีนาคม 2550 1:35:30 น.

มาช้าไปนิดแต่มาชัวช์ค่ะ   โดย: โอน่าจอมซ่าส์ 16 มีนาคม 2550 5:04:45 น.

เช้าแล้ว กาแฟสักแก้วใหมครับ จะได้สดชื่น ครับ   โดย: หนุ่มปักษ์ใต้ 16 มีนาคม 2550 7:12:11 น.

เรื่องมันก็ผ่านไปแล้ว สิ่งไม่ดีลืมมันไปซะ จดจำแต่สิ่งดีๆ ไม่มีประโยชน์อะไรที่ต้องจำ และย้ำ บาดแผลเจ็บๆ นั้น คงได้แต่ อย่าทำ ซ้ำเป็นครั้งที่ 2 ละกัน คนเราต่างมีเหตุการที่ไม่สบายใจ ตอกย้ำหัวใจมากมายต่อหลายเรื่อง คิดเสียว่าเป็นฝันร้าย ยังมีผุ้ชายบ้าๆ คนนี้ ที่มาอ่านบ๊อกเธอทุกวัน "คนเลว...ที่รักเธอ"   โดย: น้าวัชร (น้าวัชร-จัดให้ ) 16 มีนาคม 2550 10:26:45 น.

ขอบคุณทุกๆท่านที่แวะมาเยือนบ้านอุ่นรักหลังนี้ และยังเป็นกำลังใจให้คนเลว ที่แสนดีอย่างฉัน....   โดย: คนเลวที่แสนดี 16 มีนาคม 2550 11:20:42 น.

บางเรื่อง ก็ไม่อาจเรียกได้ว่า "เลว" มันอาจแค่ "พลาด"... บางเรื่องที่ "พลาด" ไปแล้ว ก็ไม่ควร "ลืม" แต่ "จำ" ไว้เป็นบทเรียนสอนใจ "ผมคิดว่า "บทเรียนสอนใจ" ของคุณ มีประโยชน์กับคนที่เดินตามหลังได้เป็นอย่างดี   โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) 16 มีนาคม 2550 14:08:40 น.

เรื่องอย่างนี้ เกิดขึ้นกับผู้คนอีกมากมาย ไม่ต้องเก็บมาซีเรียสหรือเป็นบาปติดตัว ไม่มีใครอยากทำผิดหรอก ทำผิดแล้วรู้ตัว ยังไงก็ไม่ใช่คนเลว เชื่ออย่างนั้น...   โดย: ทาสบอย 16 มีนาคม 2550 14:44:39 น.

อ่านก็เศร้าแล้ว ฟังเพลงยิ่งเศร้าหนัก   โดย: หยุ่ยยุ้ย 16 มีนาคม 2550 23:19:26 น.