...จริงอย่างที่เจ๊พูดนะ...แต่ว่าบางครั้งไอ้ความอดทนของเรามันก็มีจำกัด บ่อยครั้งที่ทำเป็นไม่สนใจแต่ว่ามันก้ยังคุกคามกับจิตใจเราอยู่...ที่ทำได้คือปล่อยให้ทุกอย่างผ่านไปกับเวลา ไม่ว่าอดีต วันนี้หรือว่าเมื่อไร เราก็เปนเหมือนเดิม คนเดิมอยู่อย่างนี้ ... เราไม่ได้เปลี่ยนไป แต่เค้าต่างหากล่ะที่เปลี่ยน...แต่นั่นก็ต่างคนต่างมองจริงมั้ย...ขอบใจนะที่คอยเป็นกำลังใจให้ตลอด...

...ทำชีวิตตอนนี้ให้มีความสุข...ครอบครัวคือสิ่งสำคัญ...อ่อ ที่จะสอบชีวเคมีกับเภสัชด้วยอ่ะ ไม่เอาคืนเดียวอีกแล้วนะ จะน็อกซะก่อน

แวะมาเยี่ยมค่ะ บล็อกน่ารักจัง

อย่าคิดมากนะคะ ชีวิตก็วุ่นบ้างสุขบ้างตามประสา เอาใจช่วยให้ผ่านช่วงที่วุ่นวายไปได้อย่างราบรื่นนะจ๊ะ