Director: Laslo Benedek
Writers: Arthur Miller (play), Stanley Roberts
Stars: Fredric March, Mildred Dunnock, Kevin McCarthy
Drama(มากๆ)

ขอพูดถึงหนังที่เกี่ยวกับชีวิตการทำงานในตำนานอีกเรื่อง เรื่องนี้อาจหาดูยากอยู่ซักหน่อยเพราะเก่ามากตั้งแต่ปี 1951 ถึงจะนานมากๆแต่เนื้อหนังไม่เก่าเลยค่ะ สิ่งที่หนังจะสื่อมันคลาสสิคมาก หนังนำเสนอชีวิตช่วงวัยใกล้เกษียณของWilly Loman ชายสูงวัยที่ทำงานเป็นเซลล์และทุ่มเทให้กับงานมาทั้งชีวิต

Willy Lomanยึดติดกับความสำเร็จในชีวิตแบบสูตรสำเร็จ นั่นคือ งานดี มีเงินเยอะๆ บ้านสวยหลังใหญ่พร้อมสนามหญ้าหน้าบ้านให้ลูกๆได้วิ่งไล่จับผีเสื้อ รถแพงๆเงาวับ ลูกๆได้ทำงานดีโก้ๆไว้เชิดหน้าชูตาได้

แต่Willy Loman อยู่แต่ในโลกของตัวเองไม่สนใจหรือรับฟังใครทั้งภรรยา ลูก เพื่อน คือเรียว่าเอาตัวเองเป็นศูนย์กลางรับรู้แค่อย่างเดียวว่าทุกอย่างต้องได้ดังใจ ต้องไม่มีคำว่าผิดหวังในโลกของเขาแถมไม่เคยยอมรับว่าตัวเองพลาด ซึ่งในโลกความจริงมันไม่ได้แฮปปี้จังลักกี้จังไปทั้งหมดงะ เมื่อไม่ได้ดั่งใจเค้าจึงกลายเป็นมโนแมน จมอยู่ในโลกที่ตัวเองสร้างขึ้น และเมื่อไม่ยอมรับความจริงมากๆเข้าจึงส่งผลก่อให้เกิดเรื่องราวต่างๆขึ้นมา

เราขอแบ่งคนที่น่าจะอินมากๆกับเรื่องนี้เป็น2พวก
1.เหล่ามนุษย์เงินเดือนทั้งหลายที่คิดว่าทำงานทุกวันนี้ก็เพื่ออนาคตอันมั่นคง ชอบอยู่ในSafe Zone คิดว่าทุกอย่างจะต้องดีถ้าเราทุ่มเทให้งาน
2.คนที่ครอบครัวเคร่งครัดมากๆ ชี้นำแกมบังคับลูกๆให้เดินไปในทางที่ตัวเองขีดไว้เท่านั้นจนบางครั้งก็แยกไม่ออกว่าทำเพื่อลูกหรือเพื่อนตัวเอง #รักเกินรักมักทำลาย #นี่มันบัลลังเมฆละ เราเชื่อว่าต้องมีครอบครัวใครเป็นสไตล์นี้บ้างแหละอาจจะไม่ฮาร์ดคอร์เท่าแต่ความคิดเหล่านี้เป็นสิ่งที่ถูกปลูกฝังอย่างแน่นหนาในความคิดของคนรุ่นเก่าๆเป็นส่วนใหญ่

แต่ไม่ว่าใครก็ดูเรื่องนี้สนุกได้นะ เพราะหนังเล่นกับประเด็นเหล่านี้จนจุกค่ะ เมื่อดูจบอารมณ์จะไม่จบ จะมีคำถามกับตัวเองมากมาย เช่น ชีวิตเราจะไม่เป็นแบบนี้ไช่ไหม, Willy ผิดไหมที่เป็นแบบนี้, Willy พลาดตรงไหนบ้าง,ทั้งหมดเป็นความผิดของWillyคนเดียวจริงหรือ บลาๆๆๆ มากมายทำให้เกิดเป็นความสนุกในการดูเรื่องนี้ไปอีกแบบและสอนเราได้เยอะทีเดียว

เรื่องการแสดง ไม่ต้องพูดถึงทั้งนักแสดงนำและนักแสดงมบทบได้เข้าชิงรางวัลอื้อ Fredric March เล่นเป็น Willy Loman ได้อย่างสมบูรณ์แบบ ทั้งน่าสมเพช สมน้ำหน้าและน่าสงสาร #จะรู้สึกยังไงกันแน่ยะ
ด้านบท เรื่องนี้บทไม่ได้ซับซ้อนอะไร เข้าใจง่าย แต่บทพูดเยอะค่ะ พูดล้วนๆทั้งเถียงกันไปมาบ้าง พูดกับตัวเองบ้าง แต่เมื่อบทพูดดีๆรวมกับการแสดงเทพๆทำให้หนังมันบีบคั้นและโยนความเกรี้ยวกราดให้คนดูได้อย่างสบายๆ

สรุป หนังโคตรมะ หนังดีมากแต่อาจจะไม่ใช่ทุกคนที่จะรักหนังเรื่องนี้ หนังค่อนข้างเครียดและต้องตั้งใจฟังเพราะพูดทั้งนั้น #จะมาดูไปต่อกันดั้มไปหรือทาเล็บไปด้วยไม่ได้ เรื่องนี้เหมาะกับคนที่ดูหนังย้อนยุคภาพคลาสสิคๆได้,คนที่ชอบดูหนังดราม่าหนักๆ,คนที่ชอบดูหนังเน้นบทพูด คนที่อยากตอกย้ำชีวิตตัวเอง555 ส่วนคนที่ไม่แน่ใจแนะนำให้ลองนะ เป็นหนังดีควรค่ากับการดู ถ้าชอบก็ดีถ้าไม่ชอบก็.....แค่ไม่ชอบเองเนอะ

คะแนน 9/10
ภาพ 0.5/1 คะแนน
เพลง 0.5/1 คะแนน
การแสดง 2/2 คะแนน
บท 2/2 คะแนน
ความสนุก 2/2 คะแนน
คะแนนความชอบส่วนตัว 2/2 คะแนน