ขอคุยถึงหนังเรื่องนี้แบบความรู้สึกจากคนที่เข้าไปดูแบบไม่ได้ตั้งใจและไม่ได้เป็นติ่งดาราคนไหนในเรื่องนี้ว่า......"นี่เป็นหนังไทยแนวโรแมนติกอีกเรื่องที่ทำให้ประทับใจ" ซึ่งส่วนตัวไม่เจอหนังไทยแนวโรแมนติกที่ทำออกมาได้ดีมานานแล้วตั้งแต่เรื่องสิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารัก

เรื่องนี้เป็นเสมือนภาคต่อของ The Letter แล้วเอามาผสมกับเรื่องเพื่อนสนิท แต่เอามาผสมกันได้อย่างเนียนๆและลงตัวมากพอหนังไปทางเรื่องความสัมพันธ์แม่ลูกก็ซึ้งกินใจ พอหันไปทางความรักระหว่างเพื่อนก็กลับมาได้อย่างไม่สะดุดและยังคงอินได้อยู่ หนังเทน้ำหนักไปได้อย่างสมดุลและทำออกมาได้ดีทั้งสองด้าน ด้านบทจริงๆบทเรื่องนี้ไม่มีอะไรซับซ้อนให้รู้สึกแปลกใหม่บทก็แนวเดิมๆค่ะ บางช่วงก็รู้สึกว่าบทไม่สมจริงตามประสาหนังรักวัยรุ่นบ้าง แต่เราชอบการเรียงลำดับเรื่องของหนัง หนังจะเล่าถึงเหตุการณ์หลังก่อนแล้วค่อยย้อนมาเหตุการณ์ก่อนหน้าซึ่งทำให้เนื้อเรื่องดูไม่น่าเบื่อและเชยจนเกินไป...ลองสังเกตุดูค่ะ

ที่ตะหงิดๆคือหนังจะพาเราเข้าไปสู่ความเจ็บปวดของความรักในรุ่นแม่ซึ่งตรงนี้แอบขัดๆบ้างเหมือนเป็นเรื่อง The Letter ที่ไม่ใช่ The Letter เหมือนนั่งดูของปลอมที่ผู้กำกับพยายามจะเลียนแบบอยู่555 เลยแอบรู้สึกแปลกๆเพราะจะติดความรู้สึกว่าควรเป็นต้นกะดิวและภาพแอนกะหนุ่มก็ลอยมา แต่ไม่ใช่จุดใหญ่ค่ะน่าจะรู้สึกไปคนเดียวด้วย แต่นอกนั้นทำออกมาได้ลงตัวมากตั้งแต่ต้นเรื่องจนถึงตอนจบที่เข้ามาโยงถึงชื่อเรื่องว่า Timeline ที่ซึ่งเก็บความทรงจำที่ดีๆไว้

ด้านภาพเรื่องนี้ภาพสวยค่ะ สมคำร่ำลือหลายๆคนดูแล้วคงอยากออกไปเที่ยว555 ดูแล้วเรื่องนี้ค่อนข้างเนี๊ยบในการถ่ายทำพอสมควร ภาพสวยส่งผลให้การดูหนังรื่นรมณ์และเพลินค่ะ

ด้านนักแสดงขอยกรางวัลให้น้องเต้ยเลย คนนี้เล่นดีมากจริงๆคิดว่าเธอน่าจะต้องได้เสนอชื่อเข้าชิงรางวัลต่างๆแน่นอน เล่นได้น่ารักและสมจริงมากว่าแอบรักเพื่อนอยู่จริงๆ อีกคนก็ป็อกค่ะคนนี้ขึ้นชื่อเรื่องการแสดงอยู่แล้วมาเรื่องนี้เธอก้อเล่นได้ดีเช่นเคย เรียกว่าเรื่องนี้สองนางนี้เจิดจรัสเล่นกันแบบไม่มีใครด้อยกว่าใครเลย ส่วนเจมส์จิก็ใช้ได้เลยไม่รู้สึกสะดุดเพียงแต่โดนน้องเต้ยกะป็อกกลบรัศมีไปส่วนนึง ซึ่งถ้าตอนแรกใครคิดว่าเจมส์จิจะมาทำให้หนังดีขึ้น ขอบอกเลยว่าไม่ใช่เลยหนังต่างหากที่ช่วยเสริมให้เจมส์จิ หนังค่อนข้างสมบูรณ์แบบในตัวของมันเองอยู่แล้วค่ะด้วยบทด้วยฉากด้วยองค์ประกอบต่างๆที่เข้ากันได้อย่างดี

อีกสิ่งที่ชอบของหนังเรื่องนี้คือการใช้เพลงและซาวด์ประกอบปล่อยออกมาได้ถูกจังหวะช่วยบิ๊วอารมณ์คนดูได้สุดๆแต่เรารู้สึกว่าเพลงคำถามที่ไร้คนตอบมันไม่เข้ากะเนื้อเรื่องหลักเท่าไหร่เวลาปล่อยออกมาจะรู้สึกเพราะนะแต่มันไม่ได้ทำให้อินถึงที่สุดแต่เพลงไกลแค่ไหนคือใกล้เข้ากับเรื่องมาก เชื่อว่าพอเพลงขึ้นแล้วมันจะไปช่วยกระตุ้นต่อมน้ำตาของหลายๆคนได้ดีเลย

และเรื่องนี้มีภาพการ์ตูนน่ารักๆมากมายแทรกอยู่ตลอดเรื่องค่ะช่วยเสริมความกุ๊กกิ๊กและเบรคความดราม่าได้อย่างเนียนๆ หนังเลือกใช้สื่อกลางระหว่างเต้ยและเจมส์ได้อย่างฉลาดทั้งน้องหมากระป๋องและจักรยานซึ่งสองสิ่งนี้เข้าถึงได้ทั้งฝั่งผู้หญิงและผู้ชาย ผู้หญิงอาจจะอินกับเรื่องน้องหมาแต่ผู้ชายอาจจะอินกับเรื่องจักรยานซึ่งทั้งคู่ช่วยเสริมให้หนังดูละเอียดอ่อนและมีความหมายมากขึ้น

วันนี้ว่าจะไม่เขียนยาวเลยขอสรุปเลยละกันค่ะว่าหนังเรื่องนี้เป็นหนังไทยอีกเรื่องที่คอหนังโรแมนติกควรอุดหนุน นี่เป็นหนังดีเรื่องนึงเลย หนังน่ารักและซึ้งไม่มีจุดเลี่ยนๆให้รู้สึกตลกหรือน่าเบื่อ หนังลื่นไหลไปได้ดีในทุกๆจังหวะทุกอย่างค่อนข้างลงตัวแบบที่ปกติจะหาไม่ได้ในหนังไทย ปกติหนังรักของไทยมักตายตอนจบแต่เรื่องนี้ไม่ใช่เลย ขอชื่นชมผู้กำกับ(คุณอุ๋ย นนทรีย์) ที่สามารถทำหนังรักออกมาได้อย่างน่าประทับใจ สมศักดิ์ศรีคุณอุ๋ยมากๆค่ะ

คะแนน 7/10

ชอบประโยคที่น้องเต้ยพูดตอนจะไปดูconcertคนเดียวว่า "ถ้ามัวแต่รอไปดูกับคนอื่นก็เสียโอกาสที่จะได้ดูพอดีสิ" รู้สึกเป็นตัวเองดี555