|
สายใยแห่งรักตอนที่ 6
1
ครั้งแรกที่ Mr. Charles Walberg ชวนเธอออกไปข้างนอก เธอปฏิเสธอย่างเกรงใจ และตอบไปว่าเธอยังมีบางอย่างที่ต้องทำต่อที่ร้าน ครั้งที่สอง เขาเสนอตัวไปส่งเธอที่บ้าน เธอพยายามหาข้ออ้างและบอกไปว่าเธอยังต้องไปซื้อของเพื่อทำอาหาร ครั้งที่สามเขาขอร้องเธอ เขาขอเป็นเพื่อนกับเธอด้วยความบริสุทธิ์ใจ และสัญญาจะไม่ทำให้เธอรำคาญใจอย่างแน่นอน ดังนั้นเธอจึงยิ้มและตอบรับเขา
แต่ความเป็นเพื่อนของเขาไม่เคยทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงได้เลยซักครั้ง เรื่องตลกของเขาก็ตลกไม่เท่ากับ 4d เหมือนอย่างที่เธออยากให้มันเป็น การหัวเราะของเขายังไม่รวมถึงการกระพริบตาถี่ๆ นั่นอีก มันทำให้เธอรู้สึกสงสารเขาซะมากกว่า เวลาที่เขาจ้องมองมาที่เธอมันไม่สามารถทะลุผ่านเข้าไปในหัวใจของเธอได้เหมือนอย่างที่เธออยากให้เป็น ท่าทางที่เอาใจใส่คนรอบข้างอย่างอ่อนโยนของเขาก็ไม่ทำให้เธออ่อนแรงจนแทบจะทรงตัวอยู่ได้เลย เขาไม่เล่นกีตาร์ เขาไม่เคยเข้าร่วมในการวิ่งมาราธอน เขาพับนกกระดาษไม่เป็นซ่ะด้วยซ้ำ แต่สิ่งเหล่านี้ก็ไม่จำเป็นสำหรับเธอเท่าไหร่ เพราะเธอรู้อยู่แก่ใจว่า มีฮยอนจุงคนเดียวเท่านั้นที่สามารถจะทำเรื่องต่างๆเหล่านี้ได้
การพูดตรงๆแบบไม่เกรงใจใครของชารล์ ก็ไม่เคยทำและจะว่าไปแล้วเขาไม่เคยมีอะไรที่เหมือนคิมฮยอนจุงเลยซักอย่าง เขามีมุมมองที่เป็นผู้ใหญ่มากๆในทุกๆ เรื่อง และเป็นนักธุรกิจหนุ่มที่ประสบความสำเร็จที่มีพนักงานหลายร้อยอยู่ในความดูแลของเขา เวลาที่อยู่กับเขา เขาทำให้เธอรู้สึกเหมือนเป็นเจ้าหญิงที่กำลังสวมมงกุฎเพชรและร้องเท้าแก้ว แต่ในความเป็นจริง เธอพบว่ามันแปลกประหลาดจริงๆ สำหรับผู้หญิงอย่างเธอที่ไม่ตกหลุมพรางกับความอ่อนโยนเหล่านั้น กับเจ้าชายผู้ทรงเสน่ห์เช่นเดียวกับมีนัยน์ตาที่น่าหลงใหล แต่นั่นเป็นเพราะเธอไม่เคยรู้สึกเหมือนมีกระแสไฟวิ่งไหลผ่านเข้ามาในตัวเธอเลย เมื่อไหร่ก็ตามที่เขาพยายามจับมือเธอ ฮวางโบรู้ดีว่ามิตรภาพเป็นสิ่งเดียวเท่านั้นที่เธอสามารถให้เขาได้ในขณะนี้
ขอบคุณพระเจ้าที่เขายินดีที่จะยอมรับมัน พวกเขาจึงเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันมาตลอดเวลา 2 ปีนี้ เธอรู้สึกขอบคุณสำหรับทุกอย่าง อาจมีบางครั้งที่เธอรู้สึกรำคาญใจบ้างซึ่งก็พอจะให้อภัยได้บ้าง ชาร์ลแอบชำเลืองเธอก่อนจะถอนหายใจ ตอนนี้ไม่ว่าใครก็ตามก็สามารถบอกได้เลยว่าผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้ จิตใจของเธอล่องลอยไปถึงห้องพักของวง SS501 ในกรุงโซล เมืองที่แสนจะเต็มไปด้วยความวุ่นวาย เขาอดไม่ได้ที่จะถามเธอ
ไหน ลองบอกผมมาซิว่าเกิดอะไรขึ้น ที่ผมถามเนี่ยก็เพราะเป็นห่วงคุณน่ะ เขาถามขึ้นขณะที่เธอกำลังสะดุ้งด้วยความตกใจ
คือว่า คยูจงเขาเจอชั้นแล้ว
คุณพูดราวกับกลัวว่า ถ้าเขาเปิดเผยความลับนี้ให้แพร่กระจายออกไป มันจะทำให้โลกแตกเป็นเสี่ยงๆยังไงยังงั้นน่ะ
ชาร์ล ชั้นควรทำยังไงดี?
เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสับสน และนั่นทำให้เขาคิดว่าถ้าหากใครมาได้ยินเธอคร่ำครวญในตอนนี้คงจะรู้สึกเห็นใจในชะตาชีวิตของเธอ
ก็เผชิญหน้ากับเขาสิ
คุณพูดราวกับว่ามันเป็นเรื่องง่ายที่สุดในโลกที่จะทำงั้นแหละ
โอ้ ไม่น่ะที่รัก คุณรู้ดีว่ามันง่ายจะตายไป ทำไมคุณต้องทำให้มันยุ่งยากด้วยล่ะ เขาตอบ และยิ้มให้เธอ แต่เธอรู้สึกไม่พอใจซักเท่าไร
แล้วเรื่องลูกชายของชั้นล่ะ?
เรื่องจีฮยอนน่ะหรือ? ชารล์ พูดแย้งขึ้นมาและทำเป็นไม่สนใจกับส่งที่เธอพูดเปรยๆออกมาก
ตอนนี้เขายังไม่รู้เรื่องจีฮยอน เธอถอนหายใจออกมาในขณะที่เธอตอบ
ผมพนันได้เลยว่าตอนนี้เขาคงรู้เรื่องนี้แล้ว คุณพูดออกมาเองไม่ใช่หรือว่าคยูจงเจอคุณแล้วถูกต้องไหม? ไม่ช้าก็เร็วๆนี่ เขาต้องมาอ้อนวอนขอโอกาสกับคุณแน่นอน
ชั้นก็แค่หวังว่า เร็วๆ นี้ คงไม่ใช่หมายถึงวันนี้หรอกน่ะ เธอบ่นพึมพำภายใต้การหายใจของเธอ
ฮ่ะ อะไรน่ะ?
โอ้...ไม่มีอะไรหรอก
ใช่..ใช่..สีหน้าของคุณผมดูไม่ออกเลยน่ะ ว่าตอนนี้คุณรู้สึกกังวลมากแค่ไหน ชารล์ทำตลกกลบเกลื่อน
ชั้นว่าคุณหน้าจะเงียบไปเลยดีกว่าน่ะ! ฮวางโบตีที่แขนของเขาขณะที่เขาทำท่ากำลังรูดซิปปากของเขา
ตอนนี้ชั้นคงต้องไปแล้วล่ะ วันนี้ มีลูกค้ามาจองร้านอาหารเพื่อจัดปาร์ตี้ฉลองหมั้นน่ะ พนักงานของชั้นกำลังเตรียมของในครัวให้แล้วล่ะ
งั้นเราค่อยเจอกันวันหลังน่ะ เขากล่าวลาเธอ
ฮยอนจุงเหยีบบคันเร่งอย่างบ้าคลั่ง ใจของเขาดูลุกลี้ลุกลนอย่างบอกไม่ถูก เทคโนโลยีสมัยนี้ก้าวหน้ามาก ถ้าหากเทคโนโลยีนั่นก้าวหน้ามากจริง รถคันนี้ก็น่าจะบินได้น่ะ
ความรู้สึกที่อยากจะไปพบเธอตอนนี้ คงไม่มีใครสามารถห้ามเขาได้แล้วล่ะ
อ๊ากซซซซ! ถ้าผมรู้ว่าพี่จะขับรถอย่างบ้าคลั่งขนาดนี้ ผมน่าจะอยู่รอพี่ที่โรงแรมดีกว่าไปรับพี่ที่สนามบินน่ะ คยูจงส่งเสียงตะโกนออกมาดังๆ ในขณะที่หัวของเขากระแทกกับหลังรถเกือบจะ 20 ครั้งเห็นจะได้
พี่ฮะ ผมยังอยากใช้ชีวิตตามความฝันของผมอยู่นะ เบบี้ขอร้องเขา และกำลังพยายามเรียกเตือนสติของลีดเดอร์ให้กลับมา
คิมฮยอนจุง ชั้นเกลียดนาย นี่นายจะรีบไปไหนกันเนี่ย ทำไมต้องขับเร็วซ่ะขนาดนี้ นายไม่กลัวตายหรือไง ฮ้า ! จอมมินตะโกนออกดังๆ
พี่ฮะ นั่นตำรวจ อ๊ากซซซซซ ยองแซงดูจะเป็นห่วงเรื่องกฎจราจร
นานมากแล้วที่ฮยอนจุงไม่ได้ยิ้มด้วยความรู้สึกจริงๆออกมา รอยยิ้มของเขาตอนนี้เหมือนที่ฮวางโบเคยชมว่าเธอชอบรอยยิ้มที่อบอุ่นแบบนี้ของเขามากที่สุด ดังนั้น เขาจึงยิ้ม และยิ้มมันอีกครั้ง เขาพยายามเร่งความเร็วด้วยความหวังที่จะได้เจอใบหน้าหญิงสาวคนที่เขาสร้างความเจ็บปวดให้กับเธอ แต่แล้วเขาก็ต้องแตะเบรคอย่างกระทันหันเมื่อได้ยินคำพูดบางอย่างจากคยูจง
ถ้าพี่ยังอยากจะเป็นพ่อของจีฮยอนอยู่ล่ะก็ เลิกขับรถแบบนี้ได้แล้ว
เขาหยุดรถและหันไปมองหน้าคยูจงราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ เมื่อตะกี้นายว่าอะไรน่ะ พ่อของจีฮยอนงั้นเหรอ นายพูดถึงอะไร
ใครคือจีฮยอนเลยฮะ? เบบี้ถามออกมาด้วยความอยากรู้อยากเห็น
พี่คงยังไม่รู้สิน่ะ ว่าตอนนี้พี่มีลูกชายที่น่ารัก จีฮยอน ลูกชายของพี่ที่มีคุณแม่ชื่อ ฮวางโบ คยูจงตอบ
จบประโยค ทุกสายตาหันไปมองฮยอนจุง ราวกับจะค้นหาความจริงจากเขา และในตอนนี้ฮยอนจุงแทบอยากให้รถมันบินได้จริงๆ เขา < นี่ชั้นเป็นพ่อคนแล้วเหรอ ทำไมคุณถึงไม่บอกผม นี่คุณรังเกียจผมจนไม่อยมให้ผมเป็นพ่อคนเลยเหรอ คุณทำกับผมแบบนี้ได้ไง ฮวางโบ>
ฮวางโบกำลังยืนดูอย่างมีความสุขที่ได้ร่วมเป็นสักขีพยานในพิธีของคนสองคนที่มีความรัก มันทำให้เธอเชื่อว่าตลอด 3 ปีผ่านมาโชคชะตาไม่เคยนำสิ่งดีๆมาให้กับเธอเหมือนกับคู่ของคนอื่นๆ แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าโชตชะตาจะไม่กลับมาหาเธอ เพียงแต่เธอคงต้องรอนานหน่อยก็เท่านั้น
เธอรู้ว่าเมื่อเวลาผ่านไป เธอจะสามารถเปิดหัวใจของเธออีกครั้งเพื่อต้อนรับความรักครั้งใหม่ มันจะเป็นเวลาที่เธอจะเห็นแก่ตัว และเป็นเวลาที่เธอจะคิดถึงความสุขของตัวเองบ้างซ่ะที
ขณะที่เธอยืนดูเจ้าบ่าวประกาศกับแขกงานว่าพวกเขาจะแต่งงานในเดือนหน้านี้ เธอแอบคิดไปว่าทำไมบางคนถึงได้แต่งงานกันอย่างง่ายดายโดยไม่ต้องอุปสรรค แล้วทำไมเธอไม่มีโอกาสในมีความสุขเหมือนพวกเขาที่กำลังมีความสุขต่อหน้าเธอ ณ ขนาดนี้บ้างล่ะ
คุณมองออกว่าเจ้าบ่าวคนนั้นรักเจ้าสาวของเขาจริงๆ ใช่ไหม ใครบางคนกระซิบบอกเธอจากด้านหลัง
เธอพนักหน้าตอบอย่างงงๆ โดยที่ไม่ได้หันไปมอง
และผมรู้ว่าคุณยังรักชิลลางของคุณอยู่เหมือนกันใช่ไหม เสียงที่ดูคุ้นเคยพูดขึ้นเป็นครั้งที่สอง
จะเรียกว่าเธอโง่ก็ได้ แต่เธอพยักหน้ารับอีกครั้ง และกำลังตกอยู่ในภวังค์
ผมก็รักคุณ ใครคนนั้นพูดออกมา
ฮวางโบหันกลับไปมองที่มาของเสียงนั้นอย่างช้าๆ เธอนึกถึงคำพูดที่ตลกขบขันของไอดอลหนุ่มรูปหล่อคนนั้น คิมฮยอนจุง
บ้าจริง ชั้นคงบ้าไปแล้ว ฮวางโบหลับตาลงและพยายามสลัดความคิดบ้าๆตะกี้นี้ เธอหวังว่าสิ่งที่เธอเห็นเมื่อกี้จะไม่มีอยู่จริง มันเป็นเพียงแค่จินตนาการที่เธอสร้างขึ้นเท่านั้น ให้ตายซิ!
โปรดติดตาม สายใยแห่งรักตอนที่ 7
Create Date : 07 มิถุนายน 2553 |
|
19 comments |
Last Update : 7 มิถุนายน 2553 20:44:14 น. |
Counter : 591 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: lamlert29 IP: 87.171.116.22 7 มิถุนายน 2553 20:55:34 น. |
|
|
|
| |
โดย: pim_bk IP: 58.64.69.146 7 มิถุนายน 2553 21:01:55 น. |
|
|
|
| |
โดย: แพร IP: 58.64.69.146 7 มิถุนายน 2553 21:02:40 น. |
|
|
|
| |
โดย: Jai > FC.Joongbo IP: 119.31.39.55 7 มิถุนายน 2553 21:17:30 น. |
|
|
|
| |
โดย: อ๊อฟ IP: 124.122.123.198 7 มิถุนายน 2553 21:17:57 น. |
|
|
|
| |
โดย: koi IP: 124.122.140.201 7 มิถุนายน 2553 21:37:00 น. |
|
|
|
| |
โดย: แป๋ว IP: 124.121.55.248 7 มิถุนายน 2553 21:44:06 น. |
|
|
|
| |
โดย: prongpawin IP: 58.10.85.158 7 มิถุนายน 2553 21:50:25 น. |
|
|
|
| |
โดย: kimyoungbi IP: 110.49.51.248 7 มิถุนายน 2553 22:06:25 น. |
|
|
|
| |
โดย: มัม IP: 58.9.146.83 7 มิถุนายน 2553 22:11:09 น. |
|
|
|
| |
โดย: kanjabo IP: 192.168.182.164, 124.120.19.230 7 มิถุนายน 2553 22:14:48 น. |
|
|
|
| |
โดย: เมี่ยง IP: 61.90.36.120 7 มิถุนายน 2553 22:46:52 น. |
|
|
|
| |
โดย: faiiz IP: 203.131.211.156 8 มิถุนายน 2553 0:11:24 น. |
|
|
|
| |
โดย: ป้ารดา IP: 115.87.4.224 8 มิถุนายน 2553 0:37:14 น. |
|
|
|
| |
โดย: giff IP: 58.97.60.4 8 มิถุนายน 2553 10:00:05 น. |
|
|
|
| |
โดย: kaprow IP: 124.120.131.208 9 มิถุนายน 2553 10:15:54 น. |
|
|
|
| |
โดย: joy&yoo IP: 180.183.26.217 9 มิถุนายน 2553 13:18:18 น. |
|
|
|
| |
โดย: ning IP: 115.87.101.104 9 มิถุนายน 2553 18:47:40 น. |
|
|
|
| |
|
"ห้ามนำไปเผยแพร่ต่อที่อื่น นอกจากจะได้รับอนุญาตจากเจ้าของบล๊อคก่อนเท่านั้น"
|
|
|
|
|
|
|
|