สายใยแห่งรัก ตอนที่ 7 เธอค่อยๆหันไปหาต้นเสียงที่พูดกับเธอ และนั่นสิ่งที่เธอกังวลมานานหลายปีก็มาถึง ใบหน้าของฮยอนจุงผู้ชายที่เธอเคยรักและเกลียดปรากฎอยู่ต่อหน้าเธอ ขาของเธอแทบจะไม่มีแรงยืนหรือวิ่งหนีเขาได้อีกแล้ว เธอบอกกับตัวเองว่า เธอไม่สามารถเผชิญหน้ากับเขาได้อีกแล้ว เธอกลัวกำแพงที่เธอสร้างขึ้นมาเป็นเกราะกำบังไม่ให้ผู้ชายที่ชื่อ “คิมฮยอนจุง” มาเหยียบย่ำหัวใจเธอแม้จะด้วยความตั้งใจหรือไม่ก็ตาม เพราะตอนนี้เธอมีตัวแทนของเขาอยู่ข้างกายอยู่แล้วทั้งคน เธอไม่ต้องการเขาแล้ว ฮยอนจุงตอนนี้ยืนอยู่ต่อหน้าผู้หญิงที่เขารักและเทิดทูน ตอนนี้เขาอยากจะบอกกับเธอว่า เขาต้องทนทุกข์ทรมานมากแค่ไหนกับการที่ต้องตัดใจทิ้งเธอไปทั้งๆที่ใจของเขาไม่เคยคิดจะทำแบบนี้เลย เขาอยากให้เธอรู้ว่า การตกนรกทั้งเป็นมันเป็นอย่างไร แต่จากวินาทีที่เขาได้เห็นเธอตอนนี้ มันดูราวกับว่า เธอไม่ได้รู้สึกเสียใจที่เขาทิ้งเธอเลย หรือว่า เธอลืมเขาได้จริงๆ <ไม่น่ะ ฮวางโบ คุณอย่าทำแบบนี้ ตอนนี้หัวใจของผมมันแทบจะสลายแล้ว บูอิน คุณไม่รักผมแล้วหรือทำไมคุณถึงได้ฉยเมยเย็นชากับผมแบบนี้ เขาทนไม่ได้ที่เธอทำกับว่าเขาเป็นตัวอะไรสักอย่างในสายตาของเธอและของคนอื่น เขาจับแขนของเธอไว้ “คุณไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น” ฮยอนจุงจับแขนเธอไว้แน่นขณะที่น้ำเสียงดุดัน “ปล่อยชั้นน่ะ ชั้นไม่รู้จักเธอ” เธอพยายามแกะมือของเขาออกและหันหน้าเมินไปทางอื่น “ไม่... ไม่มีทาง ผมไม่มีทางปล่อยคุณไปอีกแล้ว ผมทนทุกข์ทรมานมามากพอแล้ว” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด “ทำไมชั้นถึงจะไปไม่ได้ ในเมื่อวันนั้น....” เธอหยุดพูดเพียงแค่นั้น “ใช่ วันนั้นผมผิดเอง ผมทำลายทุกอย่างเอง แต่ได้โปรดเข้าใจผมด้วย ผมจำเป็นต้องทำทั้งๆที่ผมไม่อยากทำแบบนั้นจริงๆ” ฮวางโบนิ่งเงียบไม่ตอบ แต่หันไปบอกสมาชิกที่ยืนอยู่ข้างๆคิมฮยอนจุง บริเวณที่พวกเขายืนคุยกันอยู่นั้นไม่มีใคร เธอจึงกล้าพูดบางอย่างออกมา “แล้วนี่พวกเธอจะทำอะไร? มาอยู่ที่นี่เพื่อช่วยเขางั้นหรือ? คยูจง ชั้นบอกเธอแล้วไง ว่า 3 ปีที่ผ่านมานี้จีฮยอนเป็นลูกของชั้นคนเดียวเท่านั้น แล้วทำไมเธอถึงทำพาผู้ชายคนนี้มาหาชั้นถึงที่นี่” แล้วเธอก็หันไปพูดกับฮยองจุง “ฟังน่ะ ชั้นจะไม่ต้อนรับเธอกลับเข้ามาในชีวิตของพวกเราอีกไม่ว่าจะยังไงก็ตาม ดังนั้น เธอรีบพาเพื่อนๆของเธอและตัวเธอออกไปจากร้านชั้นได้แล้ว” <เราตกลงกันแล้วไม่ใช่หรือว่าเรื่องของเรามันจบไปแล้ว ตอนนี้เส้นทางที่เราวาดไว้ทั้งหมดมันพังทลายไปตั้งแต่วันนั้นแล้ว> ความคิดของเธอณ ขณะนั้น เธอตัดสินใจและไม่คิดจะให้โอกาสที่เขาพยายามร้องขอจากเธอ เธอไม่ต้องการให้มันเกิดขึ้นอีก เพราะเธอไม่อยากเจ็บปวดอีกต่อไป เธอบอกกับตัวเองว่า เธอจะขอเจ็บปวดครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย “ทำไมคุณไม่บอกผมเรื่องลูกชายของเรา?” เขายังดื้อดึงไม่ทำตามที่เธอบอก “ทำไมชั้นต้องบอกเธอด้วยเล่า มันไม่มีประโยชน์อะไรที่จะบอกเธอเลย ในเมื่อเธอเองก็เป็นไอดอลที่กำลังโด่งดังอยู่ไม่ใช่หรือ” เธอเน้นย้ำคำพูดนั้นออกมาขณะที่เธอจ้องมองสมาชิกที่กำลังยืนฟังการโต้เถียงอยู่อย่างเงียบๆ “แต่ผมเป็นพ่อของเขาน่ะ!” เขาไม่สนใจอะไรอีกแล้วตะโกนกลับออกไปเช่นกัน “จีฮยอนเป็นลูกของชั้นคนเดียวเท่านั้น เขาไม่ต้องการเธอ และ เธอก็ไม่สมควรเป็นพ่อ เพราะชั้นสอนให้เขาเกลียดเธอ เธอจะไม่มีวันได้ยินเขาเรียกว่าเธอว่า พ่อ เด็ดขาด ไม่มี จำคำชั้นไว้” เธอจำใจพูดคำนี้ออกไปทั้งๆที่ตัวเธอเองก็กำลังเจ็บเช่นกัน “แต่ผมต้องการคุณและลูก...ลูกของเรา สายใยรักของเรา” เขาพูดออกมาโดยไม่อายใครเพราะมันคือความจริงที่เขารู้สึกตอนนี้ สิ้นสุดคำพูดของเขา น้ำตาของเธอก็หยดลงมาโดยไม่ได้ตั้งใจ เธอก้มหน้าเพื่อเรียกสติความเข้มแข็งของเธอคืนมา เธอเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับปาดน้ำตา จากนั้นเธอก็แปลงร่างเป็นนางมารร้ายให้เขาเห็นเพื่อเป็นการป้องกันศักดิ์ศรีของเธอ เธอจึงต้องเลือกที่จะทำร้ายเขา <คำสัญญาของเราที่เคยสร้างด้วยกันมา มันบ่มเพาะจากความรู้สึกเราสองคนที่มีให้ไว้แก่กัน แต่ตอนนี้คำสัญญาฉบับนั้น..มันถูกฉีกทิ้งไปเรียบร้อยด้วยฝีมือของเธอแล้ว> เธอคิดแบบนั้นอยู่ในใจ แล้วก็พูดเสียงดังฟังชัดออกมา “ฮยอนจุง เธอมันหน้าไม่อาย!” เธอเปล่งเสียงออกมา “ผมรู้สึกระอายใจและเสียใจมากตอนที่ผมตัดสินใจบอกเลิกคุณ” เขาพยายามมองตาเธอเพื่อสื่อความรู้สึกให้เธอได้รับรู้ และให้เธอเข้าใจและยกโทษให้ ในชีวิตของเขาซึ่งยังไม่เคยต้องเผชิญกับล้มเหลวต่อหน้าผู้หญิงเลยซักครั้ง สมาชิกของเขายังยืนอยู่ข้างหลังเขา พวกเขาต่างยืนส่งกำลังใจเพื่อหวังว่ามันจะทำให้เขาเจ็บปวดน้อยลง เขารู้ดีว่าไม่มีใครสามารถรักษาความเจ็บปวดในหัวใจเขาได้หรอก เพราะตอนนี้ผู้หญิงที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าเขานี่สิ เธอพยายามแสดงออกว่าเธอมีความสุขโดยไม่ต้องมีเขาแล้ว เธอทำราวกับว่า เขาไม่มีความหมาย และไร้ค่าสำหรับเธอแล้ว “พี่ฮวางโบฮะ ได้โปรดอนุญาตให้พวกเราเจอจีฮยอนเถอะฮะ” ยองแซงพยายามร้องขอเพื่อให้ได้เห็นหลานชายตัวน้อย “ได้โปรดฮะ พี่อย่าเห็นแก่ตัวแบบนี้อีกเลยฮะ” คยูจงพูดเสริมขึ้นมา <เห็นแก่ตัวงั้นเหรอ..ผู้ชายพวกนี้กล้าดียังไงที่คิดว่าเธอเป็นคนที่เห็นแก่ตัว เธอต้องเสียสละอะไรมาบ้างเพื่อชื่อเสียงของพวกเขา 3 ปีที่ผ่านมาเธอเคยได้เรียกร้องสิทธิจากพวกเขาที่ทำกับเธอหรือเปล่า ไม่เลย..ไม่เคยเลยสักนิด?> เมื่อตั้งสติได้แล้วเธอจึงพูดขึ้น “ชั้นว่าเราอย่าทำอะไรให้มันลำบากใจไปกว่านี้อีกเลยน่ะ...เอาเป็นว่า เหตุการณ์ในวันนี้ขอให้ลืมมันไป ให้คิดว่าซ่ะว่าไม่ได้เจอชั้นที่นี่ และชั้นก็จะคิดว่าไม่ได้เจอเธอเช่นกัน อย่าให้เรื่องจีฮยอนเป็นตัวก่อปัญหาให้เลยนะ ฮยอนจุง” บอกถึงความตั้งใจของเธอ “พี่ฮวางโบฮะ แต่พี่เขาควรรับผิดชอบกับครอบครัวของเขาสิฮะ” เบบี้พยายามทำให้อธิบายให้เธอเข้าใจ “พี่รู้มั้ย เราเดินทางมาทั้งวัน และต้องเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายมาเพื่อจะได้มาเจอพี่ฮวางโบกับลูกชาย พี่จะไม่เห็นใจพวกเราเลยเหรอฮะ ยังไงซ่ะ ผมก็อยากจะเป็นอาที่ต้องการเห็นหลานของผมเหมือนกันน่ะฮะ” จองมินพูดแทบจะขอร้องเธอให้สงสารพวกเขา เธอรู้ว่าเธอกำลังขอร้องอะไรที่คิดว่ามันมากเกินไปสำหรับพวกเขา แต่เธอไม่สามารถรับพวกเขาให้เข้ามาในชีวิตของเธอได้อีก และยิ่งไปกว่านั้นเธอไม่ต้องการเสี่ยงที่จะผิดหวังหรือเจ็บปวดอีกเป็นครั้งที่สอง “คุณคงไม่รู้หรอกว่าผมเกลียดตัวเองมากแค่ไหนตอนที่ผมปล่อยคุณไป ” ฮยองจุงยังพูดพร้อมกับยิ้มกลบเกลื่อนร่องรอยน้ำตาของตัวเอง ฮวางโบนิ่งไม่สนใจกับสิ่งที่เขาพูด <ชั้นไม่ควรสนใจกับสิ่งที่เธอพูดและสิ่งที่เธอเป็น แต่ชั้นเองก็ไม่สามารถซ่อนความเจ็บปวดที่กำลังแตกสลายของชั้นได้เหมือนกัน> <ให้ตายซิ เขากำลังแสดงความอ่อนแอของเขาออกมา> “มันไม่มีประโยชน์ที่จะมาสำนึกผิดตอนนี้ ฮยอนจุง เธอจำไม่ได้เหรอว่าวันนั้นเธอพูดกับชั้นว่ายังไง ใครกันที่เคยบอกว่าชั้นเป็นผู้หญิงที่ต้องการจะใช้ชีวิตด้วยมากที่สุด ใครกันที่บอกว่าชั้นไม่ควรหลงตัวเอง และใครกันที่บอกลาชั้นในวันนั้น ช่วยตอบชั้นหน่อย ” เธอหันไปเกรี้ยวกราดและปฏิเสธที่จะทำตัวเป็นแม่พระ และในขณะนั้น ชารล์ก็เดินเข้ามาในร้านอาหารและถามหาของบางอย่างที่เขาลืมไว้ในห้องทำงานของเธอ “Estella คุณเห็นของที่ผม......โอ๊ะ....” ชารล์ไม่สามารถถามหาของที่เขาลืมไว้ต่อไปได้ เมื่อเขาเห็นชายหนุ่มวงดนตรีที่ได้รับความนิยมอย่าง SS501 ยืนรายล้อมรอบตัวเพื่อนรักของเขา ชาลีมองฮยอนจุงและหันกลับไปมองฮวางโบ และยิงคำถามที่ทำให้ฮยอนจุงสงสัย “นี่พวกคุณกำลังมีมิตติ้งมีทแอนด์กริ๊ด SS501 กันอยู่หรือ? ชาร์ลกำลังคิดว่ามันเป็นความคิดที่ไม่ฉลาดเอาซะเลย ที่เขาถามออกไปแบบนั้น “คุณเป็นใคร?” ฮยอนจุงถามทันทีด้วยความรู้สึกหึงที่ไม่สามารถปกปิดมันได้ “อย่าบอกว่าคุณคือสามีของพี่ฮวางโบ” ยองแซงเอ่ยขึ้นมา เพราะถ้าหากผู้ชายคนนี้เป็นสามีของเธอ พวกเขาคงต้องเดินทางกลับเกาหลีด้วยความรู้สึกผิดหวัง และคงเจ็บปวดไม่น้อยไปกว่าฮยอนจุง “เขาไม่ใช่สามีของชั้น” เธอปฏิเสธออกมา เสียงถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกของใครบางคน แต่ตอนนี้ทั้งฮยอนจุงและ ชารล์ยืนจ้องหน้ากันอยู่ มันยิ่งทำให้บรรยากาศตรงนั้นดูอึดอึดและน่ากลัวทันที มันเหมือนสนามรบสำหรับศัตรูคู่อาฆาตที่มีฮวางโบยืนอยู่ระหว่างกลาง ทั้งฝ่ายที่เป็นอดีต และ ฝ่ายที่เป็นปัจจุบันยังไงยังงั้น “เขาเป็นคู่หมั้นของชั้น” เธอพูดออกมาเบาๆ และแทบจะเสียใจที่พูดออกไปหลังจากไม่มีวินาทีต่อมา “คุณโกหก!” ฮยอนจุงหันไปตะคอกใส่เธอ “สี่ครั้งที่ผมขอเธอแต่งงาน และเธอก็ปฏิเสธผมทั้งสี่ครั้ง” ชาร์ลพูดขัดจังหวะขึ้นมา <เธอเปลี่ยนชั้นให้กลายเป็นคนอ่อนแอ ฮยอนจุง เธอบังคับให้ชั้นต้องเป็นคนโกหก! ชั้นเลิกรักเธอไปแล้ว ชั้นขอบอกเธอตรงๆ เลยว่า ทุกครั้งที่ชั้นมองหน้าเธอชั้นรู้สึกเหมือนกำลังจะตายทุกครั้ง ชั้นเจ็บปวดมามากพอแล้ว ได้โปรดเถอะ ฮยอนจุง ออกไปจากชีวิตชั้นได้แล้ว!> คิดแล้วเธอก็ร้องไห้สะอึกสะอื้นอีกครั้ง นั่นคงบ่งบอกได้ว่า เธอยังไม่เคยลืมฮยอนจุงไปจากใจเลยสักที เธอจะก้าวต่อไปได้อย่างไรในเมื่อทุกอย่างที่เธอทำมามันคอยเตือนให้เธอนึกถึงอดีตที่มีทั้งความหวานชื่นและขมขื่นอยู่แบบนี้? “แม่ฮะ แม่เป็นอะไรฮะ แม่ร้องไห้ทำไม?” จีฮยอนเดินถือกีต้าร์ตัวจิ๋วออกมาจากห้องทำงาน เพราะได้ยินเสียงเอะอะดังลั่นของแม่ จีฮยอนเดินเข้าไปใกล้และแม่ของตัวเองร้องไห้ ด้วยความผูกพันของสองแม่ลูก เด็กน้อยรู้ดีการที่มีคนแปลกหน้าเข้ามาในบ้านและแม่กำลังยืนร้องไห้อยู่ สัญชาตญานทำให้เด็กน้อยหันไปเผชิญหน้ากับคนแปลกหน้า “ผมเกลียดพวกคุณ! คุณทำให้แม่ของผมร้องไห้!” จีฮยอนตะโกนออกมาและเดินไปเตะที่ขาของฮยอนจุง “จีฮยอน” ฮยอนจุงอึ้งเมื่อเห็นใบหน้าของเด็กน้อยและเรียกชื่อนี้อย่างภาคภูมิใจ เขาลงไปคุกเข่าและคว้าตัวเด็กน้อยมากอดไว้แน่น น้ำตาลูกผู้ชายที่ชื่อว่า ฮยอนจุง มันไหลออกมาอย่างไม่อายสายตาของใคร ในใจของเขาตอนนี้หวังแค่ว่า ลูกชายคนนี้จะเป็นสายใยให้เขาและเธอได้กลับมาอยู่ด้วยกันอย่างแน่นอน เขามั่นใจ น้องจีฮยอนรู้สึกแปลกๆที่จู่ๆ ชายหนุ่มที่ไม่ทันได้สังเกตุใบหน้ากอดเขาอยู่ จากด้านหลังเขาได้แต่มองหน้าคยูจงด้วยความเป็นมิตร ซึ่งคยูจงก็ยิ้มให้เช่นกัน เด็กน้อยจำได้แล้วว่าเขาเคยเห็นคยูจง ผู้ชายใจดีที่เคยมาทักเขาก่อนนี้ครั้งหนึ่ง แต่สำหรับผู้ชายอีก 3 คน เขาดูไม่คุ้นเคยเลย จู่ๆน้องจีฮยอนก็ผลักตัวเองออกมาจากอ้อมกอด และมองหน้าของฮยอนจุงด้วยความงุนงง และด้วยสายใยของพ่อลูก จีฮยอนก็จำได้ทันทีว่า ผู้ชายที่กอดเขาเมื่อสักครู่นี้คือ ผู้ชายที่อยู่ในกรอบรูปที่แม่ของเขาตั้งไว้บนหัวเตียง “คุณพ่อ” สิ้นเสียงของจีฮยอน ฮวางโบถึงกับเบือนหน้าหนีไปทางอื่น เธอไม่เคยคิดว่าจะได้เห็นภาพของสองพ่อลูกกอดกันแบบนี้เลยจริงๆ และในเวลาเดียวกัน ฮยอนจุงก็ร้องไห้ด้วยความดีใจที่ลูกชายของเขา ลุกชายที่ไม่ได้แสดงอาการรังเกียจเหมือนกับฮวางโบ จีฮยอนผละจากอ้อมกอดวิ่งไปหาฮวางโบและเงยหน้าถามฮวางโบที่กำลังก้มหน้าร้องไห้ “แม่ฮะ ผมขออนุญาตเรียกผู้ชายคนนั้นว่าพ่อได้มั๊ยฮะ” ฮวางโบมองหน้าลูกชายมันยิ่งทำให้หัวใจของเธอบีบรัดด้วยความเจ็บปวดมากขึ้น ทั้งเขาและสมาชิกต่างก็รอคำตอบของเธอ โปรดติดตาม สายใยแห่งรัก ตอนต่อไป ป.ล. ไม่ได้ตั้งใจที่จะให้มันไปคล้องกับ “คำสัญญา” เลยจริงๆ แต่อารมณ์และความรู้สึกมันพาไป ต้องขออภัยหากว่าไม่ตรงกับต้นฉบับภาษาอังกฤษ อาจมีส่วนหนึ่งส่วนใดที่เพิ่มเติมมาบ้าง ทั้งนี้ก็เพื่ออรรถรสของผู้อ่านและผู้แปล ขอบคุณนะคะ ยาย(นาจา)   Create Date : 08 มิถุนายน 2553 24 comments Last Update : 8 มิถุนายน 2553 21:24:04 น. Counter : 733 Pageviews. Share Tweet

ซึ้งมากเลยอ่ะยาย แล้วเจ๊โบจะตัดสินใจยังงัย ขอบคุณค่ะ   โดย: สิงโตหัวโต 8 มิถุนายน 2553 21:19:20 น.

ตัวอย่างตอนที่ 8 (ถ้าผิดเพี้ยนจากที่ยายจะลงอย่าว่ากันนะ แป๋วเอาลงเป็นไกด์ไลท์ให้เฉยๆ) “จีฮยอน, พ่อเป็นพ่อของลูกนะ ลูกไม่ต้องขออนุญาตเรียกพ่อว่า “พ่อ” ก็ได้” “พ่ออย่าทิ้งพวกเราไปอีกนะฮะ” “ ไม่ ไม่แล้วลูก พ่อขอโทษ พ่อจะไม่ทิ้งลูกไปไหนอีกแล้ว ผมขอโทษนะลูก” “คยูจง ช่วยพาจีฮยอนกลับบ้านที ฉันออกไปหาที่พูดกับเธอ” “จีฮยอน เรียกอาว่า “อาคยู” นะ” “คุณได้โปรดเชื่อใจผมอีกซักครั้งได้ไหมฮะ?” “ผมยังรักคุณอยู่ และผมต้องเอาคุณกลับมาเป็นของผมให้ได้ ไม่ว่าคุณจะชอบหรือไม่ก็ตาม” “ถ้าเธอไม่ผลักไสฉันอีก ฉันก็จะให้โอกาสเธอตลอดไป ฮยอนจุง....ฉันจะให้โอกาสกับเธอตลอดทั้งชีวิตของฉัน” ***รออ่านตอน 8 ฉบับสมบูรณ์ที่ยายนาจานะค่ะ****   โดย: แป๋ว IP: 124.121.70.197 8 มิถุนายน 2553 21:20:16 น.

โกรธ...โกรธยายที่สุด ส้มจะไม่คุยกับยาย จนกว่าตอนต่อไปจะมาลง โกรธยายแล้วววววววววว   โดย: OrangeεїзJuice (Mertlekiss2 ) 8 มิถุนายน 2553 21:25:09 น.

ณ โมเมนนี้ไม่มีอะไรจะพูดจริงๆ ยิ่งเห็นตัวอย่าง ยิ่งอิ่มเอมในหัวใจ แม้ความรักจะเจ็บปวด แต่รักแท้ก็เอาชนะทุกสิ่งจริงๆ ว่าแต่...จีอยอนจะโดนบรรดาอาๆ แกล้งหรือเปล่า โดยเฉพาะอาเบบี้กับอาจองมินเนี้ย   โดย: ปลาย IP: 117.47.138.170 8 มิถุนายน 2553 21:27:31 น.

ซึ้งมากๆเลยยายขอตอนต่อไปเลยได้ไหม กินใจมาก   โดย: giff IP: 58.9.238.79 8 มิถุนายน 2553 21:30:09 น.

น้ำตาไหลกับอีจุงจนได้ "คุณพ่อ" น่าสงสารเด็กน้อยจังเลย สงสารทุกๆคนด้วย สาธุขอให้คืนดีกันเร็วๆเหอะ   โดย: kim young bi IP: 118.172.56.105 8 มิถุนายน 2553 21:30:48 น.

5555+ คุณยายๆๆๆๆ ชอบๆๆๆ จีฮยอน น่ารักมาก เป็นสายใยสำคัญ จริงๆ สู้ๆๆๆๆๆ   โดย: อ๊อฟ IP: 124.120.181.117 8 มิถุนายน 2553 21:31:51 น.

hello everyone here!!! :D I'm sorry I can't speak thai, but I want to thank all of you for reading my fic :D   โดย: BEBELAB IP: 121.1.11.163 8 มิถุนายน 2553 21:36:01 น.

อ่านไปลุ้นไป ว่าไฟจะดับหรือป่าว ตอนนี้ที่บ้านกำลังฟ้าร้องคำรามอย่างหนัก ฝนก็เริ่มมาเลย เหมือนหัวใจของโบตอนนี้เลย โอ้ยเศร้า สงสารโบจังที่สุดเลย อิจุงเราไม่สน เราเป็นผู้หญิงต้องใจแข็งไว้นะโบ อย่ายอมยกโทษให้ง่าย ๆ เพราะ เดี๋ยวจะจบไว ต้องเล่นตัวหน่อยนะโบ เอาิอิจุงให้กลายเป็นแมวไปเลย อยากเห็นหน้าลูกจุงโบตัวจริง ๆจังเลย จะเป็นยังไงหนอ จะมีวันที่เราไ้ด้เห็นมั้ยเนี่ย ยายจ๋า จริง ๆ ก็ไม่อยากเร่งยายเลยนะ แต่มันอยากอ่านตอนต่อไปเร็ว ๆ จังเลยพรุ่งนี้ขอเร็ว ๆ ได้มั้ย   โดย: มัม IP: 58.9.155.69 8 มิถุนายน 2553 21:37:20 น.

สงสารจุง ทำไมโบใจแข็งจังเลย อ่านแล้วอยากร้องไห้อ่ะ ดีนะที่จีฮยอนมาช่วยชีวิตทัน กำลังสนุกเลย จะรอตอนต่อไปนะคะ... ขอบคุณมากๆเลยยาย เป็นกำลังใจให้นะ สู้ สู้   โดย: Jai > FC.Joongbo IP: 119.31.54.27 8 มิถุนายน 2553 21:42:02 น.

ยายยยย ศร้าจังเลยอ่ะ สงสารโบมากๆ คงเป็นการตัดสินใจที่ยากลำบากจริงๆนะค่ะ ถึงแม้จะสงสารจุงที่โบยงไม่ยอมรับ แต่คิดถึงตอนที่จุงบอกโบว่าหลงตัวเองอันนั้นแล้วสงสารโบมากกว่าอ่ะ   โดย: แพร IP: 58.64.87.123 8 มิถุนายน 2553 21:53:09 น.

อยากกอดและหอมจีฮยอนจัง 555 ขอบคุณผู้เขียน เขียนได้ดี ลึกซึ้งกินใจ ขอบคุณยาย ที่แปลให้อ่านซึ้งเข้าไปอีก ชอบมากค้า.... รออ่านตอนต่อไปนะคะ   โดย: พี่แมส IP: 113.53.59.226 8 มิถุนายน 2553 21:56:13 น.

เศร้าจังเลยค่ะ สงสารโบมากๆเลย ดูเป็นความอัดอั้นและกดดันสุดๆ สงสารจุงด้วย(นิดหน่อย) แต่หนูน้อยจีฮยอนเปิดตัวได้น่ารักมากๆ รอตอนต่อไปอยู่นะคะยาย   โดย: pim_bk IP: 58.64.87.123 8 มิถุนายน 2553 22:04:57 น.

น้ำตาแตกไป2 บ่อแล้วยายทั้งบีบหัวใจทั้งซึ้ง ฮือๆ แพ้น้ำตาอิจุงทุกที อย่าร้องบ่อยนักซิคนอ่านตาบวมไปด้วย ตอนนี้อารมณ์แบบบีบเค้นมากเลยยาย คือทุกคนน่าสงสารหมดเลยทั้งจุงทั้งโบน้องเขยด้วย แต่พ่อหนูจีฮยอนน่ารักสมเป็นลูกพ่อจุงเลยอ่ะ น่ารักมากมาย ยายขอบคุณนะค่ะเรื่องนี้สนุกมากเลยค่ะ ชอบมาก รวมเล่มเรื่องนี้ให้หนูมั้งนะค่ะหนูชอบๆ ขนาดหนูอ่านอย่างเดียวยังน้ำตาแตกไปหลายบ่อ ขอบคุณสำหรับความสุขที่แบ่งปันมาให้มากๆนะค่ะยาย สู้-สู้ค่ะ   โดย: kanjabo IP: 192.168.182.240, 124.122.66.247 8 มิถุนายน 2553 22:13:08 น.

เหอะๆๆๆๆๆ บอกได้คำเดียวว่าบ้าไปแล้ว นั่งอ่านไปยิ้มไป ดีใจที่ได้เจอกัน พอลูกเรียกพ่อก้อซึ้งซะน้ำตาซึม ยายจ๋าเอาตอนที่ 8 มารักษาด่วน ไม่ไหวจะเคลียร์อ่อนเพลียหัวใจ ขอบคุณยายมากๆเลยค่ะ   โดย: print_print IP: 111.84.20.193 8 มิถุนายน 2553 22:26:19 น.

สงสารโบมากยิ่งคิดถึงคำพูดที่จุงบอกเลิก มันก็น่าน้อยใจนะ ทำใจแข็งไว้นิด แต่อย่าใจแข็งนานนะ สงสารจีฮยอนไหนๆเขาก็ได้เจอพ่อแล้ว ขอบคุณมากคะสำหรับฟิค ขอบคุณทีมงานทุกคนที่มอบความสุขมาให้   โดย: lamlert29 IP: 87.171.101.135 8 มิถุนายน 2553 22:30:00 น.

อ่านแล้วน้ำตาซึมค่ะคุณยาย แต่มาหยุดซึมไปแป๊บนึงตอนที่เจอ มีทแอนด์กร๊๊ดเข้าไป ^^ แต่ไม่เป็นไรค่ะยังซึมต้อได้อีก สงสารทั้งโบและจุง แต่น้องจีฮยอนน่ารักที่สุดเลยคะ หวังว่าคุณแม่โบจะยอมใจอ่อนให้คุณพ่อจุงในไม่ช้านะคะ   โดย: เมี่ยง IP: 61.90.36.154 8 มิถุนายน 2553 23:01:31 น.

ยายคะน้ำตาท่วม สงสารโบ สงสารจุง จีฮยอนน่าร้ากก ปกป้องคุณแม่ด้วย อยากรู้ว่าโบจะตัดสินใจยังงไง BEBELAB thank Sso much your fic make me cry ㅠㅠ   โดย: faiiz IP: 203.131.211.156 8 มิถุนายน 2553 23:50:57 น.

โอ..จุงเห็นจีฮยอนแล้วร้องไห้ จีฮยอนน่ารักมากมายจำพ่อตัวเองได้ด้วย โบอย่าใจแข็งมากนะคะยาย อยากให้โบมีความสุขบ้าง thank you so much BEBELAB ^_^   โดย: koi IP: 202.176.176.152 9 มิถุนายน 2553 0:30:47 น.

T_T รู้สึกเหมือนจุกๆปวดๆที่ดั้งจมูก... จี๊ดๆที่หัวจายเลยอ่ะยาย(สงสัยน้ำตาตกใน) หือหือ..สงสารหมดเลย "ดีกันเร็วๆนะครับคุณพ่อคุณแม่ ผมจะได้ไปดาวบ้านเกิดของคุณพ่อซะที ลงชื่อ จีฮยอน" ยายช่วยหน่อยนะคะ Hi BEBELAB nice to meet you thank you so much for your fic   โดย: kaprow IP: 124.120.131.208 9 มิถุนายน 2553 10:52:00 น.

โอยยยยย บีบคั้นหัวใจมาก ๆ ค่ะยาย ตอนนี้ท่องอย่างเดียวว่า Happy Ending ด้วยเถอะ ^^   โดย: อัม IP: 172.16.34.112, 202.149.101.72 9 มิถุนายน 2553 11:04:58 น.

กลับมาอ่านอีกรอบ เศร้าจริงๆเลยอ่ะ แต่จีฮยอนน่ารักจริงๆนะเนี่ย เปิดตัวมาก็อาจทำบรรยากาศเปลี่ยนได้เลย   โดย: แพร (PaB_KaP ) 9 มิถุนายน 2553 12:22:12 น.

“ผมเกลียดพวกคุณ! คุณทำให้แม่ของผมร้องไห้!” จีฮยอนตะโกนออกมาและเดินไปเตะที่ขาของฮยอนจุง ว้าว ว้าว ว้าว ว้าว หนูน้อย น่ารักมาก เตะขาพ่อ ยายลงตอนต่อเหอะ   โดย: joy&yoo IP: 180.183.26.217 9 มิถุนายน 2553 13:15:32 น.

“นี่พวกคุณกำลังมีมิตติ้งมีทแอนด์กริ๊ด SS501 กันอยู่หรือ? ยายชอบมากเลย... 555 ขอบคุณนะคะยาย   โดย: ning IP: 115.87.101.104 9 มิถุนายน 2553 19:03:36 น.