สายใยแห่งรักตอนที่ 8 - แก้ไข ฮวางโบก้มมองลูกด้วยสีหน้าปวดร้าว หากเธอไม่ให้จีฮยอนเรียกเขาว่าพ่อ มันเป็นการเห็นแก่ตัวหรือเปล่า มันสมควรหรือ ที่เธอจะทำอย่างนั้น หนูน้อยจีฮยอนเกิดขึ้นมาด้วยความรักของเธอและเขา และที่สำคัญจีฮยอนไม่ได้ทำอะไรผิด ทำไมถึงไม่สามารถเรียกคนที่อยู่ตอนนี้ว่าพ่อได้ <ลูกแม่..แม่ขอโทษที่แม่เป็นแบบนี้ > เธอหันไปมองฮยอนจุงอีกครั้งและคิด <ฮยอนจุง ที่ชั้นยอมก็เพราะลูก ชั้นไม่รู้หรอกน่ะว่าการตัดสินใจแบบนี้ มันจะทำให้ชั้นต้องกลายเป็นคนอ่อนแอ และ เจ็บปวดอีกหรือเปล่า แต่เพื่อลูกแล้ว...ชั้นยอม > เธอก้มลงไปหาจีฮยอนและพยักหน้าแทนคำตอบ “ขอบคุณฮะ ผมรักแม่ที่สุดเลย” จีฮยอนแสดงความดีใจโผเข้ากอดเธอไว้แน่น “แม่ก็รักลูกเหมือนกันจ๊ะ” ตอนนี้ฮยอนจุงรู้แล้วว่าสิ่งที่เขาต้องการมากที่สุดอยู่ที่นี่ และ จีฮยอนก็ยืนอยู่ตรงหน้าเขาแล้วด้วย “จีฮยอน, นี่พ่อของลูกน่ะ ลูกไม่ต้องขออนุญาตเรียกว่า “พ่อ” หรอก” “พ่อฮะ พ่อรู้ไหม ผมจูบพ่อที่อยู่ในรูปเป็นประจำเลยฮะ แต่แม่บอกผมว่า พ่อไม่อยากอยู่กับแม่ เพราะผมเป็นเด็กดื้อใช่มั๊ยฮะ ถ้าเป็นอย่างนั้นผมขอโทษ ต่อไปนี้ผมจะไม่ดื้อแล้วฮะ พ่อจะได้ไม่ทิ้งพวกเราไปอีก” น้องจีฮยอนพูดออกมาด้วยแววตาไร้เดียงสา “ ไม่จ๊ะ ไม่แล้วลูก พ่อขอโทษ พ่อจะไม่ทิ้งลูกอีกแล้ว” น้ำตาของเขาไหลเมื่อได้ยินสิ่งที่ลูกชายพูด ราวกับที่ตรงนั้นมีเพียงสามคนพ่อแม่ลูกเท่านั้น ทุกอย่างดูเงียบ จนลืมไปว่าตรงนั้นมีสมาชิกในวงยืนเช็ดน้ำตาด้วยความดีใจที่ได้เห็นภาพของพ่อลูกกอดกัน ส่วนชาร์ลเองก็ยืนให้กำลังฮวางโบอยู่ด้านหลัง เขารู้ดีว่าแผลที่เคยเจ็บปวดของเธอต้องเจ็บปวดอีกครั้ง เขาจำได้ว่าเธอเคยบอกว่า เธอไม่รู้ว่าแผลใจมันเจ็บลึกลงไปแค่ไหน เธอรู้แต่ว่าเธอเจ็บแทบปางตายทุกครั้งที่เธอนึกถึงฮยอนจุง เธอรู้สึกเจ็บปวดจริงๆ “พ่อฮะ พ่อรู้อะไรไหมฮะ แม่บอกว่า หน้าผมเหมือนพ่อมากเลย แล้วแม่ก็ยังบอกผมอีกว่า หากวันนึงผมได้เจอพ่อ ก็ไม่ให้เรียกพ่อ เพราะคนอื่นรู้จะนินทาได้ ผมไม่เข้าใจว่าทำไมพวกเขาต้องนินทาเราด้วย?” “ก็ปล่อยให้พวกเขานินทาไปซิ พวกเขาคงอยากมีลูกเหมือนกันละมั๊ง อย่าไปใส่ใจพวกเขาเลย จีฮยอนจะเรียกพ่อเมื่อไหร่ก็ได้” เขาพูดให้ความมั่นใจกับลูกชาย “พ่อจะไม่ทิ้งพวกไปอีกใช่ไหมฮะ?” จีฮยอนถามเขา “พ่อจะไม่ทิ้งลูกไปไหนอีกแล้วล่ะ” “สัญญาน่ะฮะ” แล้วจีฮยอนก็ชูนิ้วก้อยให้พ่อของเขา “พ่อสัญญา” เขาพูดและมองไปที่ฮวางโบ เธอเมินหน้าไปทางอื่นก่อนจะกลับมาพูดกับเขา “อย่าผิดสัญญากับเขาแล้วกัน ฮยอนจุง ลูกชายของชั้นเขาเคยชินกับการที่ไม่มีเธอมานานแล้ว แต่ตอนนี้เขาได้เจอเธอ ชั้นเชื่อว่าเขาต้องรักเธอหมดใจ ดังนั้น หากเธอทอดทิ้งเขาและทำให้เขาเสียใจแล้ว ชั้นจะไม่ยอมอยู่เฉยอีกแน่ เข้าใจมั๊ย” “ผมบอกคุณแล้วไง ว่าคราวนี้ผมจะไม่ปล่อยคุณไปอีกแล้ว” <ทำไมคุณทำให้หัวใจของผมต้องแตกเป็นเสี่ยงๆแบบนี้ด้วยน่ะ หรือคุณไม่เชื่อใจผมอีกแล้ว ให้ตายสิ แม้แต่หน้าผม คุณก็ยังไม่มอง นี่คุณรังเกียจผมขนาดเห็นผมเป็นเชื้อโรคจนไม่กล้าเข้าใกล้เลยเหรอ> “งานเธอยุ่งมากไม่ใช่หรือ แล้วทำไมวันนี้ถึงมาที่นี่ได้” เธอพูดกระทบเขา นั่นแปลว่าเธอคงยังไม่ใจอ่อนให้เขาอย่างแน่นอน “เราอยู่ในช่วงพักงานน่ะฮะ” ยองแซงตอบ “นูน่า ได้โปรดฟังสิ่งที่เขาจะอธิบายหน่อยเถอะฮะ” เบบี้พูดแนะนำเธอ “ทำไมพวกพี่สองคนไม่ออกไปข้างนอกและหาทางช่วยกันแก้ปัญหาเรื่องนี้กันล่ะฮะ” จองมินช่วยพูดด้วยอีกแรง “เราไม่มีเรื่องอะไรที่จะต้องพูดกันอีกแล้ว ชั้นว่า พวกเธออย่าสร้างปัญหาอีกเลยน่ะ ชั้นเลี้ยงลูกชายของชั้นเองได้” เธอแย้งขึ้นมาทันที และยังทำเป็นปากแข็งต่อไป “ชั้นคิดว่าพวกเขาพูดถูกน่ะ เธอสองคนน่าจะออกไปข้างนอกสูดอากาศให้สดชื่น แล้วก็คุยกันซ่ะให้รู้เรื่อง” ชาร์ลพูดขัดจังหวะขึ้นมา “คยูจง นายช่วยพาจีฮยอนกลับบ้านไปก่อน ชั้นจะออกไปหาที่คุยกับเธอ” พูดจบก็ตัดสินใจจับมือฮวางโบออกมานอกร้านอาหาร “จีฮยอน เรียกอาว่า “อาคยู” น่ะ” คยูจงยิ้มให้ขณะแนะนำตัวเองกับจีฮยอน “อาคยู” “ดีมากจ๊ะ จำไว้น่ะ เด็กดีไม่ดื้อ เด็กดื้อไม่ดี หลานของอาคยูต้องเป็นเด็กดีน่ะ” แล้วเขาก็พาจีฮยอนเดินออกไปพร้อมๆกับ เพื่อนๆในวงซึ่งต่างรู้สึกพอใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้ พวกเขารู้ดีว่าจากนี้ไปฮยอนจุงจะกลับมาเป็นลีดเดอร์ที่ดีอีก และ จะกลับมามีความสุขอีกครั้ง ทั้งสองนั่งอยู่ใกล้กับสวนสาธารณะ สถานการณ์ตอนนี้ปกคลุมไปด้วยความเงียบ ให้ตายซิ มันน่ารำคาญใจจริง เขาไม่รู้ว่าควรจะพูดอย่างไรเพื่อให้เธอกลับมาหาเขา เขาควรจะเริ่มจากตรงไหนดีน่ะ ทำไมเขาถึงได้รู้สึกโง่และขี้ขลาดอย่างนี้ “เธอไม่ควรจะมาที่นี่” เธอเริ่มพูดกับเขา “ผมรู้ดีว่าที่ไหนเป็นที่ที่ผมควรจะมา ฮวางโบนี่คุณเกลียดผมมากจริงๆหรือฮะ?”เขาใช้เวลาคิดอยู่นานก่อนจะถามเธอ <ชั้นเกลียดที่เธอไม่รั้งชั้นไว้ในวันนั้น ชั้นเกลียดที่เธอทิ้งให้ชั้นต้องอยู่คนเดียว ชั้นเกลียดที่เธอไม่รู้ว่าชั้นต้องใช้ความพยายามมากแค่ไหนที่จะลืมเธอ และที่ชั้นเกลียดมากที่สุด คือเธอไม่เคยรู้ว่าชั้นต้องการอยู่กับเธอมากแค่ไหน> หัวใจของเธออยากตะโกนคำพูดพวกนี้ออกมา “เราอย่ามาทะเลาะกันอีกเลยน่ะ ชั้นลืมเรื่องนั้นไปแล้ว เรื่องของเรามันจบไปนานแล้ว” มือของเธอเริ่มสั่นขณะที่พยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา “ผมขอโทษฮะ ได้โปรดให้โอกาสผมอีกครั้งได้มั๊ย ผมสัญญาว่าผมจะทำทุกอย่างให้ดี ให้เป็นผู้ชายที่ดีและคู่ควรกับคุณ ” เขาหันไปกอดเธอ แต่สิ่งที่ได้รับกลับเป็นท่าทางเย็นชาไม่มีปฏิกริยาโต้ตอบจากเธอ <อย่าทำอย่างนี้กับผมสิ ตอนนี้หัวใจของผมมันจะแตกสลายแล้ว> เธอค่อยๆ แกะมือเขาออกอย่างช้าๆ และเธอสังเกตุเห็นน้ำตาของเขาที่กำลังเอ่อล้น ถึงแม้เธอจะสงสารเขามากแค่ไหน แต่เธอก็เลือกที่จะสงสารตัวเองก่อน “การที่ชั้นสูญเสียเธอไป มันไม่ค่อยเจ็บปวดซักเท่าไหร่หรอกน่ะ แต่สิ่งที่เจ็บปวดมากที่สุด คือการที่ได้รู้ว่า เธอมันคนขี้ขลาด เธอมันไม่กล้าแม้แต่จะต่อสู้เพื่อรักษาชั้นไว้ เธอยอมที่จะปล่อยชั้นไปเพื่อตัวเธอเอง เธอมันคนเห็นแก่ตัว ในสายตาของชั้น เธอเป็นหัวหน้าวงที่ทำหน้าที่ได้ดี แต่สำหรับการเป็นคนรักแล้ว ชั้นบอกได้เลยว่ามันล้มเหลว” ความในใจของเธอค่อยๆพรั่งพรูออกมา “ผมขอโทษฮะ ได้โปรดให้อภัยผมเถอะ” เขาตอบออกมาด้วยเสียงอันแผ่วเบา <นี่เขาคิดว่าแค่คำขอโทษมันจะทำให้ชั้นหายเจ็บปวดได้งั้นหรือ> “ชั้นรู้ว่าเธอแค่ทำในสิ่งที่คิดว่ามันถูกต้อง เพราะเธอเองมีหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบอยู่มากมาย” เธอพูดกับเขา “แต่ตอนนี้ ผมพร้อมที่จะทิ้งทุกอย่างเพื่อคุณและจีฮยอน ขอเพียงแค่คุณบอกผมมา ผมยอมทำทุกอย่างที่คุณต้องการ” “ชั้นใช้เวลาอยู่หลายเดือนตอนที่เพิ่งมาอยู่ที่นี่ ด้วยหวังว่าวันนี้มันจะมาถึง ชั้นสวดมนต์อ้อนวอนทุกวัน รอให้เธอมาคุกเข่าและบอกชั้นว่าเธอรู้สึกเสียใจที่ปล่อยให้ชั้นไป” “ผมเสียใจกับเรื่องนั้นจริงๆ ผมคิดว่าผมจะยอมตาย ถ้ามันสามารถทำให้ทุกอย่างมันดีขึ้น” เขายืนยันกับเธอ “เธอรู้หรือเปล่า วันนี้คำอธิษฐานของชั้นมาถึงแล้ว แต่ไม่รู้ทำไม ชั้นถึงไม่มีความสุข ทำไมหัวใจของชั้นมันถึงได้เจ็บปวดแบบนี้?”ฮวางโบร้องไห้ออกมาขณะที่พยายามพูด “ได้โปรดเชื่อใจผมอีกซักครั้งได้ไหมฮะ?” “ฮยอนจุง เธอไม่มีค่าพอที่จะทำให้ชั้นเสียน้ำตา เธอไม่มีค่าพอที่ทำให้ชั้นต้องเจ็บปวด ที่ผ่านมา ชั้นมันโง่จริงๆ ที่ยอมปล่อยให้เธอทำให้ชั้นต้องเจ็บปวดแบบนี้” ฮวางโบต่อว่าตัวเอง “ความผิดของผมคือการที่ผมทิ้งคุณไป 3 ปี ทิ้งโอกาสที่ควรจะได้ได้ใช้ชีวิตอยู่กับคุณและลูกของเรา ผมรู้สึกเจ็บปวดและเกลียดตัวเองจริงๆ” “เธอเลือกที่จะปิดประตู ไม่ให้ชั้นเข้าไปอยู่ในดาวเคราะห์ของเธอ ดังนั้นชั้นคิดว่าทางที่ดีเธอควรจะกลับเกาหลีไปซ่ะ เพราะชั้นไม่ต้องการเข้าไปอยู่ในโลกของเธออีกต่อไปแล้ว” “ตอนนี้สิ่งที่ผมอยากจะขอร้องคุณเป็นครั้งสุดท้าย ขอโอกาสให้ผมได้พิสูจน์ตัวเองสักครั้ง ผมอาจจะเป็นนักร้องที่ประสบความสำเร็จ แต่เชื่อมั๊ยฮะ ไม่มีเลยสักวัน ที่ผมจะมีความสุข คุณไม่สงสารผมบ้างหรือ” เขาคว้าข้อมือของเธอไว้ ขณะที่เธอกำลังลุกขึ้นยืน “ให้เวลาชั้นหน่อย ฮยอนจุง” เธอตอบและค่อยๆเดินหนีเขาไปอย่างช้าๆ แต่ก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อได้ยินเขาพูดบางอย่างที่เธอเคยต้องการจะได้ยิน “ฮวางโบ ผมยังรักคุณอยู่น่ะ และผมต้องเอาคุณกลับมาให้ได้ ไม่ว่าคุณจะยอมหรือไม่ก็ตาม” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความจริงใจ “ถ้าเธอไม่ผลักไสชั้นออกมาอีก ชั้นก็อาจจะให้โอกาสเธอก็ได้ แต่มันยังไม่ใช่วันนี้หรือตอนนี้ ชั้นจะรอวันนั้น วันที่เธอได้พิสูจน์ให้ชั้นเห็น แต่ก็อย่าคาดหวังจากชั้นแล้วกัน” พูดจบก็เดินจากไป ทิ้งไว้แต่ผู้ชายหัวดื้อยืนอยู่ตรงนั้นเพียงลำพัง โปรดติดตาม สายใยแห่งรักตอนที่ 9 หมายเหตุ : ฉบับแก้ไขปรับปรุง   Create Date : 09 มิถุนายน 2553 18 comments Last Update : 10 มิถุนายน 2553 16:52:20 น. Counter : 1004 Pageviews. Share Tweet

thanks for this episode. It is still sad. I hope Hyunjoong will breaking the wall that hwangbo built to protect herself. I am going to wait for the next episode. Thank you Bebelab and Park Naja   โดย: PAIR IP: 58.64.87.224 9 มิถุนายน 2553 21:01:36 น.

thank you so much for the writer and translator this fiction make me feel deep inside of their love I think this episode still sad but I know it wil be happier in the next one and it will happy ever after   โดย: pim IP: 58.64.87.224 9 มิถุนายน 2553 21:04:41 น.

thank for episode new ka Bebelab thank for fic ka   โดย: สิงโตหัวโต 9 มิถุนายน 2553 21:13:44 น.

Thank you for fiction. It very good story. It have a lot. It is the hope, sadness, happiness and love. Thank translated author and member JoongBoer And indispensable HwagBo Hye Jung - Kim Hyun Joong. Thank You so much.   โดย: kim young bi IP: 118.172.95.227 9 มิถุนายน 2553 21:17:43 น.

Thanks Bebelab & Park Naja (naka') Ex. Episode 9 (ตัวอย่างตอนที่ 9) “แม่ฮะ ทำไมพ่อถึงอยู่กับเราที่นี่ไม่ได้ล่ะฮะ?” “สวัสดีฮะ คุณเพื่อนบ้าน” “ผมเพิ่งย้ายมาอยู่ห้องข้างๆ นี้เองฮะ” “เธอมาที่นี่เพื่อมาทดสอบความอดทนของฉันใช่ไหม, คิมฮยอนจุน?” “ไม่ฮะ ผมมาที่นี่เพื่อแสดงให้คุณเห็นว่าคุณไม่มีทางสลัดผมทิ้งได้ไงฮะ” “คุณอยากเข้าไปข้างในก่อนไหมค่ะ คุณเพื่อนบ้าน?” “จีฮยอน หนูคิดถึงพ่อไหมลูก?” “คิดถึงซิฮะ...แม่ก็คิดถึงพ่อเหมือนกัน” “จริงหรือลูก? หนูรู้ได้ยังไงกันครับ?” “จินซึบอกผมฮะ” “ผมไม่เคยหยุดรักคุณเลยนะฮะ” “ฉันก็คิดถึงเธอ ฮยอนจุง” ***รออ่านตอน 9 ฉบับสมบูรณ์ได้จากยายนาจาพรุ่งนี้นะค่ะ*** Thank you very much for Good Fiction “I'm Not Supposed To Love You Anymore”   โดย: Paew (แป๋ว) IP: 124.122.215.101 9 มิถุนายน 2553 21:17:46 น.

Dear bebelab, Thanks so much for sharing your love of SSangchuu Couple & SS501 through this a bit sad ,yet beautiful story. Hope it will have a sweet ending (also in their real life ^^). To the world!   โดย: SSwim IP: 118.172.95.227 9 มิถุนายน 2553 21:19:58 น.

Thank you for good fiction. It makes me cry and happy at the same time. I believe time will prove that the residential real love. Thank Bebelab for writing this fiction. Thank Park Naja for translator this fiction.   โดย: Plai_(ปลาย) IP: 222.123.168.216 9 มิถุนายน 2553 21:25:25 น.

Hi Bebelab and naja Many thanks for the article translation fun and excitement.I'm happy every time I have read and will now wait to go.Health book are you.   โดย: lamlert29 IP: 87.171.49.111 9 มิถุนายน 2553 21:39:43 น.

Hi Bebelab and Park Na Ja Thank you very much Bebelab & Park Na ja .Very happy ,my heart is. I always believe tha they're both couples together. Thank you very much that passion to me. It very fun. There will be reading next. I will be waiting to cheer. Fighting!!!   โดย: kanjabo IP: 192.168.182.23, 124.120.19.68 9 มิถุนายน 2553 22:07:27 น.

thank you for the writer and translator. It's a nice fiction, I like so much, waiting for the next episode ka.   โดย: p'mask IP: 118.174.61.121 9 มิถุนายน 2553 22:20:32 น.

thank you from translator It very good fiction ^^   โดย: giff IP: 61.90.81.28 9 มิถุนายน 2553 23:13:31 น.

Thank you for good fiction So happy to read ^^   โดย: op (oplovejb) IP: 206.53.152.101 10 มิถุนายน 2553 0:44:47 น.

เมื่อวานเกือบตาย เนตเข้าไม่ได้ อยากอ่านฟิคยายใจจะขาดรอน ๆ มาตามอ่านเมื่อเช้าที่ทำงาน เลยยังไม่ได้เม้นท์ให้ยายเลย ขอเม้นท์ภาษาไทยแล้วกันนะ ได้อารมณ์กว่า ตอนนี้จีฮยอนได้ใจป้าไปเต็ม ๆ เลย เด็กอะไรน่ารักจัง เข้าใจพูดนะเนี่ย ตอนสุดท้ายโบพูดได้ใจไปเต็ม จุงต้องพยายามมากกว่า นี้ จะมาบอกแค่ขอโทษไม่พอหรอก จริงมั้ยโบ   โดย: มัม IP: 61.47.18.239 10 มิถุนายน 2553 14:26:34 น.

เข้ามาอ่านอีกรอบ เห็นด้วยกับพี่มัมนะคะ การจะเอาความรักกลับมามันต้องใช้ความพยายามมากหน่อยนะจ้ะจุง   โดย: pim_bk IP: 58.64.81.59 10 มิถุนายน 2553 14:38:12 น.

Thank Bebelab and P'Park Na Ja both of you work hard for this fiction thank so much I really love it . I'm sad n' happy in the same time. Cant wait for next episode “ฮวางโบ ผมยังรักคุณอยู่ และผมต้องเอาคุณกลับมาให้ได้ ไม่ว่าคุณจะยอมหรือไม่ก็ตาม” ชอบประโยคนี้จังค่ะ   โดย: faiiz IP: 203.131.211.156 10 มิถุนายน 2553 16:21:50 น.

ตามมาอ่านอีกรอบฉบับแก้ไขอ่านอีกก็ซึ้งอีก สู้ๆนะคิมฮยอนจุง ขอบคุณค่ะยาย^^   โดย: giff IP: 58.97.60.4 10 มิถุนายน 2553 16:57:40 น.

ได้ใจคะยาย อย่างนี้ซิสมกับเป็น ปาร์ค นาจา fighting.. ขอบคุณนะคะยาย   โดย: ning IP: 115.87.100.82 10 มิถุนายน 2553 20:48:04 น.

ขอบคุณยายนะคะ thanks Bebelab for fiction.   โดย: koi IP: 124.120.114.233 10 มิถุนายน 2553 21:10:27 น.