สายใยแห่งรัก ตอนที่ 10 ระหว่างที่สามคนพ่อแม่ลูกนั่งรับประทานต๊อกบ๊กกี่ร่วมกันเป็นมื้อแรก จีฮยอนออดอ้อนขอนั่งกับฮยอนจุง “พ่อฮะ ผมอยากนั่งกับพ่อฮะ” “นั่งตรงไหนก็เหมือนกันน่ะลูก” “ให้เขานั่งกับผมเถอะ ผมจะได้ป้อนเขาไง มานั่งกับพ่อเร็ว” จีฮยอนบอกหน้าฮวางโบก่อนที่จะค่อยๆเดินไปหาพ่อ “ฮยอนจุง!! ลูกของชั้นเขาโตแล้ว เขาทานอาหารเองได้” “แต่ผมก็อยากจะทำหน้าที่ของพ่อน่ะ นี่เป็นครั้งแรกที่ผมจะได้ป้อนเขาน่ะ ทำไมฮะ หรือว่าคุณกลัวว่าเขาจะรักผมมากกว่าคุณ” “ทำไมชั้นต้องกลัวด้วยล่ะ ยังไง จีฮยอนก็ต้องรักชั้นมากกว่าเธออยู่แล้ว ใช่มั๊ยลูก” “งั้นเราให้จีฮยอนเล่นเกมส์ –เข็มทิศบอกรัก- ดีมั๊ย เราจะได้รู้ว่าจีฮยอนรักใครมากกว่ากัน ถ้าเขารักผมมากกว่า คุณต้องอนุญาตให้ผมนอนค้างที่นี่น่ะ” “นี่ ฮยอนจุง เธอไม่ควรเอาความรักของลูกมาเป็นเกมส์เพื่อต่อรองน่ะ” “เถอะน่า ไหนๆก็ไหนๆแล้ว” เขาหันไปพูดกับลูก” จีฮยอน ไหนลองบอกพ่อซิว่า ระหว่างพ่อกับแม่ ลูกรักใครมากกว่ากัน” จีฮยอนทำตาแป๋วแล้วหันไปมองซ้ายทีขวาที และนิ่งเงียบไม่ตอบ “ทำไมล่ะลูก งั้นเอาอย่างงี้ ถ้าลูกรักพ่อมากกว่า พ่อจะสอนกีต้าร์ให้ ดีมั๊ย” ฮยอนจุงได้ทีติดสินบนทันที จีฮยอนร้องออกมาด้วยความดีใจ “จริงหรือฮะ พ่อจะสอนกีต้าร์ให้ผมจริงๆน่ะ” “จริงสิ พ่อให้สัญญา พ่อจะสอนลูกเอง” “เดี๋ยวก่อน” ฮวางโบพูดขัดขึ้นมา “ลูกจ๊ะ ถ้าลูกรักแม่มากกว่า แม่จะซื้อกีต้าร์ให้ลูกหลายๆอันเลยน่ะ ดีมั๊ยจ๊ะ” “ว้าว แต่แม่ฮะ ผมไม่อยากเล่นกีต้ารเด็กเล่นแล้วอ่ะ ผมอยากได้กีต้ารตัวใหญ่ๆ แม่ซื้อให้ผมได้มั๊ยฮะ” “ได้สิลูก แม่ให้สัญญาว่าแม่จะซื้อให้” “จีฮยอน รอพ่ออยู่ตรงนี้น่ะ เดี๋ยวพ่อมา” ว่าแล้วเขาก็ลุกขึ้นและวิ่งกลับไปบ้านอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ฮวางโบถึงกับบ่นพึมพัมกับตัวเอง <นี่เขาจะทำอะไรกันแน่> และแล้วจีฮยอนก็ตาลุกวาวเมื่อได้เห็นพ่อกลับมาพร้อมกับกีต้าร์สีเขียวตัวโปรด ที่ผ่านมา จีฮยอนได้แต่นั่งเล่นกีต้าร์ของเล่น และ วันนี้เป็นครั้งแรกที่เขาจะได้เห็นกีต้าร์ตัวจริงๆซักที ฮยอนจุงนั่งลงและโชว์กีต้าร์ที่ถืออยู่ในมือ ขณะที่จีฮยอนยังคงรู้สึกตื่นเต้นนั่งมองพ่อกำลังตั้งสายกีต้าร์ “จีฮยอน พ่อจะเล่นเพลงนี้ให้ลูกฟังน่ะ เพลงนี้เป็นเพลงที่พ่อชอบมากที่สุด” “แล้วทำไมพ่อถึงชอบเพลงนี้ล่ะฮะ” เด็กน้อยยังคงถามด้วยความสงสัยในขณะที่ตายังคงจ้องมองกีต้าร้ “พ่อชอบเพลงนี้ ก็เพราะเป็นเพลงแรกที่พ่อเล่นกีต้าร์ให้แม่ฟังไง” ระหว่างที่เขาพูดกับจีฮยอน แต่สายตาก็เหลือบไปมองเธอ พร้อมๆกับเล่นกีต้าร์ไปคลอๆ เธอนิ่งอึ้งไปพักใหญ่ ก่อนจะนึกขึ้นได้ ว่าเพลงนี้เขาเคยร้องและเล่นกีต้าร์ให้เธอในสวนเมื่อหลายปีก่อน ความทรงจำ ความรู้สึกผูกพันของพวกเขากลับมาอีกครั้ง แต่แล้วฮวางโบก็ทำลายโดยการพูดขึ้นมา “ชั้นว่า ตอนนี้เธอควรจะกลับบ้านได้แล้วน่ะ เพราะมันก็ดึกมากแล้ว ได้เวลาที่จีฮยอนต้องเข้านอนแล้ว” “แต่แม่ฮะ ผมยังไม่ง่วงเลยฮะ ฮ้าววว” ในขณะที่พูดจีฮยอนก็หาวไปด้วย “ไม่ได้จ๊ะลูก นี่มันก็ดึกมากแล้วน่ะ” “แต่คืนนี้ผมอยากให้พ่อนอนที่นี่ พ่อจะได้สอนผมเล่นกีต้าร์” “อย่าดื้อสิ ถ้าลูกดื้อแบบนี้ แม่จะให้ลูกไปอยู่กับพ่อ แล้วไม่ต้องกลับมาหาแม่อีกน่ะ” “ถ้าเป็นอย่างงั้น ตอนนี้ผมขออนุญาตเป็นเด็กดื้อน่ะฮะ ผมจะไปอยู่กับพ่อ และให้พ่อสอนกีต้าร์ให้ พรุ่งนี้เช้า ผมจะเป็นเด็กดีแล้วกลับมาหาแม่ดีมั๊ยฮะ” “ไม่ดีจ๊ะลูก เด็กดีของพ่อไม่ควรดื้อกับแม่ ไปนอนได้แล้ว” เขาลุกขึ้นจูงมือจีฮยอนและพูดกับเธอ “ผมขออนุญาตส่งลูกเข้านอนจะได้มั๊ยฮะ หลังจากนั้นผมก็จะกลับบ้านไม่รบกวนคุณ” เธอนิ่งเงียบไม่ตอบได้แต่มองดูเขาพาลูกเข้านอน “ลูกรัก นอนหลับฝันดี ลูกห้ามดื้อกับแม่น่ะ พรุ่งนี้พ่อจะมาใหม่” เขาพูดพร้อมๆกับห่มผ้าให้ “พ่อฮะ พ่อไม่ได้ลืมที่จะพาผมไปเที่ยวสวนสนุกใช่มั๊ยฮะ” จีฮยอนไม่ลืมถามถึงสัญญา “ไม่ลืมหรอกลูก นอนได้แล้ว” “ผมรักพ่อฮะ” “พ่อก็รักลูกเหมือนกัน” ว่าแล้วเขาก็ก้มลงจูบที่หน้าผากของจีฮยอน *********************************************************** หลังจากที่จีฮยอนหลับ เธอค่อยๆเดินออกมาข้างนอกเพื่อใช้เวลาคิดอะไรบางอย่างตามลำพัง เธอคิดว่า คงจะไม่เหมาะแน่ หากจู่ๆ จะอนุญาตให้เขาค้างคืนที่นี่ และอีกอย่างที่สำคัญ มันคงจะรู้สึกอึดอัด ถ้าเธอจะต้องนอนร่วมห้องเดียวกับเขา เธอยังไม่พร้อมที่จะรับมือกับทุกเรื่องในตอนนี้ ทุกสิ่งทุกอย่างมันเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วจนเธอเองแทบตั้งตัวไม่ทัน แต่เธอก็อดคิดไม่ได้ <ที่ชั้นจูบเขา มันเป็นเพราะอะไรกันน่ะ หรือเป็นเพราะชั้นเริ่มใจอ่อนจึงยอมยกโทษให้ ชั้นไม่น่ารีบใจอ่อนแบบนั้นเลย เป็นเพราะรอยยิ้มของเธอแท้ๆ ฮยอนจุง ที่ทำให้หัวใจของชั้น แทบจะละลายทุกที นี่เป็นแผนการณ์ที่จะดึงให้ชั้นกลับไปอยู่กับเธอใช่มั๊ย> เธอพยายามหาคำตอบให้กับตัวเอง แต่แล้วเธอก็ต้องสะดุ้ง เมื่อโทรศัพท์ดังขึ้นจนทำให้เธอตื่นจากภวังค์ เธอรีบกดอ่านข้อความของชาร์ลทันที “ตอนนี้ผมอยู่หน้าบ้านคุณแล้ว ช่วยออกมาพบผมหน่อยได้ไหม เรามีเรื่องที่จะต้องคุยกัน” <เขามีอะไรจะคุยกับชั้นเหรอ หรือว่า ไม่..นี่ชั้นคงบ้าไปแล้วแน่ๆ > เธอบ่นพึมพัมกับตัวเอง ชาร์ลเป็นเพื่อนสนิทของเธอที่คอยอยู่เคียงข้างกันมาตลอด 3 ปี เขาคอยช่วยเหลือเธอในตอนที่เธอลำบาก มันคงจะดีกว่านี้ ถ้าเธอรักชาร์ลให้เหมือนกับที่เธอรักฮยอนจุง แต่ช่วยไม่ได้ เพราะเธอไม่สามารถจะทำเช่นนั้นได้ ทำไมเธอถึงไม่อาจจะรักใครได้อีกแล้วนอกจากฮยอนจุง ทำไมความรักมันช่างยุ่งยากและสลับซับซ้อนอย่างนี้น่ะ เธอรีบกดส่งข้อความตอบกลับทันที “ชั้นกำลังจะลงไป” จากนั้นเธอก็หยิบเสื้อคลุมและรีบออกไปหาชาร์ลทันที ไม่กี่นาที เธอเดินมาถึงงรถของชาร์ลที่จอดอยู่ลานจอดรถ <หวังว่าเธอคงไม่นำเรื่องวุ่นวายและสับสนมาให้ชั้นต้องยุ่งยากใจอีกน่ะ เพราะแค่นี้ชั้นก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว > ดูเธอรู้สึกกังวลใจไม่น้อยกับท่าทีของชาร์ล เธอเปิดประตูและเข้าไปนั่งในรถ ทันทีที่ชาร์ลเห็นหน้าเธอก็เริ่มพูดขึ้นมาทันที “เขาย้ายมาอยู่ห้องข้างๆ คุณแล้วสิน่ะ” เขาพยายามพูดให้เสียงเป็นปกติที่สุด “ใช่ ชั้นเองก็แปลกใจเหมือนกัน” “เอสเตรล่า ผมขอถามอะไรคุณตรงๆจะได้ไหม” <ให้ตายสิ เธออยากรู้อะไรกันแน่ ชาร์ล > เธอถอนหายใจก่อนที่จะพูดต่อ <หลายครั้งที่ผมพยายามหักห้ามใจไม่ให้รักคุณ แต่ก็ทำไม่ได้ซักที ผมเพียรเฝ้ารอวันที่คุณอาจเปลี่ยนใจมารักผมแต่ผมรู้แล้วว่า วันนั้นมันคงไม่มาถึง> สิ่งที่เขาอยากจะพูดกับเธอ คงเป็นได้แค่ความคิดลมๆแล้งๆเท่านั้น “ชาร์ล คือชั้น....” เธอพยายามเปลี่ยนเรื่องคุย แต่ไร้ผล “ผมอยากรู้ความรู้สึกของคุณจริงๆน่ะ เพราะอย่างน้อยผมจะได้รู้ว่า ผมควรจะทำยังไงต่อไป” เขามองตาของเธออีกครั้งก่อนสูดหายใจลึกๆและพูดต่อ “คุณยังรักเขาอยู่ใช่มั๊ย” “ชั้นขอโทษ ชาร์ล” เธอรู้สึกแย่ที่เขาล่วงรู้ความรู้สึกที่แท้จริง “ถ้าคุณยังรู้สึกรักเขา แล้วทำไมคุณถึงปล่อยให้ตัวเองต้องเจ็บปวดอีกด้วยล่ะ” “ชั้นกลัว..ชั้นกลัวว่าเขาจะทิ้งชั้นไปอีก ชั้นไม่รู้ว่าชั้นจะอยู่ต่อไปได้อีกหรือเปล่า ถ้าชั้นต้องโดนเขาทอดทิ้งและทำให้ต้องเจ็บปวดอีกเป็นครั้งที่สอง” “คุณจะกลัวไปทำไม ในเมื่อตอนนี้ เขาก็ให้สัญญากับคุณแล้ว ว่าเขาจะไม่ไปปล่อยให้คุณหนีไปอีก..ดังนั้น คุณก็ควรจะเชื่อมั่นเขา และหยุดทำให้หัวใจตัวเองให้ต้องเจ็บปวดได้แล้ว” “ชาร์ล ไหนเธอเคยบอกว่ารักชั้นไม่ใช่หรือ แล้วทำไมตอนนี้เธอถึงได้ผลักไสให้ชั้นกลับไปอยู่กับเขาล่ะ” “ก็เพราะว่าผมรู้ดีว่า เวลาที่คุณอยู่กับผม คุณไม่เคยมีความสุขเลย นั่นเป็นเพราะคุณไม่เคยลืมเขา” “ใช่” เธอถอนหายใจอีกครั้ง “เธอพูดถูก ชาร์ล ชั้นเกลียดตัวเองที่ไม่เคยหยุดรักเขาได้เลย ทำไมเขาต้องกลับเข้ามาในชีวิตของชั้นตอนนี้ด้วย” น้ำตาแห่งความอ้างว้างเริ่มไหลออกมา ชาร์ลเลื่อนไปแตะบนไหล่ของเธอและพูดว่า “ให้โอกาสเขาเถอะ ผมว่าเขาเองก็คงเจ็บปวดเหมือนกัน ที่เขาต้องทิ้งคุณไปแบบนั้น แต่จงเชื่อได้เลยว่า เขายังรักคุณอยู่ ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่ตามมาง้อคุณถึงที่ปารีสหรอก” เขาพยายามพูดในสิ่งที่เขาไม่ต้องพูดออกมา “แต่..” “ไม่มีแต่.. นี่คุณเกลียดที่เขาเลือกจะเป็นนักร้องมากกว่าที่จะเลือกคุณงั้นหรือ คุณไม่ควรปล่อยให้ความทรงจำที่เลวร้ายและเจ็บปวดมาครอบงำหัวใจเลย เพราะมันจะทำให้คุณยิ่งเจ็บปวดไปอีกน่ะ อีกอย่างคุณเองก็เคยบอกไว้ไม่ใช่หรือ ว่าคุณไม่ชอบทำเรื่องอะไรให้มันยุ่งยาก ตอนนี้ทุกอย่างมันก็เริ่มจะลงตัวแล้ว เหลืออยู่แค่การตัดสินใจของคุณเท่านั้นน่ะ” เธอยกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาและพูด “ชั้นกำลังคิดว่า ฮยอนจุงเขาติดสินบนให้เธอเท่าไหร่น่ะ เธอถึงได้เชียร์เขาออกนอกหน้าซ่ะเหลือเกิน” เธอพูดติดตลก “จริงๆแล้ว ผมมีอะไรจะบอกคุณ” “บอกอะไรเหรอ” “คือว่า จริงๆแล้ว มีผู้ชายคนนึงมาขอร้องให้ผมช่วยพูดกับคุณ” เขาสารภาพกับเธอ “ผู้ชายคนนึงงั้นเหรอ” เธอรู้สึกแปลกใจ “เขาเป็นซีอีโอของบริษัท ดีเอสพี ฯ” “แต่ชั้นกำลังคิดว่า ความสัมพันธ์ของชั้นกับเขามันจะเป็นการทำลายอนาคตของเขาและ SS501 รึเปล่า” “คุณลืมไปแล้วหรือ ว่าตอนนี้คิมฮยอนจุงเขาไม่ใช่สามีเด็กอย่างที่คุณคิดอีกต่อไปแล้ว ตอนนี้เขามีวุฒิภาวะ รู้จักรับผิดชอบ รู้จักวิธีแก้ปัญหาแล้วน่ะ” “ชาร์ล ขอบคุณน่ะ ขอบคุณสำหรับทุกๆอย่าง ชั้นติดหนี้บุญคุญเธอ และชั้นก็ยังไม่รู้เลยว่า ชั้นจะตอบแทนเธอยังไงดี” “เอาเป็นว่าตอนนี้คุณควรจะกลับไปหาเขาซ่ะ ก่อนที่ผมจะทวงบุญคุณ ด้วยการขอคุณแต่งงานน่ะ” เธออดขำคำพูดไม่ได้ “ขอให้มีความสุขในชีวิตน่ะ เอสเตรล่า” ว่าแล้วเขาก็บรรจงจูบที่หน้าผากเธอ “ชั้นก็หวังให้เป็นเช่นนั้นเหมือนกัน แต่ตอนนี้มันคงจะดึกและชั้นก็เหนื่อยแล้วด้วย ไว้พรุ่งนี้ชั้นค่อยคุยกับเขาดีกว่า ชั้นไปล่ะ” เธอหันไปกอดชาร์ลอีกครั้งก่อนที่จะลงจากรถไป การที่ได้เห็นคนที่เรารักเดินจากไปด้วยรอยยิ้มที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข แต่กลับทำให้หัวใจเราต้องแตกสลาย โดยที่คนๆนั้นไม่มีวันได้ล่วงรู้ว่าเรากำลังเจ็บปวด แต่ในเวลาเดียวกัน เราก็มีความสุข สุขที่ยิ่งใหญ่คือการที่เราได้เห็นคนที่เรารักมีความสุขกับคนที่เธอรัก มันก็น่าดีใจไม่ใช่หรือ และ นี่ก็คงจะเป็นบทสรุปของความหมายคำว่า “มิตรภาพ” ที่แท้จริงสิน่ะ --------------------------------------------------------------------------------- ฮยอนจุงอดคิดอยู่ในใจไม่ได้ <เพราะอะไรถึงปฏิเสธไม่ให้ผมอยู่ หรือว่าคุณยังต้องการเวลางั้นหรือ สิ่งที่ผมพูดกับคุณ มันไม่เพียงพอให้ทำให้คุณเชื่อใจได้เลยหรือ ผมไม่เข้าใจเหตุผลของคุณเลยจริงๆ> ว่าแล้วเขาก็ลุกขึ้นหยิบเสื้อแจ็คเก็ตออกมาเพื่อเดินออกไปสูดอากาศยามดึกนอกบ้าน เผื่อว่าจะทำให้เขารู้สึกดีขึ้น แต่มันน่าจะดี หากว่าเขาไม่ได้ไปพบภาพบาดตา ภาพที่เธอและผู้ชายคนนั้นก้มลงจูบที่หน้าผากเธอ ภาพที่เธอหันไปกอด และ เดินลงมาจากรถ วินาทีนั้น หัวใจของเขาเหมือนโดนคมมีดบาดเฉือนออกไปชิ้นๆ เขารู้สึกจุกและเจ็บอกอย่างบอกไม่ถูก <การที่คุณออกมาคุยกับเขาในเวลาดึกดื่นแบบนี้ มันคือเหตุผลที่คุณไม่ยอมให้ผมอยู่ค้างกับคุณใช่มั๊ย> เหมือนมีอะไรมาบดบังตาให้เขามองไม่เห็น จู่ๆ น้ำตามันเอ่อไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว เขาตัดสินใจเดินถอยออกมาอย่างช้าๆ และรีบเร่งพาตัวเองกลับไปที่บ้านพักทันที ตอนนี้หัวใจของเขาถูกขยี้และฉีกเป็นชิ้นๆโดยฝีมือของเธอไปเรียบร้อยแล้ว เขารู้สึกเหมือนกำลังตกอยู่ในนรกขุมที่เท่าไรไม่รู้ เมื่อได้เห็นภาพที่เธอมีความสุขอยู่กับคนอื่นที่ไม่ใช่เขา < คุณไม่รักผมแล้วใช่มั๊ย คุณถึงได้เลือกเขาให้มาแทนที่ผม นี่คือวิธีการแก้แค้นของคุณใช่มั๊ย> เขาตัดสินใจเก็บข้าวของในบ้านด้วยความปวดร้าว <ผมมาช้าไปแล้วจริงๆ ผมผิดเองที่เข้าใจไปว่า คุณให้โอกาสผม ผมผิดเองที่คิดไปว่า ผมยังอยู่ในหัวใจคุณเสมอ คิดไปเองว่าคุณยังรักและให้อภัย ทั้งหมดนี้ มันคือความคิดของผมเพียงฝ่ายเดียว> จากนั้นก็รีบนำพาตัวเองให้พ้นจากบ้านหลังนั้นอย่างรวดเร็ว โปรดติดตามสายใยแห่งรัก ตอนอวสาน   Create Date : 12 มิถุนายน 2553 21 comments Last Update : 12 มิถุนายน 2553 20:34:24 น. Counter : 591 Pageviews. Share Tweet

ว้าวได้เม้นท์คนแรกเลยดีใจจัง วันนี้กว่าจะเข้าเนตได้ รอมาทั้งวันเลย เข้าเนตได้ปุ๊ปก็รีบเข้าบล็อคยายเลย แล้วก็ไม่ผิดหวัง ตอนนี้มีครบทุกรสจริง สุข เศร้าเหงา ทุกข์ สนุกจังค่ายาย แต่น่าเสียดายที่จบแล้ว เหลือแค่ตอนเดียวเหรอค่ายาย ไม่อยากให้จบเลย อยากอ่านจีฮยอนไปเรื่อยๆ น่ารักมากกเลย ขอบคุณค่ายาย ที่อุตสาห์แปลอีกรอบคงเหนื่อยแย่เลย พักผ่อนเยอะ ๆนะ   โดย: มัม IP: 58.9.145.147 12 มิถุนายน 2553 20:54:57 น.

ยายตอนอวสานแล้วเหรอ จุงเข้าใจผิดอะ รีบๆไปง้อเร็วโบ ยายมะมีตัวอย่างตอน อวสานเหรอยาย คริคริคริคริ   โดย: giff IP: 58.9.85.70 12 มิถุนายน 2553 21:07:08 น.

ยายจ๋า สงสารจุง อ่ะ คงเสียใจแย่เลย แต่ยังไง ต้องสมหวัง อิอิ ขอบคุณคร่าๆๆๆๆๆๆๆๆ   โดย: อ๊อฟ IP: 124.120.213.178 12 มิถุนายน 2553 21:07:16 น.

“ถ้าเป็นอย่างงั้น ตอนนี้ผมขออนุญาตเป็นเด็กดื้อน่ะฮะ ผมจะไปอยู่กับพ่อ และให้พ่อสอนกีต้าร์ให้ พรุ่งนี้เช้า ผมจะเป็นเด็กดีแล้วกลับมาหาแม่ดีมั๊ยฮะ” น้องจีฮยอนนี่ได้รับเชื้อพ่อมาเต็มเลยอ่ะยาย ขอบคุณค่ะ   โดย: สิงโตหัวโต 12 มิถุนายน 2553 21:11:04 น.

ยายขาไม่อยากให้จบเลย จีฮยอนน่ารักดีค่ะ ชอบมากเลยพ่อลูกเข้าไดดีจริงๆ เรื่องโบจุงมีลูกมีอีกไหม๊คะยายน่ารักดี   โดย: koi IP: 124.120.114.233 12 มิถุนายน 2553 21:12:50 น.

สงสารจุงอ่ะตอนนี้ แต่อย่าเพิ่งตัดใจง่ายๆสิ เจอภาพบาดตาครั้งเดียวเอง โบทนมาตั้งสามปีนะ สู้ๆ   โดย: pim IP: 113.53.208.184 12 มิถุนายน 2553 21:34:01 น.

เย้ๆๆมาแล้ว ว่าแต่ทำมายจุงถอดใจเร็วนักล่ะ สู้สิจุงสู้ นั่นบูิอินนายน่ะ ทำไมหึงรอบนี้แล้วไม่อาละวาดล่ะ แต่พ่อหนุ่มน้อยสุดหล่อจีฮยอนน่ารักมากๆๆ 555เหมือนพ่อไปไหน โอ้ยๆทำให้อยากเห็นจีฮยอนน้อยตัวจริงเกิดขึ้นเร็วๆจังเลย(555ไปไกล) ยายขอบคุณมากนะค่ะเหนื่อยสองรอบเลย ขอบคุณนะค่ะที่แบ่งปันความสุขจุ๊บๆ ปล.จะจบแล้วหรอค่ะ เสียดายจังสนุกมากค่ะ ชอบมากๆ ยายจ๋ามีทิปตอนพิเศษให้หนูหน่อยจินะค่ะ   โดย: kanjabo IP: 192.168.182.119, 124.122.68.89 12 มิถุนายน 2553 21:43:10 น.

จุงหึงไม่ดูเหนือดูใต้เลยนะ น่าจะรออีกหน่อย ถามกันอีกสักนิด เอะเราอินกันเกินไปหรือเปล่าหนอ สนุกมากเลยจะจบแล้วเสียดายจังเลย ขอบคุณมากคะคุณนาจา   โดย: lamlert IP: 87.171.104.7 12 มิถุนายน 2553 21:43:18 น.

ทำไม จุง มันคิดไว เก็บของไว จัง ลมหึงนี่ ไม่ปราณีใครเลยเนอะยาย ตอนจบจะเป็นยังไงน้าส์ ขอให้สวยงาม แฮปปี้เอนดิ้งน่ะค่ะยาย   โดย: อัม IP: 58.11.59.137 12 มิถุนายน 2553 22:58:49 น.

จุงทำไมถึงถอดใจอย่างนี้แหละสู้สู้สู้ซิ จุงเจ้าชายแห่ง 4D นะ น้องจีฮยอน น่ารักสุดๆๆๆๆ เลย ยายนาจาค่ะสนุกสุดๆๆๆ เลย ขอบคุณนะค่ะ แต่ทำไมจบเร็วจังเลยน้องจีฮยอนยังไม่โตเลยยายนาจา (ปล. ขอดีย่อมมีอุปสรรคใช่ไม่ค่ะ ยายนาจา) สู้สู้สู้นะค่ะยายนาจา พักผ่อนบ้างนะค่ะ   โดย: hunny IP: 124.120.38.107 12 มิถุนายน 2553 23:01:48 น.

กว่าจะตั้งสติมาอ่านได้...เห้อ... ตอนนี้ทำไมอยู่ดีๆจุงก็ถอดใจง่ายจังเลย ตอนแรกยังออกจะมุ่งมั่น อย่าเพิ่งไปนะ รอโบก่อนสิ เศร้าอีกแล้วนะค่ะตอนนี้อ่ะ แต่ก็ยิ่งลุ้น ยายค่ะ เรายึดหลัก "ช้าๆได้พร้าสองเล่มงาม" ค่ะ เป็นกำลังใจให้ยายเสมอค่ะ ขอเป็นหนึ่งกำลังใที่เอาใจช่วย สนับสนุน ผลักดัน หรืออะไรก็ตามให้ยายมีพลังที่จะแปลฟิคให้พวกเราต่อไปค่ะ   โดย: แพร IP: 113.53.208.184 12 มิถุนายน 2553 23:02:33 น.

ทำไมจุงถึงเป็นแบบนี้ได้คะ คุณยาย มาตั้งไกล จะเก็บกระเป๋าหนีกลับซะแล้ว ตอนจบหวังว่าพ่อแม่ลูก (และคนอ่าน)จะมีแต่รอยยิ้มนะคะ สู็ๆค่ะคุณยาย ^^   โดย: เมี่ยง IP: 61.90.35.204 12 มิถุนายน 2553 23:30:14 น.

จุงจ๋า.....แกรจะรีบไปไหนนนน -*- ลุ้นๆๆๆ ขอบคุณมากนะคะยาย สู้ๆๆๆ ^^   โดย: ~boe~ IP: 192.168.1.113, 118.174.108.217 13 มิถุนายน 2553 1:39:36 น.

อีจุงเอ้ย ไมถึงใจร้อนแบบนี้ งอนจิงงอนจังเลยนะ โบเค้ารอนายมาตั้ง 3 ปี เห็นแค่นี้ทำเป็นงอน อิอิ แต่ว่าตอนจบต้องมีน้องจีฮยอนมาเป็นกาวเชื่อมใจป๊าจุงกับมามี้โบแน่ๆเลย รอลุ้นอยู่นะจ๊ะยาย (ว่าแต่อย่าหักโหมนะยาย ไม่ต้องเร่งรีบตัวเองด้วย fighting)   โดย: kim young bi IP: 180.180.51.207 13 มิถุนายน 2553 11:29:47 น.

อ่านช่วงแรกน่ารักจังเลย สามคนพ่อแม่ลูก จีฮยอนน่ารักมากๆ. แต่ทำไมจุงใจร้อนจัง รอฟังคำตอบก่อนก็ได้ จะรีบไปไหนเหรอ.. ยายกำลังสนุก ไกล้จบแล้วอยากอ่านอีก จะรอตอนต่อไปนะ เป็นกำลังใจให้ ขอบคุณมากๆเลยค่ะ   โดย: Jai > FC.Joongbo IP: 119.31.96.52 13 มิถุนายน 2553 11:38:16 น.

อ่านตอนนี้แล้วลุ้นจังเลย เป็นฟิคที่บีบหัวใจคนอ่านมากเลย ขอบคุณยายนาจามกเลย ที่แต่งและแปลฟิคออกมาได้ดีมากๆๆเลย จะรอตอนจบนะคะ ^^   โดย: l_u_c_k IP: 124.120.40.112 13 มิถุนายน 2553 12:42:50 น.

รัก 4 D ตัวน้อยจัง เหมือนพ่อมะมีผิด มะอยากให้จบเลยง่า   โดย: beachiezz IP: 192.168.1.120, 58.9.3.234 13 มิถุนายน 2553 12:54:40 น.

อีกตอนเดียวก็จบแย้วววว... จบยังงัยน่าาาา...   โดย: rakjung IP: 58.8.221.249 13 มิถุนายน 2553 20:24:03 น.

ไงตอนนี้ใจเสาะจัง ไม่นะจุง อาจา ขอบคุณนะคะยาย   โดย: ning IP: 124.122.174.224 13 มิถุนายน 2553 21:41:02 น.

จุง fighting!!!!!!!!! ขอบคุณค่ะ ยาย   โดย: speedy IP: 58.9.166.153 14 มิถุนายน 2553 11:33:53 น.

จีฮยอนน่าร้ากกก จุงจะใจร้อนไปไหนเนี่ย ลุ้น ลุ้น ขอบคุณมากค่ะยาย   โดย: faiiz IP: 203.131.211.156 20 มิถุนายน 2553 18:28:23 น.