BlogGang.com : : อุคจ๋านาจาไทยแลนด์ : สายใยแห่งรัก ตอนที่ 9

สายใยแห่งรัก ตอนที่ 9

“แม่ฮะ เมื่อไหร่พ่อจะมาเยี่ยมเราอีกฮะ?”

“แม่ฮะ แม่รู้อะไรรึเปล่า? พ่อบอกว่าเราจะไปเที่ยวดิสนีย์แลนด์ด้วยกันถ้าแม่ยอมไปกับเรา”

“แม่ฮะ ทำไมพ่อถึงอยู่กับเราที่นี่ไม่ได้ล่ะฮะ?”

“แม่ฮะ แม่ฟังผมอยู่เปล่า?”

เธอนั่งนิ่งคิดถึงเรื่องของจีฮยอน <จีฮยอนลูกแม่ ตอนนี้แม่อยากให้ลูกโตเร็วๆจัง ลูกจะได้เข้าใจทุกอย่างว่าเพราะอะไรพ่อถึงอยู่กับลูกไม่ได้ แม่คงบอกลูกไม่ได้หรอกน่ะ ว่าพ่อ คือคนที่ทำให้แม่ต้องร้องไห้และเสียใจ เพราะแม่อยากให้ลูกรักพ่อให้มากๆแม่ถึงต้องยอมเสียใจกับเรื่องนี้ สำหรับแม่..ตอนนี้แม่มีชีวิตอยู่ได้โดยไม่ต้องมีพ่อ แม่ไม่ต้องการพ่อแล้วล่ะ >

<ฮยอนจุง ที่เธอตามมาหาชั้นถึงที่นี่ เธอไม่รู้เลยหรือ ว่าที่ชั้นทำไปทั้งหมดนั่น ชั้นหลอกตัวเองอยู่ นี่เธอดูไม่ออกจริงๆ>

<ความผิดหวังจากความรักมันไม่ทำให้คนตายได้ มันอาจจะแค่เจ็บเจียนตาย เราแค่รอเวลาเท่านั้นที่จะช่วยรักษาใจ มันจะค่อยๆทำให้เราลืมเลือนไปกับกาลเวลา สำหรับเธอชั้นอาจจะใช้เวลามากกว่าคนอื่นหน่อย> เธอพูดกับตัวเอง

<ความสัมพันธ์ระหว่างเราเมื่อ 3 ปีก่อนมันจบไปแล้ว ชั้นไม่ต้องการที่จะยื้อหรือเริ่มต้นใหม่กับเธออีกแล้ว ชั้นจะไม่ยอมหันหลังกลับไป เพื่อให้เธอทำกับชั้นเหมือนที่แล้ว เธอไม่รู้หรอกว่า ทุกค่ำคืนที่แสนจะทรมานกว่าที่ชั้นจะข่มตาให้หลับได้นั้น ใบหน้าของเธอมันคอยตามมาหลอกหลอนชั้นอยู่ทุกคืน >

<ทุกครั้งที่ชั้นได้เห็นจีฮยอน มันยิ่งย้ำเตือนให้ชั้นนึกถึง”คำสัญญา” ของเธออยู่ตลอด ด้วยความสัตย์จริงน่ะ ชั้นสวดมนต์ภาวนา ขออย่าให้มีอะไรที่ยุ่งยากไปกว่านี้เลย เพราะชั้นอยากมีชีวิตที่สงบและเรียบง่าย ชั้นอยากอยู่โดยที่ไม่ต้องเจอกับความเกลียดชังของบรรดาแฟนคลับของเธอ>

< ถึงแม้ชั้นจะบอกกับใครๆว่า ชั้นตัดใจจากเธอได้แล้ว แต่ตอนนี้ชั้นรู้แล้วว่า สิ่งที่ชั้นบอกกับตัวเองทั้งหมดนั้นมันผิด แววตาที่แฝงไปด้วยความเศร้าของเธอเมื่อวันก่อน มันทำให้ชั้นต้องยอมแพ้เธออีกแล้ว>

“แม่ฮะ แม่เป็นอะไรทำไมไม่ตอบผม” จีฮยอนดึงแขนของเธอ

เธอก้มมองลูกและตอบว่า “ตอนนี้หัวใจของแม่กำลังเจ็บ เหมือนถูกใครสักคนบีบแรงๆ มันเจ็บจนร้องไม่หรอกเลยจ๊ะลูก”

“อืม งั้นก็กินยาสิฮะ แม่เคยบอกผมว่าเวลาปวดต้องกินยา”

“จีฮยอนจูบแม่สิ จูบของลูกคือยาของแม่น่ะ”

หนูน้อยจีฮยอนมีสีหน้างุนงงเล็กๆ แต่ก็จุ๊บคุณแม่ที่แสนจะน่ารักด้วยหวังว่าคุณแม่จะหายเจ็บปวดในเร็ววัน ทันใดนั้นเสียงกระดิ่งหน้าประตูดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง มันทำให้เธอต้องตื่นจากความคิด เธอลุกขึ้นยืนและเดินออกจากห้องนอนไปเปิดประตู และ ต้องตกใจที่และวิ่งไปยังประตูด้านนอก เธอเปิดประตูและเงยหน้าขึ้นตอนที่เธอได้ยินเสียงของเขาอีกครั้ง

“สวัสดีฮะ คุณเพื่อนบ้าน” ฮยอนจุงหยอกล้อเธอโดยการทักทาย

“เธอว่าอะไรน่ะ คุณเพื่อนบ้านเหรอ ที่เธอกำลังพูดเรื่องอะไรอยู่เนี่ย?” เธอถาม และหวังเป็นอย่างยิ่งว่าทุกอย่างที่ได้ยินตะกี้เป็นแค่มุขตลก

“ผมเพิ่งย้ายมาอยู่ห้องข้างๆ นี้ฮะ” เขาพูดราวกับว่าการย้ายบ้านมันอยู่ใกล้ๆเธอเป็นเรื่องที่ธรรมดามาก

“นี่เธอตามชั้นมาที่นี่เพื่อมาทดสอบความอดทนของชั้นใช่มั๊ย, คิมฮยอนจุน?” เธอเริ่มต่อว่าเขา

“ไม่ฮะ ผมมาที่นี่เพื่อแสดงให้คุณเห็นว่าคุณไม่มีทางสลัดผมทิ้งได้ง่ายๆหรอกฮะ” เขาพูดพร้อมกับส่งสายตาเจ้าเล่ห์ให้เธอ

เมื่อเขาได้เห็นใบหน้าของเธอที่พยายามซ่อนรอยยิ้มอยู่นั้น เขาอดสงสัยไม่ได้ว่า เขาจะต้องชดใช้ค่าเสียหายมากน้อยแค่ไหนน่ะ ถึงจะได้มาอยู่ใกล้ชิดกับเธอ ได้จับมือเธออีกครั้งเหมือนเช่นวันก่อน และเขาจะต้องทำให้เธอเชื่อใจได้ว่า เขาจะไม่มีวันพูดคำว่า “ลาก่อน” กับเธออีกต่อไปแล้ว แต่ถึงจะต้องชดใช้มากแค่ไหน เขาไม่สนใจหรอก เพราะเขารู้ดีว่า ตอนนี้เขากำลังได้ชดใช้กับสิ่งที่เขาได้ก่อขึ้นกับเธอแล้ว

“ฮยอนจุง” เธอพยายามจะบอกบางอย่างกับเขา

“อย่านะฮะ ได้โปรดอย่าบอกให้ผมไปจากที่นี่ อย่าไล่ผมไปอีก” ” เสียงของเขาค่อยๆ เบาลงขณะที่พูด และกำลังอ้อนวอนเธอให้โอกาส

อีกครั้งที่เธอมองเห็นสายตาที่มีแต่ความเจ็บปวดของเขา มันทำให้เธอรู้สึกเหมือนกับว่าเธอเป็นคนบั่นทอนความสุขของเขา

เขาจับมือเธอขึ้นมาและก้มลงจูบบนหลังมือเธอด้วยความรัก หรือว่าเขาจะไม่มีโอกาสกลับไปเป็นผู้ชายที่เธอรักได้อีกแล้ว?

“ผมรู้ว่าผมใช้เวลาแค่ไม่กี่วินาทีในการตัดสินใจขอเลิกกับคุณ แต่ผมขอพูดจากใจจริงเลยน่ะ ว่าผมจะรอคุณไปตลอดชีวิตจนกว่าจะได้ยินคุณพูดว่าความทรงจำอันงดงามระหว่างเรามีค่ามากกว่าความเจ็บปวดพวกนั้น เพราะฉะนั้นอนุญาตให้ผมรอจนกว่าจะถึงวันนั้นได้ไหมฮะ?”

<“มันขึ้นอยู่กับเธอ ฮยอนจุง เพราะมันเป็นความผิดพลาดที่เลวร้ายที่สุดเท่าที่ชั้นเคยได้รับ> เธออยากจะพูดออกไปอย่างนั้นแต่มีบางอย่างทำให้เธอพูดไม่ออก

“ชั้นว่าเธอคงขออะไรที่มันมากเกินไปแล้วล่ะ”

พูดจบเธอคิดกับตัวเอง <นี่ชั้นโกหกตัวเองอีกแล้วหรือ คำโกหกพวกนี้มันหลุดออกจากปากของชั้นง่ายๆแบบนี้ได้ยังไง หรือว่าชื่อของเธอมันฝังลึกอยู่ในใจจนชั้นไม่สามารถลบมันออกไปได้>

สิ่งที่เขาร้องขอ มันอาจจะมากเกินไปเมื่อเทียบกับความเจ็บปวดที่เขาได้ทำไว้กับเธอ ราวกับเรี่ยวแรงของเขากำลังหายไป สุดท้าย ฮยอนจุงก็ทำลายความเงียบด้วยการพูดขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้ม

“ต่อให้คุณพูดยังไง ผมก็จะไม่ล้มเลิกความตั้งใจอย่างแน่นอนไม่ว่ายังไงก็ตาม”

เธอไม่แปลกใจซักนิด นั่นก็เพราะรอยยิ้มที่คุ้นเคยนั้นที่ทำให้เธอแทบจะละลายกลายเป็นวุ้นได้ทุกครั้งที่เห็น

“คุณอยากเข้าไปข้างในก่อนไหมค่ะ คุณเพื่อนบ้าน?” สุดท้าย เธอก็พยายามพูดอย่างเป็นมิตรที่สุดเท่าที่จะทำได้

“ขอบคุณฮะ” เขารีบคว้าโอกาสนั้นไว้ทันที

ฮวางโบเดินนำเข้าไปบ้านและระหว่างนั้นเองจีฮยอนก็เปิดประตูออกมาจากห้อง

“พ่อฮะ พ่อ><” ฮยอนจุงในเวอร์ชั่นเด็กน้อยร้องตะโกนออกมาด้วยความดีใจขณะที่พ่อของเขาก็คว้าตัวเข้ามากอดไว้แน่น

“จีฮยอน หนูคิดถึงพ่อไหมลูก? เขาถามขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย

“คิดถึงสิฮะ แต่แม่ก็คิดถึงพ่อเหมือนกัน”เด็กน้อยตอบด้วยความรู้สึกตื่นเต้นและดีใจ

“จีฮยอน” ฮวางโบรู้สึกเขินจนหน้าแดง

“จริงหรือลูก? หนูรู้ได้ยังไงว่าแม่คิดถึงพ่อ ไหนบอกพ่อมาซิ? ฮยอนจุงส่งสายตาที่ฮวางโบ เขายิ้มจนแก้มแทบปริคล้ายคนบ้าเข้าไปทุกที

“จินซึ เจ้าหมาน้อยบอกผมฮะ” จีฮยอนตอบเสียงดังฟังชัดเพราะความเป็น 4D ของเขา

ฮยอนจุงหัวเราะออกมาทันทีเมื่อได้ยินอย่างนั้น หลักฐานชัดเจนที่เขาไม่อาจปฏิเสธได้ว่าจีฮยอนเป็นลูกชายของเขา ลูกชายที่ได้สืบเชื้อสายความเป็นเจ้าชาย4มิติ

ตอนนี้เธอเองก็ยอมรับเขาแล้ว ดูเหมือนว่าเธอพยายามคิดหาวิธีที่จะทำอะไรเพื่อต้อนรับการกลับเข้ามาให้ชีวิตของเธออีกครั้ง

ตอนเย็นของวันนั้น

“จีฮยอน หนูนั่งเล่นนี่ไปก่อนนะ เดี๋ยวพ่อมา” ฮยอนจุงบอกกับลูกที่กำลังนั่งเล่นของเล่นชิ้นใหม่ที่เขาซื้อมาฝาก แล้วเขาก็เดินตรงไปยังห้องครัวและหยุดยืนดูเธอทำอาหาร ท่าทางที่ดูทะมัดทะแมงในการทำอาหาร ตอนนี้เขาอยากได้ชิมฝีมือการทำอาหารของเธอแล้ว เขานึกถึงใบหน้าที่เขินอายของเธอขณะที่ชวนเขาอยู่ทานข้าวเย็นด้วยกัน

ตอนนี้เขาบอกกับตัวเองว่า < ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ผมจะต้องคุยกับคุณให้รู้เรื่องจนได้ ยังไงคุณต้องกลับมารักผมอีกครั้ง ผมต้องการคุณน่ะ ผมจะมีชีวิตอยู่ได้ยังไงถ้าไม่มีคุณ>

และแล้วเขาก็เดินไปที่เคาน์เตอร์ตรงที่เธอทำอาหารและกอดเธอแน่นจากด้านหลัง เขาจึงไม่ได้เห็นใบหน้าที่สวยงามของเธอในระยะประชั้นชิด

“บูอิน” นี้เป็นครั้งแรกในรอบสามปีที่เขาได้เรียกเธอแบบนี้ ขณะที่ยังคงโอบกอดเธอไว้

ถึงแม้ว่าเธอจะทำเป็นไม่ได้ยินสิ่งที่เขาพูด แต่ว่าตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนกับว่า หัวใจของเธอกำลังจะระเบิดออกได้ทุกเมื่อ เธอพยายามปกปิดไม่ให้เขาได้ล่วงรู้ว่าเธอรู้สึกอย่างไร

“คุณรู้ไหมว่าผมคิดถึงคุณมากแค่ไหน” เขาพูดต่อขณะที่หน้าของเขาซบลงบนไหล่ของเธอ

พวกเขาอยากหยุดเวลาไว้ตรงนี้ให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพื่อซึมซับช่วงเวลาที่สวยงามของความรัก ที่ได้ทำหล่นไประหว่างทางและพยายามตามหาความรักนั้นมาตลอดจนถึงตอนนี้

เธอค่อยๆหันมาเพื่อฟังสิ่งที่เขาพูดต่อ

“ผมคิดถึงคุณ ผมโหโหและเกลียดตัวเอง ฟังผมน่ะ ผมหยุดคิดถึงคุณไม่ได้ ผมจะคลั่งตายเพราะคุณ คุณรู้มั๊ยว่าเพราะอะไร”

เธอนิ่งเงียบและยังคงมองหน้าเขา

“คุณไม่รู้หรือว่าทำไม ก็เพราะผมรักคุณ ผมไม่เคยหยุดรักคุณเลย ผมรักคุณจนแทบจะบ้าอยู่แล้ว คุณอย่าหนีผมไปอีกเลยน่ะ ผมอยากให้คุณอยู่ข้างๆแบบนี้ จากนี้ไป ขอให้ผมได้ปกป้องคุณ ให้ผมได้มอบความสุขให้คุณ นอกจากนั้นแล้วผมจะไม่ร้องขออะไรอีกแล้ว”

“ถึงผมจะเป็นคนขี้ขลาดและน่าไม่อาย งั้นตอนนี้ให้โอกาสกับผม คุณเอาตัวคุณมาให้ผม เอาสิ่งที่ทำให้คุณเศร้าใจ เอาสิ่งที่คุณเหนื่อยใจมาให้ผม ผมจะจัดการมันเอง แต่ตอนนี้ คุณช่วยยิ้มให้ผมได้มั๊ย อย่าเอาแต่นิ่งแบบนี้สิ ผมใจคอไม่ดีเลย”

และในตอนนั่นเองฮยอนจุงก็ต้องแปลกใจสุดๆ เมื่อผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขาหันหลังกลับมามองหน้าเขา เธอเขย่งปลายเท้าและจูบเขาอย่างแผ่วเบาด้วยความคิดถึง เขาคิดว่ามันอาจเป็นภาพลวงตาที่ประทับอยู่ในความทรงจำของเขาเท่านั้น แต่เขาเริ่มเขาอ่อนเมื่อว่าทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้ามันเป็นเรื่องจริง และนั่นยิ่งทำให้เขาไม่อยากนึกถึงเรื่องอะไรอีกแล้วในตอนนี้

“ชั้นคิดถึงเธอ ฮยอนจุง” มันเป็นสิ่งเดียวที่เธอสามารถพูดได้ในตอนนี้

<โอ้ พระเจ้า ทำไมชั้นถึงได้หลุดปากพูดอะไรออกไปแบบนี้ ชั้นยกโทษให้แล้วเหรอ นี่ชั้นคืนดีกับเธอแบบนี้ได้ยังไงกัน? >เธอคิดในใจ

เขายิ้มและกอดเธออีกครั้ง ถึงแม้คำว่า “ชั้นรักเธอ” มันจะเป็นคำตอบที่ดีกว่านี้ แต่เขาไม่กล้าขออะไรมากไปกว่านี้อีกแล้ว มันแค่เป็นเรื่องของเวลา เขารู้ว่าเขาจะได้ยินมันอีกครั้งอย่างแน่นอน และเขาจะทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะได้ยินคำนั้นจากปากของเธออีก

“พ่อฮะ คืนนี้พ่ออยู่กับพวกเราได้หรือเปล่า ผมอยากนอนกับพ่อจัง?”

ทั้งคู่ได้ยินเด็กชายตัวน้อยร้องขอออกมาเสียงดัง ทำให้พวกเขาหัวเราะออกมาเบาๆ ลูกชายพวกเขาช่างเลือกเวลาได้ถูกกาลเทศะจริงๆ ในช่วงเวลาพวกเขาคิดถึงกันมากขนาดนั้น

โปรดติดตาม สายใยแห่งรัก ตอนที่ 10
คิดตามต่อไปว่าจะเกิดอะไรขึ้น

ยาย(นาจา)

Create Date : 10 มิถุนายน 2553

Last Update : 10 มิถุนายน 2553 21:18:53 น.

21 comments

Counter : 649 Pageviews.

ตัวอย่างตอนที่ 10 (ร้อนๆ ตามหลังยายเลย)

“ตอนนี้เขาสัญญากับเธอแล้วไม่ใช่หรือว่าจะไม่ปล่อยเธอไปอีก ....หยุดทำให้ตัวเองต้องเจ็บปวดซักทีเถอะ”
“ฉันรักเขา Charles...และฉันก็เกลียดตัวเองที่ไม่เคยหยุดรักเขาได้เลย”
“ให้โอกาสเขาเถอะ เขาเองก็เจ็บปวดเหมือนกันตอนที่เธอทิ้งเขามา”
“ฉันกำลังคิดว่าฮยอนจุงน่าจะจ่ายค่าจ้างงามๆ ให้เธอสำหรบเรื่องนี้นะ”
“Charles, ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะ ฉันติดหนี้บุญคุณเธออีกแล้ว ฉันไม่รู้ว่าจะใช้หนี้บุญคุณนี้คืนเธอได้ยังไงดี?”
“พรุ่งนี้ฉันจะพูดกับเขาให้รู้เรื่อง”
เฮจองอยู่ในรถของ Charles
Charles กำลังจูบเธอ
เฮจองกำลังยิ้มตอนที่เธอฟังเขาพูด
“ให้ตายซิ! ฮยอนจุง นายมาช้าเกินไป เธอรักคนอื่นไปแล้ว”

**รอตอนที่ 10 ฉบับสมบูรณ์พรุ่งนี้จากยายนาจา (คนสวย) นะค่ะ**

โดย: แป๋ว IP: 124.122.33.152 วันที่: 10 มิถุนายน 2553 เวลา:21:22:27 น.

โอ๊ย ทำไมใจเต้นแรงเช่นนี้ เหมือนฮวางโบตอนนี้เลย 555555

ลุ้นอีกแล้วอ่ะ ดูตอนต่อไปขอคุณแป๋วสิ มันบีบหัวใจจริงๆๆ

ขอบคุณนะค่ะ

โดย: อ๊อฟ IP: 124.120.171.229 วันที่: 10 มิถุนายน 2553 เวลา:21:33:18 น.

ชอบตอนนี้มากๆ จุงตื้อสุดๆ จนโบต้องใจอ่อนเลยล่ะค่ะ

และชอบความ 4D ของ 2 พ่อลูกคู่นี้จริงๆ เหมือนกันมากๆ

ขอบคุณมากค่ะยาย สนุกจริงๆ จะรอตอนต่อไป พักผ่อนบ้างนะคะ ขอเป็นกำลังให้ค่ะ

โดย: Jai > FC.Joongbo IP: 110.49.11.88 วันที่: 10 มิถุนายน 2553 เวลา:21:54:02 น.

ขอบคุณมากนะคะ
ชอบตอนนี้จังเลย โบเริ่มใจอ่อนแล้ว จุงก็พยายามเต็มที่มากๆ ส่วนหนูน้อยจีฮยอนก็น่ารักมากมาย งานนี้คงต้องตัวช่วยให้พ่อกะแม่กลับมาคืนดีกันแน่นอน
สู้ๆนะทุกคน หุหุ (ยายด้วยนะ จะติดตามทุกวันเลย)

โดย: pim_bk IP: 58.64.101.97 วันที่: 10 มิถุนายน 2553 เวลา:21:58:46 น.

พ่อลูกถอดแบบกันมาขนาดนี้
แม่จะใจแข็งได้ไงเนอะ
เอาใจช่วยทั้งจุงโบและคนแปลจ้ะ

โดย: joy&yoo IP: 112.142.193.152 วันที่: 10 มิถุนายน 2553 เวลา:22:05:12 น.

คิมฮยอนจุงชนะเลิศ อดทนมากๆนะจุงโบใจอ่อนแล้ว อ๊ากกลุ้นจัง
ตลกมากๆสุดหล่อตัวเล็ก555จินซึบอกหรอว่าโบคิดถึงพ่ออ่ะก๊ากกก
คนที่คิดไรแบบนี้ได้ต้องเป็นสายพันธุ์เดียวกับอิจุงเท่านั้นเนอะ
อ้ายๆตัวอย่างที่แป๋วลงไว้เราจะได้เห็นจุงมันหึงควันออกหูอีกใช่ป่ะ หุหุ
หึงได้แต่ต้องอดทนไว้นะจุงท่องไว้ๆ
ง้อเมียอยู่นะ
ยายเรื่องนี้มี 11ตอนหรอ ฮืองั้นแสดงว่าจะจบแล้วหรอ สนุกมากหนูชอบเรื่องนี้จังเลย อยากอ่านเยอะๆ
ขอบคุณยายมากๆนะค่ะ ขอบคุณแป๋วและทีมงานทุกคนด้วยนะค่ะ

โดย: kanjabo IP: 192.168.182.4, 124.120.14.213 วันที่: 10 มิถุนายน 2553 เวลา:22:07:43 น.

ขอบคุณค่ะ

โดย: kimyoungbi IP: 110.49.41.110 วันที่: 10 มิถุนายน 2553 เวลา:22:08:25 น.

ชอบตอนนี้จังเลยอ่ะ น่ารักทั้งพ่อทั้งลูกเลย

อ่านตัวอย่างตอนต่อไปเหมือนจะเศร้าเลยอ่ะ

ขอบคุณค่ะ

โดย: เป้ (สิงโตหัวโต

) วันที่: 10 มิถุนายน 2553 เวลา:22:09:08 น.

จะเข้าโหมดน่ารักของพ่อ แม่ ลูก แล้วใช่หรือเปล่าค่ะยาย น้องจีฮยอนของยายนี่สร้างสีสันจริงๆอ่ะ

อยากให้กลับมาดีกันเนอะ เป็นครอบครัวสุขสันต์ ตอนนี้อ่านไปอมยิ้มไป บูอินจะใจแข็งได้สักกี่น้ำเนี่ย ชิลลางน่ารักขนาดนี้

ขอบคุณนะค่ะยาย

โดย: แพร IP: 58.64.101.97 วันที่: 10 มิถุนายน 2553 เวลา:22:11:12 น.

บอกได้คำเดียวว่าสนุกคะ มีลุ้นทุกวัน เป็นกำลังใจให้ครอบครัวนี้สมหวัง ขอบคุณสำหรับทุกคืนที่คุณนาจามอบให้ก่อนนอนทุกคืน ดูแลสุขภาพด้วยนะคะเป็นห่วง

โดย: lamlert29 IP: 87.171.117.104 วันที่: 10 มิถุนายน 2553 เวลา:22:18:38 น.

ตอนนี้น่ารักมากกเลย พอดีได้ดูคลิปที่จุงไปร้องเพลงกะเด็กก่อนมาอ่าน มันไ้ด้อารมณ์คุณพ่อ มากเลย จุงน่ารักจริงๆ ดูในคลิป ท่าทางรักเด็กสงสัยอยากมีลูกแล้ว คงเป็นพ่อที่น่ารักเหมือนในฟิคตอนนี้แน่ ๆ เลย อ่านตอนนี้แล้วมีความสุขจริง ๆ แต่เห็นตัวอย่างตอนหน้าแล้วชักหวั่นใจ อะไรจะเกิดขึ้นเนี่ย เป็นกำลังใจให้ยายต่อไปนะค่า

โดย: มัม IP: 58.9.151.197 วันที่: 10 มิถุนายน 2553 เวลา:22:18:49 น.

สนุกมากค่ะ เสียดายจังใกล้จะจบแล้ว
ตอนนี้ก็ทำน้ำตาซึมแต่ไม่ใช่เพราะเศร้าแต่เพราะซึ้งในคำพูดสวยๆหลายๆประโยคในตอนนี้ค่ะ ขอบคุณคุณยายและทีมงานทุกคนค่ะ

โดย: เมี่ยง IP: 61.90.35.208 วันที่: 10 มิถุนายน 2553 เวลา:22:29:28 น.

ขอบคุณค่ะ ยาย
สนุกจัง เป็นกำลังใจให้นะคะ

โดย: ป้ารดา IP: 124.121.61.18 วันที่: 10 มิถุนายน 2553 เวลา:22:39:45 น.

น่ารัก น่าหยิกซะจริงเลยจีฮยอน
เขียนได้เหมือนมีตัวตนจริงๆเลยนะ
ในที่สุด รักก็ย่อมเข้าใจในรัก....
ยายแปลได้อารมณ์มากกกก
ขอบคุณนะคะ

โดย: พี่แมส IP: 118.173.163.193 วันที่: 10 มิถุนายน 2553 เวลา:22:47:29 น.

โบเริ่มจะใจอ่อนแล้ว เพราะลูกตื้อของจุง
อีกนิดจุง อีกนิดเดียว
จีฮยอนน่ารักจริงเลย ถอดแบบคุณพ่อมาเปี๊ยบเลย
หนูจีฮยอนมาขอร้องถูกจังหวะเลย อิ อิ ฉลาดมากลูก

ตอนหน้าจะเกิดศึกมั้ยเนี่ยย

โดย: faiiz IP: 203.131.211.156 วันที่: 10 มิถุนายน 2553 เวลา:23:26:22 น.

จินซึ บอกหนูหรือจ๊ะ จีฮอน ..
ช่างเหมือนกันจริงนะ พ่อ ลูกคู่นี้

นี่ซิยายตัวจริง

ขอบคุณนะคะยาย

โดย: ning IP: 124.121.207.37 วันที่: 11 มิถุนายน 2553 เวลา:6:49:32 น.

อยากหยุดเวลาไว้แค่นี้จัง
"พ่อ-แม่-ลูก"ขอให้พวกเค้าได้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขด้วยเทิ๊ดดด
ยาย ขอนะคะ
ชอบความอดทนของอิจุงอ่ะ
แรงใจมีให้ตลอด

โดย: kaprow IP: 124.120.135.85 วันที่: 11 มิถุนายน 2553 เวลา:8:37:00 น.

“ถึงผมจะเป็นคนขี้ขลาดและน่าไม่อาย งั้นตอนนี้ให้โอกาสกับผม คุณเอาตัวคุณมาให้ผม เอาสิ่งที่ทำให้คุณเศร้าใจ เอาสิ่งที่คุณเหนื่อยใจมาให้ผม ผมจะจัดการมันเอง โอวซึ้งจังยาย ( อย่าโนชาล์ลจ๊วบนะ สงสารจุง )อิอิอิ

โดย: giff IP: 58.97.60.4 วันที่: 11 มิถุนายน 2553 เวลา:9:47:57 น.

“จีฮยอนจูบแม่สิ จูบของลูกคือยาของแม่น่ะ”...ชอบจังค่ะประโยคนี้..ซึ้งค่ะ..
ตามมาให้กำลังใจยาย(นาจา)ค่ะสู้ๆๆๆ..

โดย: rakjung IP: 58.8.123.62 วันที่: 11 มิถุนายน 2553 เวลา:10:35:35 น.

ตัวอย่างตอนที่ 11
“เธอทิ้งคำสัญญาทั้งหมดนี้ไปได้ยังไงกัน?”
“เธอจะทิ้งทุกอย่างไปแบบนี้งั้นหรือ?”
“สามปีก่อน ผมเคยโกหกคุณ...คุณเคยถามผมว่าผมเคยเห็นคุณเป็นเหมือนผู้หญิงคนนึงที่ผมต้องการใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิตรึเปล่า...และมันก็เป็นความโง่ของผมเองที่ตัดสินใจทำบางอย่างผิดพลาดไปเพราะความกลัวและผลักไสคุณไปจากชีวิตของผม คุณเกลียดผมเพราะเรื่องนั้นใช่ไหมฮะ?”
“แต่ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าไม่มีบูอินคนเก่าของผมอยู่ที่นั่นอีกต่อไปแล้ว...และทั้งหมดมันเป็นความผิดของผมเอง”
“ผมต้องกลับเกาหลีในอีกสามชั่วโมงข้างหน้าแล้วล่ะฮะ”
“งั้นก็ไปเลย แล้วอย่ากลับมาให้ฉันเห็นหน้าอีกเป็นอันขาด”
“ช่วยบอก Charles ให้ทีน่ะฮะว่า ผมฆ่าเขาแน่ ถ้าเขาทิ้งคุณกับจีฮยอน”
“เธอก็คิดว่าฉันกับ Charles รักกันงั้นซิ?”
“ฉันจูบเธอแบบนี้ แต่เธอก็ยังไม่เข้าใจหมายความของมันอีกหรือไง? หัวสมองของเธอมันหายไปไหนหมดฮ้า?”
“ผมทำมันหายไปตอนที่ผมเสียคุณไปไงฮะ”

โดย: แป๋ว IP: 124.122.34.33 วันที่: 11 มิถุนายน 2553 เวลา:21:49:38 น.

ตัวอย่างตอนที่ 12
“อึ๋ยยยย....พ่อฮะอย่าจูบผมแบบนั้นอีกนะฮะ...อาจองมินบอกผมว่าทำแบบนั้นมันเหมือนพวกเกย์เขาทำกัน”
“ลูกรักพวกอาๆ ของลูกใช่ไหม แต่พ่อกำลังคิดว่าเพราะพ่อเป็นพ่อของลูก พ่อน่าจะเป็นคนที่ลูกรักมากที่สุด ถูกต้องไหมครับ?”
“พ่อฮะ...แต่ผมคิดว่าอาฮยอนจุนเป็นคนที่ผมรักมากที่สุดนะฮะ”
“จีฮยอนของเรารักเบบี้เพราะว่าเบบี้ซื้อไอศครีมของโปรดของเขาให้เขาถึงสองอันยังไงล่ะ”
“บูอิน ผมจะพาจีฮยอนไปที่สวนสาธารณะ เราจะไปกินไอศครีมดรัมส์ช็อคโกแลตเฟลเวอร์บลิซซาร์ดกัน!”
“คุณจะยินดีแต่งงานกับผมอีกครั้งไหมฮะ?”
“งั้นยังไงก็ได้”
“เฮ้...ผมกำลังขอคุณแต่งงานอยู่นะฮะแล้วคุณพูดได้แค่ “ยังไงก็ได้” งั้นหรือฮะ?”
“บูอินฮะ...เมื่อวานผมพูดกับจีฮยอน”
“เขาอยากมีน้องสาวฮะ”
“เฮ้...นั่นคุณจะไปไหนฮะ”
“ก็ห้องของเราไง”
“ความต้องการของจีฮยอนคงสมหวังแล้วซินะฮะ?”
“บูอิน นั่นคุณทำอะไรน่ะ!?”
“ทำไมเธอไม่บังคับและจับฉันมัดไว้กับเตียงซะเลยล่ะ?”
“จริงๆ แล้ว ผมก็อยากทำแบบนั้นอยู่กันนะฮะ แต่คุณคงไม่ยอมจูบผมอีกแน่นอนถ้าผมทำแบบนั้น

โดย: แป๋ว IP: 124.122.34.33 วันที่: 11 มิถุนายน 2553 เวลา:21:50:08 น.