ดำริ ตื่นเช้ามา อากาศหนาวแล้ว
คิดถึงตอนเราไปเที่ยวภูทับเบิกด้วยกันนะ
นอนเต้นท์ อากาศ หนาวๆ
ปีที่แล้ว ก็หนาวมากที่ขอนแก่น แกต้องใส่เสื้อกันหนาวตัวใหญ่ไปทำงาน
ยิ่งต้องไปขบวน 77 ออกไปทำงานตอนตีหนึ่ง ตีสอง ยิ่งหนาว
เสื้อกันหนาวพวกนั้น ฉันเก็บใส่ถุง จะเอาไปให้คนไข้ ที่ยากจนที่หนองคายนะ
ดำริ.....เขาคิดถึงมากเลยนะ เขาอยากคุย อยากยิ้มให้ ทดแทน 5 เดือน ก่อนหน้าที่เราไม่ได้คุยกัน ที่เราไม่เข้าใจกัน
เจ็บปวดมากรู้ไหม แม้แต่คำลา....ก็ไม่มี
เขาขอโทษนะ ที่เขายังร้องไห้ ยังเสียใจ ยังอาวรณ์ แต่เขาทำใจไม่ได้จริงๆ
ตอนนี้ เขาฟังธรรมบรรยายของอาจารย์สมภพ แทนดำริแล้วนะ
เขาจะได้เข้าใจชีวิตมากขึ้น ว่าสิ่งที่เกิดขึ้น มันคือความจริง