Group Blog All Blog
|
ความทรงจำที่โคราช ตั้งแต่แต่งงานกันมาฉันก็ไม่ได้ไปโคราชเลยนะ ยังจำครั้งที่เราไปเที่ยวงานย่าโมกัน ขี่มอไซค์เก่าๆ ที่เสียงดังแทบจะได้ยินกันหมด ทั้งบ้านรถไฟ แกยังอัดรูปมาไว้เลย ถ้าไปโคราช ฉันก็จะนั่ง ขบวน 432 หรือ 418 ไป รถไฟฟรี บางวันรถเสีย รถตายขวาง ก็มีความสุขกับการลุ้นระทึก เหมือนตอนที่แกทำขบวนแล้ว เห็นเครื่องยนต์มันจะหล่น แกก็แจ้งก่อน ที่สถานีหนองมะเขือ ต้องไปยืมโซ่จากโรงสีมาผูกมันไว้ก่อน บางวันก็มีรถแก๊สตายขวาง ขอนแก่น โคราช ใช้เวลาเกือบ 4 ชั่วโมง กว่าจะไปถึงก็ ผมยุ่ง หน้าดำหมด อ่านหนังสือได้ 1 เล่ม พอไปถึง ก็นั่งสองแถวไปลงที่หน้า ช.7 เดินเข้าบ้าน ที่แสนรกๆของแก จะต้องไปทำความสะอาดให้ตลอด แกชอบพาฉันไปกินลุงปั่น ต้องสั่งแปะซะปลาช่อนตลอด บางวันเราก็ไปกิน จิ้มจุ่มสุรินทร์ บางวันเราก็ไป ตลาดเซฟวัน บางวันเราก็ไปเดินที่บุ่งตาหลัว ร้านกาแฟโบราณอาอั่นที่ฉันชอบกิน ร้านเย็นตาโฟที่แถวหน้า รพ.ค่าย ไปซื้อกับข้าวที่ตลาดค่าย ไปดูหนังที่เดอะมอลล์ แม้แต่ไปตะวันแดง ที่ฉันเมาซะรั่ว ให้แกหิ้วกลับบ้าน ซ้อนท้ายมอไซค์ไปเขตอุตสาหกรรมเพื่อไปดูที่ดินของแก ขากลับถ้าเรากลับขบวน 415 แกต้องปลุกฉันตั้งแต่ตีสี่ เพราะต้องไปเตรียมรถตีห้า เตรียมรถเสร็จเราก็ไปซื้อกับข้าวที่ตลาดหัวรถจักร ฉันต้องพยายามซื้อขนมกล้วย กับแมลงทอด บนรถไฟตลอด อร่อยมากนะ ต่อไปนี้ ไม่มีอีกแล้วนะ ไม่มีใครจะพาฉันไปโคราชแล้ว ไม่มีบ้านพักรถไฟ 1097 แล้ว พ่อกับแม่ทำเรื่องคืนบ้านแล้ว ของทั้งหมด ก็ยกให้พี่ๆ น้อง บ้านพักรถไฟด้วยกันหมดแล้ว รวมทั้งจักรยาน ทำไมต้องเป็นแก ทำไมพระเจ้าต้องเลือกแก ทำไมให้วันเวลาเราน้อยเหลือเกิน เรามีเวลาอยู่ด้วยกันแค่ 4 ปี 10 เดือน เท่านั้นเอง จำวันแรกที่เราเจอกันได้ไหม วันสิ้นปี 2552 ฉันเขียนไว้ในรีวิว //www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E8741198/E8741198.html คิดถึงดำริมากเลยนะ
เป็นกำลังใจ ให้ นะคะ
โดย: kwan_3023
 วันที่: 16 พฤศจิกายน 2557 เวลา:13:16:29 น. |
Sugarbean
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?] การจากลา......มันเจ็บปวดมากรู้ไหม Link |
||||||||||||
