รวดร้าวแต่ก็รัก
คอลัมน์ เรื่องเล่ารายทางโดย วารุ วิชญรัฐ varuvora@yahoo.com target=_blank>varuvora@yahoo.comเคยเขียนเรื่องราวของความรักมาครั้งหนึ่งแล้ว แต่หากจะเอ่ยถึงอีกสักครั้งหวังว่าคุณๆ คงไม่ว่าอะไร ใครๆ ก็ชอบใช่ไหมเรื่องแบบนี้เนื่องจากชื่อคอลัมน์คือ เรื่องเล่ารายทาง ฉะนั้น ฉันจึงเอาเรื่องเพื่อนฝูงมาแอบเล่าให้คุณๆ ฟัง ครั้งนี้ก็เหมือนกัน เมื่อเพื่อนสาวคนหนึ่งของฉันนั้น วันๆ ก็นั่งตาปรอย คอยแต่โทรศัพท์จากใครบางคน คนที่เธอบอกว่าโทร.มาคุยกับเธอทุกคืนๆ วันละหลายชั่วโมงในยามดึกดื่น ตื่นมาเธอจะมีดวงตาที่ปรือมากมาทำงานทุกวัน แต่เธอบอกว่าไม่หวั่น เพราะความรู้สึกบางอย่างบอกว่านี่อาจจะเป็นความรักมีคนบางคนเตือนเธอว่านี่อาจเป็นช่วงกำลังเห่อแบบฮันนีมูนพีเรียด เธอเป็นคนขี้กลัวและหวาดระแวง จึงวิตกใหญ่ว่าอาจเป็นไปได้คราวนี้เธอจะทำอย่างไรดีเล่า เธอไม่อยากคิดเลยว่านี่เป็นเพียงความเหงาในยามค่ำคืนที่ทำให้เธอต้องโทร.กระหน่ำ เป็นไปได้หรือที่ความเหงาของทั้งสองคนจะตรงกันโดยมิได้นัดหมายถึงเพียงนั้น เมื่อถามฉัน ฉันก็เพียงตอบไปว่า ถามหัวใจตัวเองดูสิว่าตกลงแล้วมันคืออะไรเธอย้อนว่า ตอบไม่เห็นง่าย ยังไงเธอก็ยังหวาดหวั่นทั้งที่เธอก็เฝ้าฝันถึงความรักดีๆ เพื่อนอีกคนหนึ่งนั้น เพราะความที่เขาผ่านชีวิตมามาก พลาดหวังจากความรักก็หลายครั้ง แม้ทุกครั้งเขาจะหวังตั้งใจกับมันมากเพียงไหนก็ตาม ดังนั้นเมื่อความรักครั้งใหม่เริ่มเกิดก่อตัวสลัวในหัวใจ เขาจึงรู้สึกหวาดกลัวทั้งๆ ที่หัวใจก็เรียกร้องใฝ่หา และดูอึ้งๆ เมื่อเริ่มเอ่ยปัญหานี้ให้เพื่อนฟัง"เรากลัวจังเลยเธอ""กลัวไรเหรอ" ฉันถามกลับแบบงงๆ"คงกลัวเจ็บช้ำน่ะสิ เรารู้แล้วว่าคงต้องรักคนนี้แน่ๆ แต่ทำไมเรากลัวยังงี้ คิดหนักเลยว่าจะไปต่อหรือพอแค่นี้ ถ้าเขาเหมือนคนก่อนๆ คงเศร้าแย่เลยเรา" น้ำเสียงหม่นหมองทั้งๆ ที่กำลังมีความรักแบบนั้นทำให้ฉันพยายามทำความเข้าใจ ไม่มีทางอื่นให้เพื่อนรู้สึกบ้างหรือนอกจากความรวดร้าว ทำไมความทรงจำเกี่ยวกับความรักที่ผ่านมาทำร้ายเขาถึงเพียงนั้นเล่าเมื่อครั้งที่ยังเดินทางไกล ฉันได้ไปถึงทั้งภูเขา ท้องทุ่ง แม่น้ำ ทะเลทราย และริมมหาสมุทรกว้างใหญ่ ไปทั้งๆ ที่ก็ไม่รู้ว่าที่ที่เราจะไปพบหานั้นมีอะไรอยู่บ้าง บางที่ร้อนแล้งระอุ บางทีก็สวยงามดีตามที่หนังสือท่องเที่ยวบอกไว้ บางที ก็ไม่มีสิ่งที่ใครๆ บอกว่าสวยเพราะที่นั่นอาจเป็นทุ่งนาแห้งๆ อาจจะเดินทางไกลหนักหนาและพบว่า ลำธารที่อยากมาเห็นนั้นบัดนี้เหือดแห้งไปเพราะเป็นฤดูแล้ง เราก็ยังไปทั้งๆ ที่เราไม่รู้และไม่อาจคาดเดาได้ว่าหนทางข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้นบ้างบนภูเขาที่แม่ฮ่องสอน ร่างกายที่ไม่ได้ออกกำลังกายมานานกำลังใกล้จะเป็นลมอยู่รอมร่อ หนทางบนภูเขาไม่มีทางเรียบ มีแต่ทางลื่นและชัน ทางเดินเล็กๆ ริมหน้าผาทำให้เราเลิกวิงเวียนชั่วขณะแล้วตั้งอกตั้งใจเดินไม่ให้พลาด ต้นสนสูงใหญ่ไหวเอนเพราะแรงลม เดินลึกเข้าไปในป่า ขาของฉันเริ่มปวดมากขึ้น เมื่อหิวน้ำ เราเพียงผ่านลำธารเล็กๆ เด็ดเอาใบไม้มาตักดื่ม และพบว่าน้ำในลำธารใสพิสุทธิ์แบบนี้มันช่างชื่นเย็นในลำคอนัก และอาจเป็นโอกาสเดียวที่ฉันจะได้มาดื่มน้ำที่นี่ป่าสูงขึ้นเรื่อยๆ อากาศเย็นลง โชคดีที่ทางเดินยังคงเห็นเด่นชัด เราผ่านดงไผ่ทึบทึม ดงเฟิร์นชอุ่มเขียว นอกจากจะมาเพราะตามพ่อลุงคนหนึ่งมาตัดหน่อไม้แล้ว ยังมาเพราะมีคนบอกว่า บนนั้นคือต้นน้ำ เป็นป่าสวยและมีดอกกล้วยไม้หายากในสภาพธรรมชาติชนิดหนึ่งอยู่บนคาคบเมื่อถึงที่ราบสว่างแห่งหนึ่ง น้องชาวไทใหญ่บอกว่าต้นน้ำอยู่ตรงนั้น ฉันเดินเข้าไป น้ำใสหยาดเย็นรินออกมาจากซอกหินน้อยๆ ช่างน่าอัศจรรย์นัก น้ำนี้หรือที่สุดแล้วก็เป็นหนึ่งเดียวกับลำน้ำทั้งหมดในโลกนี้ น้ำน้อยๆ ค่อยรินออกมาอย่างนั้นราวกับไม่มีวันสิ้นสุด บนต้นไม้สูงใกล้ๆ มีดอกกล้วยไม้สีขาวสองสามดอกชูช่อ มันคือเอื้องแซะ สมัยก่อนเป็นดอกไม้สูงส่งเพราะเป็นเครื่องบรรณาการที่เมืองเล็กจะต้องส่งให้เมืองใหญ่ แม้วันนี้จะมีปลูกที่พื้นราบ แต่ดอกไม้เหล่านั้นก็ไม่เหมือนที่ฉันเห็นในป่าต้นน้ำอย่างนี้ เพราะฉันรู้ดีว่าชั่วชีวิตนี้อาจไม่ได้เห็นเช่นนั้นอีกเหนื่อย หิว อ่อนล้า และแลกมาด้วยอาการปวดเข่าอย่างถาวรหลังการไปเดินภูเขา ฉันเล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนทั้งสองคนฟังในวันที่เขาสับสนอ่อนล้าเพราะหัวใจของเขาไม่กล้าเดินทางในความรักหรืออยากไปชมดอกไม้บนดอยสูงทั้งที่ก็เป็นสิ่งที่เขาก็ปรารถนา เล่าไปเพราะหวังว่ามันจะเป็นแรงผลักให้เขาเดินขึ้นภูเขา แต่เขาต้องเข้าใจ เพราะจะต้องเหนื่อย เมื่อยล้าลำบากและอาจไม่มีดอกไม้เลยก็ได้ แต่ถ้าไม่ไปใครจะรู้ว่ามีอะไรอยู่บนนั้นบ้าง มันเหมือนที่เราต้องแลกหลายอย่างในชีวิตเพื่อสิ่งใดสิ่งหนึ่ง การเดินทางย่อมสำคัญที่เราได้ออกเดินทาง ความรักย่อมสำคัญที่ได้รัก ส่วนสิ่งอื่นเป็นเพียงออปชั่นพิเศษที่พ่วงมาด้วยเหมือนที่เราเดินทางไปในความรัก แม้ไม่รู้ว่าสุดปลายทางมันคืออะไร แต่ถ้าไม่ยอมเสี่ยงที่จะรวดร้าวเจ็บปวดเหนื่อยล้า ก็ไม่รู้ใช่ไหมว่าที่ปลายทางมีดอกไม้ชนิดไหน *************************************อ่านเจอจากนสพ.มติชน...เศร้าๆ เหงาๆ สำหรับคนที่กลัวการเดินทางในความรัก
ลิเวอร์พูล (อังกฤษ) 3-1 ซีเอสเคเอ มอสโค (รัสเซีย)
กลัว กับ ไม่กล้า
นี่มันช่างเหมือนกันจริงๆ
เจ็บเหมือนกัน
เหอๆ พี่บ่นไปเรื่อยน่ะ
อย่าใส่ใจเลยคับ
ทักทายน้องเปิ้ล
แอบหนีงานมาละสิ
อิอิ