Group Blog
All Blog
|
ความทรงจำดีๆ ...^o^  เป็นบล็อกแรกเลยนะเนี่ยที่ถูกบังคับให้เขียน ปกติก็ชอบเขียนอยู่แล้วล่ะ แต่ช่วงนี้งานตรึม ก้อเลยขี้เกียจ และไม่มีเรื่องอะไรอยากเล่าให้เพื่อนๆ ฟัง กะว่าจะไปเดินหาเรื่องแถวๆ ถนนข้าวสารช่วงสงกรานต์ ก็กลัวไม่ได้เรื่อง แต่จะได้ชายหนุ่มติดมือมาแทน อิ อิ อิ  บังเอิญเดือนที่แล้วกลับบ้านป้า และไปรื้อโน่นจัดนี่ จนเจออัลบัมรูปภาพเก่าๆ หลายอัลบัม เปิดดูไปเรื่อยๆ จนมาเจอรูปภาพสมัยเรียน ตั้งแต่มัธยมต้นจนถึงมัธยมปลาย และต่อมหาวิทยาลัย  ระหว่างเปิดดู ภาพความทรงจำเก่าๆ ก็ค่อยๆ แง้มออกมา มันช่างอิ่มเอมไปด้วยหลากหลายความรู้สึก มีทั้งความสุข ความสนุกสนาน และความคิดถึงเพื่อนๆ ทุกคนที่อยู่ในภาพนั้น จนเผลอแอบยิ้มออกมาอยู่บ่อยๆ  นอกจากแอบยิ้มก็ยังขำขันหน้าตาตัวเอง ทำไมมันกะโปโลแบบนั้นฟะ  เออ ...เนาะ..เขาถึงว่า เวลาคนเราอายุมากขึ้น มักชอบระลึกถึงความหลัง แต่ความหลังที่เต็มไปด้วยความประทับใจแบบนี้ ต่อให้เวลาผันผ่านไปกี่สิบปี มันก็ไม่ยักลืมเลือน มาดูภาพประทับใจสมัยมัธยมนะ ช่วงนี้คงประมาณ โอ้โห.. ไม่กล้าบอก...อายจัง..อิอิ   สมัยคอซองโน่นแน่ะ...กี่ปีคงไม่ต้องเดา น่าจะมากกว่า 100 ปี เนอะ อิอิ เป็นภาพหมู่ถ่ายกันก่อนจบ ม.3 ลองดูภาพเพื่อนๆ และเรียกชื่อดู ปรากฎว่าจำได้ไม่ถึงครึ่งเลยล่ะ ก้ออะนะ...จำได้ก็เก่งแล้วล่ะ....แต่จะว่าไป ถ้าได้เจอพวกเขาอีกก็จำหน้าได้แน่นอน แต่จะจำชื่อได้หรือไม่ ค่อยว่ากันอีกที ถึงได้บอกอยู่เสมอ "มิตรภาพเกิดขึ้นแล้ว...ไม่มีวันเลือน"  แฟชั่นการแต่งกายเมื่อ 100 ปีที่แล้ว อิอิ สมัย ม.ต้น ความรู้สึกมันยังเป็นเด็กๆ สดใส มีแต่เรียนและเล่นไปพร้อมๆ กัน ไม่รู้จักคำว่าจีบกัน หรือความรักแบบหนุ่มสาว มีแต่ความรักแบบเพื่อนจริงๆๆ... หรือเพราะเป็นโรงเรียนหญิงล้วนด้วยล่ะมั้ง... คงไม่เหมือนนักเรียน ม.ต้น สมัยนี้ โลกมันช่างเปลี่ยนแปลงรวดเร็วจริงๆ น้องๆ เอ...ไม่ใช่มั้ง...หลานๆ สิ เนอะ หลานๆ เขาจะรับรู้คำว่า "เพื่อน" ได้มากน้อยแค่ไหนนะ ถ้าเขาโตมาและมีแฟนกันเลยเนี่ย...เฮ้อ   มาถึงมัธยมปลาย เป็นช่วงเวลาที่เรียกว่าเรียนหนัก เพราะมันหมายถึงอนาคตของแต่ละคนที่จะต้องเดินต่อไป  แต่ในความเป็นเพื่อน ความผูกพันก็ยังคงเดิม ยิ่งบางคนเป็นเพื่อนกันตั้งแต่ ม.ต้น พอมาถึง ม.ปลาย ก็ยังเรียนด้วยกันอีก ความรักความผูกพันจึงยิ่งพอกพูนมากยิ่งขึ้นไปอีก ภาพนี้จะเป็นกลุ่มเพื่อนที่สนิทกันมาก ผ่านมา 50 ปีแล้วก็ยังรักกันอยู่ดี แม้ไม่เคยเจอกัน แต่เมื่อได้พบกันความรู้สึกที่มีต่อกันไม่เคยเปลี่ยนแปลง....  ตอนเรียนเนี่ย ต้องขอบอกว่าค่อนข้างเป็นเด็กดีมากเลยนะ เพราะเป็นกลุ่มเด็กเรียน เที่ยวก็ไม่เที่ยว กิจกรรมที่เลือกก็มีประมาณชมรมพุทธศาสนา อะไรประมาณนี้...จะไปเที่ยวทีก็กลุ่มใหญ่ประมาณ 5 คนขึ้นไป สาวๆ ล้วนๆ นานๆ จะไปดูหนังกันสักครั้ง ส่วนมากชอบไปบ้านเพื่อนคนใดคนหนึ่งมากกว่า ..เป็นความทรงจำที่ดีจริงๆ  ภาพนี้เป็นภาพสุดท้ายที่นัดไปเที่ยวกันเองตอน ม.6 เป็นการเลี้ยงอำลาชีวิตนักเรียน เพื่อก้าวเดินไปสู่การเป็นนิสิตหรือนักศึกษาต่อไป แล้วแต่ทางเดินชีวิตของแต่ละคน... พอดูภาพ...ก็ทำให้คิดถึงเพื่อนๆ มากเลย เพื่อนบางคนก็ยังตามไปอยู่ถึงมหาวิทยาลัย มีบางคนตามกันมาตั้งแต่ประถมเลยล่ะ ตอนนี้ก็ยังคบหากันอยู่ เพียงแต่เจอกันน้อยมาก บางคนก็ตามกันมาตั้งแต่ ม.ปลาย ก็เกือบ 30 ปีได้มั้ง เนอะ...เนอะ อารายมันจายาวนานขนาดนั้นเนี่ย อ่ะ คุณ au_ja มาอัพบล็อกตามสัญญาให้คุณแล้วนะ ถ้าไม่กลัวว่าจะฉี่รดที่นอนเพราะถูกแอบตีหัว ล่ะก้อ ไม่มาเขียนนะเนี่ย อิอิคราวหน้าจะนำชีวิตบางช่วงสมัยมหาวิทยาลัยมาให้อ่านกันนะ...สนุกสนานไปอีกแบบ แต่ให้ความรู้สึกที่แตกต่างกับสมัยเป็นนักเรียนมากมาเลยล่ะ ถ้าเทียบกันแล้ว การเป็นนักเรียน ม.ต้น คือ ม.1 - ม.3 เป็นช่วงชีวิตที่ดีที่สุด มันเหมือนเรายิ่งเรียนสูง ความรับผิดชอบมันก็มากขึ้นตามตัว อยากกลับไปเป็นเด็กๆ อีกจังเลย...  
คนไหนพี่อิ๋วอ่า...ดูไม่ออกเลย หน้าตาคล้าย ๆ กันหมดเลย อิอิ..
โดย: นกสีเทา IP: 202.28.181.10 วันที่: 16 เมษายน 2549 เวลา:22:19:06 น.
 ได้เม้นท์เป็นคนแรกก็เลยซะหน่อย เพื่อเป็นสิริมงคลแก่ตระกูลเรา...ว่าไปนั่น ภาพสมัยเด็กๆ เนี่ยดูแล้วสดใสน่ารักดีเน๊าะ วันนี้ก็หยิบไดอารี่มาดูเหมือนกัน แล้วก็นั่งพิจารณาว่าเราว่าเราเตี้ยแล้วนะ ทำไมตัวเรายังผอมและสูงกว่าเพื่อนในกลุ่ม น่ารัก...น่ารักดี โดย: อุ้มสี
 วันที่: 16 เมษายน 2549 เวลา:22:19:46 น. ยายโบว์รักสีดำ.....มาปาดตัดหน้าเรา....จ๋อยๆ ไม่ย๊อม...ไม่ยอมจะฟ้องแม่ แบบปาดหน้าเรา...แบบจะจะเลย โสน่าหน้าเรา ดันแสล๋นพิมพ์ยาวไปหน่อย 555 ล้อเล่น....อำเล่นเป็นสีสันหน้านี้เฉยๆ แบบตะลึงภาพเก่าของอิ๋ว โดย: อุ้มสี
วันที่: 16 เมษายน 2549 เวลา:22:27:27 น.โอ๋...โอ๋...น่าสงสารพี่อุ้ม  ยัยโบว์ยักษ์...มาโดนปรับเสียดีๆ ดันไปตัดหน้ากระชั้นชิด...ป้า เอ๊ย พี่เขาทำไม อิอิ  อย่าว่าแต่น้องโบว์เลย ตอนแรกที่เปิดดู พี่ยังหาตัวเองไม่เจอเลย ก็มันกะโปโลซะ เด็กอะไรฟะ...หาความสวยไม่เจอ ไม่เหมือนตอนนี้เล๊ยยย.... 5555+++++  โดย: s (sunny-low
) วันที่: 17 เมษายน 2549 เวลา:5:12:29 น.ป้าน่ะเหรอ คนตัวดำ ๆ น่ะ หาเถอะ ตัวดำ ๆ ยิ้มฟันขาวนั่นไง
แฟชั่น 100 กว่าปีก่อนนี่เหลือร้ายนะค๊า คนแก่มักจะพูดเรื่องอดีต ประโยคนี้ยังใช้ได้เสมอ โดย: กากีซ่าส์
วันที่: 17 เมษายน 2549 เวลา:8:45:44 น.หมาก..พลู....มั้ยก๊าบบบ....ขายไม่แพง......
..ขายเสร็จก็วิ่งหนีดีก่า........................... โดย: ตากล้อง
วันที่: 17 เมษายน 2549 เวลา:9:55:19 น.โหหห....ภาพอมตะมหานิรันดร์กาลมากจริงๆ
ดูแล้วขลังมากๆ อิอิ ขนลุกซู่เลย แล้วเจ้าของบล๊อกล่ะคนไหน เอามาดูตอนสมัยสาวๆ ให้ จะๆลูกกะตาหน่อยค่ะ เตรียมนิมนต์พระมาคล้องคอแล้ว โพสท์มาโลด รอชมภาพสาวงามสมัยมิตร-เพชราอยู่เด้อคร่า อิอิ  โดย: au_ja
วันที่: 17 เมษายน 2549 เวลา:11:01:19 น. โดย: อุ้มสี
วันที่: 17 เมษายน 2549 เวลา:11:39:48 น.สังเกตทรงผม ตอนโน้นนน กะตอนนี้ ไม่ได้ต่างกันเท่าไหร่ อิอิ
 โดย: LASIP
วันที่: 17 เมษายน 2549 เวลา:12:22:48 น.สรุปว่าเอาภาพมาอวดความทรงจำ หรือว่าเอาภาพมาให้เชือด เอ๊ยมาให้ย้อนรำลึกถึงวันวานยังหวานอยู่หนอ ? โดย: พี่อุ้มคนงามเมื่อวานนี้...วันนี้เลยขี้เหร่ IP: 210.86.214.197 วันที่: 17 เมษายน 2549 เวลา:17:47:24 น.
ย่องมาดูเขาระลึกความหลังกัน
แล้วก็ย่องกลับไป...เงียบๆ... โดย: ย่องแล้วย่องอีก IP: 58.10.90.18 วันที่: 17 เมษายน 2549 เวลา:18:08:32 น.
นั่นดิ เหมือนถูกรุมโขกสับยังไงม่ายรู้...  เก่งกันจังเนอะ...จำได้หมดเลย ว้า....ไปเล่นเกมทศกัณฐ์....ชนะกันหมดดิ แย่จัง...  อิอิ น้อง lasip พี่มันพวกรักเดียวใจเดียว ไม่หลายยยยยยใจ น่ะ... เนอะ...น้องกากีซ่าส์ ว้าวววว ได้ 1 คะแนน อิอิ... โห...คุณ au_ja ขอดูกันตรงๆ แบบนี้เลยเหรอ บ้า..ใครเขาจะให้ดูล่ะ ตัวเอง..ก้อ อายเขานะ 55555  " ไว้เราไปดูกันสองต่อสองที่ลับตาคนดีก่า..นะ จะได้เห็นกันจะจะ..." อิ อิ อิ กล้าเปล่า...แต่ผลัดกันดูนะ (ตกลงเราจะดูอารายกันหว่า  )ตาตากล้อง จะวิ่งหนีไปไหน เอาหมากพลูมาให้ชั้นก่อนสิยะ โธ่.....เปรี้ยวปากมาเสียหลายวัน...เนี่ย  พี่อุ้มจ๋า...(หวานมาเชียว) ทำไมเราไม่ไปทะเล แทนไปน้ำตกนะ... แล้วเอาภาพทะเลมาอวดให้น้ำลานไหล ทำไมเนี่ย...ซึ้ด ซึ้ด  เฮ้อ...เหนื่อยจัง แต่หนุกดี ได้ต่อล้อต่อเถียงกับเพื่อนๆ แบบนี้  โดย: s (sunny-low
) วันที่: 17 เมษายน 2549 เวลา:18:09:52 น.เห็นกระทู้นี้แล้วรู้สึกปลงครับ
โลกนี้ไม่มีอะไรเที่ยงจริง ๆ เพิ่งกินข้าวกลางวันอยู่หยก ๆ เดี๋ยวนี้มานั่งกินข้าวเย็นอีกแระ ไม่เที่ยงหนอ ไม่เที่ยงหนอ อิอิ โดย: ปะหล่อง IP: 203.148.195.194 วันที่: 17 เมษายน 2549 เวลา:19:47:31 น.
ต๊กใจ ตกใจมาก ถึงมากที่สุด  มีบุรุษหน้าแปลกโผล่เข้ามา อิอิ  ใครจุดธูปเรียกเนี่ย แว่วๆ ว่าชอบมาตามกลิ่นธูปนี่นา เนอะ เนอะ ขอบใจที่แวะมาเยือนนะ แต่คุณเนี่ย บอกไรให้มะ รู้ตัวเปล่า ชอบปล่อยไก่เป็นเล้าๆ เสมอ ไม่พิมพ์ผิดตัวอักษร ก็ผิดความหมาย อันเนี้ย...เนี่ย...ที่คุณปะหล่องเข้ามาเนี่ย เขาเรียกว่า บล็อกนะ หรือเรียกอีกที มันก็เหมือนบ้านของคนที่คุณเข้ามา แต่ถ้าเป็น "กระทู้" น่ะ มันเหมือนสวนสาธารณะ เป็นอาจารย์ภาษาไทยได้งัยเนี่ย แป่ว แป่ว...วิ่งหนีออกไปทันหรือเปล่าเนี่ย อิอิ โดย: s (sunny-low
) วันที่: 17 เมษายน 2549 เวลา:20:11:34 น.สังเกตอยู่ภาพนึง อิอิ เลขสวย 88 1 24
หมายฟามว่าตั้งแต่ปีไหนเนี่ย เอิ๊กๆๆๆรุ่นแรกจริงๆค่ะ ขนาดเอากล้องส่องขยายแล้วยังมองหาความคมชัดไม่ได้เลยว่าไผเป็นไผ ไกลสุดกู่ สมัยก่อนเขานิยมถ่ายวิวมากกว่าคนเนอะ อิอิ ตกลงจะได้เห็นจะ จะไหมเนี่ย หรือคนมีบุญเท่านั้นที่ได้ชมเต็มตา  โดย: au_ja
วันที่: 18 เมษายน 2549 เวลา:10:24:06 น.โห มาฟัดทีเลยคุณ อุ๊ อะไรจะได้ใจขนาดนั้น มีความพยายามมากเลยนะ  สมัยก่อนคนสวยน้อยกว่าวิวไง ก็เลยนิยมถ่ายวิวมากกว่าคน แต่สมัยนี้คนสวยมากกว่าวิว ก็เลยถ่ายคนมากกว่าวิว วิว วิว คน คน ชักงง งง งง ก็บอกแล้ว เห็นจะจะ ต้องมาดูกันสองคน อิ อิ อิ โดย: s (sunny-low
) วันที่: 18 เมษายน 2549 เวลา:12:50:30 น. ไม่ว่างมั่งตามประสาเจ้านายไม่อยู่ไปเมืองจีน แมวไม่อยู่ แมวก็ยังร่าเริง โดย: อุ้มสี
วันที่: 18 เมษายน 2549 เวลา:14:05:09 น.งั้นสงสัยผมยังคิดเหมือนคนสมัย โน้นนน อยู่น่ะสิ
ยังชอบถ่ายรูปวิว มากกว่าคน เหมือนนน เดิม ***ช่วงนี้บรรยากาศที่ทำงานแย่มากๆ กลิ่นกาว กลิ่นน้ำมันสน กลิ่นสี คลุ้งไปหมด อยากจะอ๊วกกวันละสิบรอบ*** โดย: lasiP IP: 203.188.53.196 วันที่: 18 เมษายน 2549 เวลา:16:59:39 น.
|
sunny-low
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?] ความทุกข์ สอนให้อดทน ถ้าผ่านมันได้ ก็จะเจอความสุข... Friends Blog |
||||||||||||
จากไปนานคิดถึงจังเลย
