Group Blog
All Blog
|
คนหนึ่งคน..ที่เรารู้จัก  ภาพนี้เป็นภาพของเจ้าของบ้านที่เราไปพักตอนไปเที่ยว ปาย จว.แม่ฮ่องสอน และเขากำลังทำอาหารกลางวันห่อด้วยใบอะไรสักอย่าง ไม่แน่ใจว่าใบต้นสักหรือเปล่า เพื่อให้พวกเรากินกันระหว่างเดินป่าวันที่ 2 หน้าตาจะน่ากินแบบนี้ แต่ขอบอกอร่อยมากเลยนะ กินข้าวกลางวันกลางป่าแบบนี้เนี่ย เอ...หรือเพราะเหนื่อยและหิวหว่า   เมื่อวาน ฉันมีภาพประทับใจติดตาอยู่ภาพหนึ่ง เป็นภาพของผู้ชายคนหนึ่งซึ่งอายุอานามนั้น ก็ไม่มากเท่าไหร่นัก แค่จะเกษียณปีนี้เอง  เขาเป็นเจ้านายของฉันเอง และเขากำลังนั่งเขียนบัญชีการส่งจดหมายให้ไปรษณีย์บนโต๊ะทำงานของลูกน้องที่ป่วยมาหลายวัน เขียนตั้งแต่ 11 โมงยันเที่ยง เพราะจดหมายมันสะสมมาตั้งแต่สัปดาห์ที่แล้ว เนื่องจากลูกน้องที่รับผิดชอบป่วยตลอด พอตอนบ่ายเขาก็มาจัดทำเป็นห่อๆ เพื่อสะดวกในการจัดส่งและลำเลียงไปขึ้นรถเพื่อนำไปส่งไปรษณีย์ ...ทำไมต้องประทับใจล่ะ ก็ภาพคนทำงานธรรมดาทั่วๆ ไป  ที่ประทับใจ เพราะตำแหน่งของเขาสำหรับที่ทำงานของฉันแล้ว งานที่เขาทำอยู่นั้น ไม่จำเป็นที่ต้องมาทำเลยสักนิด ให้ฉันและเพื่อนอีกคนทำก็ได้...แต่เพราะฉันและเพื่อนไม่สามารถปลีกเวลามาทำได้เลย และลูกน้องที่ป่วยก็ไม่สามารถกลับมาทำงานได้รวดเร็ว รอต่อไปจดหมายอาจได้ส่งเดือนหน้าแน่..ด้วยความรับผิดชอบในหน้าที่และในฐานะหัวหน้าแผนกผสมผสานกับความเห็นใจลูกน้อง เขาก็เลยต้องลงมาทำเอง...ฉันยืนมองเขาด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก และนึกถึงพ่อตัวเอง...คนใกล้เกษียณบางคน เมื่อถึงช่วงนี้เขาอาจเบื่อที่จะทำงาน และอาจใช้สิทธิ์ลาพักร้อนหรือลาหยุดจนครบวันเกษียณ แต่หัวหน้าฉันคนนี้ไม่เลย...เขายังคงมาทำงานเสมอ และจะมาถามลูกน้องบ่อยๆ ว่ามีอะไรให้ช่วยไม๊..มีอะไรต้องเร่งทำบ้าง ถ้าเป็นงานที่เขาทำได้ เขาจะลงมาช่วยทันที นี่คือสิ่งที่ประทับใจในตัวเขาตั้งแต่เริ่มแรก  ก่อนหน้านั้นฉันไม่เคยทำงานร่วมกับเขา เพราะอยู่คนละแผนก ฉันรู้จักเขาผ่านทางเสียงอื้ออึงจากลมปากของผู้คนมากมายซึ่งออกมาในทางที่ไม่น่าชื่นชม โดยเฉพาะ การบอกว่าเขาไม่ค่อยมาทำงาน ฉันจึงเก็บข้อมูล ของเขาไว้ และหวั่นๆ ใจเมื่อต้องไปทำงานกับเขา แต่เมื่อได้มาทำงานร่วมกันจริงๆ ฉันกลับเห็นภาพที่ตรงข้ามกับข้อมูลที่เก็บไว้ เขาพยายามทำงานในความรับผิดชอบทุกอย่างเท่าที่จะทำได้ และถ้าทำไม่ได้ก็จะพยายามหาทางช่วยเหลือลูกน้องเพื่อให้งานมันเดินต่อไป ถ้าเทียบกับหัวหน้างานแผนกอื่น ฉันว่าหัวหน้างานของฉันมีความรับผิดชอบสูงกว่ามากมาย เราเคยสุมหัวทำงานชิ้นหนึ่งซึ่งฉันทำไม่เป็นเพราะเพิ่งเรียนรู้งาน แต่เขารับไปทำทั้งหมดและฉันเป็นผู้ตรวจสอบ..อิอิ..มีไม๊ล่ะ หัวหน้าทำและลูกน้องตรวจสอบ ส่วนมากมีแต่ลูกน้องทำ และหัวหน้าตรวจสอบ แต่ฉันนั้น ทำบ่อยเลยล่ะ  และหัวหน้าก็เข้าใจและไม่ถือสา ทั้งยังสอนงานฉันมากมาย ที่ฉันจะไม่ชอบคือ เมื่อหัวหน้าฉันทำงานผิดพลาด มักจะถูกเจ้านายที่สูงกว่าเขาคอยจับจ้องการทำงานของเขาและเหมือนคอยจับผิดอยู่บ่อยๆ ฉันจึงมักแย้งเจ้านายคนนั้นแทนเจ้านายตัวเองเสมอ เพราะคิดว่าการทำงานที่ผิดพลาดนั้น คือการเริ่มต้นของการทำงานที่ดี เมื่อมีการเริ่มต้น มีการผิดพลาด ก็ต้องมีการแก้ไขให้ถูกต้อง เพื่อให้งานมันออกมาสำเร็จผล มันคงจะดีกว่าคนที่ไม่ทำอะไรเลย  ฉันเสียดายที่มาทำงานกับเขาช้าไป เสียดายที่มาทำความรู้จักเขาช้าไป  ดันมาเจอตอนเขาใกล้เกษียณ ยังแกล้งๆ แซวเขาเลยว่า ต่อเวลาเกษียณไปอีกปีได้เปล่า ให้ฉันมีเวลาดูดความรู้ต่างๆ จากเขามากกว่านี้...เขาได้แต่หัวเราะแบบผู้ใหญ่ใจดี๊ใจดี  ฉันรู้สึกเสียดายเขาจริงๆ รู้สึกเสียดายแทนคนหลายคนที่มองเขาในอีกมุมหนึ่ง เพราะไม่เคยมาทำความรู้จักกับเขาอย่างจริงจัง ตอนนี้เวลาฉันไปกับเพื่อนกลุ่มไหน ถ้าใครพูดถึงหัวหน้าฉันคนนี้ในแง่ไม่ดี ฉันจะรับฟังและเสริมมุมมองในแง่ดีของเขาออกไป ประมาณว่า คนที่คุณบอกว่าไม่ดีนั้น จริงๆ แล้วเขามีมุมที่ดีที่คุณยังไม่รู้กันนะยะ เอ๊ย นะจ๊ะ..ตอนนี้ชอบอ่านหนังสือของหนุ่มเมืองจันทน์ เพื่อนๆ เคยอ่านกันหรือยัง ช่วงท้ายเรื่องของเขามักจะมีสาระน่ารู้มากมายเลยเนอะ...เนอะ ฉันชอบจริงๆ... อิอิ  และเริ่มติดนิสัยของเขามาเล็กน้อยแล้วล่ะ อย่างเมื่อวานพี่ผู้ชายที่ทำงานคนหนึ่งกำลังซ่อมเครื่องทำความเย็นน้ำอยู่ ฉันก็แซวพี่เขาว่า โอ้โห..พี่ๆ ขยันใหญ่เลยนะ..พี่เขาก็ตะโกนสวนกลับมาว่า อะไรใหญ่เหรอ..???? อืม...อืม...ฉันเลยเดินไปหาพี่ผู้ชายอีกคนและถามเขาว่า พี่ๆ ฉันควรตอบพี่เขาว่าอะไรใหญ่ดีล่ะ..เท่านั้นล่ะ...พี่คนนั้นมองหน้าฉันและหัวเราะขำๆ ประมาณว่า...ไอ้นี่..เอาอีกแล้ว.. เอ..ฉันถามอะไรผิดเหรอ ตอบอะไรผิดเนี่ย แค่ถามว่าให้ตอบพี่ผู้ชายว่าอะไรใหญ่ดี เท่านั่นเอง..ตอบยากจังแฮะ..อิอิอิ  ยอมเป็นคนอ่อนแอ ยอมแพ้อย่างหมดความหมาย ไม่อยากจะแบ่งหัวใจของใคร ไม่อยากจะเป็นส่วนเกิน จำยอมเดินจากไป ให้เขาได้เคียงคู่กัน รักครั้งนั้น ขอให้มันผ่านไป บาดเจ็บร้าวลึก นึกถึงคนเคยเอาใจ ห่างกันไปเขามีคู่ใหม่ ทิ้งใจเราแหลกราญ ยอมเป็นผู้แพ้ เขาแปรเปลี่ยนสุดจะฝืน ไม่อยากดึงดันหัวใจเขาอยู่ ก็รู้ว่าไม่เหมือนเดิม ให้ผ่านเลยไปดังฝัน ฉันคงลืมมันได้ พร้อมจะยอมให้ใจเจ็บคนเดียว 
|
sunny-low
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?] ความทุกข์ สอนให้อดทน ถ้าผ่านมันได้ ก็จะเจอความสุข... Friends Blog |
||||||||||||
จากไปนานคิดถึงจังเลย
.... เห็นห่อข้าวแล้วหิว...........
ไปหาไรกินก่อนเน้อ