กุมภาพันธ์ 2549

 
 
 
1
2
3
5
6
7
9
10
11
12
13
14
15
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
 
 
16 กุมภาพันธ์ 2549
ของหายได้คืน...^ _ ^


เอาภาพสวยๆ มาล่อ...ให้ดูสบายใจสบายตาเล่นๆ เข้ากับบทเพลงเพราะๆ แต่ไม่เกี่ยวกับเรื่องที่จะเขียนเลยนะ..อิอิ



เพลงนี้เพราะเนอะ...
เพราะเรานั้น...คู่กัน ของวงคาไลโดสโคป เป็นเพลงเก่าที่น่าฟังอีกเพลงหนึ่ง

บางสิ่งบางอย่างเมื่อเปลี่ยนไปแล้ว
คงยากที่จะกลับคืนมาได้อีกครั้งนะ...

เพราะเรานั้น..คู่กัน

ความว่างเปล่ากับความเหงา
ปนความเศร้าในตัวเรา
คุ้นเคยกับการมีเขา
เหลือเพียงเรากับความสับสนในใจ

ชีวิตหนึ่งกับความหวัง
ฉันก็ยังหวังในใจ
สักวันหนึ่งสิ่งที่ฝัน
จะหวนคืนวัน
กลับเป็นดังกำลังใจ

ไม่เป็นไรมาเริ่มกันใหม่
จะไม่ยอมให้วันใด
ปล่อยให้ใจฉันต้องขาดเธอ
จะผูกพันสองเราให้เป็นหนึ่งเดียว
กลับมาเป็นเหมือนเคย
กลับมาเลย...เพราะเรานั้น..คู่กัน

ของหายได้คืน...???
เพื่อนๆ เคยมีประสบการณ์ทำนองนี้หรือเปล่า เรามีอยู่หลายครั้งเหมือนกัน แต่ล่าสุดก็เมื่อไม่กี่วันนี่เอง เป็นสิ่งของไม่มีราคาค่างวดอะไรหรอก แต่ก็เสียดายถ้ามันหาย
ก้อแค่ปากกา 1 ด้าม ปากการาคา 10 บาท แต่เป็นปากกาที่เราตั้งใจไปหาซื้อมา เพื่อไว้พกติดตัวและไว้เขียนงาน ดังนั้น มันจึงมีความสำคัญมากกว่าปากกาทั่วไปที่เรามีอยู่หลายสิบแท่ง เพราะเราให้ความสำคัญกับมัน

ตั้งแต่ซื้อมา ปากกาด้ามนี้มันก็อยู่กับเราตลอด และไปไหนมาไหนด้วยกันเสมอ เพราะงานของเราต้องประสานกับแผนกต่างๆ และเพราะเป็นปากกาด้ามใหม่ ความเห่อของใหม่จึงมีมาก...อิอิอิ
และวันดีคืนดี มันก็หายไป โดยไม่รู้ตัว...เราจำไม่ได้ว่า ไปลืมไว้ที่ไหนหรือเปล่า หรือทำตกหล่นตรงไหน พยายามถามเพื่อนๆ ว่าเห็นปากกาลักษณะแบบนี้มั้ย ไม่มีใครเห็น พยายามค้นหาทุกที่ ทุกแผนกที่ไปติดต่อ ก็ไม่เจอ...เมื่อคิดว่ามันคงหายจริงๆ แล้ว ก็รู้สึกเสียดาย...ความจริงไม่เห็นจะต้องเสียดายเลย หายไปก็ซื้อใหม่สิ ...นั่นสิ... แต่เราก็ยังรู้สึกเสียดายอยู่ดี เพราะปากกาแท่งนี้ มันไม่ได้มีขายในร้านสะดวกซื้อที่เราเดินบ่อยๆ หรือในร้านเครื่องเขียนตามห้างที่เราไปเดิน แต่เราซื้อมันจากร้านริมฟุตปาธที่นานๆ ครั้งเราจะมีโอกาสไปเดินสักที นั่นไง คุณค่าของมัน เพราะมันไม่ใช่หาซื้อง่ายๆ สำหรับเรา เราจึงเสียดาย แต่ก็ทำใจแล้วว่า สิ่งของที่หายไปแล้ว ก็หมายความว่า เราจะไม่มีวันได้มันคืนมา และพยายามลืมมันไป เลิกค้นหา เลิกถามไถ่จากเพื่อนๆ ต่างแผนก

และแล้ว วันดีคืนดี มันก็โผล่มาให้เราเจอเอง ไปเดินหาซะแทบตาย ปรากฎว่า มันตกอยู่ใต้โต๊ะทำงานของเรา ทั้งๆ ที่เราค้นแล้วตอนแรก แต่คาดว่ามันคงไปค้างอยู่ตรงไหนของโต๊ะทำงาน พอโต๊ะทำงานเราเลื่อนจากที่เดิม มันก็หล่นลงมาแปะ แวบแรกที่เห็น...ดีใจนะ..เออ...แปลกแฮะ เราอุตส่าห์ทำใจลืมมันแล้วนะ และคิดว่าจะหาเวลาไปซื้อใหม่แล้วกัน ..มันก็กลับมาหาเราเองซะงั้น...

อีกเหตุการณ์หนึ่ง ก็คล้ายๆ กัน อันนี้สิสำคัญมาก เพราะเป็นล๊อกเก็ตรูปพ่อ ตอนไปเที่ยวทะเลตรัง และไปแวะอาบน้ำที่บ้านชาวบ้าน ปกติเวลาไปเที่ยวต่างจังหวัด เราจะไม่ใส่ของมีค่าติดตัวไป แต่จะติดพระและล๊อกเก็ตรูปพ่อนี้ไป เพื่อให้อุ่นใจในความปลอดภัย เวลาอาบน้ำก็ต้องถอดออกและวางไว้ แต่ดันลืม มานึกได้เมื่อแต่งตัวเสร็จแล้ว และกลับไปดู หายไปแล้ว เพียงชั่วเวลาแป๊ปเดียว วิ่งวุ่นเลย ถามเจ้าของบ้าน ถามชาวบ้านแถวนั้น ว่ามีใครเห็นบ้างหรือไม่ คำตอบที่ได้คือ ไม่มีใครเห็น !!!!!
เศร้าเลยนะตอนนั้น ไม่คิดโทษคนที่เอาไป และไม่คิดโทษใครทั้งสิ้น เป็นความสะเพร่าและเลินเล่อของตัวเอง ปลงเลยว่า คงจะเสียสิ่งที่รักไปแล้ว เสียดายยิ่งกว่าเสียดาย...แต่ไม่รู้จะทำอย่างไร และต้องเดินทางไปอีกหาดหนึ่งในวันนั้นด้วย ก่อนไปก็บอกเจ้าของบ้านและทุกคนแถวนั้นว่า สิ่งที่ตามหานั้นคือล็อกเก็ตรูปพ่อกับพระ 1 องค์ ...บอกแบบไม่คิดว่าจะได้คืนอีกต่อไปนะ...แต่ก็สงสัยว่าไปบอกเขาทำไมก้อไม่รู้
แต่เมื่อเรามาถึงชายหาดอีกแห่งหนึ่ง และกางเต็นท์พัก พอไปเดินเล่นกลับมาที่เต็นท์ก็พบว่า ล็อกเก็ตรูปพ่อและพระนั้นมาแขวนอยู่ตรงต้นไม้บริเวณที่เรากางเต็นท์นอนกัน....ดีใจมากๆ ดีใจสุดๆ และงงสุดๆ เช่นกัน มาได้ไงหว่า...และใครเอามาให้... แต่ไม่อยากคิดอะไร คิดเพียงว่า แค่ได้ล็อกเก็ตพ่อกลับคืนมา ก็ไม่มีอะไรอื่นใดสำคัญไปกว่านี้แล้ว คราวนี้จะเก็บรักษาไว้อย่างดี....เป็นไงล่ะ...ของหายได้คืนของเรา...

แต่ไม่ใช่ทุกครั้งหรอกนะ...
ของบางอย่าง..เมื่อมันหายไปแล้ว
ต่อให้มีคุณค่า มีความสำคัญกับเรามากมายเพียงใด...
ถ้ามันจะไม่ใช่ของของเรา...
มันก็ไม่ใช่ของของเราอยู่ดี
ต่อให้เราดิ้นรนค้นหา..หรือไขว่คว้าอย่างไร
ก็ไม่อาจได้มันมาครอบครองอยู่ดี



แต่ของบางอย่าง...
ถ้าจะเป็นของเรา...
แม้จะหายไปนานแค่ไหน...
หรืออยู่ไกลกันเพียงใด...
มันก็ย่อมเป็นของเราอยู่ดี
และบางที..
เราอาจไม่ต้องไปดิ้นรน
ค้นหาเสียด้วยซ้ำ







Create Date : 16 กุมภาพันธ์ 2549
Last Update : 16 กุมภาพันธ์ 2549 22:23:46 น.
Counter : 83 Pageviews.

1 comments
  
เมื่อเราครอบครองบางสิ่งบางอย่างแล้ว
เราก็ไม่อาจแน่ใจได้เลยว่า
บางสิ่งบางอย่างจะครอบครองเราด้วย

ฉะนั้น บางอย่าง จึงจากไปในวิถีทางของ ทุกสิ่งทุกอย่าง





-----------------------------------------------------------
ของหาย ได้คืน ไม่ค่อยมีอ่ะจ้ะ หายแล้วหายจ้อย
แต่ถ้าไว้ลืมที่นี่บ่อยมากกกกกกกกก
ความจำเสื่อมด้วยน่ะ........
โดย: กากีซ่าส์ วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:16:06:41 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

sunny-low
Location :
กรุงเทพ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?]



ความทุกข์
สอนให้อดทน
ถ้าผ่านมันได้
ก็จะเจอความสุข...