... ในวันที่โดนคนชี้หน้าด่า ...
ผ่านวันทรมานวันที่ห้าซะที
ตอนแรกว่าจะไม่อัพบล็อค เพราะเหนื่อยก็เหนื่อย ง่วงก็ง่วง แต่แบบว่าทนไม่ไหวจริงๆ ขอหน่อยเถอะ
วันนี้โดนลูกเรือชี้หน้าด่ากลางเคบิน
(cabin = one of the areas for passengers to sit in a plane)
เรื่องมันมีอยู่ว่า
อิฉันกำลังต้อนรับผู้โดยฯ ขึ้นเครื่อง บอกคนนี้ให้นั่งตรงนั้น บอกคนนั้นให้นั่งตรงนี้ ลูกเรือสัญชาติโมร็อคโค (ต่อไปนี้จะเรียกว่า นังโมโม่) ก็เดินมายืนบัตรที่นั่งให้ แล้วว่า
นังโมโม่ : นี่เธอ พาผู้โดยคนนี้ไปส่งทีซิ
แอร์ไทย : (มองหน้า ไม่เห็นเหรอว่ากรูทำอะไรอยู่)
นี่เธอ ทีละคนได้ไหม ฉันกำลังจะพาผู้โดยฯ คนนี้ไปนั่งอยู่
นังโมโม่ : (ชี้หน้า ต่อหน้าผู้โดยฯ นับร้อย)
YOU HAVE AN ATTITUDE!
STOP IT NOW
IF NOT, YOU WILL SEE. I CAN BE THE WORST ONE!
แอร์ไทย :
(กรูไปทำอะไรมรึงเมื่อไหร่เนี๊ยะ กำลังจะอ้าปาก นังโมโม่ก็ชิ่งหนีไปซะละ )
(ใครเก่งภาษาอังกฤษอธิบายให้หน่อยนะค่ะ กับคำว่า ATTITUDE เนี๊ยะ ... ลูกเรือที่นี่ใช้กันเหลือเกิ๊น
ในความเข้าใจน่าจะประมาณว่า มีความคิด ความเชื่อ ทัศนคติกับคนๆ นั้นไม่ดี ... ใช่ไหมอ่ะ)
ก่อนเครื่องจะขึ้น
วันนี้อิฉันทำงานเป็นแม่ครัว ต้องดูแลความเรียบร้อยในครัวก่อนเครื่องจะขึ้น
นังโมโม่ : เป็นแม่ครัวแบบไหนเนี๊ยะ ... ทำงานไม่ได้เรื่อง
คืออิฉันลืมล็อค container อยู่หนึ่งอัน
แอร์ไทย : นี่เธอ เป็นไรเนี๊ยะ (เริ่มหงุดหงิด เป็นไรของมรึงเนี๊ยะ )
นังโมโม่ : YOU HAVE AN ATTITUDE.
แอร์ไทย : (เอาอีกล่ะ) ฉันไปทำอะไรให้เธอ เธอถึงว่าฉันมี ATTITUDE เนี๊ยะ
นังโมโม่ : มันอธิบายไม่ได้หรอก แต่ฉันรู้ว่าเธอน่ะมี ATTITUDE ตั้งแต่ในห้องประชุมแล้ว
เอากับมันซิ ให้อธิบายก็อธิบายไม่ได้
... แล้วกรูจะรู้ไหมเนี๊ยะ ว่าไปทำอะไรให้มรึงงงงง
คุยกันก็นับประโยคได้
... อิฉันทำงานมาห้าวันติด ไม่มีอารมณ์จะมาสุงสิงกับใคร ... กับใครก็ไม่คุย ... นี่ขนาดไม่คุยยังโดน ... เฮ้อ ...
นึกย้อน ...
ในห้องประชุม ไม่ได้คุย ไม่ได้มองหน้า
หรือ
ขณะขึ้นเครื่อง ขอย้ายกระเป๋าเธอหน่อยนะ พอดีฉันจะเช็คอุปกรณ์ คือ ประโยคที่หนึ่งที่คุยกับนังโมโม่
หรือ
ขณะเช็คอาหาร นี่เธอ ย้ายไปกินแซนวิชข้างนอกได้ไหม ฉันต้องเช็คอาหาร คือ ประโยคที่สอง
กรูไปทำอะไรให้มรึงงงงงง
นังโมโม่ : (เริ่มด่าต่อ) จริงๆ เนี๊ยะ ฉันเป็นคนที่มนุษยสัมพันธ์ดีมากๆ เลยนะ ใครดีมา ฉันก็ดีด้วย เห็นไหมลูกเรือคนอื่นเค้าดีกับฉัน ฉันก็ดีด้วย แต่ถ้าใครไม่ดีมา ฉันก็จะไม่ดีกลับ แล้วเธอจะเห็นว่าฉันเนี๊ยะทำไม่ดีได้มากกว่านี้
แอร์ไทย : (บ่นไปมรึง บ่นไป ให้อธิบายก็อธิบายไม่ได้ ... มันต้องเจอนี่!)
เอางี้ ... ฉันทำอะไรให้เธอไป ฉันก็ ขอโทษ ละกัน ...
... นึกว่าอิฉัน จะแน่อ่ะดิ ...
... ตัวมันใหญ่อ่ะ กลัวพูดอะไรไป เดี๋ยวมันจะตบติดประตูเครื่อง ... ไม่คุ้ม ไม่คุ้ม ...
นังโมโม่ ยังบ่นต่อไปด้วยความเมามันส์
แอร์ไทย : นี่ฉันขอโทษไปแล้ว สรุปจะเอาไง !
(อุตส่าห์ขอโทษแล้ว ยังจะบ่นอีก ... เดี๊ยะ ... หมอบกราบสามทีเลย )
นังโมโม่ : (ทำหน้าเชิด) ... ได้ ฉันรับคำขอโทษของเธอ
แอร์ไทย : ...
(แค่คำคำเดียว ... อย่าคิดมากกกก ... เวรต้องระงับด้วยการไม่จองเวร )
นี่ยังไม่เริ่มไฟล์ ก็เป็นกันขนาดนี้ ไม่อยากจะคิดว่าอีกแปดชั่วโมงเนี๊ยะ จะทำยังไงกับมัน ... นังโมโม่
แต่ผิดคาดค่ะ
หล่อนเปลี่ยนไป๋ ... เปลี่ยนแบบหลังตรีน เป็นหน้ามือ
ทำงานเร็ว ขยันขันแข็ง ช่วยเหลือทุกอย่าง ยิ้มแย้ม พูดคุย
แปลกแต่จริงค่ะ ... แค่คำ "ขอโทษ" คำเดียวเท่านั้น
ถ้าไม่พูดคำนี้ไป ไม่รู้อะไรจะเกิดขึ้นบ้าง ตอนแรกยังแอบคิด ...
ฉันไม่พูดหรอก ทีหล่อนชี้หน้าด่าฉันเนี๊ยะ ทำไมไม่ขอโทษ
แต่นะ ใครจะรู้ เราอาจจะไปทำอะไรที่เค้าไม่ชอบก็ได้
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
... แค่คำคำเดียว พูดไปไม่ตายหรอก ...
จริงไหมคะสาวๆ หนุ่มๆ ที่มีทิฐิทั้งหลาย
หนีไปนอนก่อนนะค่ะ พรุ่งนี้บินอีกล่ะ ... วันสุดท้ายซะที ...
กลับมาแล้วจะแวะไปทักทายทุกคนค่า
Create Date : 24 มิถุนายน 2552 |
|
27 comments |
Last Update : 24 มิถุนายน 2552 5:58:51 น. |
Counter : 2300 Pageviews. |
|
|
|