~~รักป่วน ๆ ของก๊วนเด็กแสบ~~ ตอนที่ 17

ซา'เคียว แอบซีเรียส

คำเตือน

.....เรื่องสั้นเรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นทั้งหมด เนื้อหาบางตอนอาจมีบางส่วนที่รุนแรงเกินไป กรุณาอย่านำไปลอกเลียนแบบใช้ในชีวิตจริงเด็ดขาด




Prik talk.....……..

ผมมานั่งกุมเท้าอยู่ใต้ต้นลีลาวดี ที่ห่างจากบริเวณรับรองแขกของอุทยานแห่งชาติสันป่าเกี๊ยะพอสมควร ข้างหน้าของผมเป็นหน้าผาลึก ไอ้บ้าเหมี่ยวเหยียบมาได้ นี่ถ้าเท้าผมระบมเป็นแผลเน่ามีหนอนไช ติดเชื้อจนต้องตัดขาทิ้งใครจะรับผิดชอบเนี๊ยะ (เว่อร์ไปแล้วไอ้น้อง : ซา’เคียว)

“เป็นไงบ้างวะ?” ผมเงยหน้าขึ้นมองตามเสียงที่ถาม ไอ้ไอย์นี่เอง

“ก็ดี เจ็บดี”

“สมน้ำหน้า”

ชิส์ ก็รู้อยู่หรอกว่าอย่างแกน่ะปลอบคนไม่เป็น แต่ไม่ต้องสมน้ำหน้าอย่างนี้ก็ได้นี่หว่า ไอ้เพื่อนเลว.......ไอ้ไอย์นั่งลงข้าง ๆ ผม พร้อม ๆ กับตั้งท่าจะเล่นกีตาร์

“พวกแกเป็นอะไรกันวะ?”

ผมหันไปมองไอ้ไอย์ มันกำลังก้มหน้าก้มตาตั้งสายกีตาร์อยู่

“ใครกับใคร”

ผมถามทั้งที่รู้อยู่แล้วว่ามันหมายถึงใคร

“ให้ฉันจับแกโยนลงผาข้างหน้าก่อนมั้ยวะ แกถึงจะนึกออก”

ไอ้ไอย์พูดเรียบ ๆ แต่ผมว่ามันเอาจริงนะ ไอ้นี่มันป่าเถื่อน นิสัยไม่เข้ากับหน้าตาที่หวานเหมือนผู้หญิงเลย ผมหันไปมองหน้าผาข้างหน้า ก่อนจะหันมามองหน้าไอ้ไอย์ มันจ้องผมด้วยสายตาที่บอกว่า

-แกจะลองของกับฉันมั๊ย-

ฉันไม่เสี่ยงกับไอ้คนป่าเถื่อนอย่างแกหรอกว่ะ (ทำยังกับแกไม่ป่าเถื่อนยังงั้นแหละพริก : ซา’เคียว , หุบปาก : พริก)

“ก็ไม่ได้เป็นอะไรนี่นา ก็ปรกติ”

“แกโกหก” มันพูดสวนผมมาทันที

“แกรู้ได้ไง ? ว่าฉันโกหก”

“ฉันหล่อไง”

มันเกี่ยวอะไรกันวะ แกนี่เหมือนไอ้เหมี่ยวจริง ๆ เรื่องหลงตัวเองเนี๊ยะ

“ไม่มีอะไรจริง ๆ นี่หว่า ไอ้ต้นไปไหนวะ?”

“แกเปลี่ยนเรื่อง”

เออ.....รู้ทันฉันอีก ไอ้ไอย์เริ่มไล่เสียงกีตาร์ทีละสาย

“เออ”

ผมตอบสั้น ๆ แล้วก็ทอดสายตาออกไปข้างหน้า

“แกชอบไอ้เหมี่ยวเหรอวะ?”

โพละ!!!.....

ผมรู้สึกเหมือนมีใครเอาก้อนหินมาขว้างหัวผมยังงั้นแหละเมื่อได้ยินคำถามของไอ้ไอย์

“ถามทำไมวะ?”

หลังจากที่ใช่เวลาตั้งหลักอยู่พักหนึ่งผมก็ถามย้อนมันไป ตอนนี้มันเริ่มเล่นเพลงอะไรไม่รู้สักเพลงขึ้นมาแล้ว

“ถ้าฉันไม่อยากรู้ฉันจะถามทำพ่ออะไรวะ?”

-_____-!!! ผมเข้าใจความรู้สึกของคนที่ถูกผมกวนTeen บ้างแล้วครับ

“ไม่ยักรู้ว่าแกชอบเสือกเรื่องของชาวบ้าน” 5555....แอบด่าหนึ่งดอก

“หน้าผานี่มันลึกพอที่จะทำให้คนที่ตกลงไปตายได้โดยไม่ทรมานเลยนะเนี๊ยะ แกว่ามั้ย? อาจจะมีหวิว ๆ นิด ๆ แต่คงไม่นาน.......แล้วก็......หลับสบาย......”

ไอ้ไอย์ถามผมอย่างมีความหมายแอบแฝง ให้ตายเถอะ....หน้าตาโรคจิตชะมัด....

“ฉันไม่คิดจะลงไปหรอก”

“แต่ฉันคิดว่าแกเหมาะที่จะลงไปว่ะ ถ้าแกยังยอกย้อนฉันอย่างนี้”

ผมว่ามันคงจะเอาจริงแล้วล่ะ แล้วจะให้ผมตอบว่ายังไงละครับ เงียบดีกว่า.......เป็นวิธีที่ดีที่สุด

^

^

^

“ไอ้ไอย์ ไอ้ไอย์”

หลังจากที่ผมเงียบไปพักหนึ่ง ผมก็เรียกชื่อมันซ้ำ ๆ กัน

“ชื่อฉันเหมือนชื่อเมียเก่าแกเหรอเรียกอยู่ได้ จะพูดอะไรก็พูดมาสิ”

ผมว่าก่อนที่มันจะโยนผมลงหน้าผา ผมขอกระทืบปากมันก่อนได้มั้ยครับ

“ถ้าฉันมีเมียชื่อไอย์ละก็ฉันแขวนคอตายดีกว่าว่ะ”

“ไม่ต้องทรมานตัวเองแบบนั้นก็ได้ เดี๋ยวฉันช่วยแกเอง แป๊บเดียว......ตายแบบไม่เจ็บหรอก”

ดูมันมองหน้าผมสิครับโรคจิตชัด ๆ ผมเคยบอกหรือยังว่าไอ้นี้เคยหักแขนคนด้วยมือเปล่า ๆ มาแล้ว ผมไม่อยากเสี่ยงกับมันสักเท่าไหร่หรอก

“แกเคยชอบผู้ชายด้วยกันมั้ยวะ?” ไอ้ไอย์หันมามองหน้าผม

“ฉันว่าฉันจับแกโยนหน้าผาตอนนี้เลยดีกว่าว่ะ” มันโกรธแฮะ - -a

“ฉันซีเรียสนะ” ผมพูด ไอ้ไอย์มองหน้าผม

“ไม่” มันตอบผม

“แกว่าจะแปลกมั้ยถ้าเกิดเราจะรัก เออ.....เพศเดียวกัน”

“แกก็เป็นอยู่นี่หว่า ผู้หญิงรักผู้หญิง ถามทำซากอะไรวะ” ผมว่า ผมคิดผิดที่คิดจะปรึกษามัน = =

“ฉันหมายถึงประเภทเดียวกัน ยังไงดีวะ? แบบ...” ไอ้ไอย์มองหน้าผม

“แบบทอมกับทอมชอบกัน อะไรเทือกนี้ป่าววะ” ผมพยักหน้า

“แกคิดว่าไง?”

“ไม่รู้ว่ะ” เห็นมั้ย.....ผมนึกแล้วว่าผมไม่น่าปรึกษามันเลย

“เสียเวลาคุยกับแกจริง ๆ ไอ้ไอย์”

“อย่ามาพูดมาก ที่แกถามฉันเนี๊ยะ เพราะแกชอบไอ้เหมี่ยวช่ายปะ?” มันถามผมโดยที่ไม่มองหน้าผม เมิงจะถามตรงเกินไปแล้ว ตูก็อายเป็นนะเฟ้ย.....-////-

“จะทอมไม่ทอม ผู้หญิง หรือผู้ชาย ยังไงรักก็คือรักแหละวะ คิดอะไรมากมาย” มันพูดต่ออีก

“แกเคยรักใครจริงจังบ้างมั้ยวะ?” ผมถามมันขึ้น

“ไม่เคย”

ผมว่ามันน่าจะคิดก่อนตอบสัก 5 วิก็น่าจะดีนะครับ - -

“แล้วเรื่องฉันเคยรักใครเนี๊ยะ มันเกี่ยวอะไรกับที่ฉันถามแกว่า แกชอบไอ้เหมี่ยวหรือเปล่า? ตรงไหนวะ?” มันยังไม่ยอมจบเรื่องนี้แฮะ

“ไม่มีอะไรหรอก”

แล้วผมก็เงียบ ไอ้ไอย์ก็ไม่เซ้าซี้อะไรผมอีก มันร้องเพลงคลอเสียงกีต้าร์เบา ๆ ไอ้เพื่อนคนนี้เสียงดีแฮะ

Mibu Sa’kyo talk………………(กว่าตูจะได้โผล่มาแต่ละตอน.......ทำไมมันนานย่างนี้ฟร่ะ)


การเดินทางจากสำนักงานดูแลอุทยานแห่งชาติสันป่าเกี๊ยะ ไปบนยอดเขาสร้างความเหนื่อยล้าให้กับบรรดาพวกลิงทโมนทั้ง 22 ชีวิตยิ่งนัก รวมไปถึงคณะอาจารย์ที่เกี่ยวข้องอีก 5 ท่าน แต่เมื่อทุกคนมาถึงลานกว้างบนยอดเขา ที่จัดไว้สำหรับชมวิว ความเหนื่อยก็หายไป

ชมพู่ เดินไปใกล้ ๆ กับหน้าผาสูงเพื่อดูวิวด้านล่าง ยอดเขาที่เธอเคยเห็นว่ามันสูงหนักหนา เมื่อเธออยู่บนนี้ ยอดเขาเหล่านั้นเปรียบเสมือนเนินเขาเตี้ย ๆ เมื่อเธอเพ่งมองดี ๆ เธอเห็นน้ำตกอยู่ไกล ๆ มองจากตรงนี้เธอเดาว่ามันคงอยู่ไกลจากเธอหลาย กิโลเลยแน่ ๆ

ตอนนี้เหมือนกับว่าเธอกำลังยืนอยู่บนเมฆเลยทีเดียว เพราะจุดที่เธอยืนอยู่เป็นจุดที่สูงสุดบนยอดเขาเลยก็ว่าได้ สายลมพัดมาปะทะกับร่างของเธอ ผมของเธอปลิวไปตามแรงลมจนผ้าที่เธอใช้ผูกผมไว้หลวม ๆ หลุดปลิวปล่อยให้ผมที่ยาวสลวยนั้นแผ่สยายกลางอากาศ (เว่อร์ไปป่าววะ : ซา’เคียว)

เธอหันไปกวักมือเรียกเพื่อน ๆ ของเธอ ทุกคนเดินไปหาชมพู่ ยกเว้นพริก เขายืนนิ่งอยู่กับที่ ภาพของเพื่อนรักมันสะกดเขาให้อยู่กับที่

ไอ้เหมี่ยว เพื่อนของเขาดูสวยมาก เขาเก็บภาพนั้นใส่เมมโมรี่ในสมองอย่างรวดเร็ว พริกจะต้องใช้เวลาอีกนานแค่ไหนนะ ถึงจะรู้ว่า ผู้หญิงตรงหน้าคือ ชมพู่ ไม่ใช่มะเหมี่ยว

“เอาละ มากางเต็นท์กันได้แล้ว เดี๋ยวจะได้อาบน้ำอาบท่ากันแล้วกินข้าว ดึก ๆ เราจะได้ดูดาวกัน”

“อาบน้ำ” เสียงทุกคนพูดขึ้นพร้อมกับ

“ใช่” อาจารย์สุทินตอบนักเรียนในปกครอง

“มีห้องน้ำบนนี้เหรอครับ?”

“ไม่มีหรอก”

“อ้าว”

“มีแต่ลำธารในป่า เราจะอาบที่นั้น” นักเรียนพยักหน้ากัน

“แต่....อย่าคิดทะลึ่งเด็ดขาด เราจะให้ผู้ชายไปอาบกันก่อน จากนั้นให้ผู้หญิง อืม.......อาจารย์คิดว่าเป็นผู้หญิงนะ ไปอาบทีหลัง แยกกันคนละส่วน”

“ว้า งั้นก็อดเห็นไอ้พริกกับไอ้เหมี่ยวโป๊อะดิ” บอยเพื่อนคนหนึ่งเอ่ยขึ้น

-____-++++ สายตาของพัฒ

-____- #++++ สายตาของพริก

-//////- หน้าชมพู่

“ผมว่าผมดูไอ้ไอย์โป๊ดีกว่า”

บอยพูดเสียงอ่อย ๆ เมื่อเห็นสายตาของพวกพริก และเขาก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อไอย์ตบบ่าเขาแรง ๆ พร้อมกับยิ้มออกมา พวกพริกรู้ดีว่ามันคือยิ้มพิฆาต ใครเห็นเตรียมตัวถูกเชือดทันที

“ฉันเกลียดผู้ชายมองผู้ชายที่สุดในโลกเลยว่ะบอยเพื่อนรัก เห็นแล้วต้องฆ่าทิ้งให้หมด”

“ฉัน...ไม่...ใช่..เกย์ ฉันแค่ล้อเล่น” บอยพูดออกมาอยากหวาดกลัว

“แกพร้อมหรือยัง” ^_______ ,^

“ม้ายยยยยยย.......@#!!!@///**&%%$>,lojo=wlio@!1##$%%%”

มันคือเสียงร้องโหยหวนของบอยผู้เคราะห์ร้าย

“เอาล่ะ อย่าสนใจไอ้ซาดิสซ์กับเหยื่อของมันเลย ไปกางเต็นท์ได้แล้ว ก่อนที่มันจะมืด”

นี่หรือคืออาจารย์ ทำไม...ไม่ห่วงลูกศิษย์บ้าง ขอให้บอยผู้น่าสงสารไปสู่สุขติ อาเมน..........

หลังจากที่ใช้เวลาพักใหญ่ ๆ ทุกคนก็กางเต็นท์เรียบร้อย ต้นนอนเต็นท์เดียวกับพัฒ ไอย์กับยักษ์ บอยกับโต้ง ชมพู่กับพริก และที่เหลือก็จับคู่กันเอง

“ไอ้พวกลิง ไปอาบน้ำได้แล้ว”

เสียงอาจารย์สุทินดังขึ้นอีก พวกผู้ชายพากันถือเครื่องใช้ส่วนตัวเดินตามอาจารย์สุทิน อาจารย์สำเริงและอาจารย์เสกสรรไป เหลือแค่ชมพู่ พริก อาจารย์อรัญญา อาจารย์กนกพร

“มะเหมี่ยว เธอไปต่อผมมาสินะ สวยดี” อาจารย์กนกพรเอ่ยทักขึ้น

“อ่ะ...ฮะ”

“น่าแปลกนะมะเหมี่ยวเป็นทอม แต่ดันไปต่อผมซะ จนหมดแมนเลย”

อ. อรัญญาพูดออกมา เล่นเอาชมพู่สะอึกเลยทีเดียว

“คือ คุณย่าเขาไม่ชอบให้ทำตัวป็นทอมนะฮะ เลยต้องสาวอยู่สักพักจนกว่าย่าจะกลับอเมริกาฮะ”

นี่คือเหตุผลที่เจ๊เจี๊ยบสั่งสอนให้ใช้แก้ตัว

“แหม......มะเหมี่ยวสาวแตกขนาดนี้ พริกอยู่ด้วยไม่หวั่นไหวบ้างเหรอ?”

โป๊ะเช๊ะ!!!! อ. กนกพรถามได้ตรงประเด็นหัวใจของคนทั้งคู่ พริกไม่ตอบ

“ว่าไง...พริก มีบ้างมั้ย แบบว่าแอบ ๆ มองมะเหมี่ยวว่าเป็นสาว”

“พวกป้าพูดเรื่องอะไรกันเนี๊ยะ เดี๋ยวฟ้าก็ผ่ามากลางวงหรอก” พริกพูดกวน ๆ

“นี่เธอว่าฉันเป็นป้างั้นเหรอพริก!!!! ตายซะ!!!!”

แล้วศึกระหว่างอาจารย์ทั้งสองกับพริกก็เริ่มขึ้น โดยมีชมพู่เข้าไปเอี่ยวด้วยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้









“นี่!!!! สองคนนั้นน่ะ ไม่ลงมาเล่นน้ำเหรอ เย็นสบายมากเลยนะ”

“รีบอาบไปเลย จะได้อาบต่อ คนแก่ชอบทำอะไรช้า”

พริกตอบอาจารย์ทั้งสอง ทั้ง ๆ ที่ยังนั่งหันหลังให้สองคน โดยมีชมพู่นั่งอยู่ข้าง ๆ

“ว่าพวกฉันแก่อีกแล้ว เดี๋ยวกลับไปฉันจะให้พวกเธอทำข้อสอบ คำนวณโค้งซะให้เข็ดเลย”

“กลัวมากมายเลยป้า”

พริกยังกวนอยู่ แล้วเขาก็เงียบ อาจารย์ทั้งสองก็สนุกกับการอาบน้ำในลำธารต่อไป พริกเหลือบตามองคนที่นั่งอยู่เคียงข้างเขา ร่างบางที่ไม่รับรู้ว่าใครจะคุยอะไรกันเลย เพราะเอาหูฟัง MP3 ยัดหูอยู่ ปากบาง ๆ นั้นขยับร้องตามเนื้อเพลงเบา ๆ จนเขาแทบจะไม่ได้ยินเสียง

“เอาล่ะเสร็จแล้ว รีบ ๆ ไปอาบก่อนจะมืด ที่นี่ไม่ไฟฟ้านะจ๊ะ” อ.กนกพรพูดขึ้น

“ถ้ามีเขาก็ไม่เรียกว่าป่าแล้วเจ๊”

“กวนได้เสมอต้นเสมอปลายนะพริก” อ.อรัญญาพลักศีรษะพริกเบา ๆ

“ให้อยู่เป็นเพื่อนมั้ย?”

“ไม่ต้องเลย คิดทะลึ่งอะดิ” พริกตอบ >>>>>ตูว่าที่เมิงไม่อยากให้เขาอยู่เพราะเมิงคิดอกุศลอยู่ละสิ อย่าบอกว่าไม่คิด เพราะตอนนี้ ข้าคิดเรื่องอกุศลอยู่ วะ ฮา ฮา..................

“ทะลึ่งอะไรยะ???”

“กะจะแอบดูเค้าโป๊อะดิ”

“ไอ้เด็กบ้า!!!”

อาจารย์ทั้งสองพูดพร้อมกัน แล้วสะบัดหน้าเดินกลับไปยังบริเวณเต็นท์ พริกยังนั่งนิ่ง ชมพู่ก็เช่นกัน เธอเห็นแล้วว่าอาจารย์กลับไป แต่เธอก็ยังนิ่ง

“อาบน้ำก่อนนะ” พริกพูด

ฉันบ้าป่าววะเนี๊ยะ มันฟังเพลงอยู่จะได้ยินได้ยังไง ควายฉิ_หายเลยฉัน.......พริกได้แต่คิดในใจ แล้วเขาก็ลุกขึ้นยืน ก่อนจะถอดเสื้อเทคนิคที่ใส่มาออก เหลือแต่เสื้อยืด เขาหันไปทางคนที่ยังนั่งนิ่งอยู่ ก่อนจะเดินไปนั่งยอง ๆ ตรงหน้าแล้วดึงเอาหูฟังออก

“จะอาบน้ำแล้ว ห้ามหันมาเด็ดขาด รู้มั้ย”

“เค้ายังไม่อยากเป็นตากุ้งยิงหรอก”

ชมพู่พูดสวนกลับไป พักนี้เธอรู้สึกว่าตัวเองปากไวขึ้นมาก แถมยังกล้าที่จะเถียงด้วย คงเพราะเธอไม่อยากให้ใครจับได้มากกว่านี้ แล้วก็ไม่อยากเป็นเป้านิ่ง

“ก็ดี”

แล้วพริกก็เดินไปด้านหลังของเธอ แล้วเขาถอด ถอด และถอด จนไม่มีอะไรอยู่ติดร่างกาย เขาค่อย ๆ เดินลงลำธารที่ลึกประมาณเอวของเขา น้ำเย็น ๆ ทำให้เขารู้สึกสดชื่นขึ้น เขาคว้าเอาสบู่มาถูตัว เขาแช่ตัวอยู่ในน้ำเกือบ 15 นาที ความจริงเขาอยากอยู่ในนี้อีกสักชั่วโมงเลยละ ถ้าไม่ติดว่าจะมีใครมาเห็นตอนเขาเปลือย

พริกขึ้นมาเช็ดตัว แล้วเขาก็รีบหยิบเสื้อผ้าชุดใหม่มาสวมอย่างรวดเร็ว

“เสร็จแล้วไปอาบสิ”

ชมพู่หันหน้ามามองพริก ตอนนี้พริกกำลังเอาผ้าเช็ดตัวผืนเล็กเช็ดผมสีดำที่ทำไฮไลท์สีแดงให้แห้งอยู่ เขาทรุดตัวลงข้าง ๆ ชมพู่ เธอลุกขึ้นทันที ก่อนจะเอาเครื่องเล่น MP3 วางลงกับพื้น พริกนั่งหันหลังให้กับชมพู่ที่ถอดเสื้อผ้าอยู่ข้างหลัง เสื้อเทคนิคถูกวางไว้ข้าง ๆ ตัวของพริก เขาเห็นมันด้วยหางตา ตามด้วยเสื้อยืด

เสื้อยืดตัวเมื่อคืนนี่น่า.......พริกคิด จากนั้นก็กางเกงที่มีเข็มขัดติดมาด้วย

ถอดกางเกงแล้ว.....ตอนนี้ไอ้เหมี่ยวก็ใส่แต่ชั้นในสิ มันไม่ได้รัดหน้าอกนี่นา.....พริกแอบกลืนน้ำลายลงคอเมื่อเสื้อชั้นในสองชิ้นของชมพู่ถูกวางลงกับกองเสื้อผ้า

เสียงจ๋อมแจ๋มของน้ำทำให้พริกรู้ว่าร่างของเพื่อนตัวเองลงไปอยู่ในน้ำแล้ว

“อึ๋ย.....เย็นจัง”

เสียงสั่น ๆ เพราะความเย็นของชมพู่ทำให้พริกหลับตา เขากำลังจินตนาการถึงร่างบางที่ไร้อาภรณ์ปกปิด อยู่ในน้ำใส ๆ นั้น ผมยาว ๆ เปียกจนแนบชิดติดกับตัวมันจะเซ็กซี่ขนาดไหนนะ

“เย็นดีจังเลย”

ชมพู่แหวกว่ายอยู่ในน้ำใส เย็นอย่างสบายอารมณ์ โดยที่ไม่รู้เลยว่าคนที่นั่งเฝ้าอยู่มีอาการไหวหวั่นขนาดไหน

“พริก!!!!”

พริกสะดุ้งทันทีเมื่อได้ยินเสียงหวาน ๆ ของชมพู่เรียกเขา

“อะ...อะไร”

“เอาครีมอาบน้ำที่อยู่ที่กองเสื้อผ้าให้หน่อย ตะกี้ลืมหยิบ”

พริกหันไปทางกองผ้าใกล้ ๆ ตัว เขาค่อย ๆ เปิดหาขวดครีมอาบน้ำ หางตาของเขาไปกระทบกับร่างบางของชมพู่โดยไม่ได้ตั้งใจ เธอยืนหันหลังให้เขา เขาหลับตาทันที

มือของเขาสั่นเทา เขาพยายามห้ามใจไม่มองไปทางนั้น เขาต้องไม่มองไปทางที่เพื่อนรักของตัวเองยืนอยู่

ไม่ได้นะไอ้พริก อย่าหันไป.......แต่เหมือนยิ่งห้ามก็ยิ่งยุ >>>>อิอิ เริ่มชั่วแล้วตู

แค่นิดเดียวเอง แล้วมันก็หันหลังด้วย ไม่เห็นอะไรมากมายหรอก......>>>>>ใช่แล้น ๆ หันไปเลย หันปายยยยยยยย

ไม่ได้มันไม่ให้เกียรติ......>>>>>เอาน่า......ตอนที่แล้วยังทำมากกว่ามองซะอีก หุหุ

ไม่เป็นไรหรอก.....>>>>ใช่แล้ว ไม่เป็นไรหรอก หนูพู่ไม่รู้หรอก หึหึ

สุดท้าย...........พริกก็แพ้ใจตัวเอง เขาค่อย ๆ หันไปทางร่างที่ยืนหันหลังให้กับเขาในท่ายืนกอดอกอยู่ แผ่นหลังที่ขาวเนียนนั้นมีผมที่เปียกชุ่มปิดอยู่มันยาวจนถึงเอว แต่มันก็ไม่มากพอที่จะบังไม่ให้เขาเห็นผิวเรียบเนียนสวยนั้น เขาไล้สายตาลงไปที่เอวขอดกิ่วนั่นเนินสะโพกสวยมันช่างดูเย้ายวนใจเหลือเกิน แล้วใต้น้ำนั่นล่ะ

“ได้หรือยังพริก รออยู่นะ”

เสียงชมพู่ดังขึ้นอีกครั้ง เธอหันหน้าไปด้านข้าง ใช้หางตามอง พริกก้มหน้าอย่างรวดเร็ว

“เดี๋ยวสิวะ”

เขารีบหาขวดครีมอาบน้ำด้วยมือที่สั่นระริก ตอนนี้ความมืดเริ่มเข้ามาครอบคลุมแล้วไม่อย่างนั้นแม้จะมองด้วยหางตาชมพู่ก็ต้องเห็นแน่ ๆ ว่าพริกหน้าแดงไปหมดแล้ว

“เอ้า!!!”

พริกส่งขวดแชมพูให้ชมพู่โดยที่ไม่หันมามองหน้าชมพู่

“ขยับมาอีกนิด เอื้อมไม่ถึง” ชมพู่พยายามเอื้อมขวดครีมอาบน้ำ

“แกก็ขยับมาสิวะ” พริกพูด เขาพยายามยืดมือให้เต็มที่แล้ว

“งั้นก็ห้ามหันมานะ จะขึ้นไปเอา”

“เออ...”

สิ้นเสียงพริก ชมพู่ก็ขึ้นมาจากน้ำ เธอรีบคว้าครีมอาบน้ำแล้วลงน้ำไปอีกครั้ง

พริกแทบจะกลั้นหายใจตายไปซะ สมองของเขาไม่หยุดคิดเรื่องเพื่อนคนนี้สักที เขาแทบจะกลายเป็นบ้าเพราะเพื่อนคนนี้ เขาก้มหน้าลงบนแขนที่วางอยู่เหนือเข่า ชมพู่มองร่างที่นั่งหันหลังอยู่บนบก

ขนาดมองข้างหลังอย่างนี้พริกยังดูดีเลย.........

“ไอ้เหมี่ยว”

ชมพู่มองร่างของพริกจากด้านหลังอย่างระวัง เธอกลัวว่าเจ้าของร่างจะหันมา

“อะไร?”

“แก....เอ่อ”

“กำปั้นติดคอหรือไง”

ชมพู่พูดขึ้น เธอมักจะได้ยินพวกเพื่อน ๆ พูดอย่างนี้บ่อย ๆ เธอเลยลองพูดบ้าง

สะใจดีแฮะ......

-____-!!!! พริกทำหน้า

“มีอะไรก็พูดมาสิ” ชมพู่พูดพรางเอาครีมอาบน้ำมาถูตัว

“แก.....มีคนที่ชอบหรือยัง?”

>///////< ฉันถามอะไรมันวะ ถ้าเกิดมันบอกว่ามีแล้วละ จะทำยังไง................

-///////- พริกอยากรู้ไปทำไมอะ......

“ว่าไง.....อย่าเงียบสิวะ ไอ้เหมี่ยว”

ถามแล้วแต่ไร้คำตอบราวกับว่าคนที่กำลังอาบน้ำอยู่ไม่ได้อยู่ที่ตรงนั้นนั่นแหละ

“เหมี่ยว ไอ้เหมี่ยว อยู่ป่าววะ ไอ้เหมี่ยว เฮ้ย.....”

เมื่อไม่ได้ยินเสียงตอบรับจากเพื่อน พริกก็หันมาทางลำธาร เพราะกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้น และผลก็คือ

“ไอ้บ้า!!!!...”

ผัวะ....!!!!!!

“โอ้ย!!! ขว้างทำไมวะ?!?!?”

พริกโวยวายเมื่อขวดครีมอาบน้ำโดนศีรษะตัวเอง เขากุมหัวด้วยความเจ็บ

“แล้วหันมาทำไมเล่า?!?!”

ชมพู่เอามือปิดหน้าอกแล้วมุดตัวอยู่ในน้ำ โผล่มาแต่ศีรษะที่เปียกปอน พริกรีบหมุนตัวกลับทันที เพราะเขากลัวว่า รอบต่อไปอาจจะเป็นก้อนหินก็ได้ที่จะโดนหัวเขา

“ก็แกเงียบทำไมวะ?”

“แต่ก็ไม่ควรจะหันมานี่”

“เออ....ขอโทษ” แล้วพริกก็เงียบ.......ชมพู่จึงถูตัวต่อ

“เฮ้ย...แกยังไม่ได้ตอบคำถามเลย” พริกทวง

“ไม่บอก”

“อย่างกน่า บอกหน่อย”

“เรื่องอะไร ? อยากรู้ไปทำไม?”

“ก็ฉันเสือกเรื่องของแกไง”

“บ้า”

“บอกมาดิ” พริกเซ้าซี้

“บอกแล้วได้อะไรล่ะ”

ได้หัวใจฉันไงวะ ไอ้บ้า.......พริกคิด >>>>>อิอิ แกก็ให้เขาไปตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอวะ

“เอาน่า บอกฉันหน่อย”

“มีแล้ว” คำตอบสั้น ๆ ของชมพู่ทำให้พริกสะอึก

“ใครวะ? ที่แกชอบ” หลังจากที่ตั้งตัวได้ก็ถามอีก

“พริกไง....” พริกถึงกับวูบเมื่อได้ยินคำตอบ

แกเล่นฉันวูบเลยนะโว้ย!!!!.....

แต่เขาก็แทบอยากจะฆ่าคนที่ทำให้เขาใจเต้นไม่เป็นจังหวะในเวลาต่อมา

“เค้าล้อเล่น...อย่าคิดลึกนะ”

“ไอ้เวรเอ้ย!!!” พริกทำท่าจะหันมาอีกครั้ง

“ถ้าหันมาเค้าขว้างด้วยหินนะ”

ชมพู่พูดเร็วปรือ พริกหยุด พร้อมกับยกมือทั้งสองข้างขึ้น

“อย่าหันมานะ จะขึ้นแล้ว”

“เออ”

เมื่อพริกตอบรับชมพู่ก็ค่อย ๆ ขึ้นจากน้ำ เธอคว้าเอาผ้าเช็ดตัวมาพันกาย แต่เพราะโขดหินตรงนั้นเปียก และมีตะไคร่เกาะอยู่ เธอจึงลงไปอยู่ในน้ำอีกครั้ง

“กรี๊ดดดดดดดดดดด”

ตูม!!!!..........


“เฮ้ย...ไอ้เหมี่ยว” พริกลุกพรวดขึ้น เข้าหันมาทางลำธาร

“กรี๊ดดดดดด....หันไป” พริกหันกลับอย่างรวดเร็ว

“โธ่โว้ย!!! อะไรนักหนาวะ เป็นอะไร?”

“ลื่น ตกน้ำ......ว้าย...ผ้า!!!”

“เกิดอะไรอีก?”

“ผ้ามันลอยน้ำไป”

พริกเอามือกุมหัว เขาก้มหยิบผ้าเช็ดตัวของตัวเอง แล้วเดินถอยหลังไป

“เอ้า!!!! รับ” ชมพู่พยายามขึ้นจากน้ำอีกครั้ง แต่เธอก็ลื่นลงไปอีก

กรี๊ดดดดด........

เธอกรี๊ดอีกครั้ง พริกจึงหันมามอง ชมพู่ใช้มือกวักน้ำใส่หน้าพริก

“อย่ามอง!!!”

“ไอ้โง่ !!!! ไม่มองแล้วจะช่วยได้ไงวะ” พริกตวาด

“หลับตา แล้วส่งมือมา”

“ไอ้เรื่องมาก”

“หลับตาเดี๋ยวนี้นะ!!!!...”

“เออ!!! โว้ย!!!!....” พริกหลับตาแล้วส่งมือไปให้ชมพู่จับ พร้อมกับดึงร่างบางขึ้น.....









เสียงโวยวายของพริกและชมพู่ดังออกมาถึงบริเวณเต็นท์ ไอย์ ต้น พัฒ และพวก หันมามองหน้ากัน

“เสียงไอ้เหมี่ยว” พัฒพูด

“เสียงไอ้พริกด้วย” ต้นบอก

“มีคนแอบดูไอ้สองตัวนั่น”

ไอย์เสียงดัง ไวเท่าความคิด พัฒคว้าตะเกียงเจ้าพายุลุกขึ้นวิ่งไปทางลำธาร โดยมีต้นกับไอย์ตามมา ต้นกับไอย์คว้าท่อนไม้แถวนั้นติดมือไปด้วย พัฒวิ่งดิ่งไปยังลำธารโดยมีแสงจากตะเกียงส่องทาง

“ตามไปเร็ว เกิดอะไรก็ไม่รู้” อาจารย์สุทินเอ่ยขึ้น แล้วทุกคนก็วิ่งกรูกันตามไปอีก

แสงจากตะเกียงทำให้พริกรีบเอาผ้าพันกายเพื่อนรักไว้ เขายืนโอบชมพู่อยู่

“ไอ้พริก!!! เหมี่ยว!!!เกิดอะไรขึ้น??” พัฒตะโกนขึ้น

“อย่าเข้ามา!!!!”

พริกตะโกนลั่น ชมพู่หดตัวอยู่ในอ้อมกอดของพริก เขากอดเธอไว้แน่น พัฒหยุดกึก เขายกตะเกียงเจ้าพายุขึ้นแสงสว่างสาดไปทั่ว ชมพู่มุดหน้าเข้ากับอกพริก

“ไอ้เหมี่ยวมันตกน้ำ ลดไฟสิวะ!!!!”

พัฒลดความสูงของตะเกียงลง เขารีบหันกลับไปยังพวกเพื่อน ๆ ที่วิ่งตามมา

“อย่าเข้ามา!!!” พัฒตะโกน ไอย์กับต้นชะงักเท้า

“เกิดอะไรขึ้นวะ?”

เสียงไอย์ตะโกนถาม มีแสงไฟจากตะเกียงและไฟฉายตามมาอีก

“ไอ้เหมี่ยวมันลื่นตกน้ำนะ ไม่มีอะไร ตอนนี้มัน มันเอ่อ....กำลังเปลี่ยนเสื้ออยู่”

พัฒตะโกน พวกที่วิ่งตามมาชะงักทันที พร้อมกับเสียงหัวเราะ

“ห่_เอ้ย!!!!....นึกว่าอะไร ทำไมแกโง่อย่างนี้วะไอ้เหมี่ยว” ไอย์ตะโกนขึ้น

“ไอ้พัฒ แกวางตะเกียงไว้ก่อนนะ แล้วเดินกลับไปกับไอ้พวกนั้น”

เสียงพริกตะโกนสวนมาอีกครั้ง แขนของเขายังกอดร่างของชมพู่ไว้

“ทำไมวะ?”

“ไอ้เวร.....ถ้าเมียแกยืนโป๊อยู่แกอยากให้ใครเห็นมั้ยวะ?!?!”

“แล้วไอ้เหมี่ยวเป็นเมียแกหรือไง แกถึงได้เปรียบเทียบว่าไอ้พัฒมีเมียเนี๊ยะ”

เสียงไอย์ดังขึ้น เล่นเอาพริกกับชมพู่หน้าแดง

“ไอ้~$#@^^%#&***+_+-6T$#@!!.....เดี๋ยวฉันจะไปกระทืบแก ไอ้ไอย์”

พริกตะโกนด่าเพื่อน มีเสียงหัวเราะลอยตามลมมา พริกหันมามองหน้าร่างบางในอ้อมแขน ทั้งคู่สบตากัน ก่อนจะหันไปคนละทาง

“พวกนั้นไปหรือยัง?” ชมพู่เอ่ย เบา ๆ

“เดี๋ยวนะ”

พริกว่าแล้วก็หันหน้าไปทางที่พัฒยืนอยู่ เขาเห็นแต่ตะเกียงวางอยู่

ถ้าบอกว่าไปแล้ว ก็ไม่ได้กอดมันอะดิ อีกหน่อยดีกว่า........>>>>ดีมากพริก......เมื่อมีโอกาสคว้าไว้ไอ้น้อง....อิอิ...ก่อนที่เมิงจะไม่ได้แทะ

“รอแป๊บนะ พวกมันยังไปไม่หมดเลย”

ร่างบางพยักหน้าแต่ไม่ได้เงยหน้ามาสบตาพริก เธอเลยไม่รู้ว่าตอนนี้พริกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์อยู่

“ไปยังอะ”

“เดี๋ยวซี่ ไอ้พวกนั้นมันอ้อยสร้อยอยู่” พริกยังคงยิ้ม

อ้อยสร้อยเหรอ ฉันเองแหละที่อ้อยสร้อย ป่านนี้ไอ้พวกนั้นนะถึงแอฟริกาแล้ว.....>>>~ เรื่องแบบนี้เราต้องเนียนคัฟ ท่านผู้ชม

“ยังไม่ไปอีกเหรอ?”

“ยังหรอก”......

“นี่ ไปหมดแล้วมั้ง”

“ยางงงงง...เลย”

พริกลากเสียง เขายิ้ม การที่มีร่างของเพื่อนรักคนนี้อยู่ในอ้อมกอดแบบนี้มันมีความสุขที่สุดเลย พริกยิ้ม

“ทำไม...มันนานอย่างนี้ละ?”

“บอกว่าพวกมันเดินช้า” ชมพู่เงยหน้าขึ้นมองพริก พริกหุบยิ้มไม่ทัน

“ยิ้มอะไร?” พริกหุบยิ้ม

“เปล่า”

“นายยิ้มอะไร?”

“เปล่า”

พริกส่ายหน้าดิก แต่ชมพู่ไม่เชื่อ ก็รอยยิ้มที่เธอเห็นนั้นมันแสนจะเจ้าเล่ห์เหลือเกิน เธอขยับตัวนิดหน่อย ก่อนจะพยายามเบี่ยงร่างออก เพื่อที่จะมองข้ามไหล่ของพริกไป แต่พริกขยับตัวมาบัง ชมพู่ก็เปลี่ยนไปมองข้าง พริกก็เบี่ยงตัวมาบังอีก

“จะขยับทำไมล่ะ?”

“ก็เดี๋ยวไอ้พวกนั้นเห็น”

พริกพยายามขยับตัวบังชมพู่ไม่ให้เธอมองเห็นด้านหลังของเขา เขาอาจจะชะตาขาดทันทีเลยก็ได้ ถ้าร่างในอ้อมกอดรู้ว่าเขาโกหก

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ!!!!”

พริกหยุดกึกทันทีเมื่อเสียงเฉียบขาดของร่างในอ้อมกอดดังขึ้น ชมพู่ชะโงกหน้ามองผ่านไหล่ของพริกไป พริกหลับตาปี๋

ฉันตายแน่...........

ชมพู่หันซ้ายหันขวา แต่นอกจากตะเกียงเจ้าพายุที่ส่องแสงอยู่เธอมองไม่เห็นสิ่งมีชีวิตอย่างอื่นเลยนอกจากเธอกับคนเจ้าเล่ห์ที่กอดเธออยู่

“พริก”

“คร้าบบบบบบบบบบ”

“ตายซะเถอะ”

“ขอโทษ…….”

พริกปล่อยร่างบางให้เป็นอิสระ แล้วเขาก็ต้องวิ่งหลบบรรดาขวดแชมพู ครีมอาบน้ำอะไรต่อมิอะไรที่คนที่เขาคิดว่าเป็นมะเหมี่ยวขว้างมาหาเขา

“หยุด ๆ หยุดก่อน” พริกวิ่งไปหลบอยู่หลังต้นไม้

“ไอ้บ้า!!!! นายนี่มัน.....”

“แต่งตัวก่อนเซ่ ก่อนที่จะด่านะ”

“คนทุเรศ!!!” ชมพู่ยังไม่วายส่งเสียงด่าพริกอีก

“ฉันยังทุเรศตัวเองเลย ที่รักแกเนี๊ยะ”

ชมพู่ไม่มีทางได้ยินเสียงที่พูดอย่างแผ่วเบานี้แน่นอน เธอรีบสวมเสื้อผ้าที่เตรียมมาอีกชุดหนึ่ง จากนั้นก็เก็บของมาหอบไว้

“เสร็จแล้วนะ”

พริกโผล่หน้าออกมามองเพื่อนรัก เขายิ้ม แต่ชมพู่ไม่ได้ยิ้มตอบ เขาค่อย ๆ เดินออกจากหลังต้นไม้มา แล้วก็ก้มลงเก็บของที่เพื่อนของตนเอาขว้างตนเมื่อกี้ เขาอมยิ้มน้อย ๆ เมื่อมายืนใกล้ ๆ ร่างบาง

“แกกรี๊ดได้สะใจมากเลยว่ะ” ชมพู่ง้างมือขึ้น พริกกระโดดหนีอย่างรวดเร็ว

“นาย......ไอ้บ้าพริก”

พริกไม่ได้สะทกสะท้านอะไรเขาหยิบเสื้อผ้าของเขาเดินตามชมพู่มา เขายังอมยิ้มอยู่เลย

“รอด้วยสิ มองเห็นทางเหรอ”

ชมพู่ยังเงียบ แต่เธอก็เดินช้าลงเพื่อให้พริกมาเดินข้าง ๆ

“เดี๋ยวนะ เอาตะเกียงไปถือ”

พริกส่งตะเกียงให้ชมพู่ เธอก็รับมาอย่างว่าง่าย

“เอาเสื้อผ้าแกมา”

พริกดึงเอาเสื้อผ้าของชมพู่มาพาดไว้รวมกับของเขาที่แขน พริกนึกถึงเสียงกรี๊ดของเพื่อนรักเมื่อสักครู่ที่ผ่านมา ความหวังที่จะทำให้คนข้างกายเป็นผู้หญิงเต็มตัวมันเริ่มเปล่งประกายขึ้นมา









หุหุ....ไอ้พริก แกพัฒนาความหื่นได้ดีมั่ก

กร้ากกกก...มิเสียแรงที่ท่านซาคนนี้อุตส่าห์พร่ำสอน โฮะ ๆ

แป่ว ๆ โอ้แม่เจ้า!!!! มะจ้ายยยยยย

ซาจังไม่ได้สั่งสอนอะไรพริกเลยนะ ท่านผู้ชม ไม่เค้ยยยยไม่เคย........

ไม่รู้ใครมันแอบอ้างชื่อของซาน้อยไป โธ่ถัง!!!

เกิดมาเป็นซาจัง ทำไม???มีแต่คนมองว่าหื่น.........

โศกาเป็นยิ่ง เศร้าจิตยิ่งนัก น้ำตาไหลพรากกกกกกกกก TT_____TT

เลิกราสเบอร์รี่ได้ละ.......

มีสาระบ้าง....เอาละ

วันนี้อ่านเมลล์หลายฉบับเหมือนกันนะ ........>>>>>ขนาดงานยุ่ง ตูยังแอบอู้

พี่ยายก๊าบบบบบบบ......ขอบคุณสำหรับเมลล์ที่ส่งมานะคัฟ.....พี่เบส ไม่ได้คุยกันนานนะ ถอดรหัสลับของพี่เบส ซาเปิดไฟล์ไม่ได้ ไม่รู้เพราะอะไร ทำไงดีหว่า......555 โง่ซะงั้นเลยซา พักนี้ต่อมฉลาดไม่ทำงาน......

แต่ไม่เป็นไรหรอก ยากูซ่าเด็ก อ่านลายขาหน้าพี่ชายตัวเองออกคัฟพี่น้อง 555

ภูมิใจเป็นอย่างยิ่ง........หึหึ

ทุกอย่างต้องผ่านไปได้ด้วยดี ซาตานหน้าหวาน พี่ชายของซา’เคียว ยากูซ่าเด็กหน้าหวานคนนี้ ต้องไม่เป็นอะไรคัฟ.........

>>>> หุหุ หน้าหวานทั้งพี่ทั้งน้อง....แถมด้วยความราสเบอร์รี่อย่างสุด ๆ....... กริ๊วววว แต่ดูเหมือนซาจะราสเบอร์รี่ได้ไม่เท่า พี่เบสอะ.....แง่ว ๆ อย่างว่า เด็กน้อยใสซื่อนี่นา.....อิอิ

โอ้ว ๆ .....ไปดีกว่า......กริ๊วววววว



"......อย่าลืมเม้นต์กันนะจ๊ะ....."


< ตอนที่ 16ตอนที่ 18 >

Create Date : 19 ธันวาคม 2549		0 comments
Last Update : 4 กุมภาพันธ์ 2550 23:15:08 น.
Counter : 1135 Pageviews.
Share Tweet