ข้าคือ Sa'kyo
Group Blog
 
 
มกราคม 2550
 
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
 
24 มกราคม 2550
 
All Blogs
 

^O^...แฉ...^O^ ตอน^^ซา'เคียว In New York ^^V



อูยยยยยยยยยยยยยย

สวัสดีคัฟ.......

ตอนแรกก็ว่าจะโผล่มาป่วนบ่อย ๆ แต่มะไหวก๊าบบบบบบ

งานมันยุ่งรัดตัว สาว ๆ รัดใจ เต็มไปหมด >>>>>> ดูเหมือนอย่างหลังจะมะใช่นะคัฟ

เข้าเรื่องกันดีกว่า.......ก่อนที่จะมีใครกลายเป็นโรคหัวใจอ่อนแอ เพราะคิดถึงซาน้อยคนหน้าตาดีเป็นเลิศคนนี้>>>>>> หลงตัวเอง

ตอนนี้มีการเปิดหน้ากระทู้ใหม่เพิ่มขึ้นมาอีกแล้ว.....เพื่อเป็นการสมนาคุณแขกผู้มีเกียรติทุกท่าน ทาง ห้างสรรพสินค้าของเรา แว้ก.....มะจ้ายยยย ทำยังกะว่ากระทู้นี้เป็นห้างสรรพสินค้าไปได้ ^ ^

แค่อยากบอกว่า....เอ่อ..........

หมดมุขแต่งนิยายคัฟ T________T



เลยมาเปิดหน้ากระทู้หน้านี้ เพื่อรออ่านเม้นต์จากท่านผู้อ่านคัฟ ไม่มีอะไรทำ ทำให้เผาตัวให้ร้อนดีกว่า มีความสุขมากมาย ^O^V วะ ฮ่า ฮ่า.......

ไม่มีอะไรมีสาระหรอกคัฟ กระทู้หน้านี้ จะมีก็แต่เรื่องหลุด ๆ ที่จะเอามาโม้ แบบน้ำลายแตกฟองกระจายยยยยยยยย

เอามาเผากันให้มันส์ไปเลย 555 >>>>>>>>>>>เรื่องไร้สาระนะถนัดคัฟพี่น้อง


วันนี้เสนอหน้า(แบบดีสุด ๆ )มาเล่าเรื่องประสบการณ์ชีวิตที่น่าเศร้ามากมายคัฟ

ตอนที่เริ่มเขียน “แฉ” ตอนนี้ ซาจังอยู่ที่เมกาคัฟ ( เมกา ย่อมาจาก อเมริกา ซึ่งเป็นชื่อย่อ ๆ ของประเทศ สหรัฐอเมริกา ที่มีชื่อย่อที่เขียนเป็นภาษาที่ซาจังเกลี๊ยด เกลียดว่า USA เขียนเต็ม ๆ คือ....>>> ไม่ทราบว่าคุณแกจะมาสอนวิชาประวัติศาสตร์โลกหรือไง ไอ้คุณซา -*-)

เอาเป็นว่ารู้กันนะว่า เมกา คือ อเมริกา คือ สหรัฐอเมริกา คือ...................>>>>> แกยังไม่หยุดชิมิ... - -+++ <<<< ขอโต๊ดก๊าบบบบบบบ


ซาจังเดินทางจากบ้านเกิดเมืองนอนมา ช่างเป็นเรื่องที่น่าโศกาเป็นยิ่งนัก เร่ร่อนออกจากถิ่นฐานบ้านนาข้ามน้ำข้ามทะเลมาช่างยากลำบากยิ่ง ฮื่อ..............ชีวิตนี้ช่างอนาถ <<<<<พวกฉันว่าแกจะอนาถมากกว่านี้ ถ้าไม่เข้าเรื่องว่ะ - -*

ประโยคข้างบน ซาตั้งใจจะบอกแค่ว่า ซาเดินทางจากเมืองไทยในเวลาเลยเที่ยงคืนของวันที่ 20 ธันวาคมคัฟ (เฮ้อ.......ทำไมแกไม่บอกเขาไปละว่า เช้ามืดของวันที่ 21 ธันวาคม.....ไอ้นี่....เดี๋ยวปั๊ด!!!)

แต่......ดูเหมือนจะโม้มากไปหน่อย แหะ ๆ

การขึ้นเครื่องลงเครื่อง คงไม่ต้องเล่านะคัฟ เพราะหลายคนคงเคยได้สัมผัสมาแล้ว เราจะตีความว่าทุกท่านในที่นี้ ไฮโซสุด ๆ เคยบินลัดฟ้า โฉบเมฆข้ามน้ำข้ามทะเล ข้ามหาสมุทรจะอะไรก็ช่างอยากข้ามก็ข้ามไปคัฟ เป็นอันว่าทุกคนในที่นี้เคยขึ้นเครื่องบินละกัน 555 <<<<<<<<<< แล้วจะเขียนเพื่ออะไรเนี๊ยะ เล่นไม่อธิบายอะไรเลย - -

เป็นอันว่าตอนนี้ซาจังมาอยู่ที่เมกาเรียบร้อย วะ ฮ่า ฮ่า เอาเท้างาม ๆ เหยียบพื้นคอนกรีตที่เมกาเรียบร้อย โดยสวัสดิภาพ

แต่ตอนที่ถึงเมกาตกใจมากมาย..............แง่ว ๆ

ทำไมวะ? ฉันออกจากเมืองไทยมาวันที่ 21 แล้วทำไมฉันมาถึงที่นี่ ก็ยังเป็นวันที่ 21 วะ นี่โลกมันหยุดหมุนหรือไงวะเนี๊ยะ


>O

Oh!!! GOD!!!!............

โลกแบตหมดก๊าบบบบบบ เอาสายชาร์ตมาชาร์ตแบตด่วน ๆ เลยก๊าบบบบบบ

มิเช่นนั้นวันที่ 22 ธันวาคม วันที่ซาน้อยต้องทำธุระจะมาไม่ถึง

แล้ววันที่ 23 ซาน้อยจะไม่ได้กลับเมืองไทย

แล้วถ้าไม่ได้กลับเมืองไทยใครจะเคลียร์งานที่กองรออยู่ละ ถ้างานไม่ได้เคลียร์จะเอาตังค์ที่ไหนใช้

ถ้าไม่มีตังค์ใช้ ก็ไม่มีข้าวกิน ไม่มีข้าวกินก็อดตาย ถ้าซาน้อยตาย แล้วโลกนี้ก็จะไม่เหลือคนหน้าตาดีอีกต่อไป ..TTOTT

โอ้!!!!~ ช่างเป็นสิ่งที่น่ากลัวมากมายเลย โลกนี้คงหมดความสวยงามไปทันใด....... >>>>>>ความจริงแล้วฉันคิดว่า ถ้าแกตายไป โลกนี้คงสงบขึ้นวะซา

เอ่อ......ข้างบนนั้นเป็นอาการของบ้านนอกเข้ากรุง รวมเข้ากับอาการกระต่ายตื่นตูม........เมื่อคิดได้เช่นนั้น ซาจังจึงรีบปรับสีหน้าให้เรียบเฉย ราวกับไม่ตื่นเต้นอะไร โฮ๊ะ ๆ ๆ.......แต่ความจริงแล้วสั่น ๆ ๆ ใจสั่นมากมายอะก๊าบบบบ ทำไงดี???? แว้ก ๆ โลกมันหยุดหมุนอะก๊าบบบบบ >>>>>มันยังไม่เลิกบ้าแฮะ ไอ้บ้านี่.....









(ถึง NY ประมาณสาย ๆ ของวันที่ 21 คัฟ บังเอิญว่าตื่นเต้นจนจำไม่ได้ว่าถึงกี่โมง กรรมของคนหน้าตาดีเลิศคัฟ ไปคิดคำนวณเวลากันเองนะ

ขอเข้าโหมดจริงจังนิดหนึ่ง

กรุงเทพ ฯ เวลาจะเร็วกว่าที่นิวยอร์คประมาณ 12 ชั่วโมง ดังนั้นเวลาที่อเมริกาบางรัฐจะเดินช้ากว่าเมืองไทย 12ชั่วโมง บางรัฐ 13 ,14, 15 ว่ากันไปตามลักษณะพื้นที่ภูมิประเทศว่าตั้งอยู่ ลองจิจูด ละติจูดที่เท่าไหร่

การเดินทางโดยใช้เครื่องบิน(คงไม่มีใครบ้าพายเรื่อท้องแบน หรือ ขี่ม้าไปหรอกมั้ง ซาคิดว่านะ) ใช้เวลาโดยประมาณ 17 ชั่วโมง (ถ้าซานับไม่ผิดอะนะ) แต่ถ้าท่านที่ใช้การเดินทาง ทางเรือ หรืออื่น ๆ ที่นอกเหนือจากนี้ ซาน้อยก็บอกเวลาโดยประมาณการมิได้คัฟ)

เรามาคำนวณเวลากันเล่น ๆ

ถ้าเดินทางออกจากไทย ประมาณ 01.00 น. (สมมุตินะ) วันที่ 21 ธันวาคม ใช้เวลาเดินทาง 17 ชั่วโมง ในเวลาของเมืองไทยตอนที่ซาถึง เมกา จะประมาณ 18.00 น. วันเดียวกัน

แต่...............

เนื่องจากเวลาที่รัฐนิวยอร์ค ที่ซาน้อยไปเวลาช้ากว่าที่เมืองไทย 12 ชั่วโมง กรุณานับย้อน จาก 18.00 น. ไป 12 ชั่วโมงคัฟ เวลาที่ท่านได้ คือ วันและเวลาที่ซาน้อยถึง เมกาคัฟ.....

แต่.................

ท่านจะไม่เสียเวลาคิดอะไรให้ยุ่งยากเลยถ้าคนหน้าตาดีอย่างซาน้อยจำได้ว่า เอาเท้าไปเหยียบเมกาตอนกี่โมง หรือแหกตาดูเวลาสักนิดหนึ่ง แค่นั้นแหละคัฟ) กรรม............

----------------------*********************-----------------------



สุดท้ายคงเป็นเพราะ เพื่อนรัก อากิระ เห็นว่าซาจัง หน้าตาดีมากจนรั้งไม่อยู่แล้ว แบบว่าเปล่งรัศมีบดบังสิ่งแวดล้อมรอบตัวมากเกินไป เพื่อนรักที่จ้องจะหักเหลี่ยมโหดมานาน มันก็จัดการ.......

ผลัวะ!!!!....................

อั๊ก!!!!............

วีวอ....วีวอ.....วีวอ........

ช่วยด้วยก๊าบบบบบบบบบ......มีคนได้รับบาดเจ็บสาหัสมากมาย เลือดกระอักออกมาจากปากเลยคัฟพี่น้อง....วู้ !!!! ช่วยด้วยก๊าบบบบบ.........>>>>ฉันว่าฉันพาไอ้คนเขียนคนนี้ไปโรงพยาบาลบ้าน่าจะดีกว่า.......แกเว่อร์เกินไปละซา ฉันแค่สะกิดแกเบา ๆ เองนะเฟ้ย

เอ่อ..........

ดูท่าซาจะตื่นเต้นมากเกินไปจริง ๆ นั่นแหละ คือตะกี้นี้ อากิจัง เพื่อนรักแค่สะกิดไหล่ซาจังเบา ๆ เอง 5555.....

เอ่อ........แหะ ๆ อย่าเพิ่งส่ายหน้ากับความบ๊องของซาจังสิคัฟ.....แง่ม ๆ

เอาละ......เรามาเดินทางไปที่พักกันดีกว่า เพราะว่าอากิจังบอกว่า เพื่อนที่พักอยู่ที่บ้านเดียวกันยืนรออยู่ตรงโน้นนนนนนนนนน................มุม ๆ เล็ก มุมหนึ่ง ซึ่งซาน้อยก็พยายามจะมองแล้วนะ

แต่.......................มองหามะเจอ - -

/me เริ่มหันซ้ายหันขวามองหา สอดส่ายสายตาไปทั่วบริเวณอาคารผู้โดยสาร.....

ไหนวะเพื่อนอากิจัง.....คนหน้าตาดีอย่างซามองไม่ยักกะเห็น.........

สุดท้าย เมื่อจนหนทางจริง ๆ ก็สะกิดเพื่อนรักเบา ๆ ด้วยขาหน้า........

คุณขา ตอบเดี๊ยนหน่อยสิคะ เพื่อนของคุณคนไหนอะคะ......

555....แม้ว่าซาจังจะไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา แต่ดูเหมือนเพื่อนรักจะรู้นะว่าซาจะพูดว่าอะไร

“ปวดขี้เหรอ” - -++

เวรเลยมั้ยนั่น.................หน้าตาฉันดูเหมือนคนปวดขี้มากหรือไงฟระ เดี๋ยวปั๊ด ตดให้ดมเลย....-*-

“จะถามว่า เพื่อนแกนะอยู่ไหน?” ชิส์ เรื่องแค่นี้ก็ต้องให้ฉันถาม

“โน้น!! ยื่นอยู่โน้น”

ทันทีที่เพื่อนรักบอก สายตาที่ซ่อนอยู่ใต้แว่นสีชา (ที่ลงทุนยื้อแย่งกะไอ้ลิงป่าเฟียส ไอ้ลิงไร้การอบรมมารยาทการเห่า >>>> เอ่อ....ลิงมันเห่าเป็นด้วยหรือ???) ก็รีบมองตามปลายนิ้วของอากิจังไป จนไปปะทะเข้ากะร่าง ๆ หนึ่ง

ตึก......ตึก......

ตึก ๆ ๆ

ตึกๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

จงคิดว่ามันเร็วขึ้นเรื่อย ๆ

อ๊ากกกกก......

กรี๊ดดดดดด

ย๊ากกกกกกกกกกก

กร๊าชชชชชชชชชช

พ่อจ๋าแม่จ๋า ตอนนี้ลูกซาที่รักจะเป็นลมซบอกสาวแอร์ ฯ ที่เมกาแย้วววก๊าบบบบบบบบ

โอ้!!! แม่จ้าวววววววววววววววว

“ถึงกับอึ้งไปเลยเหรอ”

-O-

TTOTT

TT__________TT

“ตั้งแต่แกมาอยู่เมกาเมื่อสี่ปีก่อน แกอยู่กะคน ๆ นี้ตลอดเลยเหรอ” เสียงของซาจังทำไมรู้สึกเหมือนมันไร้น้ำหนักอะไรอย่างนี้

“เปล่า.....เพิ่งอยู่ด้วยกันเมื่อกลางปีนะ...ไม่ต้องห่วงหรอก ลิซ่าเป็นคนนิสัยน่ารัก”

เสียงหัวใจที่เต้นถี่รัวเมื่อสักครู่ไม่ใช่เพราะตื่นเต้น ดีใจ ถูกใจ อะไรทั้งนั้น

แต่มันเป็นการเต้นส่งท้ายการมีชีวิตอยู่ของซาจัง ยากูซ่าหน้าหวานคนนี้ต่างหาก

ลิซ่า.....เพื่อนของอากิจัง.........ช่าง..........เป็นคนที่....................................

………………….

………….

…....

….

..

.


ตรงข้ามกับที่ฉันคิดไว้เลยไอ้เพื่อนชั่ววววววววว

ไหนแกบอกว่าเพื่อนเมทแก เป็นคนตาสวยไงวะ ฉันมองยังไง มันก็ตี่จนมองไม่เห็นลูกกะตา

ไหนแกบอกว่าเพื่อนมึงบอบบางไงวะ.....ฉันดูยังไงไอ้ที่บอบบางนะ มันก็ผมบนหัวเท่านั้นแหละ

ไหนแกบอกว่า เพื่อนแกหุ่นดีไง แต่นี่......นี่.......นี่.....นี่มันช้างน้ำบวกฮิปโปบวกหมีบวกอะไรต่อมิอะไรเข้าไปจนบรรยายไม่ถูกแล้ว

แล้วที่สำคัญ...........ทำไมเพื่อนแก เป็น..........................................................

.............................................

.............................

..............

....

...

..

.

ผู้ชายฟระ

ลิซ่า = ชื่อผู้หญิง = เพศหญิง ผลลัพธ์ยังไงก็ต้องไม่ใช่ผู้ชาย

แต่นี่ ไม่ว่าฉันจะมองยังไง แม้แต่ฉันจะหลับตา แล้วลืมมามองใหม่กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ที่ฉันเห็นนั่นก็ผู้ชายนี่หว่า.......

นั่นมัน ปู้จายยยยยยยยยยยยยยยย

มะจ้ายยยปู้ยิ๋งงงงงงง

I want a girl not a boy. You understand ????

I want a women , I don’t want a mannnnnnnnnnnnnnnnnnnnnn.

Oh!!! My God……..help me plssss.


TTOTT


TT________TT


“Hi!!!! Welcome to USA. How are you, Aki ?”

- -++++

เอ๊ะ ๆ ๆ ๆ

เดี๋ยว!!! ย้อนประโยคเมื่อกี้ให้ใหม่ดิ ย้อน ๆ ๆ ๆ

“Hi!!!! Welcome to USA. How are you, Aki ?”

again.

“Hi!!!! Welcome to USA. How are you, Aki ?”

ทำไมสียงเจ้ายักษ์วัดแจ้งที่แอบมาโกอินเตอร์แถวนี้เสียงมันสาวเยี่ยงนี้หว่า???? - -a

Me\ เหลือบมองไปทางต้นเสียง

โอ้!!! แม่เจ้า.........พระเจ้าให้พร

อ้ากกกกกกกกกกกกกกกก..........

ไอ้อ้วนเผือกตัวนั้นอยู่ไหน? ทำไมมันกลายร่างเป็น Sexy star ไปได้ฟะ........

“Not bad. Ummmm, this my best friend her name’s Sakiya”

“Ah!!! Nice to miss U Sakiya. I’m Lisa’’

‘‘nice to miss U ,too.”


กร้าชชชชชชชชชชชชชชชชช

พี่น้องก๊าบบบบบบ

จับมือคัฟ จับมือ หุหุ.........

นุ้มมมมมมมม.....นุ่มมมมมมม

มะสะใจเท่า She รั้งตัวซาน้อยไปกอดคัฟ...................

โอ้ว ๆ ๆ โย่ว ๆ

อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกก

มันเว่อร์ว่ะ ไอ้นี่........-*-

ส่วนผู้ชายคนเมื่อกี้นี้ เป็นอันว่า ซาน้อย.....................................มองผิดคัฟ

เอิ๊ก ๆ ๆ ๆ

ไม่เป็นไรน่า......เรื่องแค่นี้เอง......เน๊อะ......


จากนั้น.......หลังจากที่ลิซ่า sexy star โอ้ว ๆ ของซาน้อยปล่อยอ้อมแขนออกจากร่างของซาแล้น เธอก็หันไปโม้กับเจ้าเพื่อนรัก อากิจนน้ำลายแตกฟองกระจุยเลยคัฟพี่น้อง

เหอ ๆ

มะสนใจฉันเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

โศกจิต

แต่ซาน้อยก็เศร้าได้ไม่นาน เพราะทั้งสองคน ลากซาจังออกจากอาคารผู้โดยสารเพื่อเดินทางไปที่พัก...................

และนี่คือจุดวิกฤตแห่งชีวิตของซาน้อย เด็กน้อยใสซื่อคนนี้

เมื่อเท้าน้อย ๆ ของซาจังก้าวพ้นประตูอาคารมายังลานจอดรถที่จอดเรียงรายกันอยู่นั้น............

ฟิ้ววววววววววววววววววววววว>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

ฟิ้ววววววววววววววว<<<<<<<<<<<<<<

สายลมฤดูหนาว (มหาโคตร สุดยอด อภิมหากาฬ ความหนาว สุดบรรยาย) พัดปะทะเข้ากับร่างอรชรของซาน้อย อย่างจัง

หิมะสีขาวบริสุทธิ์โปรยปรายลงมาไม่ขนาดสาย มันสวยงามนะ ซาพยายามจะคิดอย่างนั้น ถ้าเกิดซานั่งจิตนาการอยู่ที่เมืองไทย ซาต้องคิดว่าตัวเองกำลังวิ่งเล่นและเอาหิมะมาขว้างเล่น ไม่ก็ยืน จุ๊ฟ ๆ กับสาวอยู่ 555 ดูแล้น โรแมน(พลาส)ติก มากปะคัฟ

แต่................................

ตอนนี้ ณ บัดนี้ วินาทีนี้ ไอ้ซาคนนี้กำลังจะแข็งตาย TTOTT

ไอ้ภาพที่จิตนาการข้างบนนะ จับโยนไปไกล ๆ เลย ไม่ก็กระทืบให้มันละเอียดไปซะ

สภาพอากาศเฉียดตายอย่างนี้ใครมันจะจินตนาการณ์อย่างนั้นได้

ทั่นผู้อ่านทุก ๆ ทั่นคัฟ .......................

ซาน้อยอยากจะบรรยากาศของหิมะตกจริง ๆ นะ แต่ซาน้อยจนปัญญาจริง ๆ

โศกสลดยิ่ง อยากชิ่งกลับเข้าไปในตัวอาคารอีกครั้ง แล้วกลับไทยซะให้รู้แล้วรู้รอดไป มะยงมะอยู่แล้น เมกงเมกา..............กรูหนาวววววววววววววววววววววววว

แต่โศกจิต ชีวิตรันทด เมื่ออ้ายเพื่อนที่(เกือบ)ดี ดูมันจะรู้นะว่าซากำลังคิดอะไรอยู่ แววตาอันชั่วร้าย แอบแฝงไปด้วยความมุ่งร้าย จ้องมองมาที่ใบหน้าขาว ที่กลายเป็นซีดไปแล้น เพราะเลือดแข็งตัวอย่างเฉียบพลัน ไม่ยอมไหลเวียนหล่อเลี้ยงร่างกาย (ไม่ทราบว่ามีชีวิตอยู่ได้เยี่ยงไร)

“หนาวอะดิ”

55555555

อากาศอย่างนี้ไม่เรียกว่า หนาว เฟ้ย.............

เขาเรียก...................อภิมหาหนาวบัดซบโว้ย.................

ความจริงซาอยากพูดออกไปดัง ๆ นะคัฟพี่น้อง แต่ตอนนั้น แค่กระพริบตา ซายังทำไม่ได้เลย.........เศร้า.............................

ซาเกลียดอากาศหนาว โ-ค-ต-ร จะเกลียด ไม่ต่างจากที่ซา ไม่ชอบ สายฝน เลยละ ทั้งหนาว ทั้งฝน ไม่ชอบอะไรสักอย่าง

เอาเป็นว่าสุดท้าย ซาก็ไม่สามารถได้ยินว่าเพื่อนรักพูดอะไรกับ Sexy star โอ้ว ๆ เพราะตอนนั้นมันหนาวมาก ๆ (สำหรับซา คนอื่นไม่รู้) จนหูอื้อไปแล้ว.......

ซารู้แต่ว่า......เห็น Sexy star โอ้ว ๆ หิ้วประเป๋าเดินทางของซาแล้วก็อากิระตรงไปที่รถของ she ที่จอดรออยู่

ส่วนเจ้าเพื่อนรักของซานะหรือ........

ซาเพิ่งรู้สึกว่ารักมันมากกกกกกกกกกกกกก็ตอนที่เกิดเหตุการณ์ประมาณนี้นี่แหละ

เหตุการณ์ที่ว่านี้คือ หนาวจนพูดไม่ได้ หูอื้อ.........ก้าวขาไม่ออก.........

โอ้ว.......................ตานแล้นซาน้อย..................แกต้องตายแน่ ๆ

แกจะต้องยืนแข็งตายแบบหน้าตาดีสุด ๆ ที่นี่

แกจะไม่มีวันได้กอดจ๋าว ๆ อีกต่อไป.....................

ฮืออออออออออออออออออออออออออออ

คุณเพื่อนที่รัก ช่างเป็นเพื่อนที่แสนดีที่สุดในตอนนั้นเลยคัฟท่านผู้ชม...............

มัน...............อุ้มซาน้อยคนนี้ขึ้นแล้ว เอาพาไปขึ้นรถ.....................>>>ซาน้อยแมนมากมาย ปล่อยให้เพื่อนอุ้มไปตามอำเภอใจเลยคัฟ ดีกว่าเดินละว้า.......... - -V

ขอบคุณมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกเพื่อนร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกก

ช้านนนนน................ร้ากกกกกกกกกกก.....................แกรรรรรรรรรรรรรรรรร

แต่......................................

ช้าน..................................เกลียดดดดดดดดดดด.....................อากาศหนาวววววววววววววววววว



....................................จบ.................................

อยากเขียนเป็นภาษาปะกิดอะ

.............................The End..........................

5555

Ha Ha Ha

พี่น้องคัฟ

ซาอยากจะบอกว่า............

ความจริง ซาอยากจะเขียนเรื่องที่ว่า “ซาอยากกินกล้วยทอดกลางเมืองนิวยอร์ค”

แต่ไม่รู้ทำไม มันถึงเป็นเรื่องนี้มาได้.........แต่เอาเถอะ

แค่นี้ก็เขินจนบิดไปบิดมาแล้นก๊าบบบบบ

แฉกระจุยเยย..............

รู้สึกว่าอยากจะหลบหน้าหลบตาชาวบ้านประชาชีบ้างไหมที่กล้าเขียนออกมาอย่างนี้.............

Ha Ha Ha


ตอนที่เขียน “แฉ” ตอนนี้ออกมา เพื่อนบอกว่า “อาย” นะสะกดเป็นบ้างไหม?

ดู๊ดู ดูมันคัฟพี่น้อง ถามมาได้ ทำไมจะสะกดไม่เป็นวะ

ก็แค่

ด.เด็ก ไม้โท สระอา น.หนู อ่านว่า..................................อาย..........................

Ha Ha Ha


ไปดีกว่า..........................

ไม่รู้ว่าท่านจะชอบ “แฉ” ตอนนี้กันหรือเปล่าอะน้า

/me มองด้วยสายตาออดอ้อน

อิอิ

ไว้เจอกันคัฟ “แฉ” ตอนหน้ามีชื่อว่า

“ซาน้อยกับการซื้อหนังสือ (เอ่อ แถมด้วยภาษาญี่ปุ่นวันละคำคัฟ)”


ซาชิ่ง ๆ












 

Create Date : 24 มกราคม 2550
0 comments
Last Update : 26 มกราคม 2550 14:24:52 น.
Counter : 2416 Pageviews.


samurai_KYO
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




"ข้าคือ...มิบุ ซา'เคียว"

Friends' blogs
[Add samurai_KYO's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.