My life in Japan 14

ขึ้นต้นบล๊อควันนี้ก่อนอื่นต้องขอบคุณทุกคนสำหรับกำลังใจที่ให้กันด้วยนะคะ ^O^

และก็ต้องขอโทษสาวก้อยที่ไม่ได้ทำการบ้านส่งนะจ๊ะ เพราะอย่างที่เราเล่าให้ฟังไป ยังไงก็ต้องขอโทษจริงๆ


ตอนนี้เราได้แต่หวังว่าจะผ่านจุดๆๆนี้ไปได้ด้วยดี อยากจะเข้มแข็งกว่าที่เป็นอยู่
จริงๆตลอด 4 ปีที่ผ่านมา เราคิดดูข้อดีของคุณสามีมีดีกว่าข้อเสียมากมาย ทำให้เราโกรธเขาไม่ค่อยลง แม้คุณสามีจะเป็นคนเจ้าระเบียบ ระเอียดถี่ถ้วนมากๆไม่ไว้ใจใครเท่าไร แต่เขาก็รักและเอาใจใส่เราตลอด

ช่วงที่ยังไม่ได้แต่งงานมาอยู่ญี่ปุ่น คุณสามีก็ไปๆมาๆมาหาที่เมืองไทยอย่างสม่ำ เสมอ ในยามที่เราไม่สบายและงอแง้ก็มีคุณสามีนี้แหละคอยดูแลและให้กำลังใจ

เวลาหิวยามดึกๆๆ ก็มีคุณสามีค่อยทำอาหารให้กิน เวลาซักผ้าคุณสามีก็มาช่วยเอาไปตาก

ในวันหยุดคุณสามีก็ช่วยทำกับข้าวและล้างจาน
ในยามเช้าของทุกๆวัน คุณสามีต้องปลุกเราทุกเช้า เพราะเรานอนก้นโด่งไม่ยอมตื่น

ในยามวันว่างคุณสามีก็จะพาไปกินข้าวนอกบ้านและพาไปเที่ยว
ทุกวันเลิกงานก็จะรีบกลับมากินข้าวเย็นที่บ้าน
คุณสามีไม่ดื่มเหล้าหรือแอลกฮอลล์ทุกชนิด ไม่สูบบุหรี่ ไม่เที่ยวกลางคืน

ทุกสื้นเดือนคุณสามีจะนำซองเงินเดือนมาให้ พร้อมกับเงินค่าใช้จ่ายต่างๆ ทุกเดือนจะมีเงินเก็บไปฝากธนาคาร แม้จะเป็นเงินในจำนวนไม่มาก แต่ก็เพื่อความมั่นคงทางอนาตค

คุณสามีจะสอนเรื่องการใช้จ่ายเงินต่างๆ ไม่ให้ทำบัครเครคิต ไม่มีหนี้สิน เขาบอกว่าถ้าจะใช้ต้องใช้จากเงินเก็บที่มีอยู่ แต่สื่งนี้เราเห็นด้วยกับคุณสามี อยู่อย่างสบายๆแบบไม่มีหนี้สินดีที่สุด

และข้อดีอื่นๆอีก เฮ่อ สรุปแล้วมานั่งคิดอะไรหลายๆอย่างแล้วทำให้โกรธเขาไม่ลงจริงๆคะ บล๊อคนี้เราอาจจะบ่นๆไปบ้างก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ ตอนนี้ขอเข้าสู่สภาวะปกติละกันคะ

วันก่อนไปกินข้าวหมูทอดกับคุณพ่อคุณแม่สามีมา มีรูปมาฝากกันคะ






ร้านนี้อยู่ในห้าง Runime



สั่งเป็นเซ็ทๆๆ



คุณพ่อสามีเลือกเป็นชุดหมูทอด



ต่อด้วยภาพเก็บตกที่ร้านซูชิคะ







ลากันด้วยภาพร้าน เบเกอรี่ แถว Ueno







บรรยากาศภายในร้าน



รูปเค้ก



สุดท้ายรูปเราเองคะ กลัวเพื่อนๆจะลืมกัน


ขอให้ทุกคนมีความสุขมากๆนะคะ

Create Date : 29 สิงหาคม 2550		53 comments
Last Update : 29 สิงหาคม 2550 12:45:08 น.
Counter : 645 Pageviews.
Share Tweet