My life in Japan 13

ก่อนอื่นขอบคุณทุกคนที่มาทักทายกันที่บล็อคนะคะ และก็ขอบคุณที่ชมเราว่าน่ารักมากๆด้วยอะคะ อันนี้ดีใจมากๆ

ขอบคุณสำหรับมิตรภาพของชาว BlogGang ที่มีให้กันคะ บางครั้งเราอาจจะตามไปโพสทักทายตอบช้าไปหน่อย แต่ยังไงถ้ามีเวลาจะแวะไปทักทายทุกตนคะ

วันก่อนแถวบ้านมีงานรำวง บงโอโดริ (อันนี้ถ้าสะกดไม่ถูกก็ขออภัยนะคะ) ก็ได้แวะไปดูกับคุณพ่อแม่สามี งานรำวงญี่ปุ่นนี้ก็สนุกดีเหมือนกันเนอะ ภายในงานส่วนใหญ่มีแต่ oba jung (คุณป้า) ทั้งนั้นเลย มีรูปมาฝากกันด้วยคะ





คนตีกล้องด้านบน




บรรดา oba sang สนุกสนานกับการรำวง






เราเห็นแล้วก็สนุกสนานตามไปด้วย นานๆได้ไปร่วมงานแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ได้ซึมซับความเป็นอยู่และวัฒนธรรมต่างๆไปในตัว

ตลอด 3 เดือนที่ได้มาอยู่ญี่ปุ่นสื่งหนึ่งที่เห็นได้อย่างชัดเจนคือ ที่นี้มีแต่ผู้สูงอายุเยอะจริงๆคะ ขนาดคุณป้าบางคนแก่หลังโกงมากๆยังออกมาซื้อของเองอยู่เลย
ทำให้กลับมามองดูตัวเราเอง สักวันเราก็คงแก่ไปตามกาลเวลาเช่นกัน เป็นสื่งที่หลีกหนีไม่ได้เลยจริงๆ

ทำให้เรามองถึงความมั่นคงในอนาตคมากขึ้น มองถึงความเป็นจริงมากขึ้น ทุกวันนี้ที่อยู่ได้ ก็พึ่งสามีเกือบทุกอย่างเลย เพราะตัวเราก็เป็นแค่แม่บ้านคนหนึ่ง ยังไม่ได้ทำงานอะไร เงินทุกบาททุกสตางค์ที่เก็บสามีก็เป็นคนให้ เงินส่งกลับไปบ้านที่เมืองไทยก็เป็นเงินสามี ทำให้เวลามีอะไรก็เกรงใจไม่กล้าเอ่ยปากรบกวนคุณสามี



เราตั้งใจว่าถ้าภาษาได้มากกว่านี้แล้ว ก็อยากหางานทำเหมือนกัน แต่คุณสามีก็ไม่ค่อยอยากให้ไปทำงานนอกบ้านเพราะไม่ไว้ใจคนอื่น กลัวเราเจอคนไม่ดี

เราเข้าใจความหวังดีของเขา แต่เราก็รู้สึกเกรงใจเขาเวลาอยากซื้ออะไรสักอย่าง เขาก็ต้องออกเงินให้ (คือไม่ได้บอกว่าเราเป็นภรรยาที่แสนดีอะไรมากมายหรอกนะคะ) แต่นึกถึงหลายๆอย่างแล้วทำให้เราไม่ค่อยกล้าซื้ออะไรเท่าไร เพราะเขาถือเป็นเสาหลักของบ้าน ออกค่าใช้จ่ายเกือบทุกอย่างในบ้าน แต่ถ้าเราทำงานมีเงินไว้ซื้อของเองก็จะดีที่สุด

Create Date : 26 สิงหาคม 2550		16 comments
Last Update : 26 สิงหาคม 2550 20:13:07 น.
Counter : 1169 Pageviews.
Share Tweet