พี่พายห่างจากน้องพีคเกือบหกปี

 พัฒนาการด้านต่างๆ 

ของลูกทั้งสองคน แตกต่างกันแทบทุกด้าน

แต่แม่หมูต้องจับหมูสองตัวนี้ ใส่กระด้งเดียวกัน  

น้องพีคจึงมีพัฒนาการด้านเรียนรู้ไวขึ้น

อย่างเแปรงฟัน  เห็นพี่พายทำท่าหยิบแปรงสีฟันใส่ปาก น้องพีคทำตามได้

แม่ก็ไม่ต้องเหนื่อยสอนลูกแปรงฟัน

 หรือถ้าพีคไม่ยอมทานข้าวทานยา ก็ทำท่าตักใส่ปากพี่พายว่าอร่อยๆ

พีคก็ยอมหม่ำข้าว ทานยาได้ง่ายๆ

ส่วนพี่พายคงคิดว่าน้องค่อนข้างวุ่นวาย  

 บางครั้งก็รำคาญน้อง บางอารมณ์อยากมีเวลาส่วนตัว และไม่มีน้องจุ้นจ้าน 

ว่างๆพี่พายมีเล่นเกมส์บ้าง พีคก็อยากเล่นด้วย  ด้อมๆ มองๆ เล่นอยู่ใกล้ๆ พี่พาย

พอพี่พายเผลอ ก็และค่อยๆ ขยับเข้าใกล้ ขอแตะนิดแตะหน่อยก็ยังดี

ท่าทางดูกล้าๆ กลัวๆ แต่ไม่ยอมห่างจากพี่พาย  

แม่สังเกตุอยู่ห่างๆ  และทำให้นึกถึง คำโบราณท่านว่าไว้

จะมีลูกก็มีทีเดียวไปเลยจะได้เป็นเพื่อนเล่นกัน อย่ามีห่างกันนัก

แม่เพิ่งถึงบางอ้อ มันเป็นอย่างนี้นี่เอง....