ชีวิต 1 ปีในประเทศ ซาอุดิอาระเบีย (◕‿◕✿)

เวลาผ่านไปไวเหมือนกันนะคะเนี่ย ตอนนี้ก็อยู่ซาอุฯ ครบ 1 ปีเต็ม ส่วนสามีก็อยู่มาเกือบ 2 ปีแล้ว

ตอนมาซาอุฯ ใหม่ ๆ เมื่อปลายเดือนมีนาคม ปี 2553 ตอนนั้น สามีทำงานอยู่ที่ริยาร์ด เมืองหลวงของซาอุฯ ค่ะ ถ้าให้พูดถึงริยาร์ด โดยภาพรวมก็น่าอยู่นะคะ มีห้างใหญ่ ๆ เยอะ วันหยุดออกไปเดินห้าง ดูของเซลล์ให้เพลิน ๆ ตา อาหารการกินก็หาได้ทั่วไป

พอเดือนสิงหาคม ก็ได้วันหยุดหนึ่งเดือน กลับไปไทย เพื่อน ๆ ก็บอกว่า อะไรว่ะ ไปยังไม่เท่าไหร่ กลับมาอีกแล้ว ฮ่า ๆ แบบว่ายังไ่ม่ทันได้คิดถึงกัน

เดือนกันยายน ก็กลับมาซาอุฯ กลับมาได้ไม่นานเท่าไหร่ก็มีเครียด ๆ เพราะจะหมดสัญญาที่ซาอุฯ แล้ว ตัดสินใจไม่ได้ว่า จะต่อสัญญาที่ซาอุฯ หรือไปเริ่มงานใหม่ที่จีน

เดือนตุลาคม เป็นเดือนสุดท้ายของสัญญาจ้าง การทำงานที่ซาอุฯ ที่ทำงานขอให้สามีไปเป็นคนประสานงานระหว่างมหาวิทยาลัย และครูที่ทาง บ. จะส่งไปประจำที่ชายแดนทางเหนือของซาอุฯ ไหน ๆ ก็เดือนสุดท้ายแล้ว ก็เลยตัดสินใจไป ได้เปลี่ยนจากเมืองหลวงไปอยู่เมืองอื่นบ้าง เมื่อตัดสินใจแล้วก็บินไปเมือง Arar ใน 3 วันเลย ขนข้าวขนของไปเท่าที่จำเป็นก่อน เพราะบ้านที่ริยาร์ด ก็ยังคงเช่าไว้



ไปอยู่ Arar เป็นเมืองเล็ก ๆ ใกล้ชายแดนอิรัก นอกหน้าต่างห้องนอนมองเห็นอูฐด้วย อารมณ์บ้านนอก ๆ ห้างใหญ่ไม่มี ข้าวของก็ซื้อจากร้านขายของชำ แพงกว่าซื้อจากห้างพวกคาร์ฟูร์ต่าง ๆ ซะอีก ของสดหาแทบไม่ได้เลย ผักก็มีแต่พวกแช่แข็ง (จริง ๆ ร้านขายของสดก็คงมี แต่เราไม่รู้จักพื้นที่ดีพอ) ร้านอาหารก็มีน้อย ใต้โรงแรมที่พักมีร้านขาย แคปซ่า อยู่ ก็เลยได้กินไปวัน ๆ ขอบอกว่าเบื่อมาก หนึ่งเืดือนที่อยู่ที่นั่น เรากินไก่ไปประมาณ 10-20 ตัวเลย กินไก่ทุกวัน แทบทุกมื้อ วันหยุดไม่มีที่ไป เดือนทั้งเืดือนเราอยู่แต่ในห้อง เพราะไม่มีห้าง ออกไปร้านขายของใกล้ ๆ ที่พัก เจอพายุฝุ่นเข้าไปเต็ม ๆ กลับมาห้อง ไม่เกิน 2 ชั่วโมงน้ำมูกไหลเลย สามีเลยตัดสินใจว่าจะไม่ต่อสัญญา

เมื่อตัดสินใจว่าไม่ต่อสัญญาก็เลยโทรไปบอกที่บริษัท ว่าคงไม่ต่อสัญญานะ ได้คุยกับเจ้าของ บ. ด้วย เค้าถาม อยากได้เงินเดือนเท่าไหร่ ลองบอกมา สามีก็แบบไม่ไหวแล้ว (อารมณ์ แบบว่า ติดเกาะ ของกินไม่มี ไปไหนไม่ได้ เรียกว่า เซ็งสุด ๆ) เลยปฎิเสธไป สองวันให้หลัง บริษัท โทรมาบอกว่า ย้ายมาดัมมัมมั้ย ติดทะเลด้วย ได้เงินเดือนเพิ่มด้วย ก็เลยลังเล กลับมาคิดกันอีกที สุดท้าย ก็เลยตัดสินใจย้ายมาดู ถ้าไม่โอเค ก็ยังไปจีนทันอยู่ ถ้าโอเค ก็ปฎิเสธที่จีนไป

และแล้วก็ย้ายมาเมือง Dammam บ.จองตั๋วเครื่องบินให้อีท่าไหนไม่รู้ โหลดกระเป๋าได้คนละใบ อีกใบต้องจ่ายเงินเพิ่มไปอีก 100sr. แล้วบินจาก Arar ไปลง Jeddah จาก Jeddah มา Dammam แบบว่า อ้อมโลกมาก มาถึงพร้อม ๆ กับคนที่นั่งรถยนต์มาเลย

พอย้ายมา Dammam แล้วกลับสู่โลกปกติอีกครั้ง เมือง Dammam น่าอยู่มาก ติดทะเล แค่เดินไปก็ถึง มีสวนสาธารณะ ให้ไปนั่งเล่น ดื่มชา ชมนก ชมไม้ ที่พักอยู่ย่านของกิน มีทุกอย่างหลากหลายมาก ร้านขายผักสด มินิมาร์ทเล็ก ๆ อยู่ห่างไปสองช่วงตึก ร้านพิซซ่า เบอร์เกอร์ ไอติม มีหมด เรียกว่า ไม่อดอยากอีกต่อไป

อากาศช่วงนั้นเริ่มเข้าหน้าหนาวพอดี เลยรู้สึกว่า Dammam น่าอยู่สุด ๆ พายุฝุ่นก็ไม่ค่อยจะมีบ่อยนัก (แต่ก็มี) แต่โดยรวมแล้วน่าอยู่กว่า ริยาร์ด (Riyadh) และ อะราร์ (Arar) มากมายก่ายกอง ก็เลยตัดสินใจไม่ไปเมืองจีน และอยู่ซาอุฯ มาจนถึงทุกวันนี้ ^^

สิงหา กันยา ค่อยว่ากันอีกที ว่าจะอยู่ต่อหรือจะย้ายนะคะ :)

Create Date : 27 มีนาคม 2554		4 comments
Last Update : 27 มีนาคม 2554 20:07:14 น.
Counter : 6043 Pageviews.
Share Tweet