เมื่อตอนพี่พายยังเล็ก ช่วงวัยอนุบาล คุณแม่ไม่ค่อยเคร่งครัดกับลูกให้อ่านให้เขียน คิดว่าเดี๋ยวก็เป็นเองแหล่ะ ให้เค้าเรียนรู้ไปตามวัย เล่นๆ สนุกๆ ไป ขอให้ลูกมีความสุขกับการเรียน แต่กลับกลายเป็นว่าลูกเรียนรู้ช้า ขึ้น ป. 1 แล้วยังต้องเริ่มต้นกันใหม่ ต้องจับเขียน ก-ฮ เล่นเอาเหนื่อยเลยยย
สอบทีไร เหมือนแม่สอบเองเลยอ่ะ เหนื่อยทั้งแม่ทั้งลูก เรายังต้องพยายามต่อไป...
พอมีน้องพีคช่วงวัยก่อนเรียนจนกระทั่งตอนนี้อนุบาล 3 แล้ว แม่เคร่งครัดเรื่องเรียนมากๆ ฝึกสมาธิ ฝึกกล้ามเนื้อมือ ด้วยวิธีต่างๆ ทั้งจากการเล่น การเรียนจริงๆ จังๆ แม่สอนเองบ้าง เรียนพิเศษด้วย ภาษาไทย ภาษาจีน คณิตศาสตร์ จินตคณิต เปียโน ศิลปะ อย่าให้รู้ว่ามีโรงเรียนสอนพิเศษตรงไหนดี แม่จัดให้ทันที พอผลสอบประกาศออกมา เดาได้เลยว่า คนไหนได้คะแนน เฉลี่ย 99%
จากการเลี้ยงลูกต่างวัยกันทั้งสองคน ทำให้แม่หมูรู้ว่า การอัดความรู้ทั้งจากการเล่นและการเรียนรู้จริงๆ จังๆ นั้น ช่วงวัยก่อนเรียนถึงอนุบาล เป็นวัยที่สมควรจัดหนักที่สุด เป็นวัยที่จดจำได้รวดเร็วน่าทึ่งมากๆๆๆๆๆๆๆ
วาระนี้คือดีถีแห่งปีใหม่
หากหวังในสิ่งพี่ ผองเพื่อน
ให้พบพานสิ่งหวังมาย่างเยือน
ให้แม้นเหมือนมาดหมายสมใจปอง
สรรพทุกข์โรคภัยมิกลายกล้ำ
ให้กำยำล่ำสันกันทั้งผอง
มีบุญสุมรุมเร้าเข้าคุ้มครอง
มิได้ต้องสิ่งร้ายจากภัยพาล
ที่เคยเป็นศัตรูหมู่อมิตร
เปลี่ยนความคิดเปลี่ยนใจไม่ฮึกหาญ
ตีนกาบนหน้าผากที่มากบาน
อันตรธานหายไปในปีนี้
ในวารดิถีขึ้นปีใหม่
ขอดวงใจผุดผ่องมิหมองศรี
สมบัติทรัพย์เงินทองมากองมี
ตลอดปีตลอดชาติไม่ขาดมือ
พันวัตต์
๒๙๑๒๕๖