绣娘兰馨

xiuniang Lanxin

ไม่เจอหนังที่รู้สึกว่าดีมากระยะหนึ่งแล้ว เรื่องที่รอก็ยังไม่ออก เลยได้แต่ดูสารคดีไป่เจียเจี่ยงถานไปพลาง ๆ เพื่อรอเรื่องเล็กเสี่ยวหงส์ของจางจื้อหลิน แต่แล้ว วันนี้เสียเวลาไปหนึ่งวันกับ 6 ตอนต่อเนื่องของหนังเรื่องนี้ "ซิ่วเหนียงหลันซิน"(สาวปักผ้าหลันซิน) ชื่อเรื่องแสนเชย แต่ที่หยิบมาเพราะหลี่ซ่งเสียน



หลังจากเรื่องกระบี่เย้ยยุทธจักรแล้ว ดูเหมือนจะไม่ได้เห็นหน้าค่าตาของเขาเลย ยังมีองหงแต่งโบราณแบบราชวงศ์ชิงก็ดูสวยดี และใครก็ไม่รู้หน้าปกนี่น่ะ คล้ายหมาจิ่งเถามาก แต่ไม่ใช่เพราะดูหนุ่มกว่ามาก นางเอกไม่ต้องพูดถึง ไม่เคยเห็นหน้าเลย(ข่าวว่าเป็นแฟนของหวงเสี่ยวหมิงแต่เลิกกันแล้ว) ดูหน้าปกน่าจะชิงอำนาจ ชิงรักหักสวาทกันในวัง ความจริงแนวนี้เราไม่ค่อยชอบ แต่เอาน่ายังมีเป่าเจี้ยนเฟิงอีกคน พานหงด้วยคงไม่แย่จนเกินไปหรอก ดูไม่ได้ก็ไว้ค่อย ๆ ดูตอนแก่ก็ได้ เมื่อคิดได้ดังนั้น จึงซื้อมาดูเสียเลย

เอ่อ...อลังการดี แรก ๆ กะแค่เช็คแผ่น แต่ไหงดูถึงทุ่มหนึ่งได้เนี่ย เริ่มหิวถึงได้รู้สึกตัว อ้อ ผ่านไปหกตอนแล้ว หนังดีค่ะ

กะแรกนึกว่าจะเป็นหนังชิงรักหักสวาทแย่งอำนาจในวัง แต่เมื่อดูแล้วรู้สึกว่าจะเป็นเรื่องของ "ซิ่วเหนียง" หรือก็คือ หญิงปักผ้า เสื้อผ้าสวยงามของสาวชาววังหรือเสื้อมังกรของฮ่องเต้ ใครปัก? ก็ซิ่วเหนียงกลุ่มนี้แหละค่ะ


ฉินหลาน(秦　岚) รับบท "เสิ่นหลันซิน" (沈兰馨)สาวน้อยไร้เดียงสาผู้มีพรสวรรค์ในการปักผ้า โชคชะตาพลิกผันสู่วังหลวงและพัฒนาฝีมือจนเป็นคนปักลายผ้าชั้นเลิศ



หลี่จงฮั่น(李宗翰)รับบทกู้ฉวนหมิง(辜传铭) คุณชายตระกูลกู้ทายาทเจ้าของโรงปักอันเลื่องชื่อแห่งเจียงหนัน


เรื่องราวของพวกเธอ ในเรื่องเน้นไปที่ตัว "หลันซิน" รับบทโดยดาราสาวหน้าตาน่ารักไร้เดียงสาได้ใจเรามากค่ะ ชักชอบเธอเสียแล้วสิ เธอชื่อว่า "ฉินหลาน" พระเอกตอนนี้ไม่แน่ใจว่าใครระหว่าง หลี่จงฮั่น(หน้าคล้ายหมาจิ่งเทา)รับบทเป็นทายาทตระกูลปักผ้าหลายสมัยในเจียงหนานชื่อว่า"กู้ฉวนหมิง"หรือหลี่ซ่งเสียนรับบททหารปลายแถวในวังแต่เป็นคนมีฝีมือและไม่เกรงอำนาจมืดของพวกขันที ชื่อว่า"เฝยจื่อตง"

หลี่ซ่งเสียน(吕颂贤)รับบทเฝยจื่อตง(裴子东)ทหารองครักษ์ผู้ต่ำต้อย เขาคุ้มกันซิ่วเหนียงเข้าวัง แต่แล้วก็หลงรักหลันซินตั้งแต่แรกเห็น เขาปกป้องคุ้มครองคนที่ตนรักตลอดเวลา


เนื้อหาการดำเนินเรื่องสนุกที่เดียวค่ะ เสื้อผ้า ทรงผม การแต่งหน้า ใช้ได้เลย ฉาก สถานที่โอเคค่ะ แสงและเงาทำได้ดีค่ะ บทพูดก็ไม่เลว ที่สำคัญที่ทำให้เราชอบคือการตีแผ่จิตใจของคนค่ะ แต่ละคนมี ความรัก โลภ โกรธ หลง ทุกตัวละครเป็นมนุษย์ที่มีอารมณ์อ่อนไหวและมีเหตุผลของการกระทำที่แตกต่างกันไป พวกเขาเปลี่ยนแปลงไปตามบทบาท และบทบาทเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา นิสัยพวกเขามีราก และเปลี่ยนแปลงไปตามแรงกระทบ


องหง(翁　虹) รับบท เจียหลิงเก๋อเก๋อ(嘉龄格格) องค์หญิงผู้ได้รับการศึกษาแบบตะวันตก



ลองหาดูกันได้ค่ะ เป็นเรื่องของสาวปักผ้า อีกมุมหนึ่งที่น่าสนใจและยังไม่เคยมีหนังชุดที่นำเสนอเนื้อหาแบบนี้มาก่อน

เรื่องย่อ

ในพิพิธภัณฑ์อันโอ่โถงมีรูปปักภาพฝูงกระเรียนบินอยู่เหนือพระราชวัง สวยงามดุจมีชีวติ ภาพนี้มีตำนาน เป็นตำนานของซิ่วเหนียง(สาวปักผ้า) เสิ่นหลันซิน มองไปที่ภาพ นกกระเรียนบินออกมาแล้ว บินขึ้นสู่ท้องฟ้า และพาพวกเราไปยังอดีตสมัยพระนางซูสีไทเฮา

บ้านตระกูลกู้พร่ำสอนให้บุตรชายกู้ฉวนหมิงปักผ้า แต่เขาไม่สนใจ มุ่งแต่จะเรียนหนังสือแบบตะวันตก ปู่ของเขา พ่อของเขาต่างเคี่ยวเข็ญทุกวิถ๊ทาง แต่เขาไม่ชอบการปักผ้า

ท่านปู่กำลังตั้งใจปักภาพกระเรียนที่สืบทอดกันมา ทุกรุ่นจะต้องปักภาพนี้เพื่อส่งต่อไป ท่านแก่แล้วแต่ยังพยายามปัก พริบตานั้นท่านก็รู้สึกตัวว่ากำลังถูกจ้องมอง ดวงตากลมโตวาววับแอบอยู่ที่หน้าต่าง ท่านปู่รู้ตัวไล่จับ เห็นหลังไว ๆ ของสาวน้อยเสื้อสีฟ้า ผูกเปียยาว วิ่งไปชนกับกู้ฉวนหมิง เขาชนเธอล้มลง และตะลึงที่มีเด็กสาวแอบเข้ามาในบ้าน

เด็กสาวคนนี้ชื่อหลันซินอยู่หมู่บ้านใกล้ ๆ กัน แม่ทำเต้าหู้ขาย ฐานะยากจน เธอชอบงานปัก และอยากมาเป็นซิ่วเหนียงในตระกูลกู้ที่มีชื่อเสียงหลายชั่วคนด้านการปักภาพอันงดงามวิจิตร แต่แม่ของเธอไม่ยอม เพราะกลัวลูกสาวต้องมานั่งหลังขดหลังแข็ง และเสียสายตา

กู้ฉวนหมิงไปตามนัดกับผู้หญิงที่เอาแต่ใจและรักเขามากเหลือเกิน เธอชื่อว่าลี่จู เธอมักบอกว่ากู้ฉวนหมิงเป็นของเธอจึงทำสายรัดเอวให้เขา แต่เขากลับเฉยชาและรับไว้อย่างเสียมิได้ หลังกลับจากพบหน้าลี่จู เขาเห็นหญิงสาวเสื้อสีฟ้าทำลับ ๆ ล่อ ๆ หน้าบ้านจึงคล้องจับสาวน้อยเปียยาวไว้ได้ เธอสารภาพว่ามาขโมยเอาศิลปการปักผ้าของท่านปู่จริง และขอรับใช้โดยการทำงานในบ้านตระกูลกู้ ทุกคนเห็นความตั้งใจเลยรับไว้ โดยเฉพาะกู้ฉวนหมิงเขาใส่ใจเธอเป็นพิเศษและสอนพื้นฐานของการปักผ้าหนึ่งอย่างให้คือการวาดรูป

หลันซินเข้ามาอยู่ในบ้านตระกูลกู้และได้พบกันฮูหยิน หรือแม่ของฉวนหมิง นางรู้สึกประหลาดกับหลันซิน และด้วยความบังเอิญ เห็นไฝแดงที่มือของเธอ จึงสงสัยว่าหลันซินจะเป็นลูกสาวที่แท้จริงของนาง เพราะตอนคลอดนางจำได้ว่าที่มือทารกหญิงมีไฝแดง แต่ต่อมากลับถูกสลับตัวเป็นลูกชายและก็คือฉวนหมิงนั่นเอง

ด้วยความสงสัยนางเฝ้าสอบถามเรื่องของหลันซินและแน่ใจว่าหลันซินคือลูกสาว นางเริ่มสนใจเด็กสาวคนนี้มากขึ้นและเอาใจใส่ขึ้นทุกวัน ฉวนหมิงดีใจที่แม่ชอบหลันซิน แต่ลี่จูเมื่อมาหาเขาทีไรก็เห็นอยู่แต่กับหลันซินจึงเกิดความหึงหวงเป็นอย่างมาก พยายามหาทางแกล้งหลันซิน

ตอนเข้าบ้านตระกูลกู้หลันซินสัญญาว่าจะไม่เอางานปักที่เรียนจากตระกูลกู้ไปสู่เบื้องนอก แต่แม่เธอป่วย จึงจำต้องเอางานฝีมือที่ปักก่อนหน้าเข้าไปเป็นซิ่วเหนียงของตระกูลกู้มาขาย ลี่จูเอาเรื่องนี้ไปบอกฉวนหมิง เขารู้สึกผิดหวังแต่เมื่อทราบความจริงจึงเอาเงินซื้องานฝีมือของหลันซินหลับมา ลี่จูยิ่งรู้สึกริษยายิ่งขึ้นอีก

ด้านในวังพี่สาวของฉวนหมิงได้เป็นหัวหน้าสาวปักผ้าในวังหลวง อยากกลับบ้าน ลี่กงกงทูลไทเฮาขอให้นางออกมา แต่เมื่อเห็นนางเอาใจใส่ขันทีอีกผู้หนึ่งเป็นพิเศษทั้งเย็บเสื้อผ้า ปะชุนผ้าขาด ให้ เขาที่เป็นขันทีและหวังจะใช้ชีวิตยามแก่กับนางผู้นี้ก็โกรธมาก แกล้งไม่ให้นางกลับไปเยี่ยมบ้าน


เป่าเจี้ยนเฟิง ในบทจักรพรรดิ์(ออกมาแล้วแต่ไม่ได้มีบทพูดสักคำ สะใจดีจริง ๆ )


ด้านตระกูลกู้และเจ้าของโรงปักในเจียงหนันต่างก็รอคอยคณะจากในวังมาเลือกงานปักที่ดีที่สุด ท่านปู่แก่แล้วสายตาไม่ดี ปักภาพกระเรียนไม่ได้เลยให้ลูกชายปักต่อ แต่เขากลับปฎิเสธว่าจะภาพหนึ่งไม่ควรมีคนปักสองคน ท่านปู่จึงตัดภาพที่ตนปักครึ่งหนึ่งทิ้งเสียเนื่องจากไม่มีปัญญาปักต่อไปแล้วจริง ๆ


เมื่อตระกูลกู้หาใครไม่ได้จึงให้ลูกสาวที่แต่งงานไปแล้วรีบกลับมาช่วย แต่ปรากฎว่า ลูกสาวกลับมาทั้งครอบครัวเนื่องจากสามีทำการค้าเจ๊งไม่เป็นท่า ท่านปูโกรธมากที่ลูกเขยเลี้ยงลูกสาวของท่านไปไม่ได้ ส่วนหลานสาวที่ชื่อเซียงเซียงเป็นความหวังของท่านว่าจะปักงานได้เก่งเหมือนตอนเด็ก ๆ ที่เคยเรียนกับท่านไว้ ฝีมือของเซียงเซียงไม่เลว

เซียงเซียงเจอกับหลันซินและเป็นเพื่อนกัน แต่หลันซินถูกไล่ออกจากโรงปักตระกูลกู้เพราะถูกเข้าใจผิดว่าเข้ามาเป็นสายลับและมีเจตนาที่ไม่ดี

ด้านตระกูลฝานของลี่จูก็เตรียมการเป็นอย่างดี จนงานของลี่จูที่เป็นรูปดอกโบตั๋นได้รับเลือก แต่เซียงเซียงกลับใจว้าวุ่นเนื่องจากเครียดเกินไป จนถึงขึ้นจะผูกคอตายแต่ฉวนหมิงมาช่วยเอาไว้และออกอุบายให้หลันซินปักงานไปเสนอคนในวังแทน

เมื่อลี่กงกงซึ่งเป็นตัวแทนของคณะจากในวังเห็นงานของหลันซินก็พอใจและชื่นชมมาก แต่เมื่อพ่อของลี่จูบอกว่าเซียงเซียงสร้างงานปักอย่างนี้ไม่ได้ สืบสาวราวเรื่องแล้ว ตระกูลกู้ถูกคาดโทษ ลี่กงกงมาข่มขู่ว่าหากไม่มอบภาพกระเรียนประจำตระกูลออกมาเขาจะเอาเรื่อง ท่านปู่จึงจำใจปล่อยให้ลี่กงกงเอาภาพกระเรียนไป สมบัติประจำตระกูลถูกคนของทางการที่ละโมบหาข้ออ้างแย่งชิงไป ทำให้ท่านปู่เสียใจจนล้มป่วย

ฝานลี่จู คู่ปรับของหลันซิน นางรักกู้ฉวนหมิง แต่เมื่อเขาไม่สนใจ นางก็เริ่มเป็นปฎิปักษ์กับหลันซินในทุก ๆ ทาง



พ่อของฉวนหมิงขอให้แม่ของหลันซินยอมให้เธอเข้าวังแทนเซียวเซียว แรก ๆ นางไม่ยอมแต่หลันซินไม่ต้องการให้ตระกูลกู้เดือดร้อนจึงอาสาเข้าวังไปเอง พ่อของฉวนหมิงสอบถามจนได้ความว่า หลันซินก็คือลูกสาวที่เขาเอาสับเปลี่ยนไปนั่นเอง ด้านพี่ชายของหลันซินโกรธตระกูลกู้มาก แต่น้องสาวบอกว่าเป็นชะตาของนางเอง เซียวเซียวมาขอโทษและขอเป็นลูกสาวแทนหลันซินที่ต้องเข้าวัง ทุกคนรู้ดีว่าชีวิตในวังมิได้งดงามอย่างที่คิด

ท่านปู่ตระกูลกู้เสียใจจนตาย ก่อนตายสั่งเสียให้นำภาพปักนกกระเรียนประจำตระกูลคืนมาให้ได้ ในวันส่งศพเป็นวันเดียวกับที่หลันซินออกเดินทาง แม่ของฉวนหมิงรู้เข้ารีบมาส่งหลังงานศพ แต่ไม่ทันเสียแล้ว เมื่อนางไปสอบถามสามีว่ารู้หรือไม่ว่าหลันซินเป็นลูกสาวที่แท้จริง เขาบอกว่ารู้ตอนหลังแต่ได้ส่งลูกสาวตัวเองเข้าไปสู่วังวนที่ซับซ้อนในวังเสียแล้ว จะทำอย่างไรก็ไม่ทันการณ์ หากไม่ส่งคนปักผ้าตัวจริงเข้าวัง ตระกูลกู้ก็ต้องถูกลงโทษฐานหลอกลวงเบื้องสูง

ฉวนหมิงไม่ได้ไปส่งหลันซินแต่ก่อนไปทั้งสองให้สัญญารักแก่กัน ฉวนหมิงมอบขลุ่ยให้หลันซิน ตอนอยู่บนเรือขณะเดินทางนางเป่าเมื่อคิดถึงเขา พอดีจื่อตงมาเห็นนึกว่านางจะกระโดดน้ำตายจึงมาห้าม ทั้งสองรู้จักและเป็นเพื่อนกัน

หลันซินถูกลี่จูกลั่นแกล้งแต่จื่อตงก็ช่วยเหลือมาตลอดทางจนมาถึงในวัง หลันซืนถูกลี่จูแกล้งจนป่วย เธอเป็นลมขณะที่หัวหน้าคณะซิ่วเหนียงกำลังอบรมอยู่ ต่อมาทุกคนไปปักผ้าแต่หลันซินยังนอนซม ลี่จูใส่ร้ายว่าหลันซินมารยา

กู้ฉุนหยวนเป็นหัวหน้าคณะซิ่วเหนียงซึ่งนางได้เข้าวังมาก่อน และเป็นที่หมายตาของลี่กงกงเพื่อใช้ชีวิตร่วมกันยามแก่เฒ่า แต่ตัวนางเองเอาใจใส่ขันทีที่แสนจะเรียบร้อยผู้หนึ่ง จนทำให้ลี่กงกงหาเรื่องเขาอยู่เรื่อย ฉุนหยวนไม่เห็นหลันซินมาปักผ้าตามที่นั่งที่จัดไว้ นางจึงไปหาเห็นหลันซินกำลังนั่งอยู่ ความจริงหลันซินเพิ่งฟื้นไข้จึงออกมามองหน้าต่าง เมื่อหลันซินเห็นฉุนหยวนจึงนำจดหมายท่านปู่ที่สั่งเสียให้หารูปปักกะเรียนให้ ฉูนหยวนเข้าใจว่าหลันซินมาติดสินบน จึงปัดจดหมายซองนั้นไป และให้หลันซินไปปักผ้ายังที่ของตน

องค์หญิงจียหลิงพาเพื่อนฝรั่งเข้าวัง พระนางซูสีฯโปรดมาก ให้เดินเล่นในวังได้ ทั้งสองไปถึงสนามซ้อม เห็นจื่อตงกำลังซ้อมกังฟูและฝีมือดีจึงถูกใจมาก สหายฝรั่งเรียกจื่อตงเป็นอาจารย์ และขอคำแนะนำกังฟูจากเขา เมื่อคณะขององค์หญิงไปถึงห้องปักผ้าก็ถูกใจลายปักของหลันซินมาก แต่ลี่จูยุให้คนอื่นมาแย่งที่นั่งหลันซิน และให้หลันซินไปนั่งไกล ๆ จะได้ไม่มีใครมาสนใจ หลันซินจะทวงที่นั่งคืน ทำให้ฉุนหยวนออกคำสั่งลงโทษให้ไปฝนทั่งให้เป็นเข็มทั้งคู่ ต่อมาเหลือหลันซินเท่านั้นที่ฉูนหยวนยังคงทำโทษต่อไป หลันซินสงสัย แต่นางได้ยินจากเพื่อนซิ่วเหนียงด้วยกันว่าฉุนหยวนเป็นสาวปักมือหนึ่งเคยปักเสื้อมังกรของฮ่องเต้มาแล้ว ตัวฉุนหยวนเองก็ฝนทั่งให้เป็นเข็มถึงสามปีก่อนจะกลายเป็นมือหนึ่ง คืนนั้นหลันซินไปขอคำแนะนำ และทราบว่าฉุนหยวนเห็นหลันซินมีแววจึงพยายามฝึกเธอให้กลายเป็นคนเก่งขึ้นมา หลันซินดีใจมาก

ฉุนหยวนสนิทกับพระชายา เมื่อนางขอให้ช่วยหาทางไปพบฮ่องเต้ ฉุนหยวนกับขันทีองค์รักษ์ยอมช่วย ด้วยเกรงว่าฉูนหยวนจะรับโทษ ขันทีหนุ่มจึงมัดนางเอาไว้และปล่อยให้พระชายาไปหาฮ่องเต้ เมื่อพระนางซูสีฯจับได้ โกรธมากสั่งจับพระชายาขังวังเย็น ส่วนฉุนหยวนไม่ได้รับโทษ เพราะขันทีหนุ่มปกป้องและรับโทษเองทุกอย่าง

ฉุนหยวนมาหาขันทีหนุ่มที่ถูกทำโทษให้เทอุจจาระและล้างกระโถน ด้วยความเห็นใจในชะตะกรรม ลี่กงกงเห็นเข้าว่าฉุนหยวนทำดีกับขันทีหนุ่ม จึงเกิดความริษยา หาทางกลั่นแกล้งนานาประการ แต่ขันทีหนุ่มเป็นคนใจเย็นทนได้ทุกอย่าง แม้การดื่มน้ำชาจากกระโถนปัสสาวะของลี่กงกง

ขันทีหนุ่มคนนี้เป็นคนมีการศึกษาและฉลาดแซ่จ้าวชื่อว่าเฉวียนฟู๋ เมื่อเป็นคนที่ลี่กงกงไม่ชอบจึงถูกกลั่นแกล้งตลอดเวลา เฉวียนฟู๋เกรงว่าความซวยทั้งหลายจะลามไปหาฉุนหยวน จึงบอกนางว่าอย่าได้มาหาเขาอีก ฉุนหยวนรับปากแต่ให้จ้าวกงกงเก็บเงินจำนวนหนึ่งไว้ เงินนี้เป็นตั๋วแลกเงินที่ทางบ้านมาให้ฉุนหยวนใช้เป็นทุนตามหา "ภาพกระเรียน" นั่นเอง ฉุนหยวนบอกกับจ้าวเฉวียนฟู๋ว่าหากจะหานางให้หลันซินเป็นคนดำเนินการแทนได้

จ้าวกงกงถูกแกล้งให้ไปรับใช้ลี่กงกง เขาพบว่าลี่กงกงมีห้องลับและแอบเก็บภาพกระเรียนที่ทำทีเอามาถวายพระนางซูสีฯนั้นไว้เป็นสมบัติส่วนตัว ทั้งยังมีเพชรนิลจินดาเก็บไว้มากมายอีกด้วย เขาหาหลันซินเพื่อบอกความลับนี้ให้ฉุนหยวนทราบ แต่หลันซินถูกลี่จูพบว่ามีจดหมายส่งต่อ นางจึงพยายามหาทางดูข้อความในจดหมาย หลันซินกลืนจดหมายไป ลี่กงกงจะทำโทษหลันซินที่กัดลี่จูบาดเจ็บตอนพยายามแย่งจดหมาย แต่ฉุนหยวนมาช่วยไว้ทัน

ฉุนหยวนสอบถามหลันซินจนทราบเรื่องทั้งหมด แต่ไม่ทราบว่าจดหมายเขียนว่าอะไร นางไปถามจ้าวกงกงขันทีหนุ่ม เขาบอกเรื่องที่ได้เห็นให้นางทราบ ฉูนหยวนพยายามหาทางเข้าห้องลับของลี่กงกง แต่ขันทีชั่วกลับมาทันเสียก่อน โชคดีที่นางเตรียมผ้าห่มทำทีเอาไปให้ลี่กงกง จึงแก้ตัวไปได้ ลี่กงกงเริ่มสงสัยว่าฉุนหยวนจะทราบเรื่องที่เขามีห้องลับ

ฉุนหยวนพยายามช่วยพระชายาเจิน(เจินเฟย)เพื่อให้ได้รับอภัยโทษจากพระนาซูสีฯ โดยพยายามปักภาพวันเกิดให้สวยงาม เพื่อให้พระนางถูกใจและยอมอภัยโทษ นางปรึกษากับหลันซินจนตกลงว่าจะปักรูปเด็กร้อยคนอวยพรวันเกิด หลันซินวาดภาพและเตรียมปัก เพื่อนรักตั้งแต่เข้าวังคือซู่ซู่ก็ช่วยปักด้วย ซู่ซู่เป็นคนที่คอยดูแลหลันซินตั้งแต่เริ่มเข้าวัง และเป็นเพื่อนปรึกษากันได้ทุกเรื่อง

จื่อตงเจอกับฝรั่งและฝรั่งได้สอนเขายิงปืนเพื่อแลกเปลี่ยนกัน ต่อมาจื่อตงกับช่วนเอ๋อร์ไปตลาด ต่างซื้อเครื่องประดับให้กับคนที่พวกเขาหมายปอง ช่วนเอ๋อร์ซื้อเครื่องประดับให้ซู่ซู่ ส่วนจื่อตงซื้อปิ่นปักผมรูปดอกกล้วยไม้ให้กับหลันซิน ช่วนเอ๋อร์ส่งของไปแล้ว ซู่ซู่รับมาแต่ไม่ชอบ และเรื่มรู้สึกว่านางต้องบอกอะไรสักอย่างว่าความจริงคนที่นางชอบคือจื่อตงต่างหาก

วันหนึ่งซู่ซู่คุยกับหลันซินเรื่องชายคนรัก หลันซินจึงทราบว่าที่แท้ชายที่นางรักไม่ใช่ทหารที่ชื่อช่วนเอ๋อร์ แต่เป็นเฝยจื่อตง ขณะกำลังคุยกันลี่จูได้ยินเข้าพอดี วันหนึ่งซู่ซู่เห็นหลันซินเขียนจดหมายถึงฉวนหมิง และยังวาดรูปดอกกล้วยไม้(ชื่อหลันซินแปลว่ากล้วยไม้หอม)ไว้อีกด้วย ซู่ซู่ขอให้หลันซินช่วยเขียนจดหมายถึงเฝยจื่อตง ลี่จูเห็นพอดีจึงให้อีอีเพื่อนสนิทช่วยกันวางแผนทำให้ซู่ซู่กับหลันซินแตกคอกันเพื่อจะได้ปักภาพไม่ทันวันงาน โดยจะใช้เรื่องจื่อตงเป็นเหตุ

ลี่จูสลับจดหมายจนจื่อตงเมื่อได้รับแล้วคิดว่าหลันซินเขียน ส่วนกู้ฉวนหมิงที่เจียงหนับรับจดหมายแล้วก็เข้าใจว่าหลันซินมีชายคนใหม่ จึงรีบหนีออกจากบ้านเดินทางมาที่ปักกิ่งเพื่อพบหลันซินทันที ส่วนจื่อตงเข้าใจว่าหลันซินมีใจให้กับเขาเช่นกันหลังจากเขาบอกรักนางตอนมอบปิ่นปักผมไปแล้ว เขาดีใจมาก จึงเอาของกินไปฝากหลันซิน แต่ซู่ซู่มารับจนเข้าใจผิดไปว่าหลันซินแกล้งนางที่ไม่รู้จักหนังสือ และทรยศนางที่ไปบอกรักกับจื่อตง ซู่ซู่จึงโกรธและไม่พูดกับหลันซินและไม่ยอมปักผ้ารูปเด็กร้อยคนด้วยกันอีกเลย

กู้ฉุนหยวน หัวหน้าคณะซิ่วเหนียง


ฉุนหยวนพยายามสืบเรื่องภาพ จนวันหนึ่งสบโอกาสจึงเข้าไปดูในห้องลี่กงกงแต่ไม่พบอะไร นางหารู้ไม่ว่าเป็นแผนของลี่กงกงเพื่อให้ทราบว่าฉุนหยวนจริงใจกับเขาหรือไม่ แต่เมื่อทราบความจริงจึงพยายามฆ่าฉุนหยวนโดยใช้ยาพิษอาบเข็ม เวลาฉุนหยวนปักผ้ามักปักไว้ที่มวยผม ฉุนหยวนเกิดอาการกึ่งโดนพิษกึ่งเหนื่อยเกินไป แม้กระทั่งหมอหลวงก็ตรวจไม่ออก แต่หลันซินเอะใจในพฤติกรรมของลี่กงกง พยายามสืบเรื่องราว ลี่กงกงทราบว่าหลันซินเอาเข็มไปให้หมอหลวงตรวจ จึงฆ่าปิดปากพร้อมทั้งเสี่ยวซุ่นจื่อที่เคยถูกเขาทดลองยาด้วย

องครักษ์วังหลวงพวกของจื่อตงมาตรวจชันสูตรพลิกศพคนที่ตายอย่างมีพิรุธ หลันซินยืนยันว่าไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แต่เป็นเพราะมีคนจะฆ่าปิดปากซึ่งคนนั้นรู้แก่ใจดีว่าเป็นใคร หลันซินพูดถึงลี่กงกงไม่ว่าใครก็ฟังออก ลี่กงกงโกรธมาก

หลันซิน ฉุนหยวน และเจียหลิงเก๋อเก๋อปรึกษากัน เจียหลิงพยายามช่วย โดยบอกว่าเป็นเพื่อนกันไม่ต้องเกรงใจ มีอะไรช่วยขอให้บอก เรื่องไปถึงเจินเฟย นางเรียกลี่กงกงที่ทำหน้าที่เหมือนพ่อบ้านผู้ดูแลวังไปตักเตือนว่าฉุนหยวนเป็นคนสำคัญในงานปัก ถ้าหากเป็นอะไรไป ลี่กงกงต้องรับผิดชอบ ลี่กงกงจึงได้รามือไป แต่แค้นหลันซินเป็นพิเศษ

หลันซินตกที่นั่งลำบากต้องปักผ้าคนเดียวจนดึกจนดื่น เธอบอกให้ฉุนหยวนช่วยคุยกับซู่ซู่ แต่ซู่ซู่ไม่ยอมพูดอะไรได้แต่บอกว่าจะไม่คบกับหลันซินอีกแล้ว ลี่จูไม่ยอมหยุดแผนชั่ว หาทางยุให้ซู่ซู่ทำลายงานปักของหลันซินโดยให้ซู่ซู่เอาหมึกไปราดใส่ แต่ซู่ซู่ไม่อยากทำหันหลังกลับ ลี่จูผลักซู่ซู่ทำให้หมึกหกใส่งานปักจนแก้ไขไม่ได้ หลันซินร้องไห้เสียใจ แต่ไม่โทษซู่ซู่เพราะรู้ดีว่าซู่ซู่ไม่ได้ตั้งใจ ทั้งยังแก้ตัวแทนนาง ซู่ซู่เองต่างหากกลับบอกว่าตนเองตั้งใจให้ลี่กงกงลงโทษตน หลันซินยอมรับโทษทุกอย่างเพราะขอให้ลี่กงกงอภัยให้ซู่ซู่ หลันซินต้องหาทางปักงานใหม่ แต่นางจะปักรูปอะไรเล่าให้พระนางซูสีฯพอใจจนยอมอภัยให้เจินเฟย หลายต่อหลายคืน หลันซินนั่งคิดในห้องปักผ้า ซู่ซู่แอบมอง แต่ไม่กล้าคุยกับหลันซิน อยู่มาคืนหนึ่ง หลันซินเห็นค้างคาวใต้โคมไฟ ในที่สุดนางก็คิดออก ซู่ซู่ทำใจบากหน้ามาขอโทษหลันซินทั้งสองทำงานปักด้วยกันจนดืกทุกคืน

วันงานมาถึง ภาพปักของหลันซินสวยงามและพิเศษกว่าใคร แม้กระทั่งลี่จูก็ยังสู้ไม่ได้ พระนางซูสีฯพอพระทัยมาก ตั้งให้หลันซินเป็นสาวปักแห่งวังหลวง ลี่จูริษยามาก พระนางจะให้รางวัล หลันซินขอให้ลี่กงกงออกไปจากห้องปัก ไม่ต้องมาคุมอีกต่อไป ทุกคนตกตะลึงกับความกล้าของหลันซิน แต่พระนางซูสีฯได้แต่ฟังเฉย ๆ ลี่กงกงเริ่มกังวลว่าหลันซินจะเป็นหอกข้างแคร่ รีบคิดหาวิธีกำจัด

ฉวนหมิงมาหาหลันซิน ทั้งสองพบกันด้วยความช่วยเหลือของจื่อตง แต่สุดท้ายถูกลี่กงกงจับได้ หลันซินไม่ยอมพาดพิงถึงใคร รับโทษปางตาย ผู้ลงโทษเข้าใจว่าหลันซินที่สลบไปตายไปแล้วจึงไปทิ้งป่าช้า ฉูนหยวน จื่อตง ซู่ซู่ จ้าวกงกงและบรรดาซิ่วเหนียงช่วยกันหาจนพบ จื่อตงนำหลันซินไปรักษานอกวังเพื่อหลีกเลี่ยงการลอบทำร้ายของลี่กงกง หลันซินหายดีกลับเข้าวังมาอีก ลี่กงกงรู้แล้วว่าหลันซินไม่ธรรมดา ทั้งสองเป็นศัตรูกันอย่างเปิดเผย

ฉวนหมิงทราบเรื่องว่าตนเองไม่ใช่ลูกของตระกูลกู้ ทั้งยังพลั้งมือฆ่าหมอตำแยที่มาข่มขู่ขอเงินค่าปิดปากตาย เมื่อปรึกษากับพ่อ พ่อส่งเขาให้ไปเรียนหนังสือยังต่างเมืองพร้อมกับเซียวเซียว แม้เซียวเซียวจะอาลัยคนรักเสิ่นเทาแต่นางก็ต้องไปตามคำสั่ง

ฉุนหยวนกลับมาหาแม่ที่ป่วยหนักและทราบความจริงว่าหลันซินต่างหากที่เป็นน้องสาวแท้จริง นางตกใจ ความลับนี้ถูกลูกเขยจอมแสบของตระกูลกู้แอบฟังทั้งสองคุยกันด้วย ฉุนหยวนบอกพ่อว่าให้ยอมรับหลันซินเพื่อชดเชยที่ไม่เคยดูแล แต่พ่อไม่ยอมเพราะกลัวเสียเกียรติตระกูล ฉุนหยวนทำอะไรไม่ได้

หลันซินอยู่ในวัง นอกจากถูกลี่จูกลั่นแกล้วแล้วยังถูกลี่กงกงส่งคนมาลอบฆ่าอีกด้วย แต่ทุกครั้งนางก็รอดไปได้ จื่อตงโกรธแค้นแทนหลันซินจึงยิงลี่กงกงถูกกล่องดวงใจจนลี่กงกงพิการเสียความเป็นชายโดยสมบูรณ์แบบ ลี่กงกงแค้นมากขอให้ไทเฮาประหารจื่อตง หลันซินกับซู่ซู่พยายามช่วยจนจื่อตงรอด จื่อตงซาบซึ้งหลันซินมาก ผิดกับเพื่อนของเขาที่เป็นทหารด้วยกัน พอเกิดเรื่องก็รีบหนีไป แต่จื่อตงไม่ได้บอกความขี้ขลาดของช่วนเอ๋อร์เพื่อนรักให้ใครฟัง บอกแต่เพียงว่าเขาถูกย้ายไปประจำที่อื่น

Create Date : 16 กันยายน 2550		15 comments
Last Update : 29 กันยายน 2550 23:53:43 น.
Counter : 3678 Pageviews.
Share Tweet