ต่อค่ะ พี่ฟงคะ รูปนี้น่ะ ใหม่มาก ๆ ค่ะ เพิ่งถ่ายได้ไม่นานเลย เช็ตนี้มีรูปเหล่านี้ค่ะ ดูให้ฉ่ำใจไปเลยนะคะ

ถ่ายรับฤดูหนาว เห็นพี่ฟงชอบ เอามาใส่อีกค่ะ

รูปนี้ดูสะอาดตาดีไหมคะ

朱军：既然接受了，是不是可以回答我们的问题？
จูจวิน : ในเมื่อยอมรับแล้ว ตอนนี้พอจะตอบคำถามได้หรือยังล่ะครับ
ร้ายจริง ๆ คนสัมภาษณ์เนี่ย พรุ่งนี้มาต่อค่ะ
　　陈坤：不快乐的记忆就是我小时候不能吃肉。同学不太愿意跟我在一起玩。
เฉินคุน : ที่ไม่มีความสุขคือตอนเด็กไม่มีเนื้อให้กิน เพื่อน ๆ ไม่ยอมเล่นกับผม
朱军：为什么？
จูจวิน : ทำไมล่ะ?

陈坤：那时候，在我们那个地方，同学里面只有我妈妈是离婚的。去郊游的时候，他们就不带我。小时候其实挺希望群体活动的，但那之后，我就习惯个体行为了。长大以后，所有的行为逻辑都按个体行为，包括运动。他们也许不是因为我父母离婚，只觉得我有时候挺怪异的。在我们劳卫小学有一个田径队，老师挑了每个班身体比较好的去田径队，去跑步或者去踢足球。我小时候身体很弱，不能去。有一天上补习课，田径队的人可以不用上，直接去活动。当时是一个新来的老师来通知，他根本不知道谁是田径队的。于是我就伸手了，说：“我是。”我在那一刹那特别荣耀，觉得被一个团体接受了。我就去了，真的去了，那个田径队老师就觉得我很奇怪：“你怎么会来我们这儿？”让我跟着跑了一圈，完了以后他说：“你明天不要再来了。”但是我心里窃喜。（不好意思地笑）
เฉินคุน : ตอนเด็ก....แถวนั้น....... ในบรรดานักเรียนมีแต่แม่ผมที่หย่า พวกเขาไปใหนไม่ค่อยเอาผม ผมอยากเล่นเข้ากลุ่มกับเพื่อน ๆ แต่หลังจากนั้นผมก็ชินที่จะอยู่คนเดียว พอโตขึ้นก็คิดทำอะไรตามลำพัง สาเหตุอาจไม่ได้มาจากพ่อแม่ผมแยกทางกันก็ได้ อาจเป็นเพราะเขารู้สึกว่าผมแปลก ๆ ตอนประถมมีกลุ่มนักกรีฑา ครูเลือกเอานักเรียนที่แข็งแรงเข้ากลุ่ม ไปวิ่งแล้วก็เล่นฟุตบอล ตอนเด็กผมร่างกายอ่อนแอไปไม่ได้ มีอยู่ครั้งหนึ่งตอนที่กำลังจะเข้าเรียนเสริม ครูบอกว่านักกรีฑาไม่ต้องเรียน ให้ไปสนามได้เลย ตอนนั้นเป็นครูมาใหม่ไม่รู้ว่าใครเป็นนักกรีฑาบ้าง ผมเลยยกมือ บอกว่า “ผมเป็น” ตอนนั้นรู้สึกดีมาก ๆ เลยครับ เหมือนทุกคนให้การยอมรับ ผมเลยไป ไปจริง ๆ นะครับ ครูสอนกรีฑาอาจรู้สึกว่าผมแปลก ๆ ถามว่า “เธอมาทำไมล่ะเนี่ย?” แล้วก็ยอมให้ผมวิ่งรอบหนึ่ง จบรอบแล้วบอกกับผมว่า “พรุ่งนี้เธอไม่ต้องมาแล้วนะ” แต่ผมรู้สึกสนุกมากเลย (ยิ้มอย่างเขิน ๆ )
朱军：最后还是把你驱逐出去了。
จูจวิน : ในที่สุดก็ไล่คุณไป
陈坤：其他同学也觉得我很奇怪。
เฉินคุน : เพื่อนนักเรียนคนอื่น ๆ ว่าผมประหลาด
朱军：性格上跟其他孩子不太一样。你觉得那个时候最不一样的地方是什么？
จูจวิน : นิสัยที่ไม่เหมือนเด็กอื่น ๆ ตอนนั้นคุณว่านิสัยที่ไม่เหมือนเด็กอื่นที่สุดคืออะไร?
陈坤：我会幻想。
เฉินคุน : ผมชอบจินตนาการ
朱军：幻想？时常想什么？
จูจวิน : จินตนาการ? เรื่องอะไร?
陈坤：我小时候幻想我妈会经常跟我在一起，还老幻想我的老师是我妈妈。老师是我妈妈就好了，我可以每天见到她。我是老师的孩子的话，她就可以给我补课，我的成绩肯定就突飞猛进。
เฉินคุน : ผมคิดจินตนาการไปว่าแม่มีเวลาอยู่กับผมมาก ๆ แล้วก็คิดไปว่าคุณครูเป็นแม่ของผม ถ้าครูเป็นแม่ของผมก็จะดี ผมจะได้เจอกับแม่ทุกวัน ถ้าผมเป็นลูกของคุณครู ท่านจะติวให้ผม การเรียนของผมก็จะได้ดีขึ้นพรวดพราด
朱军：这一切告诉过你的妈妈吗？
จูจวิน : เรื่องพวกนี้เคยคุณบอกกับคุณแม่หรือเปล่า?
陈坤：没有。
เฉินคุน : ไม่เคย
朱军：到现在也没有告诉？你一直在说你的妈妈，应该还有你的爸爸吧。
จูจวิน : ถึงตอนนี้ก็ยังไม่เคยบอก? ตั้งแต่เริ่มรายการคุณพูดถึงแต่แม่ คุณก็ต้องมีพ่อด้วยสินะ
陈坤：嗯。
เฉินคุน : อืมม์
朱军： 为什么不提他？
จูจวิน : ทำไมไม่พูดถึงเขา?
陈坤：我爸爸也是蛮可怜的一个人。他应该是为我骄傲的，我没让他丢脸。我跟他交流不太多，不太经常见面。（表情开始不自然）
เฉินคุน : พ่อของผมเป็นคนที่น่าสงสารคนหนึ่งครับ ท่านควรจะภูมิใจในตัวผม ผมไม่ได้ทำให้ท่านขายหน้า ผมไม่ค่อยได้คุยกับท่านสักเท่าไหร่ ไม่ค่อยได้เจอกัน(สีหน้าเริ่มไม่ปรกติ)
朱军：对不起，我试图化解你心中的某些东西。我觉得人间美好的情感值得我们去放大，并且通过我们的努力把它传播出去。其实你演的每一部戏都是想让人们通过作品更多认识到人间的真、善、美。是不是这样？你的很多同学听说我们要请你做客的时候都很兴奋，有些同学好像有一些话要跟你说。
จูจวิน : ขอโทษนะครับ ผมพยายามสลายปมในใจคุณ ผมรู้สึกว่าความสวยงามในชีวิตของคนเรามีค่าให้แบ่งปันกัน ผ่านการบอกเล่าส่งต่อมันออกมา จริง ๆ แล้วหนังที่คุณเล่นทำให้ผู้ชมรับรู้ถึงความจริง ความดี ความงดงามของชีวิตมนุษย์ ใช่หรือเปล่าล่ะครับ? เพื่อน ๆ ของคุณพอรู้ว่าเราจะเชิญคุณมาเป็นแขกก็ดีใจกันใหญ่ ดูเหมือนมีเพื่อนบางคนมีอะไรอยากจะบอกคุณด้วยนะ
陈坤：小学的吗？
เฉินคุน : เพื่อนสมัยประถมใช่ไหมครับ?
朱军：让我们一起来听一下，好不好？
จูจวิน : พวกเรามาลองฟังกันดู ดีไหมครับ?
同学一：陈坤你好，记不记得我？陈坤在小学的时候不是很出众，因为他的性格比较平和，不爱和大家打成一片。
เพื่อนนักเรียน 1. : หวัดดี เฉินคุน จำได้เปล่า? เฉินคุณตอนเรียนประถมไม่ค่อยเด่น เป็นคนเงียบ ๆ ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร
同学二：陈坤小时候有点黑有点瘦。
เพื่อนนักเรียน2. : เฉินคุนตอนเด็ก ผอม ๆ ดำ ๆ
同学三：从小学的照片能够看出来，他当时穿得比较别具一格吧。
เพื่อนนักเรียน 3. : ดูจากรูปก็เห็น เขาชอบใส่เสื้อเป็นตา ๆ ไม่เหมือนใคร
同学四：陈坤的坤，大家都知道，是“乾坤”的“坤”。但那段时间，他可能对自己的“坤”字不满意，就有意识在作业本上把“坤”字改成了昆仑山的“昆”，一直没有问过他为什么。不知道陈坤现在可不可以告诉我？
เพื่อนนักเรียน 4. : ตัวคุนของเฉินคุน ใคร ๆ ก็รู้ว่า ตัว “เฉียน” แทนความเป็นชาย ตัว “คุน”แทนความเป็นหญิง ตอนนั้นมีอยู่ช่วงหนึ่ง เขาอาจไม่ชอบตัว “คุน” ในชื่อของตัวเอง เลยจงใจเขียนชื่อตัวเองเป็นตัว “คุน” ของคำว่าภูเขาคุนหลุน ผมไม่เคยถามเขามาก่อนเลยว่าทำไม ตอนนี้ไม่รู้ว่าเฉินคุนจะบอกผมได้หรือเปล่าว่าทำไม?
同学五：希望你在事业上有所成就，大大的成就。
เพื่อนนักเรียน 5 : ขอให้การงานก้าวหน้า ประสบความสำเร็จมากมาย
同学六：你看我娃都有了，你还不快点？（大笑）
เพื่อนนักเรียน 6 : เธอดูสิ นี่ฉันมีลูแล้วนะ เธอยังไม่รีบอีกหรือ?(หัวร่อเสียงดัง)
朱军：都是你的小学同学？
จูจวิน : ทั้งหมดเป็นเพื่อนสมัยประถม?
陈坤：嗯。（微笑）
เฉินคุน : อืมม์ (ยิ้มเล็กน้อย)
朱军：先回答那个同学的问题，为什么有一段时间把自己的“坤”改成了昆仑的“昆”？
จูจวิน : ตอบคำถามเพื่อนคนนั้นก่อนว่าทำไมเปลี่ยนตัวคุนเป็นคำว่าคุนของเขาคุนหลุน?
陈坤：我觉得是乾坤的坤，是乾为阳，坤为阴，我不喜欢。
เฉินคุน : ผมรู้สึกว่าตัว “คุน” ของคำว่า เฉียนคุน เฉียนแทนความเป็นชาย คุนแทนความเป็นหญิง ผมไม่ชอบ
朱军：觉得有女性化的成分在里面，所以你自作主张改了昆仑的“昆”，想让自己更阳刚一些。如果让你用比较短的话来回顾你的童年，你将怎么告诉我？
จูจวิน : รู้สึกว่ามีความหมายเป็นตัวแทนของความเป็นหญิงแฝงอยู่ด้วย คุณเลยจัดแจงเปลี่ยนเป็นตัวคุนของคำว่า เขาคุนหลุนเสียเลย อยากให้ตัวเองมีความเข็มแข็งแบบผู้ชายเพิ่มขึ้นล่ะสิ ถ้าให้คุณใช้คำกล่าวสั้น ๆ มาบรรยายวัยเด็ก คุณจะบรรยายว่าอย่างไร?
陈坤：很难哪，我的童年好像就是为了现在、为今后做准备。我现在回过去再看，童年的时候，我是一个单独坐在那儿的人，比较孤僻。
เฉินคุน : ยากจัง....... วัยเด็กของผมก็เพื่อปัจจุบันและ เป็นการเตรียมตัวสำหรับอนาคต ตอนนี้ผมหวนกลับไปมองตอนเด็ก ผมเป็นเด็กที่นั่งอยู่ที่นั่นตามลำพังอย่างโดดเดี่ยวเดียวดาย
朱军：如果你没有那样的童年，从小也跟父母在一起，你觉得你能有今天吗？
จูจวิน : ถ้าหากตอนเด็กคุณไม่เป็นแบบนั้น ได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตาพ่อแม่ คุณคิดว่าคุณจะมีวันนี้หรือเปล่า?
陈坤：不知道。
เฉินคุน : ไม่ทราบเหมือนกันครับ
朱军：为什么会不知道呢？
จูจวิน : ทำไมไม่ทราบล่ะครับ?
陈坤：我很感谢我小时候发生的事情。我小时候有一些很快乐的东西、很快乐的记忆，但也有一些很不开心的事情。就是因为那些不开心的事情让我有了现在的个性，让我那么好胜、那么自我、那么极端地做事情。也感谢我父母离婚，当然不是劝别人离婚，感谢我父母他们的离婚。
เฉินคุน : ผมรู้สึกขอบคุณเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในวัยเด็กที่มีทั้งเรื่องสุขและทุกข์ประทับอยู่ในความทรงจำ มีเรื่องที่ไม่สบายใจด้วยเหมือนกัน และ ก็เพราะเรื่องที่ไม่สบายใจที่ทำให้ผมมีนิสัยอย่างทุกวันนี้ นิสัยที่ชอบเอาชนะ เชื่อมั่นในตัวเองในการทำเรื่องต่าง ๆ ผมจึงรู้สึกขอบคุณต่อการหย่าร้างของพ่อแม่ ผมไม่ได้กำลังชักจูงให้ใคร ๆ พากันหย่าร้างกัน แต่บอกว่ารู้สึกขอบคุณการหย่าร้างของพ่อแม่ผมน่ะครับ ที่ทำให้ผมเป็นผมอย่างทุกวันนี้



พรุ่งนี้ต่อตอนเริ่มโตแล้วนะคะ พี่ฟง


รูปนี้ "ฟ่านหลี" แฟน ๆ เขาเรียก "ฟ่าน ฟ่าน" ค่ะ เรียกซะน่ารักเชียว ฟ่านหลีในประวัติศาสตร์ นอกจากจะเก่งและอดทนแล้วยังถือเป็นเทพแห่งการค้าด้วยนะคะ มิน่า พิชิตใจ "ไซซี"

ฟ่าน ฟ่าน อีกรูปค่ะ

เมื่อเดือนกันยายน ฟ่านหลี เอ้ย เฉินคุนก็มาถ่ายหนังเมืองไทยนะคะ เรื่อง "เหมิน" (ประตู)ค่ะ เป็นหนังแนวสยองขวัญ ถ่ายทำเรื่องนี้เฉินคุนอินมาก ๆ เลยค่ะ งานหนัง งานเพลงเยอะมากจนร่างกายชักจะไม่ไหวค่ะ

งานเพลง ฟังแล้วค่ะ มีออกมา 3 อัลบั้มเห็นจะได้ บางเพลงก็เพราะ บางเพลงก็ธรรมดา ที่เพราะ ๆ มี "เย่ปั้นวาน" กับ "Lydia" ค่ะ



นี่ภาพงานโฆษณา

โหลดยากแล้วเนอะ

เอ.....มาถึงตรงนี้ชักลังเลเสียแล้ว เพราะบทสัมภาษณ์ที่ดาวน์โหลดมานี้แตกต่างในหลาย ๆ จุดกับคลิปที่ฟัง ตอนแรกก็เพียงเล็กน้อย อย่างเช่นในคลิปไม่มีพูดเรื่องตีน้องชาย แรก ๆ ก็เข้าใจว่าเพราะคลิปอาจถูกตัด แต่พอมาหลัง ๆ เล่นหายเป็นกระบิเลย และที่มีก็ค่อนข้างยาวแต่ในคลิปที่ฟังไม่มี ชักงง งง เอาลงมาก่อนก็แล้วกันค่ะ


ต่อนะคะ



　　服务员的理想


朱军：后来到中专去学了计算机，学完之后到了某一个机关做打字员。是这样吗？

จูจวิน : ต่อมา คุณไปเรียนคอมพ์ จบออกมาแล้วเป็นเสมียน ใช่แบบนี้หรือเปล่า?

陈坤：市委机关印刷所。

เฉินคุน : ที่โรงพิมพ์แห่งหนึ่ง

朱军：工作干得好好的，是什么让你突发奇想走向了艺术道路？

จูจวิน : ทำงานอยู่ดี ๆ ทำไมคิดอยากทำงานด้านบันเทิง?
陈坤：没有走向艺术道路。我在高中的时候就到夜总会做服务员。到了印刷所以后，每个月工资很少，发展的空间也不大。其实我真的是从高中毕业之后才进入了社会，天啊，市中区原来这么好。

เฉินคุน : ยังไม่ได้เข้าวงการครับ ตอนเรียนมัธยมปลาย กลางคืนผมไปทำงานเสริ์ฟ พอได้งานที่สำนักพิมพ์ เงินเดือนน้อยมาก งานการไม่มีโอกาสก้าวหน้าสักเท่าไหร่ จริง ๆ แล้วหลังจบมัธยมผมถึงได้เข้าสังคม โอย....ในเมืองทำไมมันดีอย่างนี้

朱军：你刚才说到，觉得打字没有更大的发展空间，于是做了什么决定？

จูจวิน : เมื่อกี้คุณบอกว่าเป็นเสมียนไม่มีโอกาสก้าวหน้า คุณทำอย่างไรต่อไป?

陈坤：我离开了那个事业机关，完完全全做服务员。

เฉินคุน : ผมก็ออกมา ทำงานเสิร์ฟเต็มตัว

朱军：夜总会是一个小社会，形形色色什么人都有。当你看到那些老板挥金如土的时候，当你看到人们在某一个时间段内开心地玩的时候，你是怎么想的？

จูจวิน : สังคมกลางคืนเป็นสังคมเล็ก ๆ มีคนหลากหลายประเภท ตอนที่คุณเห็นพวกเถ้าแก่ที่ใช้เงินเป็นเบี้ย แขกที่มาเที่ยวใช้เงินหาความสุขใส่ตัว คุณคิดอย่างไร?

陈坤：我没怎么想。因为我一直觉得，得到任何东西都是很不容易的。所以从我的角度出发，我觉得那本来就不是我的，我拿不到。我只能拿到我在夜总会做服务员的工资，如果服务得好，他们会给一些小费，我只能做到这点，没有什么远大的抱负。初中的时候写理想，我是一个写不出理想的人。

เฉินคุน : ผมไม่ได้คิดอะไร เพราะผมคิดเสมอว่าการได้อะไรมาสักอย่างไม่ใช่เรื่องง่าย หากมองจากมุมมองของผม ที่พวกเขามีไม่ใช่ของผม และผมก็ไม่มีทางมีอย่างพวกเขา ผมได้แต่ทำงานและได้เงินจากการเสิร์ฟ หากบริการดี ๆ ก็จะได้ทิปมากหน่อย ที่ผมทำได้มีเพียงเท่านี้ ไม่มีความคิดเตลิดไปไกลกว่านี้ ตอนมัธยมต้นครูให้เขียนเรื่อง “ความใฝ่ฝัน” ผมเป็นคนไม่มีความใฝ่ผันอะไร

朱军：真的没有过理想吗？

จูจวิน : ไม่มีความใฝ่ฝันอะไรจริง ๆ ?

陈坤：应该说我的理想跟同学太不一样了，所以不敢写下来。那时候我想有一个大房子，爸妈都住那儿，我爸爸妈妈不要离婚。我不喜欢的人不要出现。

เฉินคุน : อาจบอกได้ว่าความใฝ่ฝันของผมไม่เหมือนกับเด็กคนอื่น ๆ ผมเลยไม่กล้าเขียนออกมา ตอนนั้นผมอยากมีบ้านใหญ่ ๆ พ่อแม่อยู่ด้วยกันที่นั่นไม่แยกทางกัน แล้วไม่ต้องเจอกับคนที่ผมไม่ชอบ

朱军：如果你一直很满足，觉得当服务员挺好的，可能今天我对面的就不是陈坤。从端盘子开始，你又做过哪些努力？

จูจวิน : ถ้าคุณพอใจในงานเสิร์ฟและรู้สึกชอบงานนั้น วันนี้ตรงหน้าผมอาจไม่มีเฉินคุน เริ่มจากงานเสิร์ฟ คุนพยายามทำความก้าวหน้าอะไรบ้าง?

陈坤：我尽量把我的工作做好，希望老板不要开除我。第二，尽量把自己的事情做好，我希望能做到领班。

เฉินคุน : ผมตั้งใจทำงานให้ดี หวังว่าเถ้าแก่จะไม่ไล่ผมออก และพยายามทำงานในส่วนของตนให้ดีที่สุด หวังว่าจะได้ก้าวเป็นหัวหน้า

朱军：后来做到领班了？

จูจวิน : แล้วต่อมาได้เป็นหัวหน้าหรือเปล่า?


陈坤：我做到大堂经理，大堂主管吧。

เฉินคุน : ผมเป็นผู้จัดการห้องอาหารใหญ่ หรือเรียกได้ว่าเป็นผู้ดูแลห้องอาหารรวมก็แล้วกัน

朱军：干得好好的，为什么离开？

จูจวิน : ทำอยู่ดี ๆ ลาออกมาทำไม?

陈坤：没有离开。但是我觉得当歌手很有意思，歌手唱歌那么轻松、那么简单，挣得钱比我还多。我就跟我的老板说，可不可以让我在不收钱的情况下，等所有人唱完以后，我也在上面唱半首歌、一首歌，让我试试。

เฉินคุน : ผมไม่ได้ลาออกครับ แต่รู้สึกว่าอยากเป็นนักร้อง นักร้องร้องเพลงดูง่าย ๆ สบายใจดีแต่หาเงินได้มากกว่า ผมเลยบอกกับเถ้าแก่ว่า ผมไม่เอาเงินก็ได้ ขอแค่พอทุกคนร้องจบแล้วให้ผมได้ขึ้นเวทีไปร้องสักเพลงสองเพลง ขอให้ผมได้ลองร้องดูเถอะครับ

朱军：后来唱了没有？

จูจวิน : สุดท้ายได้ร้องหรือเปล่าครับ?

陈坤：唱了。唱得真的难听，真是难听。我记得我第一次唱歌唱《新鸳鸯蝴蝶梦》。高音的时候，感觉嗓子都快扯破了，那个时候有一个比我年长的歌手觉得我很可爱，晓得我家里条件不是很好，建议我跟一个老师学唱歌。

เฉินคุน : ได้ร้องครับ ร้องได้แย่มาก ๆ จริง ๆ ผมจำได้ว่าครั้งแรกผมร้องเพลง “ซินยวนยางหูเตี๋ยม่ง”(เพลงนำเรื่องเปาบุ้นจิ้น) ตอนร้องเสียงสูงคอแทบแตก ตอนนั้นมีนักร้องรุ่นพี่ที่ชอบใจผม และทราบว่าบ้านผมจน จึงแนะนำให้ผมไปเรียนร้องเพลงกับคุณครู

朱军：这个老师是谁？

จูจวิน : คุณครูคนนี้เป็นใคร?

陈坤：王梅言老师，重庆歌剧院的。

เฉินคุน : คุณครูหวังเหมยเหยียนของวิทยาลัยละครเวทีแห่งฉงชิ่ง

朱军：既然唱得那么差，收你干什么？


จูจวิน : คุณร้องได้แย่ขนาดนั้น คุณครูทำไมยังยอมรับคุณเป็นศิษย์?


陈坤：我第一次跟老师见面的时候，我就跟老师说：“老师，您学费贵不贵？”那老太太看着我，很严肃的样子。我没有想过要成为一个大歌手，只要能够应付在夜总会唱歌，我就能比较轻松地挣钱，家庭生活就会改善。我没有大目标，就抱着这样的想法去唱歌。

เฉินคุน : ครั้งแรกที่ผมเจอกับครูหวัง ผมถามท่านว่า “คุณครูครับ ค่าเรียนกับครูแพงหรือเปล่า?” คุณครูผู้มีอาวุโสมองดูผม ท่าทางเคร่งขรึม แล้วก็บอกว่า มา มา ผมไม่เคยคิดว่าจะได้เป็นนักร้องดัง ขอแค่ให้สามารถยืนร้องเพลงบนเวทีในร้านอาหารที่ผมขอไว้ได้ ผมจะได้หาเงินได้มากกว่าเดิมช่วยให้ครอบครัวมีความเป็นอยู่ดีขึ้นบ้าง ผมไม่ได้มีจุดหมายอื่นที่มากกว่านี้ ที่ไปเรียนร้องเพลงก็เพราะความคิดแบบนี้แหละครับ

ตรงนี้ไม่มีเขียนไว้ในบทสัมภาษณ์เลยค่ะ เขียนจากความทรงจำ(ฟังหลายรอบ แหะ แหะ) อาจมีคลาดเคลื่อนก็ขออภัยนะคะ แต่เนื้อความประมาณนี้แหละค่ะ


จูจวิน : เราได้ต่อโทรศัพท์กับคุณครูหวังแล้ว ครูหวังใช่ไหมครับ?

หวังเหมยเหยียน : ค่ะ ฉันเอง

จูจวิน : ผมอยากถามว่าตอนนั้นเฉินคุนร้องเพลงไม่ได้เรื่อง เป็นผม ผมก็ไม่รับ แล้วทำไมคุณครูถึงรับเขาเป็นศิษย์ล่ะครับ?

หวังเหมยเหยียน : จากประสบการณ์การสอนของฉัน ฉันรู้สึกว่าเฉินคุนเป็นคนที่เข้าใจอะไรได้เร็วมาก การแสดงอารมณ์ก็ดี ฉันคิดว่าน่าจะขัดเกลาเขาได้ จึงได้รับเป็นศิษย์
จูจวิน : คุณครูรู้สึกอย่างไรบ้างที่ลูกศิษย์เป็นอย่างทุกวันนี้?


หวังเหมยเหยียน : ดีใจมากค่ะ

จูจวิน : คุณครูมีอะไรอยากพูดกับเฉินคุนเขาไหมครับ

หวังเหมยเหยียน : ขอให้ก้าวหน้าในหน้าที่การงานและสุขภาพแข็งแรง

จูจวิน : รอสักครูนะครับผมจะส่งสายให้


เฉินคุน : ผมไม่รู้จะพูดอะไรดี


หวังเหมยเหยียน : คุนเอ๋อร์(เรียกอย่างเอ็นดู) พูดก็แล้วกัน

เฉินคุน : เข้าใจแล้วครับ

หวังเหมยเหยียน : อืมม์.......

เฉินคุน : อืมม์.......


จูจวิน : อืมม์...... อืมม์ อา.... อา...... เข้าใจแล้ว แล้วเข้าใจอะไรกันล่ะครับ?

(ฮา ฮา จูจวินมีงงกะเขาด้วย ไล่ถามมาตลอดเลยนะ มางงเอาตอนเนี้ย)


เฉินคุน : ที่คุณครูสอนผมเข้าใจและจำได้แล้วครับ

จูจวิน : ขอบคุณครับครูหวัง

หวังเหมยเหยียน : ขอบคุณค่ะ



จากนั้นก็วางสายไป


ต่อพรุ่งนี้ค่ะ

ตอนนี้เริ่มมีการโปรโมทหนังเรื่องใหม่ของเฉินคุนที่เล่นกับ หลี่ปิงปิง สวี่ยั่วเซวียน ค่ะ กระหน่ำเว็บเลย เรื่องนี้ค่ะ "อวิ๋นสุ่ยเหยา" น่าจะเป็นชื่อสถานที่นะคะ


ดูภาพสิคะ น่าจะออกแนวรักระหว่างรบนะคะเนี่ย

ดีใจที่ได้อ่านบลอคพี่มามิยะ
สบายดีเหรอคะ ไม่ได้เจอกันตั้งนาน
รักษษสุขภาพด้วยนะคะ
ไว้ไปเยี่ยมหลิงเอ๋อร์ที่บลอคด้วยนะคะ

วันที่ 13 มิถุนายน 2007

มีข่าวว่าเฉินคุนมีลูกแล้ว เฉินคุนไม่พูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนีแม้แต่คำเดียว สุดท้ายเด็กคนนี้ก็คือลูกของน้องชายเขาที่เกิดก่อนที่น้องชายเขาจะแต่งงานเมื่อ 5 ปีที่แล้วค่ะ สรุปแล้วก็คือหลานนั่นเอง



ข่าวค่ะ

陈坤大学生影像节再封帝 “私生子”其实是亲侄

去年有《理发师》《门》、《云水谣》三部电影问世的陈坤今年迎来收获季节，刚刚摘得第14届大学生电影节“最受欢迎男演员”，前晚又在中国传媒大学获封第二届大学生影像节“年度最受大学生瞩目男演员”。过几天，陈坤还要露面上海电影节，有望凭借《云水谣》再次称帝“金爵奖”。
　　由于近日惹上“私生子”风波，鲜少露面的陈坤惜字如金，除了发表了一小段得奖感言后，不肯接受任何媒体的采访。据了解，陈坤的“私生子”后被证明是陈坤的养子，乃陈坤弟弟5年前未婚所生的。