แวะมาทักทายเสี่ยวไป๋

อ่านแล้วไม่ค่อยเข้าใจเหมือนกันนะเจ๊ ดูเหมือนประเด็นของคนแต่งจะเอาธีมของความรัก มาเกี่ยวพันกับการเล่นคำในวรรณกรรมและสำนวนจีนทั้งหลายน่ะ ไอ้ศัพท์น่ะรู้หรอก แต่ไอ้คนแต่งมันจะสื่ออะไรนี่งงเป็นบ้า สงสัยต้องไปถามวัยรุ่นไต้หวันเอาแล้วมั้ง แสลงไต้หวันนี่สุดยอดมาก ทำเอางงไปหลายรอบแล้ว

เจ้าเสี่ยวไป๋หลังจากฟังเพลงนี้ไปหลายวัน ตกลงเป็นผู้หญิงค่ะ เป็นสาวน้อย ท้ายเพลงมีเสียงหัวร่อคิกคักด้วย สุดยอดร้องก็ไม่ค่อยเป็นภาษา
啦----
断桥旁边种着葡萄
啦----
葡萄夹着酸酸味道
啦----
味道记着那时我们年少
啦----
ข้างสะพานขาดมีต้นองุ่น
ลา.....
องุ่นรสเปรี้ยว
ลา.....
รสเปรี้ยวทำให้นึกถึงตอนหนุ่มสาว
ลา......

เอามันเข้าไป เพลงนี้ไม่แน่ใจว่าเป็นของไต้หวันหรือเปล่า แต่เจอในเว็บจีนแผ่นดินใหญ่อ่ะนะ
ไงล่ะ ของเสียวเหม่ยว่างงแล้ว ของคนนี้งงกว่าไหมล่ะ ฮ่า ฮ่า แล้วจะค่อย ๆ แกะรหัสลับออกมา.....

มาแกะรหัสต่อไป

有烦恼借爱德华剪刀 ก็คือ หากมีความกลัดกลุ้มให้Edward Scissorhands มาตัดเอาออกไปเสีย


剪刀手爱德华 ก็คือ Edward Scissorhands
เป็นหนังฝรั่งเรื่องหนึ่งค่ะ คนที่มีมือเป็นกรรไกร

【内容简介】
一个类似科学怪人的发明家制造了模拟人爱德华，这个爱德华具备人类的一切肉体和精神的功能，但发明家还没来得及为爱德华装上双手就去世了，只留下一双剪刀手作为代替。孤独的爱德华隐居在远离人群的神秘古堡之内，不敢面对正常的人类。派格发现了这个少年，出于对爱德华处境的同情，把他带回了家。爱德华很快以灵巧异常的剪刀手和温和的性格博得了人们的欢迎。他能用剪刀手修剪植物、剪出奇妙的发型。派格的女儿金逐渐爱上了这个爱德华，但给爱德华带来的却是痛苦——他甚至不能拥抱自己所爱的人。在影片的结尾，爱德华在冰雪纷飞之中，用一樽表达爱情的冰雕献给深爱的女孩。

这是伯顿带有自传色彩的寓言童话影片，也是伯顿早期作品中最好看的一部。片中的高潮段落曾经在香港贺岁影片《家有喜事》中被周星驰模仿，可见其受欢迎程度。


ต่อไป
9527来报道 9527 มารายงานตัว

9527 คืออะไร? 9527 ก็คือการใช้ตัวเลขแทนชื่อคน เพราะในสมัยปัจจุบันคนเราไม่เป็นตัวของตัวเอง เหมือนไม่อิสระในการใช้ชีวิต เลยใช้เลขเรียกแทน เหมือนหุ่นยนต์หรือพวกนักโทษ
ในหนังของโจวซิงฉือก็มีตัวเลขนี้ออกมาบ่อย ๆ เช่นเรื่อง "ถังป๋อหู่เตี่ยนชิวเซียง" ตอนถังป๋อหู่ไปทำงานเป็นคนใช้ในหนังใช้เลขนี้เรียกเหมือนกัน

ส่วนเสี่ยวไป๋ มาจากเจ้าสุนัขน้อยชีโร่ ที่แปลว่าเจ้าขาวในการ์ตูนเด็กเรื่อง "ชินจัง" เป็นตัวแทนของความบริสุทธิ์ไร้เดียงสาหรือรักแรก

คนแต่งเพลงนี้คือ 后弦 ยังเด็กอยู่เลยใช้ภาษาวัยรุ่นมาก ทำให้งง ๆ กันไปหมด เขาว่ากันว่า 后弦 เลียนแบบโจวเจี๋ยหลุน จากอัลบั้มนี้มีคนติดใจ 后弦 กันเยอะค่ะ
ดูหน้าปกอัลบั้มกันหน่อย

เมืองจีนนี่เปลี่ยนแปลงเร็วจริง ๆ ไปครั้งนี้คิดว่าจะหาอัลบั้มของ 后弦 ติดไม้ติดมือกลับมา แต่ขอโทษ ร้านขายเพลงแท้ ๆ กลับไม่รู้จัก โห้วเสวียน คนนี้ แถมยังไม่รู้ด้วยว่ามีอัลบั้มนี้หนอ เอ่อ.... หนังสือเมื่อ 3 ปีก่อนก็อย่าหวังว่าจะหาเจอ อยากได้ซื้อตามเว็บยังง่ายกว่าเสียอีก

ความเปลี่ยนแปลงเป็นนิรันด์จริง ๆ คำพูดนี้ไม่ผิดเลย

พูดถึงความเปลี่ยนแปลง ทำให้นึกถึงคัมภีร์อี้จิง บ้านเรามีออกมาอีกแล้วเห็นว่าคนเขียนใช้เวลาศึกษาถึง 20 ปี สงสัยต้องแวะดูเสียหน่อยแล้ว

ส่วนเจ้าเสี่ยวไป๋ ก็เป็นเพลงรักเพลงหนึ่ง ที่มีศัพท์วัยรุ่นมากมายทั้งในหนังสือและวรรณกรรม แต่ที่บอกว่าดังแข่งโจวเจี๋ยหลุนเห็นทีจะไม่ใช่ เพราะโจวเจี๋ยหลุนดังมาก ๆ ในเมืองจีนจริง ๆ

จนถึงวันนี้ ยังฟังเพลง อัลบั้ม หวัน กู่ นี้อยู่ แหม....เจ้าโหโหนี่ร้องภาษาจีนแบบวัยสะรุ่นจริง ๆ อาจจะเพราะเป็นแร็ปก็ได้เลยฟังยากเสียหน่อย คราวนี้ กระเถิบมาฟังเพลง "逃学书童“ ร้ายกาจเหมือนเดิม ฟังไม่รู้เรื่องเล้ย ต้องมาดูเนื้อ โอย นี่หนูโห้ว หนูเล่นเอากลอนมาแต่งเพลงเลยเรอะ
เช่น "กว้านเชวี่ยโหลว บทนี้ดังมาก เป็นกลอนสมัยถังของ หวังจื่อฮ่วน วันหลังจะมาพล่ามให้ฟังกันต่อ

ฟังเพลง "เสี่ยวไป๋" กันหน่อย นะคะ

ชีโร่ = เสี่ยวไป๋ Ha ha


กดปุ่มเล่นเลยค่ะ เพลงนี้น่ารักดีค่ะ

อ้อ.....สำหรับเนื้อเพลง เนื่องจากข้างบน ยังสับสนจับต้นชนปลายไม่ถูก เช่นตรงนี้

1. โทมัส อัลวาเอดิสัน ผู้ประดิษฐ์หลอดไฟ
爱迪生是谁不重要
从小不会当电灯泡
ตรงนี้บอกว่า เอดิสันเป็นใครไม่สำคัญเพราะตั้งแต่เล็กไม่ได้เป็นคนหัวฉลาด หรือจะเป็นความหมายอื่นหนอ?

ตรงนี้มีความหมายอื่นค่ะ หมายถึงว่า

เอดิสันเป็นใครไม่สำคัญ
ตั้งแต่เล็กไม่เคยขัดคอใคร

สำนวน 当电灯泡 แปลว่าขัดคอ เป็นก้างขวางคอ

พอแปลแล้วไม่ค่อย make sense เท่าไหร่ คือว่า โทมัส อัลวาเอดิสัน เป็นผู้ประดิษฐ์หลอดไฟ แล้วสำนวนจีนก็บอกว่า ไม่เป็นหลอดไฟ เล่นคำไปมากับเรื่องราว ซึ่งอ่านแล้วจะต้องบอกว่า เจ้าหนูโห้วเสวียนนี่แกช่างคิดจริง ๆ

เพราะฉะนั้นเพลงนี้เอาไว้คุยเล่นกับคนเรียนจีน ดีกว่าแปลออกมา (ความเห็นส่วนตัวจ้า)