ชีวิตหนึ่งเดือนกับคำว่า OJT

OJT คือ อะไร ...... อืมตามความหมายแล้ว ก็คือ On Job triannee ก็ เด็กฝึกงานนั่นแหละ หลังจากที่เราผ่านชีวิตการเทรน ทฤษฎีมากมายใน CTO และ การเทรน Emergency อันแสนทรหด เป็นเวลา 3 เดือนกว่า ในที่สุดก็ถึงวันที่หลินต้องไปฝึกการทำงานบนเครื่อง ในฐานะน้อง OJT เหอๆๆ ชีวิต 1 เดือน (กันยายน) กับคำว่า OJT มันทำให้หลินเรียนรู้อะไรจากอาชีพนี้มากขึ้น มีความรู้สึกที่ดี สนุก เหงา เศร้า ตื่นเต้น กดดัน ปนเปกันไป แต่ทั้งหมดเมื่อรวมๆกันแล้ว หลินก็มีความสุขและสนุกกับสิ่งที่หลินกำลังทำอยู่มาก


ในเดือนนี้ Pattern การบินของหลินมี 2 Patterns ซึ่ง Pattern แรก หลินออกเดินทางจากกรุงเทพตั้งแต่วันที่ 8 กันยายน และ กลับมาวันที่ 18 กันยายน ไป โอซาก้า บาหลี ฮาวาย บินไปบินมา หลงวัน หลงคืนเลยทีเดียว Pattern แรก หลินยัง งง งง ก๊ง ก๊ง กับการปรับตัว การนอน การกิน เหนื่อยเอาการเลย ส่วนการทำงานบนเครื่อง ก็มีอะไรให้เรียนรู้มากมาย แต่หลินโชคดีที่เจอรุ่นพี่ ใจดี คอยสอนงานให้ตลอด ไม่เข้าใจตรงไหนก็ถาม เพื่อนบางคนเจอพี่ดุบ้าง สลับสับเปลี่ยนกันไป แต่มันก็คือสัจจะธรรมของชีวิตแหละ วันนี้ดี พรุ่งนี้แย่ ชีวิตมันมีขึ้นมีลง


Pattern แรก ไม่ค่อยได้ไปเที่ยวไหนเลย เพราะเหนื่อยมาก เพลียมาก ยังไม่รู้จักทาง ไปไหนก็ยังไม่กล้า ส่วนใหญ่ก็อยู่โรงแรม ไปห้าง แต่ชอบโรงแรมที่บาหลีมาก สวย แล้วก็ใหญ่ บริการดี ส่วนโรงแรมที่โอซาก้า ก็เริ่ด เล็กกระทัดรัด แต่มีเนทให้เล่น ขอมีเนทเถอะที่ไหนก็อยู่ได้ จบจาก Pattern แรก หลินก็ยังรู้สึกว่า ไม่มั่นใจในการทำงานหลายๆอย่าง หลายๆครั้งกลัวๆกล้าที่จะทำอะไร ยังต้องค่อยคอนเฟิร์มพี่ตลอด จนบางครั้งแอบรู้สึกเกรงใจกลัวพี่รำคาญ แต่ก็พยายามที่จะถามให้น้อยที่สุด ก็เข้าใจอะว่าพี่เค้าก็ยุ่งมาก แล้วต้องมาคอยตอบคำถามเราอีกอะนะ คงเบื่อน่าดู ไม่รู้อีกนานเท่าไหร่ถึงจะเก่งและเร็วเทาพี่เค้า หลายๆครั้งที่กังวลภาษาญี่ปุ่นมาก สื่อสารกับผู้โดยยังไม่ค่อยเข้าใจ ก็ต้องคอยเรียนรู้กันไป

Pattern ที่สองเริ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว เหอๆๆ แต่ก็ยังตื่นเต้นอยู่ดี กลัวๆ อยู่ แต่ก็ต้องแอ๊บมั่นใจไป แต่Pattern นี้เริ่มปรับตัวได้ จัดตารางชีวิตได้ดีขึ้น อืม ค่อยยังช่วยหน่อย พอนอนได้ ก็เลยไปโทรมมาก แถมแพทเทรินนี้ได้เรียนรู้งานมากขึ้น รู้จักกการวางตัว และก็เข้าใจวัฒนธรรมองค์กรแหงนี้อย่างถ่องแท้มากขึ้น จริงๆแล้ว OJT เราก็ไม่ได้ทำอะไรมากมายหรอก เหมือนมา Observe การทำงานของพวกพี่เค้ามากกว่า ของจริงที่เราจะต้องทำจริงๆคือตอน line out อกกไปมากกว่า ตอนนี้ยังดีมีเพื่อนในรุ่นบินไปด้วยกันคือ บีม กับ พี่จอยอย่างน้อยก็ไม่เหงา เหอๆๆ แต่หลังจากนี้ไปคงเหงาน่าดูเลย

ชีวิต OJT ของหลินผ่านไปอย่างราบรื่น เมื่อเทียบกับเพื่อนคนอื่นๆ อีกหลายคน หรืออาจเป็นเพราะว่า หลินไม่ค่อยคิดอะไรมาก ใครว่าอะไร ก็ไม่ค่อยรู้สึก อารมณ์ความรู้สึกช้า มีอยู่ครั้งหนึ่ง ถูกพี่ว่าบนเครื่อง เพราะการสื่อสารระหว่างพี่คนไทยกับคนญีปุ่นผิดพลาด ผลซวยเลยตกมาอยู่ที่กรู OJT ตัวกลมอย่างเรา เซ็งเลย แต่กว่าหลินจะรู้สึกตัวก็ใกล้ Land แล้ว เหอๆๆ เพื่อนยังแซวเลยว่า ไม่ไปรู้สึกตัวตอนกลับไปกรุงเทพฯ เลยหล่ะ ..... แต่เป็นแบบนี้หลินว่ามันก็ดีนะ เราจะได้ไม่ต้องคิดมาก ทำงานที่นี่ คือการทำงานกับคน การเอาใจคน ไม่ใช่แค่ผู้โดยสาร แต่รวมถึงเพื่อนและพี่ร่วมงานด้วย ดังนั้นหลินเชื่อว่าทัศนคติของตัวเองเป็นเรื่องสำคัญมากๆๆ ที่จะทำให้การทำงานที่นี่มีความสุขหรือไม่

อืม...มีไฟท์หนึ่งหลินเจอผู้โดยสารแปลกๆทั้งลำเลย ไฟท์นั้นเป็นไฟท์จากนาริตะไป จาการ์ตาร์ ผู้โดยสาร ไม่เต็ม มีที่ว่างเยอะ แต่มีผู้โดยสารแปลกๆหลายคน เริ่มจาก หลินแยกออกยากมากๆ ว่าใครคือคนญี่ปุ่น ใครคือคนอินโดนีเซีย หน้าตาก็อินโด๊ อินโด แต่พูดภาษาญี่ปุ่น หน้าตาญี่ปุ่นแต่พูดภาษาอังกฤษ อีกคนก็ฝรั่งหัวทอง พูดภาษาไทย แล้วกรูจะพูดภาษาอะไรดีเนี่ย วันนั้นภาษาหลินก็มั่วไปพร้อมๆกับผู้โดยสารนั่นแหละ เคสแรกที่หลินเจอก็เจอกับตัวเองเลย เนื่องจากวันนั้นผู้โดยสารไม่เยอะ หลินได้รับข้อมูลจากพี่แล้วว่าที่เหลือเยอะ และช่วงเวลาที่กำลัง Boarding อยู่นั้น มีผู้โดยสารหน้าตาอินโด คนหนึ่งเข้ามาพูดกับหลินว่า

Pax: "Miss Miss can I change the seat, I want to sit with my friend"
Me: "Could you wait until the boarding finished because that seat may be have passenger" พร้อมกับรอยยิ้มน้อย
Pax: ทำหน้าเขียวใส่หลิน และตะโกนกับมาว่า Nihon go Onegaishimas!! ซึ่งแปลว่า พูดภาษาญี่ปุ่นได้ไม๊
Me: @@$$%*()(__++ อึ้งค่ะ อึ้ง และคิดในใจว่า เอี๊ย........ แล้วมึงมาพูดภาษาอังกฤษกับกรูทำไม ตามสัญชาติญาณแล้ว ใครพูดภาษาอะไรกับเรา เราก็ต้องพูดภาษานั้นกลับไปใช่ไม๊ แล้วนะคุณก็ อินโด ขนาดนี้แล้วอิชั้นจะไปตรัสรู้ได้ไงว่าให้พูดภาษาญี่ปุ่น แต่ก็เพราะ เป็น OJT และเจอผู้โดยแบบนี้ครั้งแรก ก็ได้แต่พยักหน้า ไป อย่างหน้าซีด อารมณ์ว่า เออ...ๆๆๆ ตามใจมึง แล้วก็ถูกพี่ incharge ดุไปตามระเบียบว่า ต่อไปห้ามย้ายที่โดยพละกาล เด็ดขาด ต้อง report ก่อน อะ ถูกดุดีกว่า ถูกตบ เหอๆๆ


แต่ก็ถือเป็นประสบการณ์ที่ดีเลยทีเดียว จากวันนั้นหลินเลย ท่องประโยคภาษาญี่ปุ่นเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งประโยคนั่นคือ

Mochiwa kekosai masen sugu shirabetemairimas , ChouChou Omachiitadakemasuka?

แปลเป็นไทยว่า ขอโทษนะค่ะ ขอไปเชคก่อนนะค่ะ รอสักครู่ แล้วหายตัวไปตามใครก็ได้มาช่วย 555

นอกจากผู้โดยคนนี้แล้ว ยังมีผู้โดยแปลกๆอีก เช่น กินเหล้าเยอะ ขอเหล้ามากมาย ไวน์แดง ไวน์ขาว เบียร์ทุกยี่ห้อ วิสกี้ เปรียบเสมือนมาจัดปาร์ตี้อะไรแบบนั้น มึงไม่เคยกินเหล้าหรือไงวะ ขอจนพี่ไม่ให้เสริฟ์ เห็นเราเป็นเทรนนี รู้ดีว่าเราไม่กล้า ก็ขอเราแทน เหอๆๆ ไอ้พวกนี้ แถมยังเจอผู้ฝรั่งขี้หม้ออีก 555 แต่ไม่ได้หม้อเรา หม้อพี่ ตลกดี ไฟท์นี้เลยเป็นไฟท์สรวลเสเฮฮา เมาท์ผู้โดยกันมันส์

เลิกบ่นดีกว่าถ่ายรูปมาฝากเพื่อนๆ ด้วย ถ่ายมาเยอะมาก จนไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นจากตรงไหนดี เลยทำเป็น slide show เลยดีกว่า เป็นบทเรียนของการดองไดนาน เรื่องเยอะเกินจนจับต้นชนปลายไม่ถูก 555 แต่หลินเชื่อว่ารูปเพียงรูปเดียวสามารถ บรรยายเรื่องราวได้มากกมาย หลินมีหลายรูปเลยเพื่อนๆคงรู้เรื่องราวจากรูปของหลินละกัน 555 แก้ตัวไปเรื่อยจริงๆคนเรา แต่ยังไงก็ขอโทษที่ห่างหายไปนานนะค่ะ เพราะตั้งอกตั้งใจ เป็น OJT (หรือตั้งใจเที่ยวหว่า) หลายคนส่งเมลล์ไปหาก็ไม่ได้ตอบกลับขอโทษจริงๆ นะค่ะ

ตอนนี้ได้ยินข่าวว่า บริษัทกำลังเปิดรับนางฟ้าน้อยๆ อีกแล้ว รวดเร็วจังเลย ทีตอนเรารอมันช่างนานแสนนาน แต่ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ทุกคนนะ ค่ะ

 

Create Date : 23 กันยายน 2550		8 comments
Last Update : 5 ตุลาคม 2550 14:10:26 น.
Counter : 1542 Pageviews.
Share Tweet