หลายๆ คน มีแรงบันดาลใจ ในการเป็นแอร์ เพราะหลงใหล และชื่นชม ในความสวยงามของยูนิฟอร์ม ที่เหล่านางฟ้าใส่กัน มันช่างดูสวยงาม และน่าใส่มากๆ
หลินก็เป็นคนนึงที่อยากจะได้มีโอกาสได้ ใส่ชุดยูนิฟอร์มกับเค้าบ้าง และแล้ววันนั้นก็มาถึง วันนี้ (24 Apr 2007) หลินไปตึก United Center ชั้น 20 ประมาณบ่ายโมง เพื่อไปวัดไซส์ ตัดเจ้าชุด ยูนิฟอร์ม ในฝันนี้ เจอเพื่อนๆ รุ่นเดียวกันอีกแล้ว (รุ่น 91) บางคนก็เคยคุยกันแล้ว และเริ่มคุ้นเคยกันบ้าง เพราะไปเรียนภาษาญี่ปุ่นด้วยกัน เลยมีเรื่องคุยกันมากขึ้น ส่วนบางคนก็เคยคุยแล้วแต่ยังจำหน้าไม่ได้บ้าง จำชื่อไม่ได้บ้าง เพราะวัน preparation day ทุกคนแต่งตัวกันเต็มยศ Make up กันสุดชีวิต พอวันนี้มาเจอก็แปลกๆตาบ้าง วันนี้ได้เพื่อนใหม่อย่าง บี๋ พลอย บี(สูง) อ้อน(สาวเชียงใหม่) เอ เปิ้ล จอย กุ้ง ขวัญ แก้ว ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนนะ Hajimemashite Dozo Yoroshigu Onegaishimasu.
วันนี้ก็ไม่มีอะไรมาก ก็วัดชุด ได้ลองใส่ชุดในฝันครั้งแรก ตื่นเต้นมากๆ ก่อนที่จะเข้าไปวัดชุดก็จะมีให้กรอกเอกสารเล็กๆ น้อยก่อน แค่เขียนชื่อ กับชื่อเล่นเท่านั้นเอง เหมือนเป็นใบสั่ง-รับ ชุดอะค่ะ ไม่รู้ว่าเค้าจะตัดให้กี่ชุด แต่เห็นพี่เค้าบอกว่า ถ้าเทรนผ่านต้องมาตัด Over Coat อีกตัว หลังจากกรอกเอกสารแล้วก็นั่งรอคิว หน้าห้องเสื้อก็จะมีหุ่น ใส่ชุด ยูนิฟอร์ม หลากหลายแบบ ทั้ง เป็นชุด Over Coat ชุดสูท ชูดแขนสั้น ชุดใส่ใน Cabin ล่อตาล่อใจมาก หลังจากเข้าไปในห้องเสื้อก็จะมี พี่ใจดีสองคน เอาเสื้อมาให้ลอง กระโปรง เข็มขัด เสื้อนอก เสื้อกั๊ก ผ้ากันเปื้อน กระโปรงที่นี่เป็น เอวสูง ทรงเอ เพื่อนๆ ที่ผอมๆ สะโพกเล็กๆ ก็อาจจะรู้สึกแปลก มีหลายคนบ่น ว่าใส่แล้วแปลกๆ เอวสูงมากส์ เพราะเคยชินกับเอวต่ำ แต่ในเมื่อมันเป็นยูนิฟอร์มอะเน้อ..... ก็ต้องใส่ไป แต่โดยส่วนตัวเราชอบนะ ไม่รู้ว่าเราใส่แล้ว สวยรึป่าว ถึงแม้ว่าจะไม่ผอม เพรียวเหมือน เพื่อนๆ แต่เราก็ภูมิใจที่ได้ใส่ เครื่องแบบในฝัน นอกจากเสื้อก็มี รองเท้า เค้าจะตัดให้ทั้งหมด สี่คู่ มีให้เลือก ส้นสูง และ ส้นเตี้ย แต่จริงๆ ก็ไม่ได้สูงต่างกันมากเท่าไหร่ สูงของเค้ายังไม่ได้ใจเราเลย เหอๆๆ ก็เรามันเตี้ยอะ เราเลือกส้นสูง 3 คู่ ส้นเตี้ย 1 คู่ พี่ๆ ที่ห้องเสื้อก็ใจดีมากๆ ค่ะ ช่วยดูให้ ตลอดเลย เหอๆๆ แล้วเรากับ เพื่อน ออยก็ไป ทำประตูห้องลอง เค้าพัง 555 โก๊ะ อีกแล้ว ขอโทษน้า ค่า เพื่อนหลายคนก็ซื้อกระเป๋าแจล สีดำ ใบใหญ่ ไว้ใส่หนังสือ ตอนเทรน ราคาก็ 230 บาท แต่เราไม่ได้ซื้อ กะไปซื้อของ NARAYA เพราะ เราชอบ ผ้า ซาติน แล้ว ก็มี โบว์ แต่ ขนาดของแจล จะใหญ่กว่าเยอะ พอเห็นแล้วก็เริ่มลังเล มีแวว ว่าจะได้ซื้อทั้งสองแบบแน่ๆ
ระหว่างการทำขั้นตอนต่างๆ ก็จะมี พี่แอร์ๆ แวะเวียนเข้ามาเอาชุดบ้าง มาลองชุดบ้าง พวกเราก็ยกมือไว้ และยิ้มทักทาย พี่ๆ เค้าใจดีมาก ทุกคนยิ้มแย้มให้พวกเรา ดูอบอุ่นมากค่ะ
หลังจากวัดชุดเสร็จ เราก็มีประชุมกลุ่มเรื่องการแสดง ที่จะต้องแสดงให้นายและรุ่นพี่ดู ในวันเข้าทำงานวันแรก เหอๆๆ ไม่ได้ง่ายเลยกว่าจะคิดออกเนี่ย.... มีความสุขจังวันนี้ แต่ต้องกลับไปอ่านหนังสือแล้วน้า เพราะอยากได้ใส่ชุดนี้เป็นการถาวร จึงต้องขยันอ่านหนังสือหน่อย สู้ๆๆ Kanbatene และยินดีที่ได้รู้จัก เหม่ยยี่ หรือ นู๋ รุ่น 92 นะหวังว่าจะแวะมาเยี่ยม Block เราเรื่อยๆนะค่า
สงสัยอีกหนึ่งเรื่องค่ะ เค้าเรียกเทรนตามเลขที่สมัคร หรือว่าคะแนนสัมภาษณ์ค่ะ
แล้วจะแวะมาเยี่ยมที่บล็อกบ่อย ๆ นะค่ะ