เดือนนี้บินแค่ 9 วันเอง จะเอาอะไรกินดีว้า ตอนนี้ก็ต้องทำใจกันไปตามๆ กันได้แต่บ่นๆ และต้องยอมรับกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น

ตั้งแต่หลินย่างก้าวเข้ามาสู่อาชีพนี้ ทุกๆวันมันคือความตื่นเต้น ท้าทาย และสนุก เวลาผ่านไป 1 ปีกับอีก 8 เดือน แล้ว นับตั้งแต่จรดปากกาลงบนสัญญา ณ บริษัทแห่งนี้ หลินสัญญากับตัวเองว่าจะทำทุกวัน ที่มี ในบริษัทแห่งนี้อย่างเต็มที่ 555 เลี่ยนไม๊

และนีก็เป็นอีกช่วงเวลาที่หลินจะต้องพิสูจน์ตัวเองอีกครั้งว่าจะทำได้หรือไม่ การเป็นอร์ไม่ใช่ว่า เทรนครั้งเดียวแล้วจบ ยังต้องมีการ Review การเทรนในบทเรียน และ Class ใหม่ๆ เพื่อให้เรามีความรู้มากขึ้น ตั้งแต่หลินเข้ามาที่นี่ ไม่เคยห่างหายจากคำว่าเทรนเกิน 6 เดือนเลยจริงๆ 555 บางClass ก็ง่ายแค่ Review บางครั้งก็เอาเป็นเอาตายต้องให้ผ่าน

อย่างที่ทราบๆ กันว่า บนเครื่องบินนั้น มีการแบ่งระดับออกเป็น 3 Class (เอาแบบทั่วๆไปก่อนละกัน) คือ

แน่นอนค่ะ ว่าเมื่อเพิ่งย่างก้าวเข้ามาสู่อาชีพนี้ ทุกคนต้องผ่านการทำ Economy class จนเป็นเซียนเสียก่อนถึงจะได้มีโอกาสย่างก้าวเข้าไปในชั้น Business ซึ่งมีการ Service ที่มากกว่า เหอๆ ณ ตอนนี้หลินผ่านมา ปีครึ่งแล้ว ถึงเวลาที่บริษัท ต้องเรียกหลิน และเพื่อนๆ ในรุ่นกลับไปเทรน ภาษาญี่ปุ่น สำหับ Business Class

TJE คือ ชื่อ Class ภาษา ญี่ปุ่นสำหรับ Business Class ซึ่งทุกคนต้องผ่านการสอบระดับนี้ให้ได้เพื่อที่จะได้เข้าไปเสริฟ์ในชั้น Bussiness เป็นบทพิสูจน์ และท้าทายอีกครั้งหนึ่งในชีวิต หลินจำได้ว่าตอนเรียนภาษาญี่ปุ่น เป็นอะไรที่เหนื่อยมาก และการสอบก็เครียด และตื่นเต้นมาก ถึงแม้ว่าการท่องจำบทสนทนาในระดับนี้ จะไม่ยาก เหมือนแรกๆ ที่เริ่มเรียนตอนรู้จักภาษาญี่ปุ่นใหม่ เพราะเราผ่านการใช้และพูดมาระยะหนึ่งแล้ว แต่อะไรที่มีสอบก็ยากทั้งนั้น 555

ทางบริษัทจะให้ ชีท การบ้านและชีทที่ใช้ในการเรียน ล่วงหน้าก่อนประมาณหนึ่งเดือน ก็ต้องทำให้เสร็จ และก็อ่านบทเรียนก่อนที่จะเข้าไปเรียน คราวนี้ใช้เวลาในการเทรนทั้งหมด 4 วัน (22-25 ธันวาคม 2551) การเรียนที่เข้มข้น ตามแบบฉบับของที่นี่คือ เนื้อหาเยอะ สอนเร็ว และกดดัน เหอๆๆ ทำให้เครียดมากๆ ทุกๆวันผ่านไปอย่างทรมาน เพราะไม่ชินกับการนอนดึก ตื่นเช้า ปกตินอนเช้า ตื่นเย็น 555

การบริการในระดับ Business เราเน้นบริการแบบ individual มากขึ้น คือ บริการแบบคนต่อคน แอร์หนึ่งคนต่อผู้โดยสารหนึ่งคน ถึงแม้เราจะต้องดูแลผู้โดยสาร 15 คนแต่เราต้องให้เวลากับทุกคน เปรียบประหนึ่ง เราคือแอร์ของท่านคนเดียว เหอๆๆ อึ้งใช้ไม๊ละค่ะ แต่นีคือ ความจริง ดังนั้นภาษาญี่ปุ่นจึงมีความสำคัญมากขึ้น ไปตามการบริการเหอๆๆ

เมื่อมีเรียนก็ต้องมีสอบ สอบข้อเขียน ทั้งเขียนคำศัพท์ แปลประโยค สอบฟัง และที่น่ากลัวที่สุดคือ สอบพูด เมื่อก่อน เวลาสอบจะสอบกับอาจารย์ อาจารย์เล่นเป็นผู้โดยสาร แต่เดียวนี้สอบกันวิทยุ วิทยุจะพูดประโยคที่ผู้โดยสาร จะพูดแล้วเราก็ตอบ ความยากง่ายก็ต่างกันออกไป สอบกับอาจารย์ขอให้อาจารย์พูดใหม่ได้หลายๆรอบ แต่กับเทปมันผ่านแล้วผ่านเลยฟังไม่ทันก็เหอๆๆ แตสอบกับอาจารย์ข้อสอบมันดิ้นได้อะ ไม่รู้ว่าอาจารย์จะใช้ศัพท์แบบไหน ก็มีทั้งดีไม่ดีต่างกันไป

แต่กลับมาเทรนคราวนี้เพื่อนในรุ่นมีแค่ 10 คนเอง เพราะเค้าแบ่งเป็น สามรอบ แล้วก็ไม่ได้ถ่ายรูประหว่างเทรนมาเลย แอบเสียดายเพราะมัวแต่เครียดกันอยู่ เหอๆๆ แต่ก็รอลุ้นผลอยู่ว่าบทพิสุจน์ครั้งนี้จะผ่านไปได้ดีไม๊

ช่วงนี้ไม่ค่อยมีรูปมาลงเลยไม่ค่อยได้ไปไหน ประหยัดเอาเป็นว่าเอารูป ตอนไปดูที่ใบไม้เปลี่ยนสีที่โอซาก้าโจว (ปราสาทโอซาก้า) มาอวดละกัน

Happy New year นะค่ะ ปีนี้ไปบินวันที่ 31 ธันวา อีกแล้ว