ในทีสุดวันนี้ที่รอคอยมาแสนนานก็มาถึง วันที่ 3 สิงหาคม 2550 วันที่การเรียน Cabin ของเราได้จบลง ตลอดเวลาห้าอาทิตย์ ที่ผ่านมา มีทั้งเสียงหัวเราะ เครียดจนใกล้บ้า เหนื่อยจนแทบขาดใจ รวมถึงคราบน้ำตาแห่งความเสียใจ ความท้อ และความภูภาคมิใจตั้งแต่วันที่ 29 มิถุนายน หลินก็เริ่มตั้งหน้าตั้งตานับวัน ให้ถึงวันที่ 3 สิงหา เร็วๆ ทุกๆวันที่ผ่านไป ด้วยความเครียด กดดัน สนุก หัวเราะ เหนื่อย และท้อมันช่างช้าเหลือเกิน แต่เมื่อ 5 อาทิตย์อันแสนทรมานนี้ผ่านไป มันกลับกลายเป็นความรู้สึกเศร้า และใจหาย เมื่อวันสุดท้าย ของการเรียนเคบินมาถึง แทนที่หลินจะดีใจ แต่กับเศร้าใจ การที่เราต้องเผชิญอะไรมาด้วยกัน เหนื่อยด้วยกัน มันทำให้มิตรภาพของเราแน่นแฟ้นมากยิ่งขึ้น ไม่ว่ากับเพื่อนในรุ่น หรือกลับพี่ๆที่คอยพร่ำสอนเรา ภาพสุดท้ายของการเรียนวิชานี้จึงกลายเป็นความทรงจำที่สวยงาม หลายคนร้องไห้ด้วยความปลื้ม บางครั้งเรื่องราวร้ายๆ ก็สามารถจบลงได้ด้วยดี และมิตรภาพที่ดีๆได้เหมือนกันชีวิตหลังจากเรียนเคบินจบไป หลินก็ต้องเข้ามาเรียน F2 ที่เกี่ยวกับภาษาญี่ปุ่น ที่ต้องใช้บนเครื่อง เนื้อหาคล้ายๆกับ F1 แต่ก็มีเรื่องใหม่เข้ามา และทวนเรื่องเก่าๆ ที่เคยเรียนถึงแม้ว่า บทเรียนจะไม่หนักหน่วงเท่ากับตอนเรียน เคบิน กฎระเบียบอาจไม่ฟิตเปรี๊ยเท่า แต่จิตใจก็ยังกังวลอยู่มาก เพราะยิ่งใกล้ไปญี่ปุ่นเท่าไหร่ก็ยิ่งกดดันมากขึ้นเท่านั้น มันดูเหมือนการเทรนที่ไม่จบ ไม่สิ้นซะที แต่หลินก็มีความสุขนะ เวลาคิดถึงตัวเอง เวลาทำงานบนเครื่อง ไปนอนอาบแดด ใส่กระโจงอก ไปโชว์ไขมันที่บาหลี ไปชอบปิ้งที่ไซง่อน เหอๆๆ หากิ๊กซักสิบคนที่ออสเตเรีย คิดแค่นี้ก็ทำให้ใจชื้นขึ้นมาอีกนิดส์นึง ฝันลมๆแล้งๆ 5555 รุ่น 92 ก็เริ่มหน้าดำ ครำเครียดกับ F1 แล้ว หน้าใสๆ ของพวกน้องๆ ในวันแรกๆเรื่มเปลี่ยนไปแล้ว หึหึหึ ....... และตอนนี้น้องรุ่น 93 เข้ามาแล้ว ก็ยินดีต้อนรับนะค่ะ ขอให้ตั้งใจมากๆ เมื่อโอกาสทำแล้ว ก็ทำให้ดีที่สุดนะค่ะ การเป็นแอร์มันต้องใช้ความพยายามอย่างสูง เพราะเราต้องคอยดูแลผู้โดยสาร ตลอดเวลาที่เค้าอยู่กับเราให้เค้ามีความสุขได้รับบริการที่ดี ตลอดจนความปลอดภัย เราก็ต้องเป็นผู้ให้ความดูแลเอาใจใส่ ดังนั้น การเทรนจึงเป็นเรื่องที่สำคัญมากที่เราต้องตั้งใจนะค่ะ สู้ๆ ค่ะ ตอนนี้รุ่นของหลินเหลือ 35 คนออก ไป 5 ด้วยสาเหตุและเหตุผลมากมาย แตยังไงเพื่อนๆทุกคนก็เก่งที่ได้เข้ามาลองทำในสิ่งตัวเองอยากจะทำ และหลิยเชื่อว่า เพื่อนๆทุกคน ยังต้องตามหาสิ่งที่ใช่สำหรับตัวเองต่อไปหลังจากที่เคบินจบ เราก็มีพิธีปิดที่ร้านสองสลึง เหอๆๆ เรียงผสมดริงค์มานาน แต่ถึงเลาจิงๆ ก็ตามใจ ใครตามใจมัน ไม่มีการชงตามมาตราฐานแต่อย่างใด เดี๋ยวจะเอารูปมาลง ไว้ว่างๆ ก่อนนะค่ะ อิอิขอบคุณทุกคนที่เข้ามาเยี่ยมนะค่ะ และขอบคณที่เข้ามาอวยพรวันเกิดให้แก่แล้ว อิอิอิ
แม้ว่าเพื่อน ๆ จะหายกันไประหว่างทางบ้าง
ชมพู่ก็อยากให้หลินเข้มแข็ง สู้ ๆ อดทน
อย่าร้องไห้เด็ดขาดนะจ้ะ ^^