วันที่เราจากกัน มอ..มอ หม่ามี๊ไม่ได้เขียนเรื่องแมวเฉพาะเจาะจง รายตัวมานานแล้ว ตั้งแต่พี่ลูจัง พี่ตัวเล็ก จนตอนหลังมาเลี้ยงพี่ๆ จรจัดของนู๋ คือ พี่เสือน้อย พี่ถั่วขาว พี่นู๋ม้า และพวกนู๋คือ นู๋มอ..มอ ลูจัง(junior) ถั่วต้ม และถนน แต่วันนี้หม่ามี้จะเขียนถึงนู๋ เพื่อให้ใครซักคนรู้ว่า นู๋เคยลืมตามาเห็นโลกใบนี้ และได้ละสังขารนี้ไปแล้วเมื่อคืน พวกนู๋เกิดที่ไหนไม่รู้แต่วันนึง แม่นู๋ก็คาบ ลูจัง ฝ่าสวนประตูเข้ามาในบ้านหม่ามี๊ แล้วขึ้นบันไดไปชั้นบน ตรงไปหลังตู้เสื้อผ้าที่ไม่มีใครเอื้อมมือเข้าไปถึง จากนั้นทำแบบเดิมอีก 3 ครั้ง พี่น้องนู๋และตัวนู๋ก็เข้ามาประจำกันครบในบ้านของหม่ามี๊ เราสามคนพ่อ แม่ ลูก มองหน้ากัน แล้วสรุปว่า คงทำอะไรไม่ได้ ก็ต้องตามใจเค้า เหตุการณ์นี้ทำให้พี่ตัวเล็กไม่ยอมกลับบ้าน เพราะกลัวแม่นู๋จนหัวหด ที่ผ่านมา นู๋รักหม่ามี๊ที่สุด และหม่ามี๊ก็รักนู๋ที่สุด จนมาถึงเมื่อคืนนี้ หลังอาหารเย็น พวกนู๋คงวิ่งเล่นกันอยู่หน้าบ้านตามปกติ เพียงแต่วันนี้มันไม่ปกติ เพราะหม่ามี๊ได้ยินเสียงรถวิ่งมาอย่างเร็ว แล้วได้ยินเสียงอะไรบางอย่าง แอ๊ะนึง เสียงทับตึบๆ สังหรณ์บอกว่า ใช่แน่แล้ว แต่ก็ภาวนาว่าอย่าใช่เลย พ่อไปถึงคนแรก อุ้มนู๋เข้ามา คอหักอ่อนพับลงมา ท้องนิ่มแบนเพราะถูกทับ ตายคาที่ ในความโชคร้าย มักมีความโชคดีเสมอ อย่างน้อยหม่ามี๊รู้ว่า..นู๋ไม่ทรมาณ เราเอานู๋เข้าบ้านเช็ดเลือด เช็ดอึที่ไหลมาไม่ยอมหยุด ห่อผ้าใส่ถุงไว้เรียบร้อย อุ้มกอดอีกครั้งก่อนขึ้นนอนตัวนู๋ยังนิ่มน่ากอดเหมือนเคย เช้านี้หม่ามี๊ขุดหลุมเสร็จ ช้อนตัวนู๋เอามาวางก้นหลุม เสียงร้องดังอ๊าก 1 ครั้ง ความหวังทำให้คิดว่า..เฮ้ย มอ..มอ ยังไม่ตาย แต่จะเป็นไปได้งัย ตัวนู๋แข็งและเย็นหมดแล้ว ธาตุไฟคืนสู่ธรรมชาติเป็นธาตุแรกเสมอ นู๋อาจจะบอกลาหม่ามี๊ก็ได้ใครจะรู้ แต่ลมที่ทำให้เกิดเสียงก็คือธาตุลมที่อยู่ตามช่องว่างต่างๆ ในตัวนู๋ พอหม่ามี๊เปลี่ยนท่านู๋ ลมพวกนี้ก็ไหลออกมาตามทางออก กลบฝังบอกลา มอ..มอ จ๋า มันก็แค่ใครจะไปก่อนเท่านั้นเอง ทุกชีวิตต้องบอกลาโลกนี้ทั้งนั้น แม้แต่ตัวหม่ามี๊เอง   Create Date : 12 มิถุนายน 2551 11 comments Last Update : 12 มิถุนายน 2551 8:41:17 น. Counter : 638 Pageviews. Share Tweet

เข้าใจความรู้สึกแบบนี้เป็นอย่างดี เพราะลูกชายโดนรถทับเหมือนกัน ทำใจให้เข้มแข็งเข้าไว้นะคะ เวลาไม่สามารถทำให้เราลืมเลือนเค้าได้ แต่เวลาจะช่วยทำให้เรากล้าสู้กับความเป็นจริงค่ะ เป็นห่วงนะคะ   โดย: นภัทร IP: 202.91.19.194 13 มิถุนายน 2551 0:42:46 น.

ขอบคุณจริงๆ ค่ะ ใครไม่เจอกับตัวไม่รู้ว่า..มันทุกข์ขนาดไหน บางคนยังขำเราว่า..แมวตาย ร้องยังกะญาติเสีย   โดย: lunapee IP: 124.120.65.192 13 มิถุนายน 2551 17:08:50 น.

เราเองก้อมะได้ถ่ายรูปลูกๆ นานแล้ว อะ รูปที่เอาขึ้นบล๊อก ก้อรูปเก่าๆ เพราะยังทำใจ กับการจากไปของเจ้าอดัม และเจ้าอขาว ตั้งกะปีที่แล้วละจ้า คิดถึงน้า ...สู้ๆ   โดย: zMee 14 มิถุนายน 2551 17:29:13 น.

//photos1.hi5.com/0020/760/937/.qYhp9760937-02.jpg แมวแนนก้อชื่อมอมอเหมือนกัน แต่ว่าเสียไปนานแล้ว หน้าตาคล้ายๆกันเลยอ่ะ แนนก้อเสียใจมาก ร้องไห้จนตาบวมเลย แต่ตอนนี้เริ่มทำใจได้แล้วล่ะ ดูรูปใน hi5 แนนก้อได้นะ www.leocatnan@hi5.com   โดย: leocat IP: 58.9.82.64 16 มิถุนายน 2551 15:02:20 น.

แล้วจะแวะไปเยี่ยมใน hi 5 นะคะ   โดย: lunapee IP: 124.120.63.187 17 มิถุนายน 2551 13:53:51 น.

เจ้าอดัม กับ อขาว ตกตึกชั้นเจ็ด ค่ะ ไปห่างกัน ภายในสองอาทิตย์ เจ้าอดัมไปก่อน ก่อนอายุครบ 1 ปี แค่อาทิตย์ เดียว ส่วนเจ้าอขาว ก้อร่วง ตามไปอีกในสองอาทิตย์ต่อมา ทั้ง ๆ ที่ปกติ เค้าชอบนอนเล่น บนระเบียง เท่านั้น ไม่เคยซน และปีนป่ายค่ะ คิดว่า เป็นมติสวรรค์ เรียกกลับไปด่วน ทั้งคู่ เราไม่ได้เขียนเรื่องเค้าไว้ค่ะ เพราะยังทำใจมะได้ นั่นเอง ค่ะ   โดย: zMee IP: 202.142.193.98 17 มิถุนายน 2551 16:48:39 น.

ฟังแล้วเศร้ากว่าเดิมอีกมี้ แต่คิดแบบมี้ก็ดีนะ เพราะยังไง วันนึงเค้าก็ต้องไปอยู่ดีหล่ะ   โดย: lunapee IP: 124.120.62.218 18 มิถุนายน 2551 7:18:17 น.

การพลัดพรากจากสิ่งรักเป็นทุกข์ ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ   โดย: silly 19 มิถุนายน 2551 17:38:55 น.

แวะมาหาด้วยฟามคิดถึงค่ะ   โดย: zMee 8 กรกฎาคม 2551 23:56:11 น.

เข้าใจดีว่าการต้องสูญเสียและจากพราก จากสิ่งที่รักนั้นเป็นความทุกข์นะคะ แต่ก็หวังว่าความทุกข์ใจของคุณ lunapee จะหายไปในไม่นาน และสิ่งที่จะคงอยู่คือความทรงจำดีๆ ที่มีต่อ ลูกรักที่จากไป ..   โดย: ป้าติ๋ว (nature-delight ) 19 กันยายน 2551 19:48:51 น.

อ่านเล้ว.......คิดถึงเเมว คิดถึง ณ วินาทีนั้น   โดย: jo IP: 202.28.181.7 21 เมษายน 2552 0:51:47 น.